İmmünoloji

İmmünolojik yöntemlerin avantajları şunlardır: 1. Yüksek Özgüllük ve Duyarlılık: İmmünolojik yöntemler, belirli proteinlerin varlığını tespit etmek için yüksek özgüllükte antikorlar kullanır, bu da doğru ve hassas sonuçlar sağlar. 2. Hızlı ve Güvenilir Sonuçlar: Nispeten hızlı sonuçlar verir ve doğru uygulandığında güvenilir veriler sunar. 3. Çeşitli Örnek Tiplerinde Kullanım: Parafin kesitleri, taze donmuş dokular ve hücre kültürleri gibi farklı biyolojik örneklerde uygulanabilir. 4. Kişiselleştirilmiş Tıp: İmmünoterapi gibi immünolojik tedaviler, hastanın bağışıklık sistemini güçlendirerek kişiye özel tedavi planları oluşturur ve hastalığın ilerlemesini kontrol altına alır. 5. Hastalıkların Tanısı ve Sınıflandırması: Kanser, nörodejeneratif hastalıklar ve bulaşıcı hastalıkların tanısında ve sınıflandırılmasında kritik bir rol oynar.

TOTM (Turgut Özal Tıp Merkezi) immünoloji bölümü, 4. blokta yer almaktadır.

IVIG (İntravenöz İmmünglobulin) içinde 20.000'den fazla sağlıklı kan vericisinin plazmalarının karışımı bulunur. Bu preparatlar, çok çeşitli yabancı antijenlere karşı oluşmuş geniş bir antikor repertuarına sahiptir. Ayrıca, IVIG insan kaynaklı olduğu için HBV, HIV ve HCV bulaşma riski açısından sıkı bir şekilde taranır.

Kriyoglobülin pozitif ifadesi, kan serumunda kriyoglobülin adı verilen belirli proteinlerin varlığını ifade eder. Bu durum, genellikle immünolojik veya bağışıklıkla ilgili bir hastalığın belirtisi olabilir. Kriyoglobülin pozitifliği, kan testleri ile teşhis edilir ve tedavi, altta yatan nedenlere bağlı olarak değişir.

İmmuno-çıkarım elektroforezi — antikorların çözeltisi ile birleştirilmesi yoluyla serum veya idrardaki spesifik immünoglobulin bileşenlerinin ayrılması için kullanılan bir laboratuvar yöntemidir. Bu yöntemde, moleküllerin ayrılması elektroforez ile yapılır ve tespit, antijenler ve antikorlar arasında çökelti çizgilerinin oluşturulmasıyla immünolojik reaksiyonla gerçekleştirilir. İmmuno-çıkarım elektroforezi, özellikle miyelom, Waldenstrom hastalığı ve Bence Jones proteininin idrarda aranması gibi hastalıkların araştırılmasında tıpta kullanılmaktadır.

Süperantijenler (SAg), bakteri ve virüsler tarafından üretilen, T hücrelerini özgül olmayan bir biçimde aktive eden güçlü antijenlerdir. SAg'lerin başlıca işlevleri şunlardır: 1. Aşırı Bağışıklık Tepkisi: SAg'ler, normal bir antijen uyarısına göre çok daha fazla T hücresini aktive ederek kitlesel bir bağışıklık tepkisi oluşturur. 2. Otoimmün Etkiler: Konağın kendi epitoplarıyla çapraz reaksiyona girerek otoimmün etkilere yol açabilirler. 3. Sitokin Salgılanması: Lenfokinler ve monokinler gibi sitokinlerin aşırı üretimine ve hızlı salınımına neden olurlar. 4. Enfeksiyon Yayılması: Mikropların bağışıklık sisteminden kaçarak yayılmasına yardımcı olurlar.

İmmunoalerji ve immünoloji aynı kavramlar değildir, ancak birbirleriyle ilişkilidirler. İmmünoloji, vücudun bağışıklık sistemi ile ilgilenen bilim dalıdır. Alerji ise bağışıklık sisteminin anormal bir şekilde tepki vererek zararsız maddelere karşı aşırı reaksiyon göstermesi durumudur.

Çocuk İmmünoloji ve Alerji bölümü, 0-18 yaş arasındaki çocukların bağışıklık sistemi ve alerjik hastalıklarının tanı, tedavi ve takibi ile ilgilenir.

İmmünoloji ile ilgili hastalıklar için alerji ve immünoloji uzmanına başvurulmalıdır.

Th1 hücrelerini uyaran sitokin interferon-γ (IFN-γ)'dır. Th2 hücrelerini uyaran sitokin ise interlökin-4 (IL-4)'tür.

Gıda intolerans testi, alerji ve immünoloji bölümünde yapılır. Testi yapabilecek diğer doktorlar ise diyetisyen ve genel sağlık doktorları olabilir.

Komplemanın klasik ve alternatif yolağı, kompleman sisteminin aktivasyon yollarından ikisidir. Klasik yolak, kompleman aktivasyonunun en hızlı ve etkili modudur. Alternatif yolak ise sürekli düşük seviyeli aktiviteye sahiptir.

Tocilizumab, IL-6'yı inhibe ederek iltihaplanma sürecini durdurur. Bu, monoklonal bir antikor olan tocilizumab'ın, interlökin-6 (IL-6) reseptörlerine bağlanması ve onların etkilerini önlemesiyle gerçekleşir.

Opsonizasyon tıpta, bakteri veya antijenlerin makrofaj ve nötrofiller tarafından fagasitozunu kolaylaştırmak için antikor veya kompleman gibi opsonin denilen maddelerle bağlanması olayı olarak tanımlanır.

İmmünopatolojik hastalıklar, bağışıklık sisteminin işlev bozukluğuyla ilişkili çeşitli hastalıkları kapsar. Bu hastalıklar arasında: Otoimmün hastalıklar: Bağışıklık sisteminin vücudun kendi sağlıklı hücrelerine saldırması sonucu ortaya çıkar (örneğin, romatoid artrit, sistemik lupus eritematozus, multipl skleroz). Bulaşıcı hastalıklar: Virüs veya bakterilerin neden olduğu hastalıklar (örneğin, HIV/AIDS). Bağışıklık yetmezlikleri: Bağışıklık sisteminin belirli bir hastalıkla savaşma yeteneğinden yoksun olması. Diğer immünopatolojik hastalıklar arasında alerjik reaksiyonlar ve aşı tepkilerine karşı aşırı duyarlılık da yer alır.

Süperantijenler, T hücrelerine ve antijen sunan hücreler (APC) olan makrofajlar, dendritik hücreler ve B hücrelerine bağlanır.

Alerji ve kurdeşen (ürtiker) aynı bölümün ilgi alanına girer, çünkü her ikisi de immünoloji ve alerji hastalıkları ile ilgilenen immünoloji bölümüne dahildir.

İmmünoloji sempozyumlarında ele alınan konular şunlardır: 1. Otoimmün Hastalıklar: Klinik özellikleri ve güncel tedavi yaklaşımları. 2. Nöroimmünoloji: Beyin ve bağışıklık sistemi arasındaki etkileşim. 3. Epigenetik ve Genetik Gelişmeler: Kliniğe yansımaları. 4. Transplantasyon İmmünolojisi: HLA saptama yöntemleri ve doku tipleme. 5. Kanser İmmünolojisi: Bağışıklık sisteminin kanseri önleme ve tedavi etme yolları. 6. Laboratuvar Tanı Yöntemleri: İmmünoloji temelli tanı testlerinin uygulanması ve yorumlanması.

Anna Coussens, tuberculosis (TB) ve HIV-1 immünolojisi alanında araştırmalar yapan bir enfeksiyon hastalıkları immünologudur. Şu anda: - University of Cape Town'da kıdemli öğretim görevlisi. - Walter and Eliza Hall Institute of Medical Research'da laboratuvar başkanı. Araştırmaları, immünolojik disfonksiyonu tanımlamaya ve yeni tanı araçları ile tedavi müdahaleleri geliştirmeye odaklanmaktadır.

Anti-D antikorları aşağıdaki durumlarda yükselir: 1. Hepatit D enfeksiyonu: Anti-HDV (Delta antikoru) seviyeleri, hepatit D virüsüyle enfekte hastalarda ko-enfeksiyon veya süperenfeksiyon varlığını tespit etmek için yükselir. 2. Rh uyumsuzluğu: Rh negatif bir kişi, Rh pozitif kana maruz kaldığında (örneğin, gebelikte) anti-D (Rh) antikorları üretebilir. Bu durumlar, bağışıklık sisteminin yabancı maddelere karşı antikor üretme mekanizmasının bir parçasıdır.