Antijen

Antijen testi pozitif çıktığında, vücutta virüsün var olduğu anlamına gelir. Pozitif sonuç alan kişiler için yapılması gerekenler: Antikor testi: Antijen testinin pozitif çıkması durumunda hastaya antikor testi de uygulanır. Tedbir alma: Pozitif sonuç, gerekli önlemlerin alınmasını sağlar. Antijen testlerinin, PCR testleri kadar hassas olmadığı ve negatif sonuçların her zaman enfeksiyonun olmadığını garanti etmediği unutulmamalıdır.

Presipitasyon testi, partiküler olmayan suda erimiş durumdaki antijenlerin, elektrolitli ortamda, spesifik antikorlar tarafından bağlanarak çöktürülmesi prensibine dayanan serolojik bir testtir. Bu test, tıp biliminde bir maddenin miktarını ölçmek, saflığını belirlemek veya toksik etkilerini azaltmak gibi çeşitli amaçlarla kullanılır.

PCR ve antijen testleri, farklı prensiplere dayanan ve farklı amaçlar için kullanılan tıbbi testlerdir. PCR (Polimeraz Zincir Reaksiyonu) testi, bir patojenin genetik materyalini tespit eden moleküler bir tanı aracıdır. Antijen testleri ise, vücutta bulunan belirli virüs proteinlerini tespit etmeye yönelik testlerdir. Özetle, PCR testleri daha hassas ve kesin sonuçlar sunarken, antijen testleri daha hızlı sonuç verir.

Antijen ve antikor arasındaki temel fark, bağışıklık sistemindeki rolleridir: Antijen: Bağışıklık sistemini tetikleyen yabancı maddelerdir. Antikor: Bağışıklık sistemi tarafından antijenlere karşı üretilen savunma proteinleridir. Özetle: - Antijen: Tetikler. - Antikor: Nötralize eder.

PCR ve antijen testleri farklı test türleridir, ancak her ikisi de enfeksiyonların teşhisinde kullanılır. PCR testi, polimeraz zincir reaksiyonu anlamına gelir ve bir patojenin genetik materyalini tespit eden moleküler bir tanı testidir. Antijen testi ise, belirli bir viral antijenin varlığını tespit eden hızlı teşhis testleridir.

Kan alışverişinde aynı grubun olması, kan plazmasında bulunan antikorların, vericinin antijeni ile uyumlu olmasını sağlar. Eğer vericinin antijeni, alıcının antikoru ile aynı grup olursa, çökelme (aglütinasyon) adı verilen bir durum gerçekleşir.

Mikropartikül immün assay-meia veya benzeri ifadesi, antikor veya antijen araştırmalarında kullanılan bir tahlil yöntemi olarak tanımlanmaktadır. Bu yöntem, serolojik testlerde antijen-antikor etkileşimlerini tespit ederek enfeksiyonun varlığını doğrular ve genellikle biyokimya ve mikrobiyoloji laboratuvarlarında uygulanır.

Antikorlar, vücudun birçok farklı bölgesinde bulunarak bağışıklık savunmasında etkili olur: Kan dolaşımı. Mukozal yüzeyler. Anne sütü ve tükürük. Plasenta. Lenf dolaşımı. Antijenler ise organizmaya verildiklerinde bağışıklık reaksiyonlarının başlamasına neden olan ve bu reaksiyonlar sonucu ortaya çıkan antikorlarla kompleks oluşturan moleküllerdir. Antijenlerin vücutta bulunduğu bazı yerler: Lenf bezleri. Timus. Dalak. Peyer plakları.

Antijen testlerinin daha güvenilir sayılmasının nedeni, hızlı sonuç vermesi ve kolay uygulanabilir olmasıdır. Ancak, antijen testlerinin duyarlılığı PCR gibi moleküler testlere göre daha düşüktür.

Kan grupları, farklı antijen ve antikorların bir araya gelmesi durumunda çökelir. Çökelme olayı, alıcının antikoru ile vericinin antijeninin aynı olması durumunda gerçekleşir.

Antikorlar, antijenleri çeşitli yollarla yok eder: Nötralizasyon: Antikorlar, antijenlerin (virüs veya toksin) hücrelere bağlanmasını engelleyerek onları etkisiz hale getirir. Opsonizasyon: Antijenleri işaretleyerek bağışıklık hücrelerinin onları daha kolay tanımasını ve yok etmesini sağlar. Kompleman sistemini aktive etme: Antijen-antikor kompleksleri, kompleman sistemi adı verilen bir bağışıklık mekanizmasını tetikleyerek patojenlerin yok edilmesini sağlar. Aglütinasyon: Birden fazla antijen molekülünü bir araya getirerek kümeler oluşturur ve bağışıklık hücrelerinin bu kümeleri etkisiz hale getirmesini kolaylaştırır.

HBeAb (Hepatit B e-Antikoru) ve HBeAg (Hepatit B e-Antijeni) arasındaki fark şu şekildedir: - HBeAb, hepatit B virüsüne karşı vücudun ürettiği bir antikordur ve enfeksiyonun aktif aşamasının sona erdiğini, kişinin artık virüsü bulaştıramayacağını gösterir. - HBeAg, hepatit B virüsünün ürettiği bir proteindir ve kanda aktif viral replikasyon olduğunu, kişinin bulaşıcı olduğunu ve karaciğer hasarı riskinin yüksek olduğunu belirtir.

Epitop, antijen molekülünün yüzeyinde bulunan ve kendi özgül antikorları ile birleşmeyi sağlayan kimyasal uç yapıdır. Başka bir deyişle, epitop, bağışıklık sistemi tarafından tanımlanan bir antijenin etkin olan parçasıdır.

APC (Antigen-Presenting Cell), yüzeyinde MHC (Major Histocompatibility Complex) proteinleri ile bağlanmış antijenleri sergileyen bir hücredir. MHC (Major Histocompatibility Complex), tüm çekirdekli vücut hücrelerinin yüzeyinde bulunan ve bağışıklık sistemine hücrenin normal ve sağlıklı olup olmadığını veya bir patojenle enfekte olup olmadığını gösteren moleküllerin genlerini içeren bir koleksiyondur. APC ve MHC türleri: Profesyonel APC'ler: Makrofajlar, dendritik hücreler ve B hücreleri, MHC sınıf II moleküllerini ve birlikte uyarıcı molekülleri ifade ederler. Profesyonel olmayan APC'ler: MHC sınıf I moleküllerini ifade ederler. APC ve MHC'nin işlevleri: Ekzojen antijen sunumu: Dış kaynaklı antijenler, makrofajlar ve dendritik hücreler tarafından sunulur. Endojen antijen sunumu: Hücre içi etkenlere ait antijenler, MHC sınıf I ile sunulur.

ELISA kiti-AG, enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) testinin bir türüdür. ELISA testlerinin genel kullanım alanları arasında: - Enfeksiyon hastalıkları: HIV, Hepatit B, COVID-19 gibi hastalıkların teşhisinde kullanılır. - Otoimmün hastalıklar: Bağışıklık sisteminin kendi vücut dokularına saldırdığı durumlarda otoantikorları tespit etmek için kullanılır. - Hormonal bozukluklar: Tiroit hormonları, insülin, kortizol gibi hormonların seviyelerinin ölçülmesinde başvurulan bir yöntemdir. - Alerji testleri: Alerjenlere karşı vücudun ürettiği antikorlar tespit edilerek, kişinin hangi maddelere karşı alerjik olduğu anlaşılır. ELISA testleri, hassas, güvenilir ve hızlı sonuç veren bir tanı yöntemi olarak kabul edilir.

ELISA testi, boyanma işlemi yapmaz, çünkü bu test antijen ve antikorların tespitine yönelik bir immünokimyasal ölçüm tekniğidir. ELISA testinde, hedef molekül (antijen veya antikor) ile enzim bağlı ikinci bir antikorun spesifik olarak bağlanması sonucu renk değişimi meydana gelir ve bu değişim testin pozitif veya negatif olduğunu gösterir.

İntraepitelyal lenfositler (IEL), epitel tabakasında bulunan ve bağışıklık sisteminin bir parçası olan lenfositlerdir. Başlıca işlevleri şunlardır: 1. Antijenlere Karşı Savunma: IEL'ler, antijenlerle karşılaştıklarında hemen sitokinler salgılar ve enfekte hedef hücrelerin öldürülmesine neden olur. 2. Bağışıklık Tepkilerinin Düzenlenmesi: Çeşitli sitokinler üreterek, T ve B hücresi tepkilerine yardımcı olurlar. 3. Gastrointestinal Sistemin Korunması: Bağırsakla ilişkili lenfoid dokunun (GALT) bileşenleridir ve bağırsak bariyerinin korunmasında önemli rol oynarlar. Ayrıca, IEL'lerin yüksek popülasyonu, çölyak hastalığı gibi bazı hastalıklarda inflamasyonun bir göstergesi olabilir.

Kan gruplarında bulunan antijen ve antikorlar şu şekildedir: 1. A Grubu: Alyuvar yüzeyinde A antijeni bulunur ve kan plazmasında anti-B antikoru yer alır. 2. B Grubu: Alyuvar yüzeyinde B antijeni bulunur ve kan plazmasında anti-A antikoru yer alır. 3. AB Grubu: Hem A hem de B antijenleri bulunur, kan plazmasında ise antikor yoktur. 4. 0 Grubu: Alyuvar yüzeyinde antijen bulunmaz, ancak kan plazmasında hem anti-A hem de anti-B antikorları yer alır. Ayrıca, Rh faktörü de dikkate alınmalıdır. Rh pozitif (Rh+) kan grubunda Rh antijeni bulunurken, Rh negatif (Rh-) kan grubunda bu antijen yer almaz.

Doğru. Fab bölgeleri, antikorların antijen bağlayan bölgeleridir.

Antikor üretimi, antijenin vücuda girmesinden sonra birkaç gün içinde başlar. COVID-19 aşısı sonrası antikor üretiminin başlama zamanı kişiden kişiye farklılık gösterir ve genellikle 1 hafta ile 3 hafta arasında gerçekleşir. Antikor üretimi, vücudun bağışıklık sistemine ve bireysel özelliklerine bağlı olarak değişebilir.