Kemikler

Hayır, mandibula ve mandibular sinir aynı değildir. Mandibula, alt çene kemiğidir.

Diz kapağı (patella), femur (uyluk) kemiği ile eklem yapar. Bu eklem, patellofemoral eklem olarak adlandırılır.

İskeletin dışarıda nasıl yürüdüğüne dair bir bilgi bulunamadı. Ancak, insanların kas ve iskelet sistemlerinin birlikte çalışarak yürümeyi ve diğer hareketleri sağladığı bilinmektedir. İskelet sisteminin hareketlerdeki rolü: Destek ve koruma: İskelet, vücudun çatısını oluşturarak dik durmayı sağlar ve iç organları korur. Mineral depolama: İskelet, kalsiyum ve fosfor gibi mineralleri depolar. Hareket sağlama: Kaslar, iskeleti hareket ettirmek için zıt çiftler halinde çalışır. Kas sisteminin hareketlerdeki rolü: Kasılma ve hareket: Kaslar kasıldığında kemikleri çekerek hareket etmelerini sağlar.

Os coxae'nin diğer adı kalça kemiğidir. Ayrıca, halk arasında leğen kemiği olarak da bilinir.

Uzun kemiklerin sert olmasının sebebi, kemiklerin dış kısmında bulunan sert (sıkı) kemik dokusudur. Sert kemik dokusu, içinde kan damarları ve sinirlerin bulunduğu boyuna uzanan havers kanallarına sahiptir. Kemiklerin sertliğini yapısında bulunan kalsiyum ve fosfor mineralleri, esnekliğini ise kollajen adı verilen bir protein kazandırır.

Evet, pazı ve ön kol uzun kemiklerdir. Uzun kemikler, uzunluğu kalınlığından fazla olan, silindir şeklindeki kemiklerdir.

L1, kemik ölçümünde bel omurlarından ilkinin kısaltmasıdır. Kemik dansitometrisi (kemik yoğunluğu ölçümü) sırasında, sıklıkla bel (L1-L4) ve kalça kemiklerinin yoğunluğu ölçülür çünkü bu bölgeler kırılmaya daha yatkındır. Kemik ölçümü sonuçları, "T-skoru" ve "Z-skoru" adı verilen iki ölçüm birimiyle ifade edilir. Kemik ölçümü yaptırmak için genellikle ortopedi veya iç hastalıkları bölümlerine başvurmak en uygunudur.

Uzun kemiklere örnek olarak, kol ve bacaklardaki kemikler verilebilir: Kol kemikleri: pazı, ön kol, dirsek. Bacak kemikleri: uyluk, kaval, baldır, ayak tarak ve parmak kemikleri. Kısa kemiklere örnek olarak, el ve ayaklardaki bilek kemikleri verilebilir: El bilek kemikleri: skafoid, lunat, triquetral, pisiform. Ayak bilek kemikleri: calcaneus, talus, cuboid, navicular, cuneiform.

Kasların kemiğe bağlandığı sert bağ dokusu tendondur. Tendonlar, halata benzer güçlü, esnek doku kordonlarıdır. Tendonlar, çoğunlukla vücutta en bol bulunan proteinlerden biri olan kolajenden oluşur.

İnsan kafatası kemikleri iki ana gruba ayrılır: 1. Neurocranium (kafatası kemikleri): Os frontale (alın kemiği); Os parietale (duvar kemiği); Os occipitale (ard kafa kemiği); Os temporale (şakak kemiği); Os sphenoidale (temel kemik); Os ethmoidale (kalbur kemiği). 2. Splanchnocranium (yüz kemikleri): Os lacrimale (gözyaşı kemiği); Os nasale (burun kemiği); Os maxillae (üst çene kemiği); Os mandibulae (alt çene kemiği); Os palatinum (damak kemiği); Os vomer (temel kemiği); Concha nasalis inferior (burun boşluğu kemiği). Ayrıca, kulak kemikçikleri (ossicula auditus) da splanchnocranium grubuna dahildir.

Göğüs anatomisi, genel olarak iki ana bölüme ayrılır: 1. Göğüs Duvarı: Arka tarafta: I-XII. göğüs omurları (vertebrae thoracicae) ve bu omurlar arasındaki diskler tarafından oluşturulur. Yan taraflarda: 12 adet kaburga (costae) ve bu kaburgalar arasındaki boşluklar ile bu boşlukları kapatan yassı kaslar bulunur. Ön tarafta: Göğüs kemiği (sternum) ve bu kemiğin bölümleri olan, manubrium sterni, corpus sterni ve processus xiphoideus yer alır. 2. Göğüs Boşluğu (Cavitas Thoracis): İç organlar: Kalp, aortun bir kısmı, timüs bezi ve akciğerler bu boşlukta bulunur. Koruma: Bu iç organlar, sternum ve kaburgaların oluşturduğu göğüs kafesi tarafından korunur.

