Antijen

Antijen testi pozitif çıkarsa, kişinin teste tabi tutulan antijeni taşıdığı ve enfekte olduğu anlamına gelir. Bu durum, aşağıdaki sonuçlara yol açar: 1. İzolasyon: Pozitif sonuç, kişinin izolasyona alınması gerektiğini gösterir. 2. Temas takibi: Temas izlemesi süreci başlatılır ve hastalığın yayılmasını önlemek için önlemler alınır. 3. Tedavi: Pozitif sonuç, tedaviye erken başlanabilmesi için hızlı teşhis sağlar. 4. Doğrulama testi: PCR gibi daha hassas testlerle sonucun doğrulanması önerilir.

Presipitasyon testi, partiküler olmayan suda erimiş durumdaki antijenlerin, elektrolitli ortamda, spesifik antikorlar tarafından bağlanarak çöktürülmesi prensibine dayanan serolojik bir testtir. Bu test, tıp biliminde bir maddenin miktarını ölçmek, saflığını belirlemek veya toksik etkilerini azaltmak gibi çeşitli amaçlarla kullanılır.

PCR ve antijen testleri, farklı prensiplere dayanan ve farklı amaçlar için kullanılan tıbbi testlerdir. PCR (Polimeraz Zincir Reaksiyonu) testi, bir patojenin genetik materyalini tespit eden moleküler bir tanı aracıdır. Antijen testleri ise, vücutta bulunan belirli virüs proteinlerini tespit etmeye yönelik testlerdir. Özetle, PCR testleri daha hassas ve kesin sonuçlar sunarken, antijen testleri daha hızlı sonuç verir.

Antijen, bağışıklık sistemi tarafından yabancı veya potansiyel olarak zararlı bir madde olarak tanınan ve bağışıklık yanıtını tetikleyebilen moleküllerdir. Antijenler şunlar olabilir: - mikroorganizmalar (virüsler, bakteriler, mantarlar veya parazitlerin yüzeyindeki proteinler veya yapılar); - toksinler (bazı bakterilerin salgıladığı zehirli maddeler); - alerjenler (polen, hayvan tüyü gibi bağışıklık sistemi tarafından yabancı olarak algılanan maddeler); - transplantasyon antijenleri (nakledilen organ ve dokulardaki hücrelerin yüzeyindeki moleküller). Antijenler, genellikle protein veya polisakkarit yapısında olsalar da, lipitler ve nükleik asitler de antijenik özellik gösterebilir.

Antijen ve antikor arasındaki temel fark şudur: - Antijen, bağışıklık sistemini harekete geçiren, yabancı olarak algılanan maddedir. - Antikor, bağışıklık sistemi tarafından antijenlere karşı üretilen savunma proteinidir. Özetle, antijenler tehdidi oluşturur ve antikorlar bu tehdidi ortadan kaldırmak için üretilir.

PCR ve antijen testleri farklı test türleridir, ancak her ikisi de enfeksiyonların teşhisinde kullanılır. PCR testi, polimeraz zincir reaksiyonu anlamına gelir ve bir patojenin genetik materyalini tespit eden moleküler bir tanı testidir. Antijen testi ise, belirli bir viral antijenin varlığını tespit eden hızlı teşhis testleridir.

Antikor ve antijen arasındaki temel fark şudur: - Antijen, bağışıklık sistemini harekete geçiren, yabancı maddelere verilen isimdir. - Antikor ise, bağışıklık sisteminin antijenlere karşı ürettiği savunma proteinidir.

Kan alışverişinde aynı grubun olması, kan plazmasında bulunan antikorların, vericinin antijeni ile uyumlu olmasını sağlar. Eğer vericinin antijeni, alıcının antikoru ile aynı grup olursa, çökelme (aglütinasyon) adı verilen bir durum gerçekleşir.

Mikropartikül immün assay-meia veya benzeri ifadesi, antikor veya antijen araştırmalarında kullanılan bir tahlil yöntemi olarak tanımlanmaktadır. Bu yöntem, serolojik testlerde antijen-antikor etkileşimlerini tespit ederek enfeksiyonun varlığını doğrular ve genellikle biyokimya ve mikrobiyoloji laboratuvarlarında uygulanır.

HBe antijeni (HBeAg), akut hepatit B enfeksiyonunun seyri sırasında, genellikle HBsAg'nin negatifleşmesinden yaklaşık 3 hafta önce kaybolur.

Antikorlar ve antijenler farklı yerlerde bulunur: 1. Antikorlar: Bağışıklık sistemi tarafından üretilen antikorlar, vücudun çeşitli bölgelerinde bulunur. Bunlar arasında: - Kan dolaşımı: Antikorların büyük bir kısmı kan plazmasında yer alır. - Mukozal yüzeyler: Solunum yolları, sindirim sistemi ve üreme organları gibi bölgelerde bulunurlar. - Anne sütü ve tükürük: IgA tipi antikorlar, anne sütünde ve tükürükte bulunur. 2. Antijenler: Antijenler, kırmızı kan hücrelerinin zarında yer alır ve bu hücreler üzerindeki antijenlere göre kan grupları belirlenir.

Antijen testleri, bazı durumlarda PCR testlerine göre daha güvenilir kabul edilir, çünkü: 1. Hızlı sonuç verme: Antijen testleri genellikle 10-30 dakika içinde sonuç verir, bu da acil durumlarda ve büyük ölçekli taramalarda avantaj sağlar. 2. Kolay uygulanabilirlik: Tükürük veya burun sürüntüsü gibi invaziv olmayan örneklerle çalışır, bu da hem sağlık profesyonelleri hem de hastalar için daha rahat bir deneyim sunar. 3. Maliyet etkinliği: Antijen testleri, genellikle daha uygun maliyetlidir. Ancak, antijen testlerinin doğruluğu PCR testlerine kıyasla daha düşüktür ve negatif sonuçlar her zaman enfeksiyonun olmadığını garanti etmez; doğrulama için daha hassas testler gerekebilir.

Kan grupları, farklı antijen ve antikorların bir araya gelmesi durumunda çökelir. Çökelme olayı, alıcının antikoru ile vericinin antijeninin aynı olması durumunda gerçekleşir.

Antikorlar, antijenleri yok etmek için çeşitli mekanizmalar kullanır: 1. Nötralizasyon: Antikorlar, virüs veya toksin gibi antijenlerin hücrelere bağlanmasını engelleyerek onları etkisiz hale getirir. 2. Opsonizasyon: Antijenleri işaretleyerek bağışıklık hücrelerinin onları daha kolay tanımasını sağlar. 3. Kompleman sistemini aktive etme: Antijen-antikor kompleksleri, kompleman sistemi adı verilen bir bağışıklık mekanizmasını tetikleyerek patojenlerin yok edilmesini sağlar. 4. Aglütinasyon: Birden fazla antijen molekülünü bir araya getirerek kümeler oluşturur ve bağışıklık hücrelerinin bu kümeleri etkisiz hale getirmesini kolaylaştırır.

HBeAb (Hepatit B e-Antikoru) ve HBeAg (Hepatit B e-Antijeni) arasındaki fark şu şekildedir: - HBeAb, hepatit B virüsüne karşı vücudun ürettiği bir antikordur ve enfeksiyonun aktif aşamasının sona erdiğini, kişinin artık virüsü bulaştıramayacağını gösterir. - HBeAg, hepatit B virüsünün ürettiği bir proteindir ve kanda aktif viral replikasyon olduğunu, kişinin bulaşıcı olduğunu ve karaciğer hasarı riskinin yüksek olduğunu belirtir.

Epitop, antijen molekülünün yüzeyinde bulunan ve kendi özgül antikorları ile birleşmeyi sağlayan kimyasal uç yapıdır. Başka bir deyişle, epitop, bağışıklık sistemi tarafından tanımlanan bir antijenin etkin olan parçasıdır.

APC (Antigen-Presenting Cell) ve MHC (Major Histocompatibility Complex), bağışıklık sisteminin önemli bileşenleridir. APC: Bu hücreler, makrofajlar, dendritik hücreler ve B hücreleri gibi, patojenleri yutup parçalayarak yüzeylerinde antijenleri T hücrelerine sunarlar. MHC: MHC, glikoproteinlerin bir koleksiyonudur ve neredeyse tüm vücut hücrelerinin plazma zarında bulunur. İki ana türü vardır: - MHC I: Tüm çekirdekli hücrelerde bulunur ve hücre içinde üretilen endojen antijenleri sitotoksik T hücrelerine sunar. - MHC II: Sadece APC'lerde bulunur ve hücre dışında üretilen eksojen antijenleri yardımcı T hücrelerine sunar.

ELISA kiti-AG, enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) testinin bir türüdür. ELISA testlerinin genel kullanım alanları arasında: - Enfeksiyon hastalıkları: HIV, Hepatit B, COVID-19 gibi hastalıkların teşhisinde kullanılır. - Otoimmün hastalıklar: Bağışıklık sisteminin kendi vücut dokularına saldırdığı durumlarda otoantikorları tespit etmek için kullanılır. - Hormonal bozukluklar: Tiroit hormonları, insülin, kortizol gibi hormonların seviyelerinin ölçülmesinde başvurulan bir yöntemdir. - Alerji testleri: Alerjenlere karşı vücudun ürettiği antikorlar tespit edilerek, kişinin hangi maddelere karşı alerjik olduğu anlaşılır. ELISA testleri, hassas, güvenilir ve hızlı sonuç veren bir tanı yöntemi olarak kabul edilir.

Antijenler, bağışıklık sistemi tarafından antikor üretimini tetikler. Bu süreç şu şekilde gerçekleşir: 1. Yabancı Maddenin Algılanması: Vücuda giren antijenler, bağışıklık sisteminin ön hattındaki makrofaj hücreleri tarafından algılanır. 2. İşleme ve Sunum: Antijenler, makrofajlar tarafından özel bir işleme tabi tutulur ve lenfositlere sunulur. 3. Antikor Üretimi: Lenfositler, antijene uyumlu bir antikor üretimini başlatır. 4. Bağlanma ve İmha: Antikorlar, antijenlere bağlanarak onları etkisiz hale getirir veya bağışıklık sisteminin diğer hücreleri tarafından yok edilmelerini sağlar.

ELISA testi, boyanma işlemi yapmaz, çünkü bu test antijen ve antikorların tespitine yönelik bir immünokimyasal ölçüm tekniğidir. ELISA testinde, hedef molekül (antijen veya antikor) ile enzim bağlı ikinci bir antikorun spesifik olarak bağlanması sonucu renk değişimi meydana gelir ve bu değişim testin pozitif veya negatif olduğunu gösterir.