Kuram

Eşik Bekçiliği Kuramı, David Manning White'a aittir.

Kubilay Aktulum, metinlerarasılık kuramını savunur.

Bilimsel yöntemde olgu ve kuram şu şekilde tanımlanır: 1. Olgu: Doğrudan veya dolaylı ortak gözleme konu olan ve doğada yer alan bir oluşumdur. 2. Kuram (Teori): Belirli bir fenomeni veya fenomenleri açıklamaya çalışan değişebilir ilkeler bütünüdür.

Özkul Çobanoğlu'nun halkbilimi kuramı, halkbilimi alanında ortaya çıkmış ve iz bırakmış kuramların temel kavramlarını, modellerini ve bunlara getirilen eleştirileri ele alır. Bu bağlamda, Çobanoğlu'nun çalışmasında yer alan bazı halkbilimi kuramları şunlardır: Yapısalcı kuram: Halk edebiyatında (özellikle masallarda) yapısalcı yaklaşımın nasıl uygulandığını inceler. Gelişme kuramı: Farklı toplumlarda benzer kültürel yaratmaların nasıl ortaya çıktığını açıklar. Psikoanalitik kuram: Halk edebiyatı yaratmalarının psikolojik temellerini araştırır. İdeolojik kuram: Halkbilimi verilerinin politik yaklaşımların aracı olarak kullanılmasını ele alır.

Peplau'nun hemşirelik kuramı dört aşamadan oluşur: 1. Oryantasyon aşaması. 2. Tanımlama aşaması. 3. Yararlanma aşaması. 4. Çözüm aşaması.

Olumlu ve olumsuz sapma kuramları Erik Erikson'a aittir.

Gerald Corey'in "Psikolojik Danışma, Psikoterapi Kuram ve Uygulamaları" kitabında ele aldığı on bir çağdaş psikolojik danışma kuramı şunlardır: 1. Psikanalitik Terapi. 2. Adler Terapisi. 3. Varoluşçu Terapi. 4. Birey Merkezli Terapi. 5. Gestalt Terapi. 6. Davranışçı Terapi. 7. Bilişsel Davranışçı Terapi. 8. Gerçeklik Terapisi. 9. Feminist Terapi. 10. Postmodern Yaklaşımlar. 11. Aile Sistemleri Terapisi.

Henry Jenkins'in "Cesur Yeni Medya" kitabı, yakınsama kültürü kuramını ele almaktadır.

Epik yasalar, Tarihî-Coğrafî Fin Kuramı'na aittir.

Stuart Hall'un temsil kuramı, temsilin toplumsal ve kültürel bağlamdaki anlamını araştırır. Hall'un temsil kuramı üç ana yaklaşıma ayrılır: 1. Yansıtıcı Yaklaşım: Anlamın, gerçek dünyadaki nesne, kişi ve olaylarda saklı olduğunu ve dilin bu anlamları yansıttığını savunur. 2. Kastiyetçi Yaklaşım: Anlamın, konuşmacı veya yazarın dile getirdiği şekilde dünyaya kazandırıldığını öne sürer. 3. İnşacı Yaklaşım: Temsilin, dilin ve sembolik uygulamaların toplu, sosyal bir süreci olduğunu, nesnelerin ve insanların dilde anlamı kendisinin yüklemediğini belirtir.

Erving Goffman, Sembolik Etkileşimcilik kuramını savunur. Goffman'ın bu kurama en önemli katkılarından biri Dramaturji Kuramı'dır.

Psikososyal kuramın temel ilkeleri şunlardır: 1. Gelişimin Sosyal ve Kültürel Faktörlerle İlişkisi: Bireylerin gelişimi sadece biyolojik unsurlarla değil, aynı zamanda sosyal ve kültürel faktörlerle de şekillenir. 2. Aşamalı Gelişim: Bireyler yaşamları boyunca sekiz aşamadan geçer ve her aşama belirli bir psikososyal krizle karakterizedir. 3. Kimlik Oluşumu: Bireylerin kimlik gelişimi, sosyal ilişkileri ve toplumsal rolleri bu kuramın merkezinde yer alır. 4. Krizlerin Çözümü: Her aşamada karşılaşılan krizlerin başarılı bir şekilde çözülmesi, sağlıklı bir kişilik gelişimi için kritik öneme sahiptir. 5. Ego Gelişimi: Egonun gelişimi, dönemin temel ihtiyaçlarının karşılanmasına bağlıdır.

Klapper'in kitle iletişim kuramı, kitle iletişiminin genellikle gerekli ve yeterli izleyici etkilerine yol açmadığını, bunun yerine arabulucu faktörlerin bir parçası olarak işlev gördüğünü öne sürer. Klapper'e göre, kitle iletişim araçlarının sağladığı bazı işlevler şunlardır: - Rahatlama (TV izleme, radyo dinleme, internete girme gibi). - Hayal gücünü harekete geçirme. - Başkası adına yapılan etkileşime olanak sağlama. - Toplumsal ilişki için ortak zemin oluşturma. Bu kuram, kitle iletişim araçlarının etkisinin sınırlı olduğunu ve insanların bu araçlara kendi öncelikleri doğrultusunda "seçerek" dahil olduklarını savunur.

İletişim kuramları tablosu, Wilson ve Kneisle tarafından hazırlanmıştır.

Teori kelimesi, bir olay, bir yapı veya düzenin nedenlerini açıklamak isteyen genel düşünce, görüş; kuram anlamına gelir.

Hildegarde Peplau, kişilerarası ilişkiler kuramını geliştirmiştir.

Yapısalcılık ve postyapısalcılık arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Yapı Anlayışı: Yapısalcılık, yapıları buyurucu ve dışsal olarak kabul eder, öznenin yaşantısını önceden belirler. 2. Dil ve İdeoloji: Yapısalcılık, dil ile temsil ve ideoloji arasındaki bağlantıları yeterince incelememiştir. 3. Çoğulculuk: Postyapısalcılık, makro anlatıların yerine mikro anlatıları öne çıkarır ve çoğulcu yaklaşımları benimser. 4. Merkezsizlik: Yapısalcılıkta tek bir merkezin varlığı kabul edilirken, postyapısalcılık merkezsizlikten bahseder ve gücün tek bir yerde toplanmasını reddeder.

Klasik ve modern sosyoloji kuramlarını ayırt eden kişi olarak Max Weber gösterilebilir. Weber, sosyolojide klasik teorilerden modern sosyolojiye geçiş sürecinde önemli bir rol oynamıştır.

Eğitim bilimleri kuram ve uygulama ifadesi, eğitim süreçlerinin teorik temelleri ile bu teorilerin pratikte nasıl hayata geçirildiği anlamına gelir. Eğitim bilimlerinin kuramsal boyutu, psikoloji, sosyoloji, felsefe ve diğer disiplinlerin katkılarıyla şekillenir ve öğrenme teorilerini, eğitim sistemlerinin toplumsal yapı içindeki rolünü ve eğitimin ne olması gerektiğine dair tartışmaları içerir. Uygulama ise, bu kuramların eğitim süreçlerine entegre edilmesini kapsar ve öğretmenlerin öğretim yöntemleri, öğrenci katılımı, problem tabanlı öğrenme, proje tabanlı öğrenme, teknoloji entegrasyonu gibi stratejileri kullanarak öğrenmeyi nasıl daha etkili hale getirebileceklerini içerir.

Metinlerarasılık kuramının kurucusu olarak kabul edilen kişi, Julia Kristeva'dır.