Kemikler

Evet, dört çeşit kısa kemik vardır: 1. El bileği kemikleri (karpal kemikler). 2. Ayak bileği kemikleri (tarsal kemikler). Kısa kemikler, uzunlukları, genişlikleri ve kalınlıkları birbirine yakın olan kemiklerdir.

Bazı kemik isimleri ve yerleri: Uzun kemikler: Kollarda pazı, ön kol, dirsek, el tarak ve parmak kemikleri; bacaklarda kaval, uyluk, ayak tarak ve parmak kemikleri. Yassı kemikler: Kafatası, kürek, kaburga, göğüs ve kalça kemikleri. Kısa kemikler: El ve ayak bilek kemikleri. Düzensiz kemikler: Omurga ve pelvis kemikleri. Sesamoid kemikler: Diz kapağı (patella). Yetişkin insan iskeletinde 206 kemik bulunur.

Fibula ve tibia, omurgalılarda alt bacağı oluşturan iki kemiktir. Tibia, kaval kemiği olarak da adlandırılır ve alt bacağın iç kısmında yer alır. Fibula, baldır kemiği olarak bilinir ve tibianın yanında, dış kısmında yer alır. Tibia ve fibula, bacak kaslarını destekler ve ayak bileğinin hareketinde önemli rol oynar.

Kaval kemiğinin diğer adı tibiadır.

Kaburga kemiği, yassı kemik çeşididir.

Hayır, kuyruk sokumu ve kalça kemiği aynı değildir. Kalça kemiği, leğen kemiği olarak da bilinir ve vücudun alt kısmında, belin hemen altında yer alır. Kuyruk sokumu, omurganın en alt kısmında bulunan ve üçgen şeklindeki küçük bir kemiktir.

Kol kemiği, uzun kemik sınıfına girer. Uzun kemikler, uzunluğu genişliğinden fazla olan kemiklerdir. Kol kemiklerinden bazıları şunlardır: humerus (pazu kemiği); radius (döner kemik); ulna (dirsek kemiği).

Viscerocranium ve neurocranium, kafatasının iki ana bölümünü ifade eder. Neurocranium, beyni ve beyne bağlı duyu organlarını çevreleyen kemiklerden oluşur. Viscerocranium ise yüz kemiklerinin genel adıdır ve burun, ağız ile göz çukurlarını çevreleyen kemikleri içerir. Neurocranium, kendi içinde iki bölüme ayrılır: 1. Calvaria: Kafatası boşluğunu ve içindeki yapıları kaplayan kavisli, kubbe benzeri çatıdır. 2. Cranial base: Neurocranium'un alt kısmını ve kafatası boşluğunun tabanını oluşturur. Viscerocranium'u oluşturan bazı kemikler: os lacrimale (gözyaşı kemiği); os nasale (burun kemiği); maxilla (üst çene kemiği); os zygomaticum (elmacık kemiği); mandibula (alt çene kemiği).

Paris Yeraltı Mezarlığı'nda yaklaşık 6 milyon insanın kalıntıları bulunmaktadır.

Çekiç (malleus) ve örs (incus), insan vücudunda orta kulakta bulunur. Orta kulak, kulak zarının arkasında yer alan ve işitme sürecinde önemli bir rol oynayan küçük, hava dolu bir boşluktur. Orta kulağın bir diğer parçası olan üzengi (stapes) ise, örs kemiğinden gelen ses titreşimlerini alıp iç kulağa iletir.

Trapezius kasının insersiyosu (yerleştirme noktaları) şu şekildedir: Üst parça (üst lifler): Klavikulanın yanal üçte biri. Orta parça (orta lifler): Akromiyonun medial kenarı ve skapula omurgasının üst tepesi. Alt parça (alt lifler): Skapula omurgasının medial ucundaki üçgen şeklindeki bölgeye (spinae scapulae) bir aponevroz aracılığıyla. Trapezius kası, üçgen şeklinde olup, sırt bölgesinde yer alır ve iki adettir.

Foveola dentis, tıpta "diş çukuru" anlamına gelen Latince bir terimdir. Fovea dentis ise, "ön-iç yanda eksen kekmiğin dişine uyan eklem çukuru" olarak tanımlanır. Bu terim, özellikle anatomi alanında, atlasın arcus ventralis'inin iç yüzünde bulunan ve axis'in dens'i ile eklemleşmeye yarayan çukurcuk için kullanılır.

