Din

Demis Roussos, Yunan Ortodoks inancına mensuptur.

Mecusi, Zerdüştçülük dinine mensup kişi anlamına gelir. Arapça ve Farsça kökenli olan bu kelime, "ateşe tapan" anlamına gelir. Ayrıca, Müslüman Endülüs Devleti'nde mecazi olarak "pagan" anlamında kullanılmıştır. 1980'lerde, İran-Irak Savaşı sırasında Iraklılar tarafından, İranlıları "gerçek Müslüman" olmamak ve İslam öncesi inançları gizlice sürdürmekle suçlamak için propaganda amaçlı kullanılmıştır.

"The Age of Kali", William Dalrymple tarafından 1998 yılında yazılmış bir seyahat kitabıdır. Kitap, Hindistan alt kıtasındaki sosyal, politik ve dini karmaşıklıkları ele alır. Dalrymple, Hindistan'ın çeşitli bölgelerini ziyaret ederek, yolsuzluk, toplumsal şiddet ve ekonomik eşitsizlik gibi konuları inceler. Kitap, Hindistan'ın hem zorlukların ortasında nasıl var olduğunu hem de küresel bağlantılı yeni bir neslin yükselişini anlatır. Bunun yanı sıra, "Age of Kali" adında 2024 yapımı bir dram filmi de bulunmaktadır.

Safahat, Mehmet Âkif Ersoy'un 1911-1933 yılları arasında yayımladığı yedi şiir kitabındaki şiirleri bir araya getiren eserdir. Eserde ele alınan bazı konular: dönemin sosyal sorunları; tarihi olaylar; dini meseleler. Şiirlerde fakirlik, hastalık, acizlik gibi zorluklar yanında yardım, iyilik ve umudun yolları gösterilir. Safahat'ta ayrıca, İslam birliği ideali, sosyal devletin gerekliliği, milli birlik ve beraberliğin önemi gibi temalar da işlenir.

Hevâ ve hevesten uzak durmak, nefsin kötü arzularına ve geçici heveslerine uymamak, daima vahyin ışığında Allah'ın emir ve yasaklarına tâbi olmak anlamına gelir. Hevâ, genellikle ilmin ve hidâyetin zıddı, delilsiz, nefsin süslü ve kötü arzulara uymak anlamında kullanılır. Hevâ ve hevesten uzak durmak için şu ilkeler önemlidir: Gafletten kaçınmak: Hakikatlere karşı kalbi perdeyle örtmemek. İstikamet ve istikrar: Geçici ve dağınık heveslerden kurtulup, doğru yolda sabit kalmak. İlme tâbi olmak: Hevâ yerine vahyi esas almak.

A'râf Suresi 144. ayet, Allah'ın Hz. Mûsâ'yı peygamberlik ve buyrukları tebliğ etmekle görevlendirdiğini ve kendisiyle vasıtasız konuşabilme ayrıcalığı vererek onu insanlar arasında seçkin kıldığını belirtir. A'râf Suresi 145. ayet ise, levhalarda her şeyin yazılı olduğunu, nasihat ve hükümlerin ayrıntılarının belirtildiğini ifade eder. Bu ayetler, genel olarak Hz. Mûsâ'ya verilen peygamberlik ve vahiy gibi özel ayrıcalıkları ve ilahi emirlere göre hareket etme sorumluluğunu anlatır.

Banyodayken çıplak durmanın tercih edilmemesinin birkaç nedeni vardır: 1. Edep ve saygı: İslami metinlere göre, yalnızken bile olsa, kişinin yanında her zaman melekler bulunur ve bu meleklerden haya etmek ve onlara saygılı olmak gerekir. 2. Sağlık riskleri: Kamuya açık yerlerde çıplak banyo yapmak, hijyen açısından risk oluşturabilir ve enfeksiyon riskini artırabilir. 3. Mahremiyetin ihlali: Başkalarının görebileceği bir ortamda çıplak bulunmak, mahremiyetin ihlali anlamına gelebilir ve psikolojik olarak rahatsız edici olabilir.

