BitkiFizyolojisi

Bitkilerde buharlaşma (terleme) şu işlevleri sağlar: 1. Soğutma: Suyun yapraklardan buharlaşması, bitkinin soğumasına yardımcı olur ve aşırı ısınmasını önler. 2. Su Dengelemesi: Bitkinin içindeki su dengesini korumasına ve fazla suyun vücuttan atılmasına olanak tanır. 3. Mineral Taşınımı: Terleme süreci, bitkinin köklerinden yapraklarına mineral taşınmasına yardımcı olur. 4. Fotosentez: Stomaların açılması, karbondioksitin bitki içine girmesini ve oksijenin dışarı çıkmasını sağlar, bu da fotosentez için gereklidir. 5. Besin Alımı: Toprakta bulunan minerallerin su ile çözünmesine ve bitkinin bu mineralleri almasına olanak tanır.

Bitkilerde mineral emilimi, köklerdeki emici tüyler aracılığıyla gerçekleşir. Süreç şu şekilde işler: 1. Topraktan Alım: Emici tüyler, toprak çözeltisinden suda çözünmüş mineralleri aktif taşıma yöntemiyle alır. 2. Hücreler Arası Taşıma: Alınan mineraller, ya hücre çeperleri ve çevresindeki hücreler arası boşluklarda ya da hücreden hücreye sitoplazma bağlantılarıyla taşınır. 3. Ksileme Ulaşma: Mineraller ksileme ulaştıktan sonra, bitkinin yaprak ve gövdesine doğru yukarı doğru taşınır.

Bitki hücresinde glikojen depolanmaz, çünkü glikojen hayvanlarda ve insanlarda enerji deposu olarak kullanılır. Bitkilerde ise nişasta fotosentez yoluyla üretilen glikozun depolanmış hali olarak bulunur ve kök, gövde, yaprak, meyve ve tohum gibi organlarda saklanır.

Kc, bitki su tüketiminde bitki katsayısı anlamına gelir. Bu katsayı, belirli bir bitki türünün gelişme dönemine bağlı olarak gerçek su tüketim değerinin, aynı dönem için elde edilmiş kıyas (referans) bitki su tüketimine oranı olarak tanımlanır.

Bitkilerde görülen başlıca hareket çeşitleri şunlardır: 1. Tropizm Hareketleri: Bitkilerin belirli bir uyarana (ışık, yer çekimi, su) doğru veya ters yönde yönelmesi. İki ana türü vardır: - Fototropizm: Bitkilerin ışığa doğru büyümesi. - Gravitropizm: Köklerin yere doğru, gövdenin ise yukarı doğru büyümesi. 2. Nasti Hareketleri: Bitkilerin çevresel değişikliklere yanıt olarak gösterdiği, ancak yönlendirilmiş olmayan hareketler. Öne çıkan nasti hareketleri şunlardır: - Fotonaşma: Bitkilerin ışık değişimlerine cevap olarak yapraklarını açıp kapatması. - Termonasti: Sıcaklık değişimlerine bağlı olarak bitkilerin yapraklarını veya çiçeklerini açması veya kapatması. - Seismonasti: Mekanik uyarılara (örneğin, rüzgar) karşı bitkilerin yapraklarını kapatması. 3. Heliotropizm: Bitkilerin gün boyunca güneşin hareketine göre yön değiştirmesi. 4. Turgor Hareketleri: Bitki hücrelerindeki su basıncının değişikliklerine bağlı olarak meydana gelen hareketler. 5. Kinetik Hareketler: Bitkilerin belli bir uyarana karşı gösterdiği kısa süreli tepkiler.

Potasyum (K+) iyonu, stomanın açılıp kapanmasında etkilidir.

Bitkinin fototropizma hareketi resimle gösterilebilir. Fototropizma, bitkinin ışık etkisinde yaptığı yönelim hareketidir ve bitkinin yapraklarının güneşe doğru yönelmesi pozitif fototropizmadır.

Çiçeklerin güneşe doğru eğilmesi sıcaklıktan değil, fototropizm adı verilen bir biyolojik tepkiden kaynaklanır. Bu tepki, bitkilerin güneş ışığına yönelmesini sağlar ve oksin adı verilen bir büyüme hormonu tarafından kontrol edilir.

Oksinin fazla salgılanması, bitkilerde büyümenin durmasına yol açar. Bunun yanı sıra şu etkiler de görülebilir: Etilen üretimini uyarır. Yaprakların dökülmesine neden olur. Yabani otların yok edilmesine yardımcı olur.

Ksilemde inorganik maddeler taşınır, bunlar arasında su ve mineraller bulunur.

Absisik asit (ABA) bitkilerde çeşitli önemli işlevler üstlenir: 1. Stres Durumlarında Koruma: Susuzluk durumunda yapraklardaki gözeneklerin (stomaların) kapanmasını sağlayarak bitkinin daha az su kaybetmesine yardımcı olur. 2. Tohum Dinlenmesi: Tohumların dinlenme (dormansi) halinde kalmasını sağlayarak uygun olmayan şartlarda erken çimlenmelerini engeller. 3. Yaprak Dökümü: Yaprakların yaşlanmasını hızlandırır ve yaprak dökümünü kolaylaştırır. 4. Kök Büyümesi: Köklerin büyümesini artırarak, bitkinin toprağa tutunmasını ve su alımını iyileştirir.