Os sphenoidale, kafa iskeletinin tabanında yer alan bir kemiktir. Temel bölümleri: Gövde (Corpus ossis sphenoidalis). Küçük kanatlar (Alae minores). Büyük kanatlar (Alae majores). Kanatsı çıkıntılar (Processus pterygoidei). Özellikleri: Sella turcica. Sinus sphenoidalis. Apertura sinus sphenoidalis. Eklemleri: Frontal, parietal, ethmoid, temporal, zygomatic, palatine, vomer ve occipital kemiklerle eklem yapar.

Ön kol kemikleri, radius ve ulna, birlikte çalışarak çeşitli hareketler gerçekleştirir: Dirsek hareketleri: Ulna, dirsek ekleminde radius ile birleşerek kolun bükülme ve açılma işlevlerini destekler. Ön kolun dönme hareketleri: Radius ve ulna, ön kolun pronasyon (avuç içi aşağı) ve supinasyon (avuç içi yukarı) hareketlerini sağlar. El bileği hareketleri: Radius, el bileğinin fleksiyon (bükme), ekstansiyon (germe), abdüksiyon (yana açma) ve addüksiyon (yana kapama) hareketlerini mümkün kılar. Ayrıca, ön kolun hareket etmesini ve stabilitesini sağlayan kaslar arasında brachialis, brachioradialis ve biceps brachii bulunur.

Uzun ve kısa kemikler arasındaki temel farklar şunlardır: Uzun kemikler: Uzunlukları, kalınlıklarından fazladır ve silindirik bir yapıya sahiptirler. Kol ve bacaklarda bulunurlar. Uyluk kemiği, insan vücudundaki en uzun kemiktir. Yapılarında kemik zarı, eklem kıkırdağı, süngerimsi doku, sert kemik dokusu, kırmızı ve sarı kemik iliği, kan damarları ve sinirler bulunur. Kısa kemikler: Boyları ve kalınlıkları neredeyse birbirine eşittir, kübik veya yuvarlak bir yapıya sahiptirler. El ve ayak bileklerinde bulunurlar. Yapılarında kemik zarı, sert kemik doku, süngerimsi kemik doku, kırmızı kemik iliği, kan damarları, kemik zarı ve sinirler yer alır. Sarı kemik iliği ve kemik kanalı bulunmaz.

Diz kemik şeklinin bozulmasının bazı nedenleri: Genetik faktörler. Travmalar. Yanlış egzersiz teknikleri. Dejeneratif hastalıklar ve kireçlenme. Obezite. Hareketsiz yaşam tarzı. Tekrarlayan zorlanmalar.

Bacaktaki en büyük kemik, uyluk kemiği (femur) olarak bilinir. Femur, kalça eklemi ile diz eklemi arasında uzanır ve vücut ağırlığını taşıyarak hareket esnasında önemli bir destek sağlar.

Tıpta "chest wall" (göğüs duvarı) terimi, göğüs boşluğunun sınırını oluşturan doku setini ifade eder. Bu set, kaburga kafesi, fasya, kaslar gibi yapıları içerir. Ayrıca, göğüs duvarı şu anlamlara da gelebilir: göğüs duvarı deformitesi; göğüs duvarı şekil bozuklukları; göğüs duvarı tümörü; toraks duvarı rezeksiyonu; primitif nöro-ektodermal göğüs duvarı tümörü; konjenital göğüs duvarı anomalileri; tam kat toraks duvarı rezeksiyonu; warfarine bağlı göğüs duvarı ve memede hematom; yüksek frekanslı göğüs duvarı osilasyonu.

Köprücük kemiği, tıp literatüründe klavikula olarak adlandırılır. Konumu: İnsan vücudunun üst kısmında bulunur. Göğüs kemiği ile omuz kemiği arasında, boyun bölgesinde yer alır. Yaklaşık 15 santimetre uzunluğundadır ve yatay bir şekilde yerleşmiştir. Görevi: Omuzların sabit kalmasına yardımcı olur. Kolların geniş bir açıyla hareket etmesini sağlar. Çevresinde bulunan sinir, damar ve kas gibi önemli yapıları korur.

Fovea dentis, atlasın (C1 omuru) arcus ventralis'inin iç yüzünde bulunan ve axis (C2 omuru) ile eklemleşmeye yarayan çukurcuktur. Arka yüzü içbükey olup, axis'in dens (diş) kısmı ile eklemleşmesini sağlayan oval veya dairesel düz bir eklem yüzeyine sahiptir.