Kemikler

Türk kemiğinin diğer adı, tıp literatüründe "sella turcica"dır. Bu isim, lateral kafa görüntülerinde izlenen bölgedeki ön ve arka kemik çıkıntılarının bir oturağın desteğine benzetilmesi ve bunun o dönemde binicilikle özdeşleştirilen Türklerin eyerlerinde kullanması nedeniyle verilmiştir. Ayrıca, "tuberculum turcum" olarak da bilinir.

Leğen (kalça) kemiği ve kaburga kemiği kısa kemik değildir, bunlar yassı kemiklere örnektir. Kısa kemikler, kalınlığı, genişliği ve uzunluğu birbirine yakın olan kemiklerdir.

Paranazal sinüsler, frontal (alın kemiği), sfenoid (kafa tabanında), maksilla ve etmoid kemiklerin içinde bulunur.

Kafatasının eklemleri, yoğun bir fibröz doku kitlesi ile birleştikleri için hareketsizdir. Yetişkinlerde kafatası kemikleri neredeyse kaynamıştır ve hareket imkansızdır.

Volkmann kanalları, kemik dokusunda kan damarları ve sinirlerin yatay ve çapraz yönlerde iletişimini sağlar. Bu kanallarda taşınan unsurlar: Kan damarları. Sinirler. Lenf damarları. Volkmann kanalları, Havers kanallarını birbirine ve kemik yüzeyindeki kan damarlarına bağlar.

Kısa kemikler, insan vücudunda önemli işlevler üstlenir ve genel vücut yapısının korunmasında kritik bir rol oynar. İşte kısa kemiklerin önemli olmasının bazı nedenleri: Hareketliliği artırma: El ve ayak bileklerinin geniş hareket açıklığını destekleyerek bükülme ve dönme hareketlerine imkan tanır. Kuvvet dağılımı: Yük ve kuvvetin dengeli bir şekilde dağılmasını sağlayarak darbelere karşı dayanıklılığı artırır. Destek ve koruma: Çevredeki dokulara destek sağlar ve eklemleri koruyarak yaralanmaları azaltır. Şok emme: İç kısımlarındaki süngerimsi kemik dokusu sayesinde darbeleri emer. Kan hücresi üretimi: Kemik iliği sayesinde kan hücresi üretimine katkı sağlar. Kısa kemikler, özellikle el ve ayak gibi bölgelerde hassas ve karmaşık hareketlerin kolaylıkla yapılabilmesini sağlar.

Evet, ince kemikler genellikle genetik bir özelliktir. Kemik yapısı, genetik özellikler tarafından belirlenir ve anne-babadan miras alınır. Ancak, beslenme eksiklikleri (kalsiyum ve D vitamini eksiklikleri) ve bazı tıbbi durumlar (hipotiroidizm, osteoporoz, bazı kanser türleri) da kemik yapısının ince olmasına neden olabilir.

Kas ve kemik mieir ifadesi, Türkçe'de yaygın olarak kullanılan bir terim değildir ve belgelerde bu isimle bir kavram bulunmamaktadır. Ancak, kas-iskelet sistemi ve kemik terimleri hakkında bilgi verilebilir. Kas-iskelet sistemi, kaslar, kemikler, kıkırdak, tendonlar ve bağlar gibi yapılardan oluşan bir bütündür. Kemik, vücudun iskelet sistemini oluşturan, kalsiyum ve fosfor gibi minerallerin depolandığı ve kan hücrelerinin üretildiği bir yapıdır. Eğer farklı bir terim veya kavram hakkında bilgi arıyorsanız, daha fazla detay veya bağlam sağlanması gerekebilir.

Sakrum, insan anatomisinde omurganın alt kısmında bulunan büyük, üçgen şekilli bir kemiktir. Sakrumun bazı işlevleri: Omurganın tabanını destekler. Belin omurilik sinirlerini çevreler ve korur. Kalça kemiklerini arka tarafta birbirine kilitler. Vücut ağırlığının desteklenmesine ve iletilmesine yardımcı olur. Pelvisin stabilize edilmesine katkıda bulunur. Sakrum, kuyruk sokumu kemiğinin üstünde, son bel omurunun (L5) altında, kalçanın sağ ve sol iliak kemikleri arasında yer alır.

Piriform açıklık, burun boşluğunun ön açıklığıdır ve üstte sfenoid kemik, altta maksilla kemikleri tarafından sınırlanır.

Kribriform plaka, insan vücudunda iki farklı yapıda bulunan bir terimdir: 1. Gözün kribriform plakası. 2. Etmoid kemiğin kribriform plakası. Kribriform plaka, hassas bir yapıdır ve kırıklar beyin omurilik sıvısı sızıntılarına yol açabilir veya enfeksiyonların yayılmasına neden olabilir.

Bacaklar, üç ana bölümden oluşur: 1. Uyluk: Kalça ile diz arasındaki bölgedir ve femur (uyluk kemiği) içerir. 2. Diz: Uyluk ile alt bacak arasında bulunan eklemdir. 3. Alt Bacak: Diz ile ayak arasında yer alır ve tibia ile fibula olmak üzere iki ana kemikten oluşur.

Kırık ve çatlak aynı şey değildir, ancak yakından ilişkilidirler. Kırık, kemiğin bütünlüğünün tamamen bozulması anlamına gelir. Çatlak ise, kemikte tam bir kırılma olmadan, yalnızca yüzeysel bir hasar oluşması durumudur.

Uzun, kısa ve yassı kemikler farklı bölgelerde bulunur: 1. Uzun kemikler: Boyu eninden fazla olan kemiklerdir ve genellikle iskeletin üst ve alt yan kısımlarında yer alırlar. 2. Kısa kemikler: Uzunluk, genişlik ve kalınlıkları birbirine eşit olan kemiklerdir. 3. Yassı kemikler: Geniş yüzeyli, kalınlığı az olan, levha şeklindeki kemiklerdir.

Koronoideal çentik, mandibula (çene kemiği) üzerinde bulunur.

Menisküs arka kökü, menisküsün tibia (kaval kemiği) eklem yüzüne ön ve arka kökler ile tutunduğu noktayı ifade eder.

Oynamaz ve yarı oynar eklemler, kemiklerin birbirine bağlanma şekillerine göre sınıflandırılan iki tür eklemdir. Oynamaz eklemler (hareketsiz eklemler), kemiklerin birbirine sıkıca kaynamasıyla oluşan ve hiç hareket etmeyen eklemlerdir. Yarı oynar eklemler ise hareketleri sınırlı olan eklemlerdir.

Bel bölgesinde bulunan kemikler şunlardır: 1. Lumbar Vertebralar: Belin beş omurundan oluşur (L1-L5). 2. Sacrum: Belin altında yer alan ve pelvisin arka kısmını oluşturan üçgen şeklindeki kemik. 3. Coccyx: Kuyruk sokumu olarak bilinir, sacrumun hemen altında yer alır ve üç ila beş küçük kemikten oluşur. Ayrıca, her iki kalça kemiği ile birleşerek pelvisi oluşturan sakrum ve koksiks de bel bölgesindeki önemli kemiklerdir.

Sarı kemik iliği uzun kemiklerin dışında yassı ve kısa kemiklerde bulunmaz.

Sella turcica, sfenoid kemikte bulunur.