HücreBiyolojisi

Aktin ile miyozinin birlikte oluşturduğu yapıya miyofilament denir. Miyofilamentler, kas hücrelerindeki miyofibrillerin iki protein içeren filamentidir. Ayrıca, aktin ve miyozinin birlikte oluşturduğu yapı, kasılma özelliği olan sarkomer olarak da adlandırılır.

Evet, yaprak fotosentez yapar. Fotosentez, bitkilerde kloroplast hücresinde gerçekleşir ve bu süreç sayesinde güneş enerjisi kullanılarak karbondioksit ve su besin maddelerine dönüştürülür.

Sentrozomun seçici geçirgen olması, sadece belirli maddelerin hücreye girip çıkmasına izin vermesi anlamına gelir.

Koful (vakuol), çeşitli çözeltiler ile dolu tek katmanlı bir zar ile çevrilmiş bir organeldir ve farklı işlevlere sahiptir: 1. Besin Sindirim Kofulu: Hücre içerisinde sindirilecek olan çözeltiyi bulundurur ve sindirimi için lizozom enzimlerini kullanır. 2. Depo Kofulu: Bitki hücrelerinde atık birikimi daha fazla olduğu için daha büyüktür ve besin maddelerini, metabolik atıkları ve pigmentleri depolar. 3. Salgı Kofulu: Metabolik artıkları veya golgi aygıtında üretilen salgıları hücre dışına taşır. 4. Boşaltım Kofulu: Besin sindirimi sonrası hücre dışına ekzositoz ile atılan maddeleri taşır. 5. Kontraktil (Vurgan) Koful: Tek hücreli canlılarda fazla suyu dışarı atar, aksi takdirde hücre zarının patlaması ile hücre yok olabilir.

MTT testi (Metil Tiyazol Tetrazolyum Testi), hücre metabolizmasının ölçülmesi için kullanılan bir biyolojik analiz yöntemidir. Bu test, sitotoksisite ve hücre canlılığını değerlendirmek amacıyla sıkça kullanılır. MTT testi, ISO 10993-5 standardına uygun olarak medikal cihazların ve biyomalzemelerin biyouyumluluğunun değerlendirilmesinde de kullanılır.

Somatik ve embriyonik kök hücreler arasındaki temel fark, kökenleri ve farklılaşma potansiyelleridir. Somatik kök hücreler, yetişkinlerin ve çocukların vücutlarında bulunan, belirli doku ve organların bakımını ve onarımını yapan hücrelerdir. Embriyonik kök hücreler ise, embriyonik gelişimin erken evrelerinde bulunan pluripotent farklılaşmamış hücrelerdir.

Öglena, ökaryot hücre tipine girer.

Egzersiz hormesis, vücudun kısa süreli ve kontrollü strese maruz kalması sonucu ortaya çıkan adaptif bir yanıttır. Egzersizin hormesis mekanizması şu şekilde çalışır: 1. Mitokondriyal Verimlilik: Egzersiz, mitokondrilerin daha verimli çalışmasını sağlar ve yeni mitokondri üretimini artırır. 2. Büyüme ve Onarım: Kas hücreleri, egzersiz sırasında mikro-travmaya uğrar ve bu, büyüme faktörlerinin salınımını tetikler. 3. Otofaji: Egzersiz, hasarlı hücre parçalarının temizlenmesini sağlayan otofaji sürecini destekler. Önemli not: Hormesis, sadece belirli bir doz aralığında etkilidir; bu dozun aşılması durumunda stres zararlı hale gelebilir.

Eksozomlar çeşitli kaynaklardan elde edilebilir: 1. İnsan Kök Hücreleri: Yenidoğan göbek bağı dokusundan veya bağışlanan insan amniyotik sıvısından mezenkimal kök hücreler kullanılarak elde edilir. 2. Hayvan Kaynakları: İnek sütü gibi hayvansal kaynaklardan da eksozomlar elde edilebilir, ancak bu kaynaklar insan metabolizmasına tam olarak uyum sağlamaz. 3. Bitkisel Kaynaklar: Greyfurt, üzüm, havuç gibi meyvelerden ve somondan da eksozomlar elde edilmiştir. Eksozom üretimi için ayrıca yağ, kordon kanı ve kemik iliğinden türetilen kök hücreler de kullanılabilir.

