Kemikler

Kemik anatomisi ile ilgili bazı sorular: Yetişkin bir insanda kaç kemik bulunur?. Skeleton axiale'de kaç kemik bulunur?. Skeleton appendiculare'de kaç kemik bulunur?. Os longum nedir?. Os breve nedir?. Os irregulare nedir?. Os planum nedir?. Os pneumaticum nedir?. Linea nedir?. Epifiz kıkırdağı nedir?. Kemik anatomisi ile ilgili daha fazla soru için şu kaynaklar kullanılabilir: Quizlet. Wordwall. Wayground. StudyBlaze.

Evet, ekzostoz ve torus palatinus aynı anlama gelir. Torus palatinus, sert damağın orta üçlüsünde ve orta hattında görülen kemik çıkıntısıdır (hiperosteozis veya ekzostoz).

Üst ekstremite anatomisi, insanda omuz, kol, ön kol ve el bölgelerinden oluşan vücut kısmının anatomik yapısını ifade eder. Üst ekstremite kemikleri: Omuz bölgesi: Clavicula (köprücük kemiği) ve scapula (kürek kemiği). Kol bölgesi: Humerus (pazu kemiği). Ön kol bölgesi: Radius ve ulna. El bölgesi: Ossa carpi (el bileği kemikleri), ossa metacarpi (el tarak kemikleri) ve ossa digitorum (parmak kemikleri). Ayrıca, kanatlılarda os coracoides (kanat kemiği) de üst ekstremite kemiklerine eklenir.

İnsan kolunda bulunan kemikler: Humerus. Radius ve Ulna. Kolun ve önkolun hareketlerini sağlayan kaslar, bu kemiklere yapışıktır.

Kafatası, beyni ve diğer hassas organları korumak ve başın şeklini belirlemek amacıyla 8 kemikten oluşur. Kafatasını oluşturan 8 kemik: frontal (alın kemiği); parietal (yan kemiği); temporal (şakak kemiği); occipital (arka kafa kemiği); sphenoid (kavşak kemiği); ethmoid (kafatasının ortasında bulunan kemik); vomer (burun septumunu oluşturan kemik); maxilla (üst çene kemiği). Kafatası kemikleri, dikiş adı verilen eklemlerle birbirine bağlanır.

Üyeler iskeleti, insan vücudunun üst ve alt kısımlarını destekleyen ve hareket etmelerini sağlayan kemik yapılarının toplamıdır. Üyeler iskeletinin bölümleri: Üst ekstremiteler. Bu bölümde bulunan başlıca kemikler şunlardır: klavikula (köprücük kemiği); skapula (omuz levhası); humerus (kol kemiği); radius ve ulna (ön kol kemikleri); metakarpal kemikler (el kemikleri); falankslar (parmak kemikleri). Alt ekstremiteler. Bu bölümdeki ana kemikler şunlardır: pelvis (leğen kemiği); femur (uyluk kemiği); patella (diz kapağı); tibia ve fibula (bacak kemikleri); metatarsal kemikler (ayak kemikleri); falankslar (ayak parmak kemikleri). Üyeler iskeletinin temel amaçları arasında hareket sağlama, destek ve denge, koruma, mineral depolama ve kan hücreleri üretimi bulunur.

Evet, kavuk kemikleri (kafatası kemikleri) yassı kemiklerdir. Yassı kemikler, düz ve ince yapılı olup genellikle koruyucu bir işlev üstlenirler.

Uyluk kemiği (femur) ve kaval kemiği (tibia) arasında diz kapağı kemiği (patella) bulunur.

Hyoid kemiğin bazı işlevleri: Dil ve boğaz kaslarının koordinasyonu: Hyoid kemik, çene altındaki kaslarla birlikte çalışarak dil ve boğaz kaslarının koordinasyonunu sağlar. Yutma ve konuşma: Çiğneme ve yutma işlemlerini düzenlemek için boğazdaki diğer yapılarla uyum içinde hareket eder. Ses üretimi: Ses tellerinin hareketine destek sağlayarak konuşma sırasında çene altındaki kasların uyum içinde çalışmasını mümkün kılar. Sabitleme: Dilin kafatası içinde sabitlenmesini sağlar. Hyoid kemik, ayrıca adli tıpta da önemlidir; boğma veya ası gibi durumlarda kırılması, ölüm şeklinin belirlenmesinde kanıt olarak kullanılır.

Arka kafatası kemikleri şunlardır: Oksipital kemik (ense kemiği). Temporal kemikler (şakak kemikleri). Ayrıca, sfenoid kemik de kafatasının orta kısmında yer alır ve arka kafatası kemikleriyle bitişiktir.

70 kilogram ağırlığındaki bir kadının toplam kemik ağırlığı yaklaşık 4 kg'dir. Kemik ağırlığı, kişinin vücut ağırlığının yaklaşık %5-6'sını oluşturur. Kemik ağırlığı, cinsiyet ve yaşa göre değişiklik gösterebilir. Kemik yoğunluğu ölçümü, kemiklerin mineral yoğunluğunu belirleyerek kişinin kemik sağlığını değerlendirir.

Negatif ulnar varyans, ulnanın (önkol kemiği) bilek ekleminde yarıçapa göre nispeten kısa olması durumudur. Bu durum, genellikle radyografiler aracılığıyla teşhis edilir ve ulnar varyans, posterior-anterior ve lateral görünümlerde ölçülerek belirlenir. Negatif ulnar varyans, doğuştan olabileceği gibi travma veya önceki ameliyatlar gibi çeşitli nedenlerle de edinilebilir. Bu durumun bazı sonuçları şunlardır: Bileğin ulnar tarafında daha az basınca neden olarak ulnar impaksiyon sendromu gibi durumlara karşı koruma sağlayabilir. Distal radioulnar eklemin dengesizliğine veya bileğin radyal tarafında artan strese yol açabilir. Birçok kişi asemptomatik olabilir ve bu durum, başka nedenlerle yapılan görüntüleme sırasında tesadüfen keşfedilebilir. Tedavi, genellikle varyansın ağrı veya fonksiyonel sınırlamalara neden olduğu durumlarla sınırlıdır.

Kafa tası, beyni korumak amacıyla çok sert bir kemik yapısından oluşur. Kafa tası, toplamda 8 kemik parçasının bir araya gelmesiyle meydana gelir. Bebeklerde yumuşak bir yapıya sahip olan kafa tası, yetişkinliğe doğru daha da sertleşir.

Kaval ve baldır kemikleri uzun kemiklere örnektir. Uzun kemikler, uzunluklarının kalınlıklarından fazla olduğu ve silindir şeklinde olan kemiklerdir. İnsan vücudundaki bazı uzun kemikler: uyluk kemiği; pazı kemiği; ön kol kemiği; dirsek kemiği; el tarak kemiği; el parmak kemiği; kaval kemiği; baldır kemiği.

Eklem (articulatio), kemiklerin birbirine bağlanmasını sağlayan yapıdır. Eklemler, yapısal ve fonksiyonel olmak üzere iki şekilde sınıflandırılır: Yapısal sınıflandırma: Fibröz, kartilaginöz ve sinoviyal eklemler. Fonksiyonel sınıflandırma: Oynar, az oynar ve hareketsiz eklemler.

Tarsal kemiklerdeki dejeneratif bulgular, bu kemiklerde yıpranma veya bozulma olduğunu gösterir. Dejeneratif değişikliklerin belirtileri arasında ağrı, şişlik, hareket kısıtlılığı ve fonksiyon kaybı bulunur. Tedavi seçenekleri, nedenine, şiddetine ve etkilenen bölgeye göre değişir. Kesin tanı ve uygun tedavi için bir ortopedi uzmanına danışılması önerilir.

İnsan vücudunda 56 tane parmak kemiği (falanks) vardır. Başparmağın iki, diğer parmakların ise üçer falanksı vardır: Proksimal falankslar: Parmak kökünde bulunur. Orta falankslar: Parmakların ortasında yer alır. Distal falankslar: Parmak uç kemikleridir.

Evet, el ve ayak bilek kemikleri kısa kemiklerdir. Kısa kemikler, uzunlukları, genişlikleri ve kalınlıkları birbirine yakın olan kemiklerdir.

Uzun kemiklere bazı örnekler: Femur (uyluk kemiği). Humerus (kol kemiği). Tibia (kaval kemiği). Fibula (diz altı kemiği). Metakarpal kemikler. Metatarsal kemikler. Clavicula (köprücük kemiği). Sternum (göğüs kemiği). Scapula (omuz kemiği).

Sesamoid kemikler, ayak başparmağının normal şekilde hareket etmesine yardımcı olur ve baskıyı, ağırlığı emer. Sesamoid kemiklerin diğer işlevleri: Tendonların korunması. Sürtünmenin azaltılması. Tendonun korunması. Vücuttaki en büyük sesamoid kemik, diz kapağı (patella) kemiğidir.