BitkiFizyolojisi

Bitki biyolojisi ve bitki fizyolojisi farklı kavramlardır: 1. Bitki Biyolojisi: Bitkilerin yapısal özelliklerini, hücresel düzenlerini, genetik yapılarını ve çevresel etkileşimlerini inceleyen bilim dalıdır. 2. Bitki Fizyolojisi: Bitkilerin yaşam süreçlerini, büyüme ve gelişimlerini, çevresel etmenlerle etkileşimlerini inceleyen bir botanik alt disiplinidir.

Doğal EC, bitkilerin beslenmesinde kullanılan gübrelerin elektriksel iletkenlik değerini ifade eder. Bu değer, gübrelerin suda çözünme yeteneğini ve dolayısıyla bitkilere daha hızlı ve etkili bir şekilde besin sağlama kapasitesini gösterir.

Bitki steroidleri, özellikle brassinosteroidler, bitkilerde çeşitli önemli işlevler üstlenir: 1. Büyüme ve Gelişme: Hücre bölünmesi, uzaması ve genişlemesi gibi süreçleri düzenler. 2. Fotomorfogenezis: Işık kaynaklı gelişim olaylarında rol oynar. 3. Reproduktif Organların Gelişimi: Üreme organlarının gelişiminde etkilidir. 4. Strese Adaptasyon: Çevresel streslere karşı bitkinin adaptasyonunu sağlar. 5. Verim Artışı: Toplam biyokütle ve verimi artırır. Ayrıca, bitki steroidleri zarların yapısında yer alarak bitki hücrelerinin stabilitesini korur.

Bitkilerin gece solunum yapması önemlidir çünkü bu süreç, bitkilerin enerji ihtiyaçlarını karşılamalarını sağlar. Gece saatlerinde güneş ışığı ortadan kalktığında fotosentez durur.

Bitki fizyolojisi, biyolojinin "botanik" alt dalına dahildir.

Çimlenme ve vernalizasyon bitkilerde önemli iki fizyolojik süreçtir: 1. Çimlenme: Tohumun uygun şartlar oluştuğunda yeni bir bitki oluşturmak üzere çatlamasıdır. 2. Vernalizasyon: Bitkilerin generatif olgunluğa erişebilmeleri için, çimlendikten sonra düşük sıcaklık derecelerine ihtiyaç duymalarıdır.

Aylara göre tohumların boyları, bitkinin türüne ve büyüme koşullarına bağlı olarak değişir. Genel olarak, bitkilerin boy artışı oranı şu şekilde hesaplanır: 1. İki nokta arasındaki boy artışı farkı belirlenir. 2. Bu fark, bitkinin dikildiği süreye (ay, yıl vb.) bölünür. Örneğin, 1. ayda 15 cm, 6. ayda 30 cm olan bir bitkinin boy artışı oranı: (30 - 15) / 6 = 5 / 6 = 0,83 cm/ay olarak hesaplanır. Ayrıca, tohumların çimlenme ve büyüme süreçleri için ışık, sıcaklık, su ve oksijen gibi dış faktörler de önemlidir.

Bitki büyüme düzenleyicileri, bitkilerin büyümesini ve gelişmesini sağlayan hormonlardır. Beş ana grupta sınıflandırılırlar: 1. Absisik Asit (ABA): Tohumların çimlenmesini engeller, kurak ortamlarda bitkinin stomalarını kapatarak su kaybını önler. 2. Oksin: Bitkinin boyca uzayıp farklılaşmasında, yönelim olaylarında, yaprakların dökülmesinde ve meyvelerin olgunlaşmasında etkilidir. 3. Sitokinin: Hücre bölünmesini uyarır, tomurcuklardan filiz ve yaprak oluşumunu teşvik eder. 4. Etilen: Meyve olgunlaşmasını ve tatlanmasını sağlar, nişastanın şekere dönüşmesini etkiler. 5. Giberellin: Gövdenin hızlı ve asimetrik uzamasını sağlar, tohum çimlenmesini uyarır.

Bitkilerde kılcallık etkisiyle su taşınmasını sağlayan kuvvet, adhezyon çekim kuvvetidir.

3 harfli bitki büyüme hormonu "ABA" (Absisik Asit) olabilir.

Ağaç büyüdükçe kökler, yerçekimi etkisiyle aşağıya doğru büyür. Köklerin büyümesi ayrıca şu faktörlere de bağlıdır: - Su ve besin maddeleri: Kökler, su ve besin maddelerini bulmak için toprağın içinde yayılır. - Engeller: Fiziksel engellerle karşılaştıklarında büyüme yönlerini değiştirebilirler.

Bitkilerde fototropizm, yani ışığa doğru büyüme, oksinin etkisiyle gerçekleşir. Fototropizm süreci şu şekilde işler: 1. Işık kaynağından uzak olan bitki hücrelerinde oksin adı verilen bir kimyasal üretilir. 2. Bu kimyasal uyarılır ve fototropizm sırasında reaksiyona girer. 3. Sonuç olarak, bitkinin bu tarafında uzun hücreler oluşur. 4. Oksin, bitkinin daha karanlık tarafına geçer ve oradaki hücrelerin, daha açık taraftaki hücrelerden daha büyük büyümesine neden olur. 5. Bu, bitki sürgününün ucunun ışığa doğru kıvrılmasını sağlar. Böylece, bitki, ışık kaynağına doğru eğilerek fotosentez için mümkün olduğunca fazla ışık almaya çalışır.

Tropizm ve tropizma terimleri, bitkilerin çevresel uyaranlara verdiği büyüme hareketlerini ifade eder. Tropizm, bir uyarana doğru veya uyarandan uzak bir büyümedir. Tropizm türleri şunlardır: Fototropizm: Işığa karşı gösterilen yönelme hareketidir. Geotropizm (gravitropizm): Yer çekimi etkisine karşı gösterilen harekettir. Kemotropizm: Kimyasal maddelere yaklaşma veya uzaklaşma şeklindeki yönelmedir. Haptotropizm (tikmotropizm): Dokunmaya karşı verilen tepkidir. Travmatropizm: Yaralanmaya bağlı olarak gösterilen tepkidir. Tropizma ise, bitkinin uyaranın yönüne bağlı olarak gerçekleştirdiği yönelme hareketleridir.

Bitkilerde buharlaşma, terleme (transpiration) olarak adlandırılır. Bu süreç şu şekilde gerçekleşir: 1. Su Alımı: Bitkiler, kökleri aracılığıyla topraktaki suyu alır ve bu su, bitkinin hücrelerine ve damar sistemine (xilem) taşınır. 2. Su Taşınması: Alınan su, xilem yoluyla bitkinin gövdesine ve yapraklarına iletilir. 3. Buharlaşma: Yapraklardaki stomalar (gaz değişim delikleri) aracılığıyla su buharı atmosfere salınır. 4. Gaz Değişimi: Aynı zamanda stomalardan oksijen dışarı çıkar ve karbondioksit bitki içine girer. Bu süreç, bitkilerin su dengesini sağlamak, mineralleri taşımak ve fotosentez gibi önemli yaşam süreçlerini desteklemek için gereklidir.

İğne yaprak adaptasyonu, bitkilerin çevresel koşullara uyum sağlamak için geliştirdiği bir adaptasyon türüdür. İğne yaprakların özellikleri ve işlevleri: - Su kaybını minimize etme: İnce ve uzun yapıları sayesinde buharlaşmayı azaltır. - Fotosentez: Kış aylarında da ışığı daha etkin kullanarak fotosentez yapabilirler. - Soğuğa dayanıklılık: Kışın düşük sıcaklıklara dayanabilirler. - Kuraklığa dayanıklılık: Düşük su tüketimi ve derin kök sistemleri ile kurak iklimlerde hayatta kalabilirler.

Vernalizasyonun amacı, bitkilerin generatif devreye geçebilmeleri için belirli bir süre düşük sıcaklığa maruz bırakılarak çiçeklenmelerini ve tohum üretimini teşvik etmektir.

Fotoperyodik tepki, bitkilerin gün uzunluğu ve karanlık süresine karşı gösterdikleri biyolojik tepkidir. Bu tepki, bitkilerin: - Çiçeklenme: Gün uzunluğunun belirli bir kritik değerin altında veya üstünde olmasına bağlı olarak çiçek açıp açmamasıyla ilgilidir. - Vejetatif büyüme: Kısa gün bitkilerinin uzun gece koşullarında, uzun gün bitkilerinin ise kısa gece koşullarında sadece vejetatif büyüme göstermesiyle kendini gösterir. Fotoperyodik tepkiye göre bitkiler üç gruba ayrılır: kısa gün bitkileri, uzun gün bitkileri ve nötr gün bitkileri.

Evet, CO2 fotosentezde sınırlayıcı bir faktördür. Fotosentez hızını belirleyen faktörlerden biri olan CO2 miktarı, belirli bir değere kadar arttıkça fotosentez hızını da artırır.

Ağaçlar çiçek açar çünkü bu, üreme süreçlerinin bir parçasıdır. Ağaçların çiçek açma nedenleri arasında şunlar da yer alır: Hava koşulları. Gün uzunluğu.

Aktif taşıma, bitki fizyolojisinde minerallerin kök emici tüyler tarafından alınması sürecinde gerçekleşir. Bu süreçte, topraktaki minerallerin derişimi kök hücresindekinden daha düşük olduğu için, mineraller ATP enerjisi kullanılarak emici tüylere taşınır.