Yapraklar dalından düşer çünkü bu, bitkinin kışa hazırlık sürecinin bir parçasıdır. Yaprak dökülmesinin başlıca nedenleri: - Sıcaklıkların düşmesi: Topraktaki su katılaşır ve ağaç köklerinin suyu emmesi zorlaşır. - Hormon üretimi: Yapraklarda Absisik asit (ABA) ve Etilen hormonu üretimi başlar, bu hormonlar yaprak sapının dala bağlandıkları bölgedeki hücrelerde değişime neden olur. - Su kaybı: Yapraklar terlemeye devam ederler, bu bitki için fazlalıktır ve enerji kaybına yol açar. Yapraklar dökülmeden önce, besin öğelerini gövdesine depolar ve böylece su rezervlerini koruyarak hayatta kalır.

İnokülasyon kelimesi, farklı alanlarda farklı anlamlara gelebilir: 1. Tıp ve Mikrobiyoloji: Bir materyale veya deney hayvanına hastalık etkeninin eklenmesi işlemi, mikrobiyal üremenin başlaması ve aşılama anlamına gelir. 2. Gıda Endüstrisi: Mikroorganizmaların bulunduğu bir ortamdan örneklerin besiyerlerine aktarılması işlemi. 3. Bitki Fizyolojisi: Bir bitkinin başka bir bitkiye aşılanması işlemi.

Çimlenme ve büyüme, bir bitkinin yaşam döngüsünün farklı aşamalarını ifade eder: - Çimlenme, tohumun uygun şartlar altında (su, ışık, uygun sıcaklık) ilk kez filizlenmeye başlaması sürecidir. - Büyüme, çimlenmeden sonra bitkinin devam eden sürecidir ve kök, gövde ve yaprakların genişlemesi, hücrelerin bölünmesi ve organizmanın genel olarak gelişmesi anlamına gelir. Özetle, çimlenme büyümenin bir parçasıdır, ancak büyüme daha geniş bir süreci kapsar.

Bitkinin yapraklarına suyun taşınmasında iki temel kuvvet etkilidir: 1. Kök Basıncı: Kökte merkezi silindir içinde su potansiyeli düşüktür ve mineraller toplanır. 2. Terleme – Çekim Kuvveti: Yapraklardan su buharı çıkışı (terleme), bitkide suyun taşınmasına yol açan bir çekme kuvveti oluşturur.

Çiçekte kök, gövde ve yaprak farklı görevler üstlenir: 1. Kök: Bitkinin toprak altındaki kısmıdır ve su ile mineralleri emerek bitkinin beslenmesini sağlar. 2. Gövde: Bitkinin dik durmasını sağlar ve yaprakları, çiçekleri ve meyveleri taşır. 3. Yaprak: Fotosentez yaparak bitki için gerekli enerjiyi üretir.

Bitkinin boyu zamanla büyüme ve gelişme süreçleriyle değişir. Büyüme, bitkinin ağırlık ve hacim artışının yanı sıra hücre bölünmesi ve hücre genişlemesi ile gerçekleşir. Gelişme ise bitkinin farklılaşmasını ifade eder ve gözlemle araştırılır. Bitkinin boyunun değişim hızı, sıcaklık, ışık ve su gibi çevresel faktörlere bağlı olarak da değişebilir.

Oksin, bitkisel hormonlar arasında en önemli olanlardan biridir. Oksin, bitkinin boyca uzayıp farklılaşmasında, yönelim olaylarında, yaprakların dökülmesinde ve meyvelerin olgunlaşmasında etkilidir.

Bitki biyolojisi ve bitki fizyolojisi farklı kavramlardır: 1. Bitki Biyolojisi: Bitkilerin yapısal özelliklerini, hücresel düzenlerini, genetik yapılarını ve çevresel etkileşimlerini inceleyen bilim dalıdır. 2. Bitki Fizyolojisi: Bitkilerin yaşam süreçlerini, büyüme ve gelişimlerini, çevresel etmenlerle etkileşimlerini inceleyen bir botanik alt disiplinidir.

Yaprakların yukarı bakmasının birkaç nedeni vardır: 1. Tropizma: Fizikteki tropizma olayı, bitkilerin yapraklarının Dünya'nın merkezinden yüzeyine doğru büyümesini sağlar, bu da yaprakların yukarı doğru uzamasına neden olur. 2. Yağmur Fırtınaları: Özellikle hava alışılmadık derecede kuruysa, ağaç yaprakları baş aşağı çevrilir, böylece yaprakların kütiküllerle kaplanmamış kısmı yukarı bakar ve yağmurun yaprakların altına batmasını sağlar. 3. Işık Yönelimi: Bitkiler, daha fazla güneş ışığı alabilmek için yapraklarını ışığa doğru çevirirler.