BitkiFizyolojisi

Bitkilerde görülen hareket çeşitleri şunlardır: Sitoplazmik hareketler: Rotasyon: Sitoplazmanın hücre çeperine paralel olarak hep aynı yönde yaptığı dönüş hareketi. Sirkülasyon: İki veya daha fazla kofullu hücrelerde sitoplazmanın kofular arasında farklı yönlerde uyumlu bir şekilde hareket etmesi. Yer değiştirme hareketleri (tropizma): Fototropizma: Bitkinin ışığa karşı gösterdiği yönelme hareketi. Haptotropizma: Bitkilerin dokunmaya karşı gösterdikleri tepkiler. Kemotropizma: Bitki köklerinin toprakta bulunan çeşitli kimyasal maddelere karşı gösterdiği yönelim. Travmatropizma: Bitkilerin yaralanma uyaranına karşı gösterdiği yönelim hareketi. Hidrotropizma: Bitki köklerinin suya doğru yönelim göstermesi. Durum değiştirme hareketleri (nasti): Fotonasti: Işık uyaranına karşı oluşan hareket. Termonasti: Sıcaklık değişimlerine bağlı olarak oluşan hareket. Tigmonasti: Dokunma sonucu oluşan hareket. Endonom hareketler: Asimetrik turgor değişimi veya hormonların neden olduğu büyüme farkı nedeniyle oluşan hareketler.

Potasyum (K+) iyonları, stomanın açılıp kapanmasında etkilidir. Açılma sürecinde: Işığın etkisiyle bekçi hücreleri, komşu epidermis hücrelerinden K+ alır. K+ alınması, bekçi hücrelerinin ozmotik basıncını artırır ve turgor basıncı artar. Bunun sonucunda stoma açılır. Kapanma sürecinde: Stoma hücresi, hücre dışına potasyum pompalar. Bu, ozmotik basıncı düşürür ve stoma kapanır.

Çiçeklerin güneşe doğru eğilmesi sıcaklıktan değil, biyolojik saat (sirkadiyen saat) ve oksin hormonu gibi faktörlerden kaynaklanır. Biyolojik saat: Ayçiçekleri, şafakta doğuya bakar ve güneş yükseldikçe batıya döner. Oksin hormonu: Güneş doğmadan önce bitkinin sapında oksin birikir ve bu, gövdenin doğu kısmının batı kısmına göre daha fazla büyümesine neden olur. Ayrıca, çiçeklerin güneşe doğru eğilmesinin tozlaşma ve fotosentezi artırma gibi ekolojik faydaları da vardır.

Bitkilerin resimle gösterilen bazı hareketleri şunlardır: Fototropizma: Bitkilerin ışığa doğru yönelme hareketi. Hidrotropizma: Bitkilerin köklerinin suya doğru büyüme hareketi. Tigmotropizma: Bitkilerin dokunma etkisine tepki olarak sarılma hareketi. Nasti hareketleri: Bitkilerin dış uyaranlara tepki olarak yaptığı hareketler. Bu hareketler, çeşitli biyoloji kaynaklarında ve eğitim platformlarında resimlerle gösterilebilir.

Oksinin fazla salgılanması şu durumlara yol açabilir: Büyümenin durması. Yabancı otların yok edilmesi. Bitki sağlığının bozulması. Ayrıca, oksin hormonunun fazla salgılanması, 60 yaş üzeri erkeklerde iyi huylu prostat gibi sağlık sorunlarına yol açabilir. Oksin hormonunun etkileri ve fazla salgılanmasının sonuçları hakkında daha fazla bilgi için bir uzmana danışılması önerilir.

İnokülasyon, bir kişiye veya başka bir organizmaya bir patojen, mikrop veya virüs yerleştirme eylemidir. Bu terim ayrıca, mikropların kültürlenmesi için kullanılan bir Petri kabı gibi herhangi bir büyüme ortamına veya yoğurt gibi kültürlenmiş gıdalar ile bira ve şarap gibi fermente içecekler yapmak için gıda bileşenlerine kasıtlı olarak yerleştirilmesi anlamında da kullanılır. İnokülasyon, çiçek hastalığını ortadan kaldırmak ve çocuk felci gibi diğer bulaşıcı hastalıkları önemli ölçüde azaltmak için kullanılmıştır. İnokülasyon kelimesi, aynı zamanda iletişim ve toplum psikolojisinde, zayıflatılmış argümanlarla hazırlanan birey veya toplumun, daha önceden hazırlandıkları sorunla karşılaşınca daha güçlü ve etkin yanıt vermeleri üzerine kurulu bir teoremin adı olarak da kullanılmaktadır.

Çimlenme ve büyüme arasındaki fark şu şekilde açıklanabilir: Çimlenme. Büyüme. Özetle, çimlenme tohumun filizlenmeye başlaması anlamına gelirken, büyüme, bitkinin çimlenme sonrasında genişleyen, gelişen ve olgunlaşan sürecini ifade eder.

Bitkinin yapraklarına suyun taşınmasında etkili olan temel kuvvetler şunlardır: Kök basıncı. Kohezyon-adezyon kuvveti. Terleme-çekim kuvveti.

Bitkilerin boyu zamanla farklı şekillerde değişebilir: Primer büyüme. Sekonder büyüme. Sabit büyüme hızı. Bitkilerin büyüme ve gelişme süreçleri, türlerine ve çevresel faktörlere bağlı olarak değişir.

İğne yapraklı ağaçlar, kış aylarında yaprak dökmezler çünkü: Su tasarrufu: İğne yapraklar, üzerindeki mumsu kaplama sayesinde suyun buharlaşmasını önler. Soğuğa dayanıklılık: Küçük ve sivri yaprakları, kaybedilen ısı miktarını azaltır. Fotosentez: İğne yapraklar, yıl boyunca fotosentez yapmaya devam eder, bu da ağacın enerji üretimini sürdürmesini sağlar. Adaptasyon: Bu ağaçlar, kış aylarına evrimsel olarak adapte olmuşlardır ve yapraklarını kademeli olarak değiştirirler. Çam, köknar, servi ve ladin gibi iğne yapraklı ağaçlar, kış aylarında yapraklarını dökmez ancak yıl boyunca yavaş yavaş yaprak değişimi yaparlar.

Oksin, bitkisel hormonlar arasında en önemli olarak kabul edilir. Oksin, bitkinin boyca uzayıp farklılaşmasında, yönelim olaylarında, yaprakların dökülmesinde ve meyvelerin olgunlaşmasında etkilidir. Diğer önemli bitkisel hormonlar arasında sitokinin, etilen ve giberellin bulunur. Hangi hormonun en önemli olduğu, bitkinin hangi fizyolojik sürecinin daha kritik olduğuna bağlı olarak değişebilir.

Yaprakların yukarı bakmasının nedeni, bitkinin büyüme ve ışık alma çabası olabilir. Ayrıca, ışık kaynağının yetersiz olması da yaprakların yukarı doğru eğilmesine neden olabilir. Yaprakların yukarı bakmasının başka nedenleri de olabilir; bu nedenle, doğru teşhis ve çözüm için bir uzmana danışılması önerilir.

Bitki biyolojisi, bitkilerin yapısını ve bu yapıyı oluşturan tüm parçaların birlikte nasıl çalıştığını anlamaya çalışan bir botanik alt dalıdır. Bitki fizyolojisi ise, bitkilerin fizyolojik süreçlerini inceler. Bitki fizyolojisi, klasik olarak beslenme fizyolojisi, metabolizma fizyolojisi ve büyüme-gelişme fizyolojisi olarak üç ana dala ayrılır. Beslenme fizyolojisi, bitkilerin havadan ve sudan aldıkları gazlar ile toprak veya sudan sağladıkları mineral iyonlarının nasıl alındığını inceler. Metabolizma fizyolojisi, alınan hammaddelerin hangi maddelere dönüştürüldüğünü ve bu süreçte işlevlerin neler olduğunu araştırır. Büyüme-gelişme fizyolojisi, beslenme ile alınan ve metabolize edilen maddelerin kullanımıyla bitki hücrelerinin ve organizmaların büyümesini, farklılaşarak özel işlevler kazanmasını ve bu süreçleri etkileyen faktörleri inceler.

Doğal EC, toprakta veya besin çözeltisinde bulunan çözünmüş tuzların elektrik akımını iletme yeteneğini ifade eder. EC (Electrical Conductivity), toprağın veya çözeltinin metre başına miliSiemens (mS/cm) veya deciSiemens (dS/cm) cinsinden elektrik iletkenliğini belirtir. Bazı bitkilerin EC değerleri: Domates: 2,5 mS/cm. Pamuk: 7,7 mS/cm. Buğday: 6,0 mS/cm. Yonca: 2,0 mS/cm. Doğal EC ölçümü için çeşitli yöntemler kullanılır: Elde taşınır EC ölçerler. Laboratuvar analizleri. Çözünür tuz test şeritleri. Elektriksel direnç görüntüleme (ERI). Toprak nemi sensörleri.

Bitki steroidleri, özellikle brassinosteroidler, bitkilerde büyüme ve gelişmeyi düzenleyici işlevler görür. Bu steroidler: Hücre bölünmesi ve uzamasını teşvik eder. Hormonal dengeyi sağlar. Protein ve nükleik asit sentezini aktive eder. Enzim aktivitesini artırır ve H+ pompası aktivitesini düzenler. Membran bileşimini ve doymuş yağ asidi kompozisyonunu etkiler. Fotosentetik kapasiteyi artırır ve ürünlerin translokasyonunu sağlar. Çevresel streslere karşı bitkinin uyum yeteneğini geliştirir. Ayrıca, bazı bitki steroidleri farmakolojik aktiviteye sahiptir; örneğin, kardenolidler kalp yetmezliği tedavisinde kullanılır.

Bitki fizyolojisi, botanik ve fizyoloji bilim dallarının bir alt dalıdır. Bitki fizyolojisi, bitkilerin fizyolojik yapısını inceleyerek, bitki organizmalarının mekanik, fiziksel ve biyokimyasal süreçlerini araştırır.

Bitkilerin gece solunum yapmasının önemi şu şekilde açıklanabilir: Enerji üretimi: Gece boyunca solunum yaparak enerji elde ederler. Karbondioksit dengesi: Gece boyunca atmosferdeki karbondioksit miktarını azaltarak oksijen dengesini korur. Hormon üretimi: Gece boyunca hormonları daha aktif hale gelir ve bu hormonlar bitkilerin köklerinin ve dallarının uzamasına yardımcı olur. Su ve besin taşınması: Köklerinden aldıkları su ve besinleri yapraklarına taşımaya devam ederler. Ayrıca, gece boyunca solunum yaparken karbondioksit salgılamaları, bitkilerin zararlı organizmalardan korunmasına da yardımcı olur.

Çimlenme, tohumun çeşitli dokuları tarafından suyun alınmasıyla başlar ve filizciğin toprak yüzeyine çıkarak klorofilin oluşmasıyla tamamlanır. Vernalizasyon, bazı bitkilerin çiçeklenip büyüyebilmeleri için soğuk sıcaklıklara ihtiyaç duydukları bir süreçtir. Vernalizasyon, bitkinin çiçeklenme sürecinin başlatılması açısından "isteğe bağlı" ve "zorunlu" olmak üzere iki şekilde gerçekleşir. İsteğe bağlı vernalizasyon. Zorunlu vernalizasyon. Vernalizasyon için gerekli olan sıcaklık genellikle 0 ile +10 °C arasında değişir ve bu süreç 4 gün ile 10 hafta arasında sürer.

Aylara göre tohumların boylarının nasıl değiştiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, bitkilerin aylara göre boy değişimini gösteren bir grafik şu sitede bulunabilir: viao.co.uk. Ayrıca, bitkilerin büyüme aşamaları ve boylarının uzama nedenleri hakkında bilgi almak için şu kaynaklar kullanılabilir: tarfin.com; 37haber.com.

Bitkilerde kılcallık etkisiyle su taşınmasını sağlayan kuvvet, adezyon kuvvetidir. Adezyon, farklı çeşit moleküllerin birbirine yapışmasıdır. Ancak diğer faktörlere göre kılcallık, suyun yükselmesinde en az etkili olan faktördür.