Lü ve lü ekleri, Türkçe'de farklı anlamlar taşır: Lü eki, genellikle sıfat yapar ve bir yere aitlik, bağlılık anlamı katar. Lü eki, ikileme de kurabilir; örnek olarak "al-lı yeşil-li", "an-lı şan-lı" verilebilir. Lü'lü', parıldayan büyük inci anlamına gelir ve Kur'an'da cennet nimetleri ile ilgili olarak, kadınların güzelliğini ve göz alıcılığını, saf ve temizliğini anlatmak için kullanılır. Ayrıca, -lı, -li, -lu, -lü ekleri, soyut ve somut isimler ile sıfatlar türetir. Bu eklerin diğer bazı kullanımları şunlardır: Kişinin nereli olduğunu belirtir: "Ankaralı", "Bursalı". Bir şeyde daha fazla olanı ifade eder: "tuzlu", "acılı". Soy veya milleti belirtir: "Osmanlı", "Selçuklu". Statü belirtir: "evli", "nişanlı", "sözlü". Rengi belirtir; ikileme oluşturur: "sarılı", "mavili", "yeşilli". Bir kişinin sahip olduğu özelliği belirtir: "akıllı", "saygılı", "hoşgörülü", "sinirli".