Kemikler

Klavikula (köprücük kemiği) iki ana eklem oluşturur: 1. Sternoklaviküler eklem: Klavikulanın sternal (medial) ucu ile sternumun manubriumu arasında yer alır. 2. Akromiyoklaviküler eklem: Klavikulanın akromiyal (lateral) ucu ile skapulanın akromiyonu arasında bulunur.

Ulna kemiği, çeşitli kasların tutunduğu bir yapıdır. Bu kaslar arasında: 1. Triceps brachii kası, ulnanın olekranon sürecine tutunur. 2. Anconeus kası da olekranon sürecine bağlanır. 3. Brachialis kası, ulnanın koronoid sürecine tutunur. 4. Pronator quadratus kası, ulnanın ön yüzeyinin distal kısmına bağlanır [6]. 5. Supinator kası ise ulnanın supinator tepesine (radyal çentiğin arkasından ulnanın proksimal lateral yüzeyine) tutunur [7].

6. sınıf fen bilimleri oynamaz ve oynar eklem şu şekilde açıklanabilir: Oynar eklem. Oynamaz eklem.

Vücuttaki en büyük 3 kemik şunlardır: 1. Uyluk kemiği (femur). 2. Kaval kemiği. 3. El ve ayak parmak kemikleri.

İskelet sisteminin üç temel yapısı şunlardır: 1. Kemikler: İskelet sisteminin en temel bileşenidir ve insan vücudunda yaklaşık 206 adet kemik bulunur. 2. Kıkırdak: Kemiklerden daha esnek bir yapıya sahip olan, eklemlerde, burunda, kulaklarda ve bazı iç organlarda bulunan dokudur. 3. Eklemler: İki veya daha fazla kemiğin birleşim noktalarıdır ve hareketi sağlarken aynı zamanda kemiklerin stabilitesini de sağlar.

Maxilla ve mandibula, insan vücudundaki çene yapısını oluşturan iki önemli kemiktir. - Maxilla (Üst Çene): Yüzün ortasında yer alan ve dişlerin yerleşim yeri olan alveolar çıkıntıyı içeren kemiktir. - Mandibula (Alt Çene): Çenenin alt kısmını oluşturan ve tek parça halinde bulunan kemiktir. Bu kemikler, sesin oluşumu, yüz estetiği ve genel ağız sağlığı açısından da büyük öneme sahiptir.

Fraktür, anatomik bütünlüğü bozulmuş kemikler için kullanılan tıp terimidir ve kırık anlamına gelir.

Kuyruk sokumu kemiği, diğer kemiklerden birkaç açıdan farklıdır: 1. Anatomik Yapı: Kuyruk sokumu, omurgadaki en küçük ve en aşağı kemiktir, dört omurun birleşmesiyle oluşur. Bu nedenle, diğer kemiklere göre daha az sayıda omurdan oluşur. 2. Fonksiyon: Kuyruk sokumu, otururken vücut ağırlığını taşıyan kemiklerden biridir ve denge ile stabiliteyi sağlar. Diğer kemiklerin ana işlevi ise hareket ve destek sağlamaktır. 3. Evrimsel Köken: Kuyruk sokumu, evrim yoluyla kuyruk işlevini kaybetmiş olduğundan körelmiş bir yapıdır.

İnsan vücudunda 24 kaburga bulunur, çünkü her bir tarafta 12 tane kaburga kemiği vardır.

Çene eklemi ve çene kemiği farklı yapılardır. Çene kemiği, omurgalılarda çiğnemeyi sağlayan kemik donatımının adıdır. Çene eklemi ise alt çene kemiği ile kafatası arasında yer alan ve çene hareketlerinin gerçekleşmesini sağlayan eklemdir.

Türk eyeri kemiği, anatomide "sella turcica" olarak bilinir. Bu kemik, kafatasının alt kısmında, gözlerin arkasında yer alır ve şekli eski Türk atları için kullanılan eyere benzetildiği için bu adla anılır. İçinde hipofiz bezini barındıran sella turcica, hormon üretiminden sorumlu olan ve vücuttaki pek çok önemli işlevi kontrol eden bir yapıdır.

