Kemikler

Büyüme plakları, ya da bilimsel adıyla epifiz plakları, uzun kemiklerin uçlarında bulunur.

Sutura palatina mediana'nın lateral komşuları, iki taraf damak kemiği (os palatinum)'dir.

Art. humeri, anatomi alanında omuz eklemini ifade eder. Bu eklem, cavitas glenoidalis ile caput humeri arasında oluşur ve art. spheroidea grubuna aittir. Omuz ekleminin stabilitesinden rotator cuff kasları sorumludur. Art. humeri, tüm vücudun en geniş hareket yeteneğine sahip ve en çok çıkan eklemidir.

Atlasa bağlanan eklemler şunlardır: Atlanto-oksipital eklem (Art. atlantooccipitalis). Atlanto-aksiyal eklem (Art. atlantoaxialis) arasında iki ana bölümden oluşur: Art. atlantoaxialis mediana. Art. atlantoaxialis lateralis.

Topukta kemik çıkıntısı, topuk kemiğinin (calcaneus) altında oluşur.

Ortopedide turnike, tek kemikli bölgelere, yani kolda pazı ve bacakta uyluk kemiğine uygulanır.

Baldırda iki ana kemik bulunur: 1. Tibia (Kaval Kemiği): Baldırın medial (iç) tarafında yer alır ve vücudun ağırlığını taşır. 2. Fibula (Köprücük Kemiği): Tibianın lateral (dış) tarafında yer alan daha ince bir kemiktir ve ayak bileği stabilitesine katkıda bulunur.

Osteonectin çeşitli biyolojik işlevlere sahip bir proteindir: 1. Kemik Mineralizasyonu: Osteonectin, kemik oluşumu sırasında osteoblastlar tarafından salgılanır ve mineralizasyonu başlatır. 2. Kollajen Bağlanması: Hem kolajen hem de kalsiyuma bağlanır, bu da kemik matrisinin stabilizasyonuna katkıda bulunur. 3. Hücre-Matris Etkileşimleri: Hücrelerin matrisle etkileşimini düzenler ve hücre yapışmasını teşvik eder. 4. Kanser Hücreleri: Osteonectin, kanser hücrelerinin istilasını ve yayılmasını artıran matris metalloproteinazların üretimini ve aktivitesini artırır. 5. Yara İyileşmesi: Makrofajlar tarafından sentezlenir ve yara onarımında önemli bir rol oynar.

Üyeler iskeletinde kol ve bacak kemiklerinin yanı sıra omuz ve kalça kemerleri bulunur. Bu kemikler şunlardır: - Kol kemikleri: humerus (kol kemiği). - Önkol kemikleri: radius ve ulna. - El bilek kemikleri: oss carpi. - El kemikleri: oss manus. - Uyluk kemiği: femur. - Dizkapağı kemiği: patella. - Baldır-kaval kemikleri: tibia ve fibula. - Bilek kemiği: tarsal kemik. - Tarak kemiği: metatarsal kemik. - Parmak kemikleri: falankslar.

Bacaktaki 3 kemik (femur, tibia ve fibula) birleşir çünkü bu kemikler birlikte çalışarak bacakların genel işlevselliğini sağlar. Bu birleşme, bacakların hareket kabiliyeti, ağırlık taşıma ve denge sağlama gibi temel işlevlerini yerine getirebilmesi için gereklidir.

Timsah iskeletinde bulunan kemikler şunlardır: 1. Kafatası kemikleri. 2. Dişli alt ve üst çeneler. 3. Servikal, torasik, lomber, sakral ve kaudal omurlar (omurga). 4. Uyluk kemiği. 5. Ön ve arka ayak kemikleri: incik, fibula, ayak bileği, metatars ve falankslar (parmak kemikleri). 6. Omuz ve skapula. 7. Önkol kemikleri. 8. Kaburgalar (göğüs kafesini oluşturan kemikler).

