Kemikler

Petröz kemik, iç kulağın bulunduğu temporal kemiğin (şakak kemiği) en iç kısmında yer alır. Petröz kemiğin bölümleri: Tympanik bölüm. Petröz bölüm. İç kulak, petröz kemiğin derinliğine saklanmıştır.

Jugular fossa (juguler fossa), kafatasının tabanında, temporal kemiğin alt kısmında yer alan derin bir çöküntüdür. İşlevleri: İç juguler venin ampulünü barındırır. Jugular foramenin dış kısmını oluşturur. Konumu: Karotis kanalının arka kısmında yer alır. Styloid sürecin yan tarafında bulunur. Oksipital kemiğin yanındadır.

Kalça kemikleri şunlardır: Femur (uyluk kemiği). Pelvis (leğen kemiği). Pelvis, çocuk ve gençlerde ilium, ischium ve pubis olmak üzere üç ayrı parçadan oluşur.

Sert damağın mezial komşuları, maksiller orta kesici dişler ve maksiller kaninlerdir. - Maksiller orta kesiciler, sert damağın mezial komşularıdır ve iki maksiller kaninin mezialindedir. - Maksiller kaninler, sert damağın orta hattına yakın olan mezial yüzeyleriyle sert damağın komşuları arasındadır. Bu dişler, sert damağın ön tarafında yer alır ve mezial yüzeyleri, sert damağın orta hattına doğru bakar.

İnsan iskeleti, yetişkinlikte yaklaşık 206 kemikten oluşur. İskeletin görevleri: Destek. Koruma. Hareket. Kan üretimi. Mineral depolama. Endokrin düzenleme.

Düzensiz kemikler, belirli bir şekil ve yapıya sahip olmayan, karmaşık morfolojik özellikler taşıyan kemik türleridir. Düzensiz kemiklerin önemi: Vücut yapısına destek sağlama. Organların korunması (örneğin, omurga sinirleri korur). Hareketliliği artırma (örneğin, çene hareketleri). Kemik iliği üretiminde rol oynama. Bu kemikler, baskılara karşı son derece sağlamdır ve bulundukları bölge itibariyle diğer kemiklerin sağlam biçimde görevlerini yerine getirmesine imkan verir.

Pelvik kemik, büyük pelvis (pelvis major) ve küçük pelvis (pelvis minor) olmak üzere ikiye ayrılır. Büyük pelvis, karın boşluğunun alt kısmında yer alır ve gövdedeki organları korur. Küçük pelvis, doğum kanalını içerir ve bacaklar ile ilişkilidir. Ayrıca, pelvik kemik yapısı şu kemiklerden oluşur: İlium: Kalça kemiğinin en geniş bölümünü oluşturur. İskiyum: Kalça kemiğinin alt ve arka kısmını oluşturur. Pubis: Pelvik kemik yapısının ön kısmını oluşturur. Bunların yanı sıra, pelvik kemik yapısında sakrum ve kuyruk sokumu (koksiks) da bulunur.

Sinüs kelimesi iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Sinüs (tıp). 2. Sinüs (matematik).

Yassı kemikler arasında kafatası, kürek kemikleri, kaburgalar ve göğüs kemiği bulunur. Düzensiz kemikler arasında ise omurga kemikleri, pelvis kemikleri, sfenoid, etmoid, maksilla ve mandibula gibi kafatası kemikleri yer alır.

Neurocranium (kafatası kemikleri) kemikleri şunlardır: Tek kemikler: frontal (alın) kemiği; oksipital (artkafa) kemiği; sfenoid (temel) kemiği; etmoid (kalbur) kemiği. Çift kemikler: parietal (duvar) kemikleri; temporal (şakak) kemikleri. Kulak kemikleri (malleus, incus, stapes) genellikle neurocranium'un bir parçası olarak kabul edilmez.

Tibia, diz ile ayak arasında bulunan uzun bir kemiktir. Tibial tüberkül ile ilgili bazı bilgiler: Tibial tüberkül kırıkları, genellikle iskelet olgunlaşmasına yaklaşan çocuklarda, özellikle basketbol ve voleybol gibi atlama sporlarıyla uğraşan 13-16 yaşlarındaki erkeklerde ve 12-14 yaşlarındaki kızlarda görülür. Oluşum mekanizması, kuadriseps kasının ani ve şiddetli kasılmasıdır. Belirtiler, şiddetli ağrı, yük verememe ve diz önünde şekil bozukluğunu içerir. Tedavi, genellikle cerrahi olup, kırığın tipine bağlı olarak değişir.

Kürek kemiği, sırtın üst kısmında, göğüs kafesinin arka bölgesinde yer alır. Tıp dilinde skapula olarak bilinir ve omuzun arkasında, geniş üçgen şekilli bir kemiktir.

Orbita duvarları şunlardır: Üst duvar: Frontal kemik ve sfenoid kemiğin ala minör’u tarafından oluşturulur. Alt duvar: Maksilla ve zigomatik kemiğin facies orbitalis’leri ile palatin kemiğin processus orbitalis’i meydana getirir. İç duvar: Önden arkaya doğru sırasıyla maksillanın processus frontalis’i, lakrimal kemik ve ethmoid kemiğin lamina orbitalis’i ile sfenoid kemiğin korpusu tarafından oluşturulur. Dış duvar: Zigomatik ve sfenoid kemik tarafından oluşturulur.

Hayır, uzun kemik ve kaval kemiği aynı değildir. Uzun kemikler, kol ve bacaklarda bulunan, uzunluklarının kalınlıklarından fazla olduğu ve silindir şeklinde olan kemiklerdir. Kaval kemiği (tibia) ise, omurgalıların bacaklarında dizin altındaki iki kemikten (diğeri fibula) daha iri ve dayanıklı olanıdır ve dizi ayak bileğine bağlar. Dolayısıyla, uzun kemikler genel bir sınıflandırma iken, kaval kemiği belirli bir kemik türüdür.

Tibia, tıpta kaval kemiği olarak bilinir. Tibia'nın bazı özellikleri: Bacağın alt kısmında, diz ile ayak bileği arasında yer alır. Vücudun ağırlığını taşıyan ana kemiktir. Üst kısmı femur ile eklem yaparak diz eklemini, alt kısmı ise talus adı verilen ayak bileği kemiği ile eklem yaparak ayak bileği eklemini oluşturur. Çevresindeki kas ve bağ dokuları ile birlikte hareket fonksiyonlarına destek olur.

Evet, nasal kemik ve os nasale aynı yapıyı ifade eder. Os nasale, diğer adıyla burun kemiği, bireylerin boyutuna ve şekline göre değişen, iki küçük, dikdörtgenimsi kemikten oluşur.

Kürek kemiğinin oynamasının birkaç nedeni olabilir: Kas zayıflığı veya dengesizliği. Postür bozuklukları. Doğuştan gelen durumlar. Kürek kemiğinin hareket etmesi, "kanat skapula" olarak adlandırılır. Kürek kemiğiyle ilgili sorunlar için bir sağlık profesyoneline danışılması önerilir.

Taş adam hastalığı (fibrodisplazi ossifikans progressiva, FOP) ACVR1 geninde meydana gelen mutasyon sonucu oluşur. Bu mutasyon, kas, tendon ve ligament gibi fibröz dokunun aniden veya travma sonucu oluşan hasar sonucu kemikleşmesine neden olarak vücudun tamir mekanizmasını etkiler. FOP genellikle spontan mutasyon sonucu oluşur, yani ailede hastalık öyküsü olmasa bile bireyde ortaya çıkabilir. Taş adam hastalığının diğer nedenleri arasında şunlar da sayılabilir: BMP4 geninin doğum sonrası aktifliğini kaybetmemesi. Basınç ve darbe.

Pelvik kuşak (leğen kemiği), üç ana kemikten oluşur: 1. İlyum (kalça kemiği). 2. İskiyum (oturga kemiği). 3. Pubis (çatı kemiği). Ayrıca, pelvik kuşağın arka kısmında sakrum (kuyruk sokumu kemiği) ve koksiks (kuyruk sokumunun en ucundaki küçük kemik) bulunur.

Osteoklastik aktivite, kemik dokusunun parçalanması ve yeniden emilmesi sürecini ifade eder. Osteoklastik aktivitenin bazı tıbbi durumları: Osteoporoz. Kemik kanseri. Paget hastalığı. Romatoid artrit. Ayrıca, ortodontik tedavilerde osteoklastik aktivite, bir dişe tutarlı bir kuvvet uygulandığında çenedeki kemiği parçalayarak dişin hareket etmesini sağlar.