Pelvik röntgende aşağıdaki patolojiler görülebilir: Kırıklar: Pelvik kemiklerdeki çatlaklar ve kırıklar. Tümörler: Kemik ve yumuşak doku tümörleri. Artrit: Kalça eklemini etkileyen iltihaplı hastalıklar. Sakroiliit: Sakrumun ilium kemiğiyle birleştiği bölgedeki iltihaplanma. Ankilozan spondilit: Omurga ve eklemlerin anormal sertliği. Pelvik organların şeklindeki anormallikler. Pelvik röntgen, ayrıca doğum süreci öncesi ve sonrası durumların gözlemlenmesinde de kullanılır. Önemli not: Teşhis için mutlaka bir doktora başvurulmalıdır.

Çene iskeleti 14 kemikten oluşur.

Sinsiput ve oksiput, fetal başın farklı kısımlarını ifade eden terimlerdir: 1. Sinsiput: Frontal kemiğin üstünde, büyük fontanelin önünde kalan kısımdır. 2. Oksiput: Küçük fontanelin arkasında, oksipital kemiğin üstünde kalan kısımdır.

Bızbız, arkeolojide uzun kemik şaftını ifade eder.

Ayak bileğinde 7 adet tarsal kemik bulunur. Bu kemikler şunlardır: Talus (aşık kemiği). Kalkaneus (topuk kemiği). Naviküler kemik. Küboid kemik. Medial, intermediate ve lateral cuneiform kemikler.

Çene eklemi ve çene iskeleti aşağıdaki kemiklerden oluşur: 1. Çene Eklemi: Alt çene (mandibula) ve kafatasının temporal kemiği. 2. Çene İskeleti: - Üst Çene Kemiği (Maxilla): Ağız boşluğu tavanı, orbita tabanı, burun boşluğu tabanı ve dışyan duvarının oluşumuna katılır. - Alt Çene Kemiği (Mandibula): Yüz iskeletinin alt kısmını oluşturur ve kafa iskeletindeki tek hareketli kemiktir. - Burun Kemiği (Os Nasale): Burun sırtında bulunan yassı dikdörtgen şeklinde iki kemiktir. - Elmacık Kemiği (Os Zygomaticum): Yanak çıkıntısını oluşturur ve frontal, temporal ve sfenoid kemikler ile maxilla ile eklem yapar.

Orta kulak ossikulomuskuler yapılar, orta kulakta bulunan üç küçük kemik (ossikül) ve iki kasdan oluşur. Ossiküller: 1. Malleus (Çekiç): Kulak zarına bağlıdır ve ses dalgalarının titreşimlerini alır. 2. Inkus (Örs): Malleus ile stapes arasında yer alır ve ses titreşimlerini iletir. 3. Stapes (Üzengi): En küçük kemik olup, oval pencereye bağlanarak iç kulaktaki sıvı dalgalarını oluşturur. Kaslar: 1. M. Stapedius: Stapes kemiğine bağlıdır ve yüksek seslere karşı iç kulağı korumak için stapes'in hareketini sınırlar. 2. M. Tensor tympani: Malleus kemiğine bağlıdır ve kulak zarının gerginliğini ayarlayarak düşük frekanslı seslere karşı koruma sağlar.

Radius ve ulna kırıkları, ön kol kemiklerinin (radius ve ulna) kırılması anlamına gelir. Bu tür kırıklar genellikle düşme, çarpma, trafik kazaları veya spor yaralanmaları gibi travmatik olaylar sonucunda meydana gelir. Belirtileri arasında kırık bölgesinde ağrı, şişlik ve morarma, el bileğini hareket ettirmede zorluk ve ön kol bölgesinde şekil bozukluğu yer alır. Tedavi seçenekleri, kırığın yerine ve ciddiyetine göre değişir ve alçı, atel, bandaj, kol askısı veya cerrahi müdahaleyi içerebilir.

5. sınıf fen bilimleri ders kitabının 141. sayfasında genellikle hücre ve hücreler ile ilgili bilgiler yer alır. Bu sayfada aşağıdaki konular bulunabilir: Hücrenin incelenmesi: Hücreler hangi araçla incelenir. Hücrenin temel kısımları: Hücre zarı, sitoplazma ve çekirdek. Bitki ve hayvan hücreleri arasındaki farklar: Bitki hücresinin şekli, kloroplast varlığı, hücre duvarı ve kofulların durumu. Hücre duvarı (çeperi): Hangi hücrelerde bulunur. Ayrıca, bazı ders kitaplarında bu sayfada ışığın yansıması ile ilgili sorular ve etkinlikler de yer alabilir. Sayfa içeriği, kullanılan ders kitabı yayınevine göre değişiklik gösterebilir.