Antijen

Antijen testi pozitif çıktığında, vücutta virüsün var olduğu anlamına gelir. Pozitif sonuç alan kişiler için yapılması gerekenler: Antikor testi: Antijen testinin pozitif çıkması durumunda hastaya antikor testi de uygulanır. Tedbir alma: Pozitif sonuç, gerekli önlemlerin alınmasını sağlar. Antijen testlerinin, PCR testleri kadar hassas olmadığı ve negatif sonuçların her zaman enfeksiyonun olmadığını garanti etmediği unutulmamalıdır.

Presipitasyon testi, partiküler olmayan suda erimiş durumdaki antijenlerin, elektrolitli ortamda, spesifik antikorlar tarafından bağlanarak çöktürülmesi prensibine dayanan serolojik bir testtir. Bu test, tıp biliminde bir maddenin miktarını ölçmek, saflığını belirlemek veya toksik etkilerini azaltmak gibi çeşitli amaçlarla kullanılır.

PCR ve antijen testleri arasındaki temel farklar şunlardır: Tespit edilen unsur: PCR testi, virüsün genetik materyalini (RNA) tespit eder. Antijen testleri, virüsün yüzey proteinlerini (antijenlerini) saptar. Hassasiyet ve doğruluk: PCR testi daha hassas ve doğru sonuç verir. Antijen testleri daha hızlı sonuçlanır ancak doğruluk oranı daha düşüktür. Kullanım amacı: PCR testi, kesin tanı, semptomatik ve asemptomatik vakalar için kullanılır. Antijen testleri, özellikle semptomların başladığı ilk günlerde daha etkilidir ve tarama amacıyla tercih edilir. Uygulama süresi: PCR testi sonuçları genellikle 24-72 saat içinde alınır. Antijen testleri 15-30 dakika içinde sonuç verir.

Antijen ve antikor arasındaki temel fark, bağışıklık sistemindeki rolleridir: Antijen: Bağışıklık sistemini tetikleyen yabancı maddelerdir. Antikor: Bağışıklık sistemi tarafından antijenlere karşı üretilen savunma proteinleridir. Özetle: - Antijen: Tetikler. - Antikor: Nötralize eder.

PCR ve antijen testleri aynı değildir; her ikisi de farklı mekanizmalara ve amaçlara sahip test türleridir. PCR Testi: Amaç: SARS-CoV-2 virüsünün genetik materyalini tespit ederek aktif enfeksiyonu belirler. Mekanizma: Polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) yöntemi ile nükleik asit amplifikasyonu yapılır. Avantajlar: Yüksek hassasiyet ve doğruluk. Dezavantajlar: Özel laboratuvar ekipmanları gerektirir ve uzun sürebilir. Antijen Testi: Amaç: SARS-CoV-2 virüsünün antijenlerini tespit eder, genellikle erken enfeksiyon aşamalarında kullanılır. Mekanizma: Test şeridindeki antikorlar, numunedeki antijenlere bağlanır ve renkli bir çizgi oluşur. Avantajlar: Hızlı sonuç verir ve kullanımı kolaydır. Dezavantajlar: PCR testlerine göre daha az hassas olabilir.

Kan alışverişinde aynı grubun olması, kan plazmasında bulunan antikorlar nedeniyle önemlidir. Kan alış-verişi için, kanı veren kişinin antijeni, kanı alan kişinin antikoru ile aynı grup olmamalıdır. Uygun olmayan kan nakillerinde, kan plazmasında bulunan antikorlar alyuvarları birbirine bağlayarak damarlarda pıhtılaşmaya neden olur. Örneğin, A kan grubuna sahip bir kişinin kanı, B kan grubuna sahip bir kişiye verildiğinde, A kan grubundan gelen A antijenleri, B kan grubundaki anti-A antikorları tarafından çökeltilerek aglütinasyona sebep olur.