Metakarpal kemikler, elin avuç kısmını oluşturan ve parmakların tabanına bağlanan beş uzun kemikten oluşur. Bu kemiklerin başlıca işlevleri şunlardır: 1. Kavrama ve Tutma: Nesneleri tutma ve kavrama yeteneğini sağlar. 2. Hareketlilik: Elin ve parmakların hareketliliğini artırarak çeşitli görevleri yerine getirme yeteneğini geliştirir. 3. Denge: Avuç içindeki kemikler, elin dengeli bir şekilde hareket etmesine olanak tanır. 4. Hassasiyet: Parmak uçları ve distal falankslar, nesneleri ince bir şekilde tutma ve manipüle etme yeteneğini artırır.

Zigomatik proçes, üç farklı kemikte bulunan ve elmacık kemiği (zigomatik kemik) ile eklemlenen çıkıntılardır: 1. Frontal kemiğin zigomatik proçesi: Frontal kemiğin alt ve yan kısmında yer alır ve elmacık kemiği ile eklemlenir. 2. Maksillanın zigomatik proçesi: Maksilla kemiğinin ön, elmacık ve orbital yüzeylerinin birleşim yerinde bulunur. 3. Temporal kemiğin zigomatik proçesi: Temporal kemiğin skuamöz kısmının alt kısmından çıkıntı yapar ve elmacık kemiği ile eklemlenir.

İç malleol, ayak bileğinin iç kısmında yer alan ve tibia (kaval kemiği) tarafından oluşturulan kemik çıkıntısına verilen isimdir.

Süngerimsi kemik ve kompakt kemik, kemik dokusunun iki farklı türüdür. Süngerimsi kemik: - Uzun kemiklerin baş kısımlarında, kısa ve yassı kemiklerin içinde bulunur. - Gözenekli bir yapıya sahiptir ve bu gözeneklerin içinde kan hücrelerinin yapıldığı kırmızı kemik iliği bulunur. Kompakt kemik: - Kemiklerin dış kısmında bulunan sert tabakadır. - İçinde kan damarları ve sinirlerin bulunduğu boyuna uzanan havers kanalları ve bu kanalları birbirine bağlayan volkman kanalları bulunur.

"Yassı" ve "düz" terimleri farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşır: 1. Metal İşleme: "Yassı çelik" ve "yassı demir" terimlerinde kullanılır. Yassı çelik, dikdörtgen veya oval kesitli, kalınlığı nispeten ince, genişliği 12 mm ile 300 mm arasında olan uzun bir metal malzeme şerididir. 2. Anatomi: "Kısa", "uzun" ve "yassı kemikler" terimlerinde kullanılır. Yassı kemikler, ince ve düz bir yapıya sahip olan kemiklerdir ve genellikle koruyucu bir işlev taşır. 3. Genel Kullanım: "Düz pul" ve "yassı pul" terimlerinde kullanılır. Düz pul, cıvata, vida veya somunun etrafına oturacak şekilde tasarlanmış, merkezi bir deliğe sahip, genellikle metalden yapılmış basit, düz, dairesel bir halkadır.

Klavikula, akromiyon ve skapula spine omuz ekleminin önemli yapılarıdır: 1. Klavikula (Köprücük Kemiği): Gövde ile üst ekstremite arasında bir köprü işlevi gören, S şeklinde bir kemiktir. 2. Akromiyon: Skapulanın üst kısmında yer alır ve klavikula ile bağlantı sağlar. 3. Skapula Spine (Skapula Omurgası): Skapulanın arka kısmında yer alan ve akromiyon boyunca uzanan bir yapıdır.

Köprücük kemiği (klavikula), kürek kemiğine (skapula) bir eklem aracılığıyla bağlanır. Bu eklemler şunlardır: 1. Sternoklaviküler eklem: Köprücük kemiğinin göğüs kemiğiyle (sternum) yaptığı eklemdir. 2. Akromiyoklaviküler eklem: Köprücük kemiğinin omuz kenarındaki yuvasıyla yaptığı eklemdir.

Sığırda (inekte) 7 tane tarsal kemik vardır.

Hayvanlarda 26 tane ayak kemiği bulunur.