• Buradasın

    Osmanlı döneminde kullanılan ama günümüzde kullanılmayan kelimeler nelerdir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Osmanlı döneminde kullanılan, ancak günümüzde kullanılmayan bazı kelimeler şunlardır:
    • Abad 1. Bayındır, mamur ve gelişmiş anlamına gelir 1.
    • Pürçek 1. Saç lülesi, perçem demektir 1.
    • Hümayun 1. Görkemli, yüce, büyük ve şanlı anlamına gelir 1.
    • Dildade 1. Gönülden bağlı, aşık, sevdalı demektir 1.
    • Muhip 1. Seven, dost, yakın ve bağlı kimse demektir 1.
    • Mahzun 1. Üzgün, kederli demektir 1.
    • Serdengeçti 1. Kendi canını hiçe sayarak bir amaç uğruna mücadele eden kimse demektir 1.
    • Meclup 1. Aklını yitirmiş, deli, meczupluk derecesine varmış kimse demektir 1.
    • İhtiram 1. Saygı, hürmet anlamına gelir 1.
    • Tazarru 1. Yalvarış, yakarış, dua etmek demektir 1.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

    Konuyla ilgili materyaller

    Osmanlı döneminde kullanılan lakaplar nelerdir?

    Osmanlı döneminde kullanılan bazı lakaplar şunlardır: Fiziksel özelliklere dayalı lakaplar: Pırasa Ahmet Paşa. Leylek Abdullah Ağa. Karakteristik özelliklere dayalı lakaplar: Kehle-i İkbal (Rüstem Paşa). Keçiboynuzu (İbrahim Hilmi Paşa). Meslek veya kökene dayalı lakaplar: Sokullu Mehmet Paşa. Varvar Ali Paşa. Diğer lakaplar: Ayıcı Arif Bey. Cenaze Hasan Paşa. Zağanos Mehmet Paşa. Kavanoz Mehmet Paşa. Osmanlı döneminde lakaplar, devlet adamları ve edebiyatçılar için yaygın olarak kullanılmıştır.

    Eski Türkçe kelimeler neden kullanılır?

    Eski Türkçe kelimelerin kullanılmasının bazı nedenleri: Kültürel mirasın yaşatılması. Dilin özgünlüğünün korunması. Milli kimlik ve birlik bilincinin güçlenmesi. Edebiyat ve sanatta derinlik.

    Osmanlı döneminde kullanılan Arapça kelimeler nelerdir?

    Osmanlı döneminde kullanılan bazı Arapça kelimeler şunlardır: İsm-i fail: fâ‘il (zâlim), â‘il (âcil). İsm-i mef’ûl: mef‘ûl (mazlûm), mefûl (me’mûr). Sıfat-ı müşebbehe: fa‘îl (fayyil, fa‘iyy, fa‘î): latîf, tayyîb, hafî. Mübalağa sıgaları: fa‘âl (seyyâh), fa‘âle (‘allâme). İsm-i tafdîl: ef‘al (âfel, efa‘‘): ekber, âkel, eşedd. İsm-i tasgîr: fu‘ayl (hüseyn), fu‘ay‘il (müseycid). İsm-i mensûb: ilmî, terbiyevî. İsm-i zamân: mef‘al (mebde’), mef‘il (mevlid). İsm-i mekân: mef‘al (mefell, mefâl, mef‘a): mekteb, mahal, makâm, mer‘î(â). İsm-i alet: mif‘al (mifa): miğfer, makas. Ayrıca, Osmanlı döneminde yaygın olarak kullanılan bazı Arapça kelimeler arasında adereze, ikdâm, miskîn, rahîm gibi kelimeler de bulunmaktadır.

    Osmanlı'da kullanılan terimler nelerdir?

