Biyokimya

Babesia bovis ile enfekte eritrositlerde pentoz fosfat metabolik yolu ve oksidatif stres üzerine yapılan araştırmalar, bu parazitin eritrositlerin metabolik aktivitesini artırdığını göstermektedir. Pentoz fosfat yolu, glukozun oksidatif parçalanmasıyla NADPH ve riboz-5-fosfat üretir. Oksidatif stres durumunda, pentoz fosfat yolunun aktivitesi azalır ve NADPH üretimi düşer.

Biyokimya, kimyanın ana dallarından biridir.

ATP (Adenozin trifosfat) harcanması, endergonik reaksiyonlar sırasında gerçekleşir. Bu reaksiyonlar arasında: Biyosentetik reaksiyonlar: Protein, yağ, karbonhidrat ve nükleik asit sentezi. Fiziksel hareketler: Kas kasılması, sitoplazmik hareketler ve hücre bölünmesi. Aktif taşıma: Maddelerin biyomembranlar yoluyla hücrelerin içine veya dışına taşınması. Sinirsel iletim: Sinirsel uyarıların yayılması. Salgılama olayları.

Plazminojenin aktif formu plazmin olarak adlandırılır.

Kreatin kinaz (CK) serum plazma değerleri cinsiyete ve yaşa göre değişiklik gösterir: - Erkeklerde: 39-308 U/L (uluslararası ünite/litre). - Kadınlarda: 26-192 U/L. Yaşlılar yetişkinlere göre daha düşük CK değerine sahiptir. CK seviyelerinin normal aralığın dışında olması, sağlık sorunlarının bir belirtisi olabilir. Kesin sonuçlar için bir doktora başvurulması önerilir.

Serotonin çeşitli durumlarda serbestlenir: 1. Stres ve düşük kan şekeri: Serotonin seviyesini düşürür ve bu durum serbestlenmeyi tetikler. 2. Oksijen, amino asitler ve triptofan içeren gıdalar: (örneğin, peynir, çikolata, süt, hindi eti) serotonin düzeyini artırır ve serbestlenmesini sağlar. 3. Hormonal değişiklikler: Kadın vücudundaki östrojen artışı serotonin seviyesini yükseltir. 4. Yaralanma ve kan pıhtılaşması: Trombositler tarafından salgılanan serotonin, kan damarlarının daralmasına neden olarak serbestlenir. 5. Egzersiz ve güneş ışığı: Düzenli fiziksel aktivite ve güneş ışığına maruz kalmak serotonin üretimini artırır.

Kükürt, enzimlerin yapısına hemoglobin ve bazı diğer enzimlerde katılır.

Evet, silisyum dioksit (SiO₂) aynı zamanda silis olarak da bilinir.

Protein kinaz ve fosfataz — proteinlerin fosforilasyon ve defosforilasyon süreçlerinde yer alan iki önemli enzimdir. Protein kinaz, diğer proteinlere kimyasal olarak fosfat grupları ekleyerek (fosforilasyon yaparak) onları değiştiren bir enzimdir. Fosfataz ise fosfat gruplarını substratlarından çıkararak, kinaz aktivitesini tersine çeviren ve proteinlerin defosforilasyonunu katalize eden bir enzimdir.

Topoizomerazı inhibe eden ilaçlar arasında kinolonlar ve kamptotesinler bulunmaktadır. - Kinolonlar, DNA giraz (topoizomeraz) enzimini inhibe ederek etki gösterir. - Kamptotesinler, topoizomeraz 1 enzimini hedef alarak DNA'nın aşırı sarılmasını rahatlatır.

Evet, biyokimya biyokimyasal analizler yapar. Biyokimya, canlı organizmaların kimyasal süreçlerini ve moleküler düzeydeki yapılarını inceleyen bir bilim dalıdır.

Amonifikasyon sonucu amonyak (NH3) ve amonyum iyonları (NH4+) oluşur. Bu süreç, organik bağlı azotun amonyağa dönüştürüldüğü bir aşamadır ve birçok bitki, hayvan ile mikroorganizma tarafından gerçekleştirilebilir.

Katalaz, bir sindirim enzimi değildir. Katalaz, hücrelerde hidrojen peroksiti su ve oksijene dönüştüren bir enzimdir.