Kemik resmi, genellikle insan vücudunun yapısal bütünlüğünü ve desteğini temsil eder. Ayrıca, kemik emojisi (🦴) hem insan hem de hayvan anatomisindeki kemik yapısını temsil eder. Kültürel olarak, Cadılar Bayramı'nda iskelet temalı dekorasyonlarda yer alır.

Hayır, akromioklavikular ve akromiyon aynı değildir. Akromioklavikular eklem (AC eklem), omzun üst kısmında yer alan bir eklemdir ve köprücük kemiği (klavikula) ile kürek kemiğinin (skapula) akromiyon denilen çıkıntısını birbirine bağlar. Akromiyon, kürek kemiğinin üst kısmı veya omzun dış kenarındaki skapula olarak tanımlanır. Bu nedenle, akromioklavikular eklem, akromiyonun bir parçası olduğu daha geniş bir yapıdır.

Hayır, köprücük ve omuz kemiği aynı değildir. Köprücük kemiği (klavikula), omuz ile göğüs kafesi arasında, boynun hemen altında yer alır. Omuz kemiği (humerus) ise kolun bir parçasıdır. Omuz kuşağı, köprücük kemiği, omuz kemiği ve kürek kemiğinden oluşur.

Sutura, kafatasındaki kemiklerin birbirine bağlandığı birleşim yerlerini tanımlayan bir terimdir. Özellikleri: Hareketsizlik: Sutura tipi eklemlerde kemikler arasında hareket olmaz. Yapı: Kemiklerin testere dişi gibi birbirine geçen düzensiz kenarları ve aralarında çok ince bir bağ dokusu tabakası bulunur. Esneklik: Bebeklerde ve çocuklarda suturalar daha esnektir ve aralarında "bıngıldak" adı verilen boşluklar bulunur. Türleri: Sutura serrata: Kemik kenarları testere dişi şeklindedir. Sutura squamosa: Kemik kenarları yontulmuş bıçak ağzı gibidir. Sutura plana: Kemikler yan yana gelmiş ve kenarları birbirini tamamlar şekilde birleşmiştir. Sutura denticulata: Kemik kenarlarındaki uzantılar diş şeklindedir. Sutura limbosae: Kemik kenarları birbirlerinin üzerine oturur. Sutura harmonica: Kemiklerin birbirine bağlandığı noktaların birleştirildiği yumuşak, fleksibl bir yapıdır.

Mandibula (alt çene kemiği), kafatasında yer alır. Bulunduğu yerler: Ön kısım: Alt çene dişlerinin yuvalandığı alandır. Arka kısım: Mandibular eklem aracılığıyla şakak kemiklerine (temporal kemikler) bağlanır ve çenenin hareketli olmasını sağlar. Mandibula, yüzün alt kısmında bulunur ve üst çene kemiği (maksilla) ile birleşir.

Eksen iskeleti ve üyeler iskeleti arasındaki temel farklar şunlardır: Konum: Eksen iskeleti vücudun merkezinde yer alırken, üyeler iskeleti vücudun dış kısımlarını oluşturur. Fonksiyon: Eksen iskeletinin temel işlevi destek sağlamak ve koruma iken, üyeler iskeletinin temel işlevi hareket etmeyi sağlamak ve çevre ile etkileşimdir. Yapısal Bileşenler: Eksen iskeleti, kranyum, omurga ve göğüs kafesinden oluşurken; üyeler iskeleti, kol ve bacak kemiklerini içerir. Hareket Kabiliyeti: Üyeler iskeleti, kaslarla birlikte hareket etmeye elverişli bir yapı sunarken, eksen iskeleti daha çok stabilite sağlar.

İnsan kafatasında dört ana dikiş bulunur: 1. Koronal sütür: Frontal kemiği (önde) parietal kemiklerden (yanlarda) ayırır. 2. Sagital sütür: İki parietal kemiği birbirine bağlar. 3. Lambdoid sütür: Parietal kemikleri oksipital kemikten ayırır. 4. Skuamöz sütür: Parietal ve temporal kemikleri birleştirir. Ayrıca, kafatasında birçok başka dikiş de bulunur, ancak bunlar genellikle daha küçük ve özel isimlerle anılır.

Ligamentum patellae (patellar ligament veya patellar tendon), kaval kemiğinin (tibia) tuberositas tibiasına bağlanır. Aynı zamanda, patelladan (diz kapağı) başlayıp bu kemiğe uzandığı için quadriceps tendonunun devamı olarak da bilinir.

Hayır, kaburga kemiği uzun kemik değildir. Kaburga kemiği, yassı kemik sınıfına girer.