    Osmanlı'da kullanılan bazı terimler şunlardır: Tımar: Osmanlı Devleti'nde belirli bir hizmet karşılığında şahıslara tahsis edilen toprak parçası. Bâb-ı Âli (Babıali): Osmanlı Devleti döneminde sadrazam sarayına verilen isim. Millet Sistemi: Irk ayrımı olmadan, sadece din ve mezhep farklılığına göre yönetim şekli. Devşirme Sistemi: Gayr-i Müslimlerin kimsesiz ve fakir çocuklarının küçük yaşta toplanarak devlet hizmetinde kullanılmak üzere yetiştirildiği sistem. Pençik Sistemi: I. Murat döneminde uygulanan, esirlerin asker yapıldığı sistem. Biat: Padişah ölünce tahta geçecek oğlunun devlet yönetimindeki etkili gruplarca kabul ve tasdik edilmesi. Cebeci: Ordunun zırhlı sınıfına mensup asker veya silahların bakım ve onarımını yapmakla görevli asker sınıfı. Cihadiye: II. Mahmut zamanında savaş masraflarını karşılamak üzere çıkarılan para. Ulufe: Kapıkullarına üç ayda bir ödenen aylık veya yeniçerilere verilen üç aylık ücret. Serasker: Kara ordusu komutanı.

    Tarihi kelimeler nelerdir?

    Bazı tarihi kelimeler ve anlamları: Abluka: Bir bölgenin dışarıyla bağlantısını kesme. Ağnam: Koyun ve keçi cinsi küçükbaş hayvanlardan alınan vergi. Ahkâm Defteri: Osmanlı'da yasa, yargı ve tüzük niteliğinde kararların yazıldığı defter. Alemdar: Bayraktar, bir birliğin bayrağını ve sancağını taşıyan asker. Şad: Hükümdar ailesinden gelen komutan. Böri: Kağan'ı koruyan muhafız alayı. Yelme: Keşif akını. Tamgacı: Mühürdar, ağacı defterdar, otacı, doktor, tilmaç, tercüman, ataman, şehzade eğitmeni, yargan, yargıç, bitikçi, katip, subaşı, ordu komutanı, yabgu, devletin batı kanadını idare eden yönetici, külçor, hanedan üyesi, tecrübeli komutanlar, tutuk, taşradaki askeri vali, tudun, vergi toplayan memur. Ayrıca, eski Türkçe kökenli bazı kelimeler: Mamafih: Bununla birlikte, durum böyleyken, buna rağmen. Vâkıf: Bilgisi olan kişi. Münferit: Tek, ayrı, kendi başına olan. Tahayyül: Zihinde canlandırma, gözünün önüne getirme. Tumturak: İhtişam, gösteriş, görkem.

    Eski Osmanlı isimleri nelerdir?

    Eski Osmanlı isimlerinden bazıları şunlardır: Erkek isimleri: Adem; Ahmet; Alperen; Bahadır; Cahit; Fatih; Hakan; Mecnun; Mehmet; Serdar. Kadın isimleri: Afife; Ahsen; Aliye; Aslı; Azra; Benan; Cavidan; Gonca; Leyla; Şukufe.

    Tarihte kullanılan kelimeler neden değişti?

    Tarihte kullanılan kelimelerin değişmesinin birkaç nedeni vardır: Kültürel ve toplumsal değişimler: Toplumların farklı coğrafyalarda farklı gerçekliklerle karşılaşması, her yeni deneyimin dilin yapısını etkilemesine yol açar. Dil reformları: Dil Devrimi gibi girişimler, yabancı kökenli kelimelerin yerine Türkçe veya yerel sözcüklerin kullanılmasını teşvik etmiştir. Teknolojik ve sosyal gelişmeler: Sosyal medya ve dijital iletişim, dilin kısa cümleler ve akronimlerle şekillenmesine neden olmuştur. Yabancı dil etkisi: Türkçe, tarih boyunca Arapça ve Farsça gibi dillerden sözcükler almıştır. Ayrıca, bazı kelimeler zamanla anlamını değiştirebilir veya unutulabilir.