Namık Kemal'in Harabat eleştirisi, Ziya Paşa'nın 1874'te çıkardığı Hârâbat adlı Divan şiiri antolojisinin ön sözünde, Halk edebiyatını küçümseyip Divan edebiyatını övmesine karşıdır. Namık Kemal, 1876'da Tahrib-i Harabat adlı eserinde, Ziya Paşa'nın eskiyi diriltmeye çalıştığını, oysa asıl yapılması gerekenin edebiyatın yenileşmesine ve gelişmesine katkı sağlamak olduğunu savunur. Eleştirinin bazı noktaları: Divan şairleri: Ahmedî, Necâtî ve Zatî'nin Türkçe söyleyişe katkı sağladığı görüşüne katılmadığını belirtir. Tiyatro: Tiyatro eserlerinin ahlak kitabı olmadığını, eğlence aracı olduğunu vurgular. Unutulan şairler: Mevlana, Sultan Veled ve Süleyman Çelebi gibi şairlerin unutulmasını eleştirir. Nevres: Nevres'in Harabat'a alınmasına ve şiirlerine çokça yer verilmesine itiraz eder.