Warburg etkisi, kanser hücrelerinin oksijenli ortamda (aerobik) fermantasyon yapması nedeniyle ortaya çıkar. Bu durumun birkaç nedeni vardır: 1. Mitokondriyal bozukluklar: Kanser hücrelerinde mitokondrilerin işlevleri bozulmuştur, bu da oksidatif fosforilasyona göre daha verimsiz olan aerobik glikolizin tercih edilmesine yol açar. 2. Genetik değişiklikler: Onkojenlerin aktivasyonu ve tümör baskılayıcı genlerin inaktivasyonu, Warburg etkisinin kanser hücrelerinde sürekli olmasına neden olur. 3. Apoptozisin engellenmesi: Kanser hücreleri, mitokondrilerini devre dışı bırakarak programlı hücre ölümünden (apoptozis) kaçmaya çalışır. Warburg etkisi, ayrıca tümör hücrelerinin yetersiz oksijene karşı adaptasyonu ve laktik asit üretimi gibi faktörlerle de ilişkilidir.

Apoptotik hücre ölümü, genetik sistemde kodlanmış kendi kendini yok etme (intihar) programının aktifleşmesiyle gerçekleşir. Apoptotik hücre ölümünün bazı nedenleri: Hücre dışı uyaranlar: Tümör nekroz faktörü (TNF), koloni uyarıcı faktörler, nöron büyüme faktörü, insülin benzeri büyüme faktörü, glukokortikoidler, radyasyon, ilaçlar, çeşitli antijenler. Hücre içi uyaranlar: Büyüme faktörleri eksikliği, onkogenler, tümör baskılayıcı genler. DNA hasarı: Hipoksi, radyasyon, sitotoksik ilaçlar. Bozuk protein birikimi: Misfolded proteinler. Enfeksiyon: Virüsle enfekte hücreler. Apoptozun sağlıklı işleyememesi, nörolojik problemler, otoimmün hastalıklar veya kanser gibi durumlara yol açabilir.

Hücre çeperi bulunmayan protistler arasında kök ayaklılar (sarcodina) ve kamçılılar yer alır.

Transfekte hücre, genetik materyalin (DNA, RNA) kasıtlı olarak hücrelere sokulduğu transfeksiyon işlemi sonucunda elde edilen hücredir. Bu yöntem, gen fonksiyonunu ve düzenlemesini incelemek veya protein üretmek için araştırma ve biyoteknolojik uygulamalarda yaygın olarak kullanılır.

Mallory cisimciği, karaciğer parankim hücrelerinde oluşan, hiyalin özelliğinde, pembe renkli, oval sitoplazmik inklüzyon cisimciğidir.

İnsanlarda diploid ve haploit hücreler farklı yerlerde bulunur: 1. Diploid Hücreler: Vücutta yer alan tüm hücreler, üreme hücreleri hariç, diploid hücrelerdir. 2. Haploit Hücreler: Sadece üreme hücrelerinde (sperm ve yumurta) bulunur ve n sayıda kromozom içerir.

Sentriyoller, ökaryotik hücrelerde bulunur. Ancak, bazı mantar türlerinde ve damarlı bitkilerde sentriyoller bulunmaz.

İnsan vücudundaki olgun vücut hücrelerinin çekirdek sayısı aynı değildir. Bazı hücrelerde (örneğin, kas hücreleri ve mantar hücreleri) birden fazla çekirdek bulunurken, alyuvarlar hücrelerinde çekirdek hiç bulunmaz.

Lizozomal enzimler ATP kullanmaz, çünkü lizozom organeli hidroliz olaylarında ATP harcamaz ve üretmez.

Trk reseptörleri, tirozin kinazlar ailesinden olup, memeli sinir sisteminde sinaptik gücü ve plastisiteyi düzenler. Bu reseptörlerin başlıca işlevleri: 1. Nöronal hayatta kalma ve farklılaşmayı çeşitli sinyal basamakları aracılığıyla etkilerler. 2. Nörotrofinler gibi büyüme faktörlerinin bağlanmasını sağlayarak, hücrelerin hayatta kalmasını ve fonksiyonel düzenlemesini teşvik ederler. 3. Hedef innervasyonun kontrolünü ve duyusal nöronların işlevini düzenlerler. 4. Oküler baskınlık sütununun oluşumu gibi süreçlerde rol alırlar.

Hücrenin güç merkezi olarak mitokondri kabul edilir.