CezaHukuku

TCK'nın 258 ve 257 maddeleri arasındaki temel fark, düzenlenen suçların niteliğidir. TCK'nın 257. maddesi görevi kötüye kullanma suçunu düzenler ve iki farklı şekilde işlenebilir: 1. Görevin gereklerine aykırı hareket etme (TCK m. 257/1): Kamu görevlisi, kasıtlı olarak görevini kötüye kullanır ve bu durum bir kişiye veya kamuya zarar verirse cezalandırılır. 2. Görevi ihmal veya geciktirme (TCK m. 257/2): Kamu görevlisi, görevinin gereklerini yapmakta ihmal veya gecikme gösterirse cezalandırılır. TCK'nın 258. maddesi ise göreve ilişkin sırrın açıklanması suçunu düzenler ve kamu görevlisinin görevi gereği öğrendiği sırları ifşa etmesini engellemeye yöneliktir.

Double Jeopardy ifadesi, ABD Anayasası'nın Beşinci Değişikliği'nde yer alan ve aynı suçun tekrar yargılanmasını engelleyen bir ilkeyi ifade eder. Bu ilke, şu anlamlara gelir: - Aynı suçtan tekrar yargılanmama: Bir kişi, daha önce beraat ettiği bir suç için yeniden yargılanamaz. - Birden fazla ceza almama: Bir kez mahkumiyet ve ceza verildikten sonra, aynı suç için daha fazla cezalandırma yapılamaz. Double Jeopardy, adil yargılanma ve bireylerin hükümetin keyfi uygulamalarına karşı korunmasını sağlar.

Ceza hukuku ve ceza usul hukuku arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Ceza Hukuku: Suçları ve bu suçlara uygulanacak yaptırımları düzenleyen hukuk dalıdır. İki ana bileşene ayrılır: - Maddi Ceza Hukuku: Suç kavramını, suç türlerini ve bu suçlara uygulanacak cezaları düzenler. - Usul Ceza Hukuku: Ceza davalarının nasıl yürütüleceğini ve yargılama sürecinde uygulanacak kuralları belirler. 2. Ceza Usul Hukuku: Ceza muhakemesinin nasıl yapılacağını, şüpheli, mağdur ve sanıkların haklarının nasıl korunacağını inceleyen hukuk dalıdır.

Şikayet yokluğu kararı, Yargıtay'da değil, Cumhuriyet Savcısı tarafından verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karar kapsamında değerlendirilir. Bu karar, soruşturma evresi sonunda, kamu davasının açılması için yeterli şüphe oluşturacak delil elde edilememesi veya kovuşturma olanağının bulunmaması hallerinde verilir.

Şüpheli ve sanık arasındaki fark, suçun kanıtlanıp kanıtlanmadığına ve ceza yargılamasının hangi aşamasında olduklarına bağlıdır. Şüpheli, bir suç işlediği düşünülen kişidir. Sanık ise, hakkında resmi bir suçlamada bulunulmuş ve mahkemede yargılanmayı bekleyen kişidir.

Ses kayıtları, delil olarak kullanılabilir; ancak belirli şartlara uyulması gerekmektedir. Hukuka uygun olarak elde edilmiş ses kayıtları mahkemede delil olarak kabul edilir. Bu şartlar şunlardır: - Kayıt yapan kişi, kendisine veya yakınlarına yönelik işlenmekte olan bir suçu kanıtlamak için kaydı yapmış olmalıdır. - Kayıt, ani ve tesadüfi bir şekilde gerçekleşmiş olmalıdır. - Kolluk kuvvetlerine başvurulabilecek bir durum söz konusuysa, kayıt yapılması hukuka aykırı kabul edilir. İzinsiz olarak alınan ses kayıtları ise özel hayatın gizliliğini ihlal ettiği için delil olarak kullanılamaz.

TCK 54 ve 53 maddeleri birlikte uygulanabilir, çünkü eşya müsaderesi (TCK 54) ve belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma (TCK 53) farklı güvenlik tedbirleridir ve birbirleriyle çelişmezler.

Türk ceza hukukunda kanunilik ilkesi, Türk Ceza Kanunu'nun 2. maddesinde düzenlenmiştir.

Mazlum ve mağdur kavramları benzer anlamlar taşısa da farklı bağlamlarda kullanılırlar: - Mazlum, daha çok baskı ve işkenceye uğrayan, kendisine haksızlık yapılan kimse anlamına gelir. - Mağdur ise, suçun doğrudan muhatabı olan ve bu nedenle hakkı doğrudan ihlal edilen kişi olarak tanımlanır.

Asayiş ve güvenlik kavramları birbirine yakın anlamlar taşısa da tam olarak aynı şey değildir. Asayiş, toplumun genel güvenliği ve düzenini sağlamayı ifade eder. Güvenlik ise, insanların fiziksel, psikolojik ve maddi açıdan zarara uğramadan güvende olmalarını temin etmek için alınan tüm önlemleri kapsar. Dolayısıyla, asayiş daha çok toplumsal düzenle ilgili iken, güvenlik bireysel ve genel anlamda daha geniş bir koruma alanını ifade eder.

Miras intikali, murisin ölümünden itibaren 2 yıl içinde yapılmalıdır.

Türk Ceza Kanunu (TCK) 53. maddesi uyarınca, kasten işlenen bir suçtan dolayı hapis cezasına mahkum edilen kişi, aşağıdaki haklardan yoksun bırakılır: 1. Sürekli, süreli veya geçici bir kamu görevinin üstlenilmesinden yoksun bırakılır. 2. Seçme ve seçilme ehliyetinden yoksun bırakılır. 3. Velayet hakkından ve vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılır. 4. Vakıf, dernek, sendika, şirket, kooperatif ve siyasi parti gibi tüzel kişiliklerde yönetici yahut denetçisi olma hakkından yoksun bırakılır. 5. Bir kamu kurumunun veya kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşunun iznine tabi bir meslek veya sanatı, kendi sorumluluğu altında serbest meslek erbabı veya tacir olarak icra etmekten yoksun bırakılır. Taksirli suçlardan dolayı hak yoksunluğu ise istisnai durumlarda ve belirli meslek veya sanatların gerektirdiği dikkat ve özene aykırılık ile işlenen suçlar için geçerlidir.

TCK 53/1-2-3 maddeleri, Türk Ceza Kanunu'nun belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma ile ilgili hükümlerini içerir. TCK 53/1 maddesi, kasten işlenmiş bir suçtan dolayı hapis cezası alan kişinin aşağıdaki haklardan mahrum bırakılmasını öngörür: 1. Kamu hizmetlerinden yasaklılık: Sürekli, süreli veya geçici bir kamu görevinin üstlenilmesinden yoksun bırakılma. 2. Siyasal haklardan yasaklılık: Seçme ve seçilme ehliyetinden ve diğer siyasi hakları kullanmaktan men edilme. 3. Velayet hakkından yoksunluk: Velayet, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yasaklanma. 4. Tüzel kişiliklerde yöneticilik yasağı: Vakıf, dernek, sendika, şirket, kooperatif ve siyasi parti tüzel kişiliklerinin yöneticisi veya denetçisi olmaktan men edilme. TCK 53/2 maddesi, bu hak yoksunluklarının cezanın infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğini belirtir. TCK 53/3 maddesi ise, çocuklara, yaşlılara veya kendisine bakamayacak durumda olanlara karşı işlenmiş suçlar varsa, hak yoksunluğunun otomatik olarak devreye gireceğini öngörür.

Resen işlem, yetkili merciin veya mahkemenin herhangi bir talep veya başvuru olmadan kendiliğinden harekete geçmesi durumunda yapılır. Bu durum, çeşitli hukuki alanlarda ortaya çıkabilir, örneğin: - Ceza hukuku: Savcı, delilleri resen toplayabilir veya soruşturma başlatabilir. - İdare hukuku: İdari kurumlar, kamu düzenini sağlamak amacıyla belirli işlemleri resen gerçekleştirebilir. - Medeni usul hukuku: Hakim, bazı delilleri resen araştırabilir veya tanıkları dinleyebilir. - İcra hukuku: İcra müdürü, bazı işlemleri resen yapabilir.

10. Yargı Paketi'nde genel af yer almamaktadır. Ancak, pakette infaz düzenlemeleri ve denetimli serbestlik uygulamalarında değişiklikler yapılması planlanmaktadır.

Türk Ceza Kanunu'nda 345 madde bulunmaktadır.

TCK'nın 151 ve 152 maddeleri arasındaki fark, mala zarar verme suçunun temel hali ile nitelikli hallerini düzenlemesidir. - TCK Madde 151: Basit mala zarar verme suçunu düzenler ve bu suçu işleyen kişiye 4 aydan 3 yıla kadar hapis veya adli para cezası öngörür. - TCK Madde 152: Mala zarar verme suçunun nitelikli hallerini düzenler ve bu hallerde ceza bir yıldan 6 yıla kadar hapis cezasına kadar çıkabilir.

Adil yargılamada savunma hakkı, bir kişinin kendisine yöneltilen suçlamalara karşı kendini savunma, delil sunma ve avukattan yardım alma hakkını ifade eder. Bu hak, adil yargılama sürecinin temel unsurlarından biri olarak kabul edilir ve aşağıdaki unsurları kapsar: Suçlamaların bilinmesi: Sanığın, kendisine yöneltilen suçlamalar hakkında bilgi sahibi olma hakkı vardır. Delil sunma hakkı: Sanık, lehine olan delilleri sunma ve delilleri çürütme hakkına sahiptir. Avukat tutma hakkı: Sanık, savunmasını yapabilmek için bir avukat tutma hakkına sahiptir. Kendini savunma: Sanık, savunma yapmak için uygun süreye sahip olmalıdır.

"İdarenin düzenleyici işlemleriyle suç ve ceza konulamaz" ilkesi, Türk Ceza Kanunu'nun 2. maddesinde yer alan suçta ve cezada kanunilik ilkesinin bir parçasıdır. Bu ilke uyarınca, idarenin çıkardığı yönetmelikler gibi düzenleyici işlemlerle yeni suçlar yaratılması veya mevcut suçlara yeni cezalar eklenmesi mümkün değildir.

TCK 37 maddesi, Türk Ceza Kanunu'nda "Faillik" başlığını taşır ve iki ana unsuru içerir: 1. Müşterek Faillik: Suçun kanuni tanımında yer alan fiili birlikte gerçekleştiren kişilerden her biri, fail olarak sorumlu olur. 2. Dolaylı Faillik: Suçun işlenmesinde bir başkasını araç olarak kullanan kişi de fail olarak sorumlu tutulur.