Tora'nın ilk emri, "Başlangıçta Tanrı yarattı" şeklindedir ve bu, "Tanrı korkusu" olarak da adlandırılır. Kabbalah inancına göre, bu emir aynı zamanda "bilgeliğin başlangıcı" olarak da kabul edilir. Tora'daki diğer emirler, "Ve Tanrı, 'Işık olsun' dedi" ayetinden itibaren devam eder ve bu emirler, ilk emrin detaylandırılması niteliğindedir.

The Shack (Baraka) filmi, küçük kızı Missy'nin kaçırılması ve ardından öldüğünün tahmin edilmesinden sonra inzivaya çekilmiş, kalbi kırık bir adam olan Mackenzie Allen Phillips'in hikayesini anlatıyor. Mack, bir gün gönderenin Tanrı olduğundan şüphelendiği bir mektup alır. Film, teolojik sembollerle doludur ve kahramanın geniş ama derin olmayan bir tanrı inancında olduğunun altını çizer. The Shack, William P. Young'un 2007'de yazılan çok satan romanından esinlenerek beyazperdeye uyarlanmıştır.

Mahşerin Dört Atlısı, İncil'in Vahiy Kitabı'nda geçen ve kıyametin habercisi olarak kabul edilen dört büyük felaketi simgeler. Dört atlı ve simgeledikleri: Beyaz Atlı: Fetih ve zaferi temsil eder. Kızıl Atlı: Savaşı ve kan dökülmesini simgeler. Siyah Atlı: Kıtlık ve açlığı temsil eder. Soluk Atlı: Ölümü, salgın hastalıkları ve kitlesel ölümleri ifade eder. Bu atlılar, sırayla dünyaya savaş, açlık, hastalık ve ölüm getireceklerdir. Mahşerin Dört Atlısı, yalnızca dini metinlerde değil, aynı zamanda edebiyat, sinema ve popüler kültürde de sıkça referans alınan bir temadır.

"Hıkr 198" ifadesi, farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir. Örneğin, Kuran Dersi 198, Fatih Çollak'ın Kur'an-ı Kerim okuma derslerinin 198. bölümünü ifade edebilir. Eğer daha spesifik bir bilgi veya bağlam varsa, lütfen daha fazla detay verin.

Şeytanın yeri, İslam inancına göre cehennemdir. Ancak, şeytanın istediği her yere, hatta dünyaya ve cennete bile girip çıkabildiği de düşünülmektedir. Ayrıca, hadislerde şeytanın, deniz üzerinde bir arşı bulunduğu ve çevresinin yılanlarla çevrili olduğu, insanları saptırmak üzere yardımcılarına emirleri buradan verip yeryüzüne saldığı ifade edilmektedir.

Fecrin doğması, yani fecr-i sâdıkın başlaması, sabaha karşı doğu ufkunda tan yeri boyunca genişleyerek yayılan aydınlık ile gerçekleşir. Fecr-i sâdık, ikinci fecir olarak da bilinir ve bu aydınlık ile beraber yatsı namazının vakti çıkmış, sabah namazının da vakti girmiş olur. Fecr-i kâzib ise, doğu ufkunun ortasında yükseklere doğru, iki tarafı karanlık ve uzunlamasına bir hat şeklinde yayılan bir beyazlıktır.

Yaygın kanaate göre, ruh cenine döllenmeden kırk gün sonra üflenir. Ancak, ruhun cenine ne zaman üfleneceği konusunda farklı görüşler de bulunmaktadır. Bu konuda kesin bir bilgi vermek mümkün değildir, çünkü dini ve bilimsel görüşler farklılık gösterebilir.

Khufiyya, Çin İslamının dört önemli tarikatından biridir. Konusu: İsim: Arapça "gizli" veya "sessiz" anlamına gelen "khufiyy" kelimesinden türetilmiştir. Kurucular: Ming hanedanı döneminde Lintao ilçesinden bir müftü olan Ma Shouzhen ve Ma Laichi. İnançlar: Temel olarak İslam'ın temel inançlarına ve kutsal metinlerine bağlılığı vurgular, ancak dini yetiştirmenin önemini de vurgular. Pratikler: Sessiz zikir (dhikr), gönüllü hizmetler ve Müslümanların azizlerine saygı gösterme gibi faaliyetleri içerir. Dağılım: Çoğunlukla Kuzeybatı Çin'de, özellikle Gansu eyaletinde yaygındır.

Doğu ve Batı Roma arasındaki temel farklar şunlardır: Başkentler: Doğu Roma'nın başkenti Konstantinopolis (günümüzde İstanbul), Batı Roma'nın başkenti ise Roma şehriydi. Dil: Doğu Roma'da Yunanca yaygın olarak konuşulurken, Batı Roma'da Latince hâkimdi. Kültür: Doğu Roma, Yunan kültürü ve düşüncesinden etkilenirken, Batı Roma daha çok Roma hukukunu ve Latin edebiyatını benimsedi. Din: Doğu Roma, Ortodoks inancını benimserken, Batı Roma Katolik Kilisesi'ne bağlıydı. Ekonomi: Doğu Roma, ticaret yollarının kesişim noktasında yer alması ve zengin toprakları sayesinde daha zengin bir ekonomiye sahipti. Askeri Yapı: Doğu Roma, güçlü ve profesyonel bir orduya sahipti. Yönetim Yapısı: Doğu Roma, daha merkeziyetçi ve bürokratik bir yapıya sahipti.

Dinlerin beş temel ilkesi genellikle şu şekilde sıralanır: 1. Canın Korunması: Can, Allah'ın bir emanetidir ve her türlü saldırı yasaktır. 2. Aklın Korunması: Aklı öldüren her türlü zararlı madde ve davranış yasaktır (içki, kumar, uyuşturucu). 3. Dinin Korunması: Kişinin inancını özgürce yaşayabilmesi ve dinî değerlere saygı duyulması. 4. Neslin Korunması: Meşru olmayan ilişkiler ve zinanın yasaklanması, çocukların sağlıklı bir aile ortamında büyümesi. 5. Malın Korunması: Helal yollardan kazanç elde edilmesi, ticarette dürüstlük ve mali sorumlulukların yerine getirilmesi.

Tuvalete sol ayakla girmenin bazı nedenleri: Edep ve sünnet olarak kabul edilmesi. Kıyamet günü değerlendirmesi. Bu uygulama bilimsel bir temele dayanmamaktadır.

Affedilebilir bid'atlar, İmam Şâfiî'nin sınıflandırmasına göre bid'at-ı hasene (iyi bid'at) olarak adlandırılanlardır. Affedilmez bid'atlar ise bid'at-ı seyyie (kötü bid'at) olarak adlandırılır ve dinen mahzurlu olan, inanç ve ibadet esaslarını bozan, değiştiren veya unutturmaya çalışan yeniliklerdir. Bir davranışın bid'at olup olmadığını değerlendirmek için, onun dinî yönü, iman, ibadet, günah ve sevap çerçevesine girip girmediği dikkate alınmalıdır.

Affedilebilir bid'atlar, İmam Şâfiî'nin sınıflandırmasına göre bid'at-ı hasene (iyi bid'at) olarak adlandırılanlardır. Affedilmez bid'atlar ise bid'at-ı seyyie (kötü bid'at) olarak adlandırılır ve dinen mahzurlu olan, inanç ve ibadet esaslarını bozan, değiştiren veya unutturmaya çalışan yeniliklerdir. Bir davranışın bid'at olup olmadığını değerlendirmek için, onun dinî yönü, iman, ibadet, günah ve sevap çerçevesine girip girmediği dikkate alınmalıdır.