BitkiBiyolojisi

DDO kısaltmasının ne anlama geldiği ve "gövde"nin bu bağlamda ne işe yaradığı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, "gövde" genel olarak iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Bitkilerde Gövde: Bitkilerin toprak üstünde kalan organlarına denir. 2. Otomobillerde Aerodinamik Gövde Kitleri: Otomobillerin aerodinamik performansını iyileştirmek için kullanılır.

Hücre plağı, bölünen bir bitki hücresinde oluşan, disk şeklinde bir yapıdır ve hücre duvarı ile hücre zarını içerir. Bu yapı, hücre bölünmesi sırasında Golgi kesecikleri ve endoplazmik retikulum parçacıklarının hücrenin ortasında dizilmesi ile oluşur ve ileriki safhalarda hücre duvarını verir.

Kutin ve kutikula aynı şeyi ifade eder. Kütikula, bitkilerin yapraklarının üst yüzeyinde bulunan, mumsu yapıda bir örtüdür ve bu örtüyü oluşturan maddeye kutin denir.

Doku kültüründe çeşitli bitki parçaları eksplant olarak kullanılır. Bu parçalar arasında: Embriyo; Meristem; Genç yaprak; Tomurcuk; Kök; Gövde. Ayrıca, tek veya birkaç hücre de doku kültürünün bir parçası olarak kullanılabilir.

Ağaçlarda su tüketimi ilkbahar ve yaz aylarında artar. - İlkbahar aylarında ağaçlar tomurcuklanma ve yapraklanma süreçleri nedeniyle daha fazla suya ihtiyaç duyarlar. - Yaz aylarında ise yüksek sıcaklıklar nedeniyle su kaybı hızlanır ve ağaçların kurumasını önlemek için düzenli sulama gereklidir.

Tohumun çimlenmesi ve genç bitkinin oluşmasına "çimlenme" adı verilir.

Fotoperyodik tepki, bitkilerin gün uzunluğu ve karanlık süresine karşı gösterdikleri biyolojik tepkidir. Bu tepki, bitkilerin: - Çiçeklenme: Gün uzunluğunun belirli bir kritik değerin altında veya üstünde olmasına bağlı olarak çiçek açıp açmamasıyla ilgilidir. - Vejetatif büyüme: Kısa gün bitkilerinin uzun gece koşullarında, uzun gün bitkilerinin ise kısa gece koşullarında sadece vejetatif büyüme göstermesiyle kendini gösterir. Fotoperyodik tepkiye göre bitkiler üç gruba ayrılır: kısa gün bitkileri, uzun gün bitkileri ve nötr gün bitkileri.

Vejetatif geçiş dönemi, bitkinin tohum çimlenmesinden çiçeklenmeye kadar geçen ve kök, gövde, saplar, yapraklar ve diğer somatik kısımların büyüdüğü yaşam evresidir.

Vernalizasyonun amacı, bitkilerin generatif devreye geçebilmeleri için belirli bir süre düşük sıcaklığa maruz bırakılarak çiçeklenmelerini ve tohum üretimini teşvik etmektir.

Testa (tohum kabuğu), bitkilerde tohumun en dış kısmını saran koruyucu bir katmandır. Başlıca işlevleri: 1. Embriyoyu koruma: Tohumun içindeki embriyoyu mekanik hasarlardan ve dehidrasyondan korur. 2. Su alımını kontrol etme: Tohumun çimlenme sürecinde su alımını düzenler. 3. Tohumun canlı kalmasını sağlama: Uygun koşullar sağlanana kadar tohumun latent halde kalmasını sağlar.

Çileğin yaşam döngüsü, çiçekli bitkilerde olduğu gibi eşeyli üreme süreciyle gerçekleşir. Bu süreç şu aşamalardan oluşur: 1. Tozlaşma: Çiçeğin erkek üreme kısmından (stamen) gelen polen tanelerinin, dişi üreme kısmına (pistil) ulaşması. 2. Döllenme: Polen tanelerinin pistil ile temas etmesi sonucu meydana gelen döllenme. 3. Zigot ve Embriyo Oluşumu: Döllenme sonucu zigot ve ardından embriyo oluşumu. 4. Tohum ve Meyve Oluşumu: Embriyonun gelişerek tohum ve meyve haline gelmesi. 5. Çimlenme: Tohumun uygun koşullarda filizlenmesi ve ilk yapraklarını vermesi. 6. Genç Bitki Oluşumu: Çimlenen tohumdan çıkan bitkinin büyümesi, gelişmesi ve olgunlaşması.

Rhizobium bitki simbiyozu, rizobiyum bakterilerinin baklagil bitkileriyle kurduğu karşılıklı faydalı ilişki olarak tanımlanır. Bu ilişkide rizobiyum bakterileri, baklagillerin köklerinde nodüller oluşturur ve atmosferdeki serbest azotu toprağa bağlayarak amonyak formuna dönüştürür. Bu sayede hem bitki azot ihtiyacını karşılar hem de toprak verimliliği artar, bu da tarımsal üretimi destekler.

Buğdayda ilk köklenme, Yeni Ay döneminde gerçekleşir.

Meristematik doku çeşitleri, bulundukları yere ve kökenlerine göre iki ana gruba ayrılır: 1. Bulundukları yere göre: - Uç (apikal) meristem. - Ara (interkalar) meristem. - Yan (lateