İktidar

Bourdieu'nün devlet teorisi, devletin toplumsal dünya üzerindeki gücünün sadece fiziksel şiddet tekelinden ibaret olmadığını, aynı zamanda sembolik şiddet üzerinde de tekel kurduğunu savunur. Bourdieu'ye göre devlet, iktidar alanının bir bölümü olarak ele alınmalıdır. Bourdieu'nün devlet teorisinin bazı temel unsurları: İlişkisel toplum kuramı. Sembolik iktidar. Eğitimin rolü. Bourdieu, devletin rolünü eleştirirken, devletin cebrî araçları konusundaki vurgu eksikliği, temsili demokrasi, direniş, toplumsal hareketler gibi konuları teorisinde yeterince ele almadığını belirtir.

Vladimir Putin'in uzun süre iktidarda kalmasının birkaç nedeni: Çeçenistan'daki askeri operasyonlar. Güçlü lider figürü. Enerji politikaları. Uluslararası etkinlikler. Anayasa değişiklikleri. Ancak, Putin'in iktidarı süresince demokratik gerileme, muhaliflerin baskılanması ve insan hakları ihlalleri gibi eleştiriler de yöneltilmektedir.

Foucault'ya göre özne, toplumu, iktidar ilişkilerini ve bunların tarihini her alanda yaşayan ve yaşatan aktif eyleyenleri anlatır. Öznenin bazı özellikleri: Tarihsel ve koşullu: Özne, verili bir konjonktür içinde bütün tanım ve sınırlarıyla var edilir ve sürekli bir değişim ve oluşumun sonucudur. İktidarla ilişki içinde: Özne, iktidar tarafından şekillendirilir ve aynı zamanda iktidarı yeniden üretir. Kendilik pratikleri: Özne, kendi kendini denetler, dönüştürür ve iç ve dış dünyasını organize eder. Çoklu söylemlerin ürünü: Farklı tarihsel kesitlerin söylemleri ve iktidar yapıları, birbirinden farklı özneler yaratır. Foucault, özne kavramını bedenden ve iktidardan ayrı düşünmez; iktidar, öznenin bedeni üzerinden değerlerine, söylemlerine ve davranışlarına etki eder.

Giorgio Agamben'de dispozitif kavramı, "şu ya da bu şekilde; yaşayan varlıkları yakalama, yönlendirme, belirleme, önleme, modelleme, denetleme; bu varlıkların vücut diline, davranışlarına, fikir ve söylemlerine dayanak teşkil etme yetisi olan her şey" olarak tanımlanır. Agamben'e göre dispozitif, söylemler, kurumlar, mimari yapılar, tüzel kararlar, yasalar, idari önlemler, bilimsel önermeler; felsefe, ahlak ve insani düsturlar gibi heterojen unsurlardan oluşan bir ilişkiler ağıdır. Agamben, insanın zoe'den (yaşam) bios'a (varlık) yolculuğunda dispozitifler ürettiğini belirtir. Agamben, ayrıca oikonomia kavramının iktidar ilişkileri kapsamında değerlendirilebileceğini ve dispozitif kavramının soykütüksel analizinin yapılabileceğini öne sürer.

Sembolizm, farklı anlamlara gelen veya farklı öğeleri simgeleyen çeşitli sembollerin kullanımıdır. Sembolik iktidar, gerçekliği kurma, yeniden üretme ve yapılandırma gücüdür. Sembolizm ve sembolik iktidar, siyasi iktidarların kitleleri etkilemek ve yönlendirmek için kullandığı önemli araçlardır.

Ozymandias şiiri, İngiliz şair Percy Bysshe Shelley tarafından yazılmış olup, insan uygarlığının geçiciliğini, iktidarın ve görkemin zamanla yok oluşunu anlatır. Şiirde, bir yolcunun çölde gördüğü yıkık bir anıt betimlenir. Şiirdeki ana temalar: Kibir ve güç zehirlenmesi. Zamanın yenilmezliği. Sanatın kalıcılığı.

The Experiment (Deney) filmi, Zimbardo'nun Stanford Hapishane Deneyi'ni konu alır. Filmde anlatılan temel unsurlar: Sosyal rollerin etkisi. Güç ve otoritenin etkisi. Bireysel kimlik kaybı. Psikolojik baskı ve şiddet. Film, 2001 yapımı Alman "Das Experiment" ve 2010 yapımı "The Experiment" olmak üzere iki farklı versiyonda çekilmiştir.

Meritokratlar, meritokrasi yönetim biçimini destekleyen kişilere denir. Plütokratlar ise plütokrasi ile ilişkilidir. Resmi olarak meritokrasi ile yönetilen bir ülke bulunmaz. Plütokrasi ile yönetilen bir ülke örneği de mevcut değildir.

Hayır, iktidar ve güç aynı şey değildir. Güç, bir işi yapabilme yeteneği, erk, bir işi başarabilme yetkisi ve yeteneği olarak tanımlanır. Ancak, güç ve iktidar kavramları birbirini tamamlayan unsurlar olarak da değerlendirilebilir. Ayrıca, sosyolog Michel Foucault'ya göre güç, belirli kurumlar tarafından sahip olunan bir şey olmaktan ziyade, ilişkiler sonucunda üretilen bir olgudur.

Daron Acemoğlu ve Simon Johnson'un "İktidar ve Teknoloji" kitabı, tarih boyunca teknoloji ve ilerleme arasındaki ilişkiyi ele alarak, teknolojinin genellikle gücü elinde bulunduranlar tarafından yönlendirildiğini ve her zaman toplumun yararına kullanılmadığını savunur. Yazarlar, günümüzde teknolojinin küçük bir grubun kontrolünde olduğunu ve bu durumun demokratikleşme sorunu yarattığını belirtirler. Kitapta, teknolojik gelişmelerin refah paylaşımını nasıl etkilediği, işsizlik ve sosyal adalet gibi konular da ele alınmaktadır. Ayrıca, yapay zeka ve dijital teknolojilerin baskı ve manipülasyon aracı olarak kullanılması ve demokrasiye zarar vermesi de kitabın konuları arasındadır.

Post kavgası, iktidarı veya bir makamı ele geçirme çekişmesi anlamına gelir. Ayrıca, "post kavgası" deyimi, mevki sahibi kişilerin, postlarını kaybetmemek için tutuştukları kavga olarak da tanımlanabilir. Örnek cümle: "Seçimler yaklaştı, post kavgası da başladı."

Eğitimin iktidarla ilişkisi, her iki düşünür Friedrich Nietzsche ve Michel Foucault'un bakış açılarıyla şu şekilde açıklanabilir: Nietzsche'ye göre, eğitim, iktidarın bir aracı olarak işlev görür ve bireyleri sürü insanı haline getirerek vasat bir eğitim sunar. Foucault'a göre, iktidar, bilgi aracılığıyla bireyleri yönetir ve gözetleme ile denetlenir. Genel olarak, eğitim kurumları, iktidarların kendi ideolojik ve politik hedeflerini gelecek nesillere aktarmak için kullanılır.

Seçkinlerin düşmesinin bazı nedenleri: Savaşlarda büyük oranda kayıp verme. Zor kullanma yeteneğini kaybetme. Toplumsal yapıdaki değişimler. Açgözlülük ve mal hırsına kapılma. İnsani duyguların yükselmesi. Bu nedenler, genellikle modern öncesi toplumsal yapılardaki seçkin dönüşümleri üzerine inşa edilmiştir.

İktidar ve sermaye arasındaki ittifakın bazı nedenleri: Ekonomik model ve ideolojiler. Güç dengesi. İktidarın sürekliliği. Ekonomik çıkarlar. Ancak, zaman zaman sermaye grupları arasında rekabet ve çatışmalar da görülebilir.

Kurucu iktidar, en genel anlamıyla anayasayı yapma ve anayasayı değiştirme iktidarı olarak tanımlanır. Kurulu iktidar ise, kurucu iktidar tarafından yapılan anayasa ile hukuki ve siyasi statüleri belirlenen devlet organlarını ifade eder. Özetle: - Kurucu iktidar: Anayasayı oluşturan, devletin kaynağını ve sınırlarını belirleyen güç. - Kurulu iktidar: Anayasada tanımlanan yetkilerle görev yapan, kurucu iktidarın belirlediği sınırlar içinde hareket eden devlet organları.

Devlet aklının sahibi olarak farklı görüşler bulunmaktadır: Koray Demir'in görüşü. Meinecke'nin görüşü. Ayrıca, devlet aklının sahibi olarak devletin kurumsal hafızası da gösterilebilir.

Politika, felsefe bağlamında toplumsal yaşamın yapısı, düzenlenmesi ve yönetimi ile ilgili bir kavramdır. Antik Yunan'da "polis" kelimesinden türemiştir; polis, toplumsal yaşam alanı veya kent anlamına gelir. Çağdaş politika felsefesi, politik şeylerin doğasını anlamaya çalışan bir etkinlik olarak tanımlanır.

Robert Greene'in "Gücün 48 Yasası" kitabı, güç sahibi olmanın ve bu gücü korumanın yollarını anlatır. Bu yasalardan bazıları: Niyetleri gizlemek. İşi başkalarına yaptırmak. Herkesin zayıf noktasını keşfetmek. Ayna etkisi. Hedefi aşmamak. Kitaptaki yasaların bazıları etik kurallara ve ahlaki değerlere ters düşebilir.

İktidar: Güç Sahibi Olmanın 48 Yasası PDF kitabı, Robert Greene ve Joost Elffers tarafından yazılmıştır.

Michel Foucault'nun "Hapishanenin Doğuşu" kitabı, hapishanelerin salt hümaniter bir anlayışla suçluları cezalandırmak için yaratılmadığını, aksine iktidar kavramı açısından beden üzerinde hakimiyet kurma isteğini savunur. Foucault'ya göre, yeni cezalandırma sistemi, insanî kaygılardan ziyade devletin ajandasına göre şekillenmiştir. Ayrıca, kitapta kültürel değişimlerin zamanla neyin suç, neyin suç olmadığı üzerindeki etkisi ve hapishanelerin sadece suçluyu topluma kazandırma amacı taşımayıp, aynı zamanda iktidar tarafından bedenler üzerinde denetim ve gözetim sağlama işlevi gördüğü ele alınmaktadır.