Kemikler

Os sphenoidale (kelebek kemiği), kafatasının tabanında, gözün arkasında yer alan bir kemiktir.

Parmak kemikleri, proksimal phalanx, medial phalanx ve distal phalanx olarak adlandırılır. Başparmak ise sadece iki kemikten oluşur: 1. Proksimal phalanx (başparmağın vücuda en yakın kısmındaki kemik). 2. Distal phalanx (başparmağın uç kısmındaki kemik, burada tırnak bulunur). Ayak parmakları da benzer bir kemik yapısına sahiptir ve her bir ayak parmağında da üç ana kemik bulunur.

Ön kol kemikleri, radius ve ulna, hareket eder çünkü bu kemikler arasında eklemler bulunur. Bu kemiklerin hareketleri şunlardır: - Art. humeroulnaris ve art. humeroradialis aracılığıyla ön kola transvers eksen etrafında fleksiyon-ekstansiyon hareketi yaptırılır. - Art. radioulnaris proximalis ve art. radioulnaris distalis aracılığıyla vertikal eksen etrafında ön kolun ve elin pronasyon-supinasyon hareketi gerçekleştirilir.

Foveola dentis tıpta, atlasın arcus ventralis'inin iç yüzünde bulunan ve axis'in dens'i ile eklemleşmeye yarayan çukurcuk anlamına gelir.

Bacaktaki en büyük kemik, uyluk kemiği (femur) olarak bilinir.

Köprücük kemiği, omuz başıyla göğüs kemiğinin üst ucu arasında bulunan ve derinin altında belli olan uzunca bir kemiktir.

İnsan kolunda üç ana kemik bulunur: humerus (pazu kemiği), radius ve ulna (ön kol kemikleri).

Ayak tabanında 26 kemik bulunur ve bunlar üç ana gruba ayrılır: 1. Tarsus (Ayak Bileği Bölgesi): 7 kemik içerir, bunlar calcaneus (topuk kemiği), talus, cuboid, navicular ve üç cuneiform (lateral, intermedius ve medial) kemikleridir. 2. Metatarsus (Orta Ayak Bölgesi): Ayak tabanının orta kısmında yer alan 5 uzun kemik, metatarsal kemikler. 3. Digitus Pedis (Parmaklar): Her ayakta 14 adet parmak kemiği bulunur.

Uzun ve kısa kemikler arasındaki temel farklar şunlardır: Uzun Kemikler: - Boyu eninden uzun olan kemiklerdir. - Kol ve bacaklarda bulunurlar. - Sarı ilik ve kemik kanalı içerirler. Kısa Kemikler: - Uzunluklarıyla genişlikleri birbirine yakın olan kemiklerdir. - El, ayak, bilek kemikleri ve omur kemikleri kısa kemiklerdendir. - Sarı ilik kanalı bulunmaz.

Kemik anatomisi soruları genellikle aşağıdaki konuları kapsar: 1. Kemik Türleri: Uzun, kısa, yassı, düzensiz ve havalı kemikler gibi kemiklerin sınıflandırılması. 2. Kemik Yapısı: Kompakt ve süngerimsi kemik, periosteum, kıkırdak dokusu ve kemik iliği gibi kemiklerin fiziksel özellikleri. 3. İskelet Sistemi: Aksial iskelet (columna vertebralis, ossa cranii, ossa thoracis) ve appendicular iskelet gibi iskelet sisteminin bölümleri. 4. Omurlar: Boyun, göğüs ve bel omurlarının özellikleri ve birbirleriyle olan ilişkileri. 5. Eklemler: Kemiklerin eklem tipleri, eklemlerin fonksiyonları ve eklemlerin birbirine bağlanma şekilleri. Bu sorular, anatomi sınavlarında teorik bilgilerin yanı sıra uygulama ve problem çözme becerilerini de ölçebilir.

Kasın kemiğe yapıştığı yere "origo" denir.

Diz kemik şeklinin bozulmasının birkaç nedeni vardır: 1. Kireçlenme (Osteoartrit): Eklem kıkırdağının yıpranması ve incelmesi, diz kemiklerinin şeklini bozabilir. 2. Genetik Faktörler: Kalıtımsal nedenler, dizlerde şekil bozukluğuna neden olabilir. 3. Travmalar ve Yaralanmalar: Düşme, çarpma veya spor yaralanmaları gibi travmalar, diz kemiklerinde şekil bozukluklarına yol açabilir. 4. Obezite: Fazla kilo, eklemler üzerinde ekstra baskı oluşturarak kemiklerin şeklini değiştirebilir. 5. Metabolik Hastalıklar: Diyabet gibi hastalıklar, eklem sağlığını etkileyerek kemik şekil bozukluklarına neden olabilir.

Ekzostoz ve torus palatinus terimleri farklı anlamlara sahiptir: - Ekzostoz, kemik yüzeyinde görülen küçük bölgesel osseoz hiperplazilerdir ve genellikle kortikal kemiğin büyümesidir. - Torus palatinus ise sert damağın orta üçlüsünde ve orta hattında görülen spesifik bir ekzostoz tipidir. Dolayısıyla, ekzostoz genel bir terim olup, torus palatinus bunun özel bir örneğini temsil eder.

Üst ekstremite anatomisi, kollar ve el bölgesini kapsayan yapıların ve işlevlerin incelenmesidir. Üst ekstremite anatomisinin ana yapıları şunlardır: 1. Kemikler: Klavikula (köprücük kemiği), scapula (kürek kemiği), humerus (kol kemiği), radius ve ulna (ön kol kemikleri), karpa (bilek kemikleri), metakarpa ve falankslar (el kemikleri). 2. Kaslar: Deltoid, biseps brachii, triseps brachii, brachialis, flexor ve extensor kasları. 3. Sinirler: Brahial pleksus, median sinir, ulnar sinir, radial sinir. 4. Damarlar: A. subclavia, a. brachialis, a. radialis, a. ulnaris. 5. Eklem yapıları: Sternoklavikular eklem, glenohumeral eklem (omuz), elbow eklem (dirsek), radioulnar eklem, karpometakarpal ve intermetakarpal eklemler.

Tıpta "göğüs duvarı" (chest wall), boyun ile karın arasındaki vücut bölgesini kaplayan kaburgalar, kaslar, kemikler ve eklemlerden oluşan yapı anlamına gelir.

Fovea dentis terimi, anatomide ön-iç yanda eksen kemiğinin dişine uyan eklem çukuru anlamına gelir.

Kulaktaki üç kemik, çekiç (malleus), örs (incus) ve üzengi (stapes) olarak adlandırılır.

Hyoid kemik, dil kemiği olarak da bilinir ve aşağıdaki işlevleri yerine getirir: 1. Dili kafatasına sabitler. 2. Konuşma ve yutma için gerekli olan kas aktivitelerine yardımcı olur. 3. Yemek borusunu korur. 4. Ağız boşluğu tabanında bağlantı noktası görevi görür. Hyoid kemik, diğer kemiklerle doğrudan eklemlenmez, sadece kas, bağ ve kıkırdak bağlantılara sahiptir.

Arka kafatası kemikleri şunlardır: 1. Occipital Kemik (Artkafa Kemiği): Kafatasının arka alt bölümünü oluşturur ve foramen magnum adı verilen büyük bir açıklık barındırır. 2. Atlas (C1) ve Aksis (C2): Boyun bölgesinde yer alan ve kafanın hareketini sağlayan iki önemli omurdur. 3. Spinal Kanal: Omurilik için koruma sağlayan, kafatasının arka kısmından başlayarak omurga boyunca uzanan yapıdır.

Kafatası, 8 kemikten oluşur çünkü bu kemikler, beyni ve diğer hassas organları korumak ve başın şeklini belirlemek amacıyla bir araya gelmiştir.