Sistin yüksekliği, genellikle sistinüri adı verilen bir durumun sonucu olarak ortaya çıkar. Sistin yüksekliğine neden olabilecek diğer faktörler şunlardır: - Genetik faktörler: Bazı bireyler, homosistein metabolizmasında görev alan enzimlerin etkinliğini etkileyen genetik mutasyonlara sahip olabilirler. - B vitamini eksikliği: B6, B12 vitamini ve folik asit eksikliği, homosisteinin diğer maddelere dönüştürülmesini engelleyerek birikimine neden olabilir. - Böbrek hastalıkları: Böbrekler, homosisteinin vücuttan atılmasında önemli rol oynar; kronik böbrek yetmezliği homosistein seviyelerini artırabilir. - İlaç kullanımı: Metotreksat gibi bazı ilaçlar, homosistein seviyelerini yükseltebilir. Sistin yüksekliği, kalp ve damar hastalıkları, nörolojik sorunlar ve gebelik komplikasyonları gibi ciddi sağlık risklerine yol açabilir. Bu nedenle, teşhis ve tedavi için bir doktora danışmak önemlidir.

GAG (glukozaminoglikan) ve proteoglikan aynı şeyi ifade eder. Proteoglikanlar, proteinlere kovalent olarak bağlanmış GAG'lardan oluşan kompleks yapılardır.

Kliransı etkileyen faktörler şunlardır: 1. Fizyolojik Faktörler: - Yaş: Karaciğer ve böbreklerin metabolik kapasitesi yaşa göre değişir, bu da klirensi etkiler. - Cinsiyet: Hormonal değişiklikler ve vücut kompozisyonundaki farklılıklar nedeniyle cinsiyet farklılıkları gözlemlenmiştir. - Vücut Ağırlığı ve Bileşimi: Vücut kitle indeksi (BMI), ilacın dağılımını ve klirensini etkiler. - Organ Fonksiyonu: Karaciğer ve böbreklerin fonksiyonu, ilacın eliminasyon sürecini kritik bir şekilde etkiler. 2. Biyokimyasal Faktörler: - Enzim Aktivitesi: Sitokrom P450 enzim sistemi ilaç metabolizmasından sorumludur ve bu enzimin aktivitesindeki değişkenlik klirens oranlarını etkiler. - Kan Akışı: İlacın klirensi, organlara olan kan akışından da etkilenir. - Protein Bağlanması: Birçok ilaç plazma proteinlerine bağlanır ve bu bağlanmanın değişmesi klirensi etkileyebilir. 3. Genetik Faktörler: - Farmakogenetik: Genetik polimorfizmler ilaç metabolizmasından sorumlu enzimleri etkileyebilir. - Genetik Bozukluklar: Bazı genetik bozukluklar karaciğer veya böbrek fonksiyonlarını etkileyerek klirensi daha da karmaşık hale getirebilir. 4. İlaç Özellikleri: - Moleküler Boyut: Böbrekler 300 Dalton’un altındaki molekülleri daha kolay salgılar. - Lipid Çözünürlüğü: Lipofilik ilaçlar yağ dokuları için yüksek bir afiniteye sahiptir ve böbrek tübüllerinde pasif olarak yeniden emilebilir.

Fotosentetik reaksiyonlar iki ana aşamaya ayrılır: 1. Işığa Bağımlı Reaksiyonlar: Kloroplastın granalarında gerçekleşir ve ışık enerjisi kullanılarak ATP ve NADPH üretilir. 2. Işık Bağımsız Reaksiyonlar (Calvin Döngüsü): Kloroplastın stromasında gerçekleşir ve ışıktan bağımsız olarak CO2 kullanılarak organik madde (glikoz) sentezlenir.

Hipokalsemi (kalsiyum eksikliği) doğrudan asidoza neden olmaz, ancak bazı dolaylı yollarla asit-baz dengesini etkileyebilir. Hipokalsemi, solunumsal alkaloza yol açabilir, bu da iyonize kalsiyum konsantrasyonunu düşürerek asidozu taklit eden belirtiler gösterebilir.

Bir nişasta molekülü, içerdiği glikoz birimlerinin sayısına bağlı olarak farklı miktarlarda glikoz verebilir. Amiloz: Nişastada %20-30 oranında bulunan amiloz, 500-20.000 glikoz molekülünden oluşur. Amilopektin: Nişastada %80-90 oranında bulunan amilopektin, yaklaşık bir milyon glikoz molekülünden oluşur. Bu nedenle, bir nişasta molekülünün kaç glikoz verdiği, içerdiği amiloz ve amilopektin oranına bağlı olarak değişir.

İnorganik kimya ve biyokimya doğrudan birleşmez, ancak bazı alanlarda kesişirler. İnorganik kimya, karbon-hidrojen bağı içermeyen bileşiklerin özelliklerini ve tepkimelerini inceler. Biyokimya ise canlı organizmaların içinde meydana gelen kimyasal süreçleri ve molekülleri (proteinler, nükleik asitler, karbonhidratlar, lipitler vb.) inceler.