Mikropartikül immün assay-meia veya benzeri, hepatit B virüsüne karşı vücudun geliştirdiği antikorların belirlenmesinde kullanılan bir laboratuvar test yöntemidir. Bu teknik, sıvı süspansiyon içerisinde çok küçük mikropartiküllerden oluşan katı faz desteği içerir. Bu test, özellikle hepatit B aşısı sonrası alınan sonuçların değerlendirilmesi için önemlidir.

Antikorlar, vücudun birçok farklı bölgesinde bulunarak bağışıklık savunmasında etkili olur: Kan dolaşımı. Mukozal yüzeyler. Anne sütü ve tükürük. Plasenta. Lenf dolaşımı. Antijenler ise organizmaya verildiklerinde bağışıklık reaksiyonlarının başlamasına neden olan ve bu reaksiyonlar sonucu ortaya çıkan antikorlarla kompleks oluşturan moleküllerdir. Antijenlerin vücutta bulunduğu bazı yerler: Lenf bezleri. Timus. Dalak. Peyer plakları.

Antijen testlerinin daha güvenilir sayılmasının nedeni, hızlı sonuç vermesi ve kolay uygulanabilir olmasıdır. Ancak, antijen testlerinin duyarlılığı PCR gibi moleküler testlere göre daha düşüktür.

Kan grupları, kan nakillerinde veya gebelik sırasında uyumsuzluk olduğunda çökelir. Çökelme (aglütinasyon), kan plazmasında bulunan antikorların, alyuvarları birbirine bağlayarak damarlarda pıhtılaşmaya neden olmasıyla oluşur. Çökelme şu durumlarda gerçekleşir: Farklı kan grupları arasında kan nakli yapıldığında. Rh uyumsuzluğu. Kan grubu uyumu, doğru kan transfüzyonu ve gebelik yönetimi için hayati önem taşır.

Antikorlar, antijenleri çeşitli yollarla yok eder: Nötralizasyon: Antikorlar, antijenlerin (virüs veya toksin) hücrelere bağlanmasını engelleyerek onları etkisiz hale getirir. Opsonizasyon: Antijenleri işaretleyerek bağışıklık hücrelerinin onları daha kolay tanımasını ve yok etmesini sağlar. Kompleman sistemini aktive etme: Antijen-antikor kompleksleri, kompleman sistemi adı verilen bir bağışıklık mekanizmasını tetikleyerek patojenlerin yok edilmesini sağlar. Aglütinasyon: Birden fazla antijen molekülünü bir araya getirerek kümeler oluşturur ve bağışıklık hücrelerinin bu kümeleri etkisiz hale getirmesini kolaylaştırır.

HBeAb (Hepatit B e antikoru) ve HBeAg (Hepatit B e antijeni) arasındaki temel fark, onların hepatit B virüsünün farklı aşamalarını ve durumlarını göstermesidir. HBeAg, hepatit B virüsünün aktif olarak çoğaldığını gösterir ve kişinin bulaşıcı olduğunu belirtir. HBeAb (Anti-HBe) ise, bağışıklık sisteminin HBeAg'ye karşı oluşturduğu antikordur ve virüsün çoğalmasının durduğunu, vücudun hepatit B'ye karşı bağışıklık kazanmaya başladığını işaret eder. HBeAg'nin negatifleşmesi ve Anti-HBe'nin pozitifleşmesi, bulaştırıcılık eğiliminin azaldığını gösterir.

Epitop, antijenik determinant veya antijenik belirleyici olarak da bilinir, bir antijenin antikora ve B hücrelerine bağlanan kısmıdır. Epitoplar iki gruba ayrılır: Lineer epitoplar: Molekülün lineer yapısında (proteinde amino asitlerin, polisakkaritte monosakkaritlerin bağlanma sırası) komşu olan yapı taşlarından oluşur. Konformasyonel epitoplar: Molekülün üç boyutlu yapısında, komşu olmayan yapı taşlarının birlikte antikora bağlandığı bölgelerden oluşur. Epitoplar, antijenlerin bağışıklık sistemi tarafından tanınmasını sağlar.

ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay) kiti-AG, ELISA testinin bir türü olan ve antijen-antikor reaksiyonunu temel alarak çeşitli hastalıkların tanısında kullanılan bir laboratuvar test kitidir. ELISA testinin bazı kullanım alanları: HIV ve diğer viral enfeksiyonlar. Otoimmün hastalıklar ve alerjiler. Kanser tanısında. Hormon ölçümü. Gıda alerjileri. ELISA testi, genellikle kan veya diğer vücut sıvılarından alınan örneklerde çalışır ve renk değişimi yoluyla sonuç verir. Testin yorumlanması için bir doktora danışılması önerilir.

APC (Antigen-Presenting Cell), yüzeyinde MHC (Major Histocompatibility Complex) proteinleri ile bağlanmış antijenleri sergileyen bir hücredir. MHC (Major Histocompatibility Complex), tüm çekirdekli vücut hücrelerinin yüzeyinde bulunan ve bağışıklık sistemine hücrenin normal ve sağlıklı olup olmadığını veya bir patojenle enfekte olup olmadığını gösteren moleküllerin genlerini içeren bir koleksiyondur. APC ve MHC türleri: Profesyonel APC'ler: Makrofajlar, dendritik hücreler ve B hücreleri, MHC sınıf II moleküllerini ve birlikte uyarıcı molekülleri ifade ederler. Profesyonel olmayan APC'ler: MHC sınıf I moleküllerini ifade ederler. APC ve MHC'nin işlevleri: Ekzojen antijen sunumu: Dış kaynaklı antijenler, makrofajlar ve dendritik hücreler tarafından sunulur. Endojen antijen sunumu: Hücre içi etkenlere ait antijenler, MHC sınıf I ile sunulur.

ELISA testinin boyanmamasının nedeni, bu testin antijen ve antikorların tespitine yönelik bir immünokimyasal ölçüm tekniği olmasıdır. ELISA testinde, hedef molekül (antijen veya antikor) ile enzim bağlı ikinci bir antikorun spesifik olarak bağlanması sonucu renk değişimi meydana gelir ve bu değişim testin pozitif veya negatif olduğunu gösterir.

İntraepitelyal lenfositler (İEL), bağırsak epitelinin bağışıklık gözetiminde önemli bir rol oynar. İEL'in işlevleri arasında: İmmünoregülasyon. Epitel hücrelerinin düzenlenmesi. Patojen geçişinin sınırlanması. İEL'in spesifik işlevleri tam olarak anlaşılamamıştır.

Kan gruplarında bulunan antikor ve antijenler: A Grubu: Antijen: Kırmızı kan hücrelerinde yalnızca A antijeni bulunur. Antikor: Kan plazmasında anti-B antikoru bulunur. B Grubu: Antijen: Kırmızı kan hücrelerinde yalnızca B antijeni bulunur. Antikor: Kan plazmasında anti-A antikoru bulunur. AB Grubu: Antijen: Kırmızı kan hücrelerinde hem A hem de B antijeni bulunur. Antikor: Kan plazmasında antikor bulunmaz. 0 Grubu: Antijen: Kırmızı kan hücrelerinde A veya B antijeni bulunmaz. Antikor: Kan plazmasında hem anti-A hem de anti-B antikoru bulunur. Rh Faktörü: Rh Pozitif (+): Kırmızı kan hücrelerinde RhD antijeni bulunur. Rh Negatif (-): Kırmızı kan hücrelerinde RhD antijeni yoktur.

Doğru. Fab (Fragment antigen binding) bölgeleri, antikorların antijen bağlama bölgeleridir.

Antijenin antikora bağlanması, nonkovalent (kovalent olmayan) bağlar ile gerçekleşir. Ayrıca, antijen-antikor birleşmesi tersinir (reversibl) bir olaydır, yani bu bağ geri çözülebilir.