Hücreler

En karmaşık hücre, ökaryot hücreler olarak kabul edilir. Ökaryot hücreler arasında sinir hücreleri (nöronlar) özellikle karmaşıktır. Ayrıca, karmaşık hücrelerin evrimi, endosembiyoz teorisi ile açıklanır; bu teoriye göre, ökaryot hücreler, bir arke ile bir bakterinin ortak yaşamı sonucu ortaya çıkmıştır.

Smear testinde tehlikeli hücreler, anormal özellikler gösteren hücrelerdir ve bu durum "pozitif" sonuç olarak değerlendirilir. Bazı tehlikeli hücre tipleri: ASCUS (Atypical Squamous Cells of Undetermined Significance). LSIL (Low-Grade Squamous Intraepithelial Lesion). HSIL (High-Grade Squamous Intraepithelial Lesion). ASC-H (High-Grade Atipik Hücreler). AGC (Atipik Glandüler Hücreler). AIS (Adenokarsinoma in Situ). Smear testi sonucu anormal geldiğinde, hemen endişeye kapılmak yerine uzman bir hekime başvurulmalıdır.

Bitkilerde organik bileşikler, depo parankiması hücreleri tarafından depolanır. Depo parankiması hücreleri genellikle kloroplast içermez, vakuollü, ince çeperli ve büyüktür. Bu hücreler, kök, gövde, yaprak sapı, meyve ve tohum gibi güneş görmeyen kısımlarda bulunur.

Aferez ile ayrılan hücreler şunlardır: Plazma. Trombosit. Lökosit (beyaz kan hücreleri). Eritrosit (kırmızı kan hücreleri). Ayrıca, aferez yöntemi, kök hücre tedavilerinde ve bazı kan hastalıklarında da belirli hücrelerin ayrıştırılması için kullanılır.

İnterstisyum, vücudun tümünde, dokuların içinde ve arasında bulunan, sıvı dolu boşluk olarak tanımlanır. Daha önce basitçe yoğun bağ dokusu olduğu düşünülürken, yapılan araştırmalar sonucunda, interstisyumun bir organ olarak kabul edilmesi gerektiği öne sürülmüştür. İnterstisyum, cilt yüzeyinin hemen altında, arterleri ve damarları çevreliyor, kaslar arasındaki lifli dokuyu, sindirim sistemi, akciğer ve üriner sistemleri kaplıyor. Varlığı halihazırda bilinen bir yapı olan interstisyumun bir organ olarak ilan edilmesi, daha önce bilinen mezenter isimli bağırsak askısının organ olarak sınıflandırılmasına benzetilmiştir.

Tırnak kökünde mitotik olarak aktif hücreler bulunur. Tırnak matrisi, tırnağın kök kısmının altında, proksimal tırnak kıvrımının altında yer alır ve lunulaya kadar uzanır.

LeuT, tıpta bakteriyel lösin taşıyıcısı olarak bilinir. Bu protein, sinir hücrelerindeki benzer bir taşıyıcı ile homologdur ve antidepresanlar gibi bazı ilaçların hedefidir.

Lieberkühn kriptaları, ince bağırsak mukozasında bulunan basit veya dallanmış tübül bezleridir (ekzokrin bez tipleri). Bu bezleri oluşturan hücreler, ürettikleri sindirim enzimlerini ince bağırsağa salgılar. Lieberkühn kriptalarında bulunan bazı hücre tipleri: Paneth hücreleri: Lizozim enzimini salgılar. Enterositler (absorptif hücreler): Gıdaların parçalanmasından lipitleri, karbonhidratları veya diğer ürünleri emer. Goblet hücreleri: Mukus salgılar. Kök hücreler: Bağırsak mukozasının yenilenmesini sağlar. Enteroendokrin hücreler: Hormon salgılar.

Malpighi tabakası, üst derinin (epidermis) altında yer alan ve canlı hücrelerden oluşan bir tabakadır. Bazı özellikleri: Melanin üretimi: Melanositler aracılığıyla melanin pigmenti üretilir ve deri rengi oluşur. UV koruması: UV ışınlarını süzerek zararlı etkilerini azaltır. Hücre yenilenmesi: Yeni hücreler sürekli olarak mitozla bölünerek yenilenir. Konum: Alt deri (dermis) ile üst deri arasında bulunur. Malpighi tabakası, bitkilerde de bulunur ve yaprakların alt yüzeyinde yer alarak fotosentez ile ilgili işlevlere sahiptir.

Eşeyli üremede kullanılan hücreler gametlerdir. Eşeysiz üremede ise somatik/vejetatif hücreler kullanılır. Eşeyli üremede kullanılan hücreler haploid (n) kromozom sayısına sahipken, eşeysiz üremede kullanılan hücreler diploid (2n) kromozom sayısına sahiptir.

Canlılar, enerji sayesinde yaşamsal faaliyetlerini sürdürebilir. Canlıların enerjiye ihtiyaç duymasının bazı nedenleri: Büyüme ve gelişme. Üreme. Hareket etme. Gerekli maddelerin sentezi. Çevreyle madde alışverişi. Vücut sıcaklığının düzenlenmesi. Kanın dolaşımı. Sinir iletimi. Yeryüzündeki bütün canlıların temel enerji kaynağı güneştir.

Lentisel (kovucuk), odunsu bitkilerin sürgün ve gövdelerini dıştan koruyan genç kabukları üzerinde, dairesel veya iğ biçimli açık veya koyu renkli kabartılar veya noktalar halinde görülen, kloroplast bulundurmayan, açılıp kapanma özelliğine sahip olmayan, her zaman açık durumda bulunan, ölü hücrelerden oluşmuş, gaz alışverişi yapan ve peridermiste bulunan bir yapıdır. Stoma (gözenek) ise yaprak ve genç gövdede bulunan epidermis hücrelerinin farklılaşmasıyla meydana gelmiş, canlı, kloroplastlı, açılıp kapanabilen bir yapıdır.

Yapraktaki hücre sayısının az olmasının nedeni, yaprağın iç katmanlarında bulunan mezofil tabakasındaki hücrelerin arasında geniş boşlukların bulunmasıdır. Bu boşluklar, gaz alışverişini kolaylaştırır; çünkü mezofil katmanı ile yaprağın alt yüzeyindeki gözenekler (stomalar) arasında bağlantı oluşturur.

Osteoklastik aktivite, kemik dokusunun parçalanması ve yeniden emilmesi sürecini ifade eder. Osteoklastik aktivitenin bazı tıbbi durumları: Osteoporoz. Kemik kanseri. Paget hastalığı. Romatoid artrit. Ayrıca, ortodontik tedavilerde osteoklastik aktivite, bir dişe tutarlı bir kuvvet uygulandığında çenedeki kemiği parçalayarak dişin hareket etmesini sağlar.

Mast hücrelerinin bazı işlevleri: Bağışıklık sistemi: Mast hücreleri, bağışıklık sisteminin bir parçasıdır ve özellikle alerji ile anafilaksi gibi durumlarda rol oynar. Konak savunması: Bakteriyel enfeksiyonlar ve diğer patojenlere karşı doğal bağışıklığın bir parçası olarak işlev görür. Doku tamiri ve pıhtılaşma: Doku tamiri, fibrinoliz ve anjiogenez gibi süreçlerde yer alır. Parazit enfeksiyonları: Paraziter enfeksiyonlarla mücadelede önemli bir rol oynar. Hormon etkisi: Östrojen ve progesteron gibi hormonların reseptörlerine bağlanarak uyarılabilir. Enflamasyon: Enflamasyona neden olan mediatörleri salarak vücudun tehlikeli durumlarla savaşmasına destek olur. Mast hücreleri, histamin ve heparin açısından zengin granüllere sahiptir.

Dil epiteli, dilin yüzeyinde bulunan ve çok katmanlı yassı epitel hücrelerinden oluşan bir dokudur. Özellikleri: Koruma: Fiziksel yaralanmalara, mikroplara ve kimyasal maddelere karşı koruma sağlar. Hücre tipleri: Filiform papillae: Tat cisimciği içermeyen, kısmen keratinizasyon gösteren küçük papillalar. Fungiform papillae: Künt uçlu, tat cisimciği içeren ve keratinizasyon göstermeyen papillalar. Follata papillae: Erişkinlerde az bulunan, dilin arka yüzlerinde yer alan ve tat cisimciği içeren papillalar. Circumvallata papillae: Dil yüzeyinde derine inmiş sulcusların içinde yer alan, tat cisimciği bulunan ve tepesi geniş mantar görünümündeki papillalar. Dil epiteli, dilin dorsal yüzünde (üst yüzeyi) özel isimli dil papillalarını içerir.

Kanserin bazı alt türleri: Karsinomlar. Sarkomlar. Lösemiler. Lenfomalar. Melanomlar. Beyin ve omurilik tümörleri. Nöroendokrin tümörler. Germ hücreli tümörler. Kanser türleri, geliştiği doku veya hücre türüne göre bu kategorilere ayrılır.

APC (Antigen-Presenting Cell), yüzeyinde MHC (Major Histocompatibility Complex) proteinleri ile bağlanmış antijenleri sergileyen bir hücredir. MHC (Major Histocompatibility Complex), tüm çekirdekli vücut hücrelerinin yüzeyinde bulunan ve bağışıklık sistemine hücrenin normal ve sağlıklı olup olmadığını veya bir patojenle enfekte olup olmadığını gösteren moleküllerin genlerini içeren bir koleksiyondur. APC ve MHC türleri: Profesyonel APC'ler: Makrofajlar, dendritik hücreler ve B hücreleri, MHC sınıf II moleküllerini ve birlikte uyarıcı molekülleri ifade ederler. Profesyonel olmayan APC'ler: MHC sınıf I moleküllerini ifade ederler. APC ve MHC'nin işlevleri: Ekzojen antijen sunumu: Dış kaynaklı antijenler, makrofajlar ve dendritik hücreler tarafından sunulur. Endojen antijen sunumu: Hücre içi etkenlere ait antijenler, MHC sınıf I ile sunulur.

Lenf nodülünde korteks, medulla ve germinal merkez şu anlamlara gelir: Korteks. Parakorteks (iç korteks). Medulla (medulla kordonları). Germinal merkez. Ayrıca, lenf düğümünde subkapsüler sinüs, trabekülar sinüs ve medullar sinüs gibi sinüsler de bulunur.

Desidual hücrelerin bazı işlevleri: Embriyonun beslenmesi. İmmün modülasyon. Hormon üretimi. Fetal gelişimin desteklenmesi. Plasental gelişim. Trofoblastik invazyonun sınırlandırılması. Doğum sonrası uterus duvarında çatlakların onarılması. Desidual hücrelerin işlev bozukluğu, düşük, ektopik gebelik ve plasenta ile ilgili sorunlar gibi komplikasyonlara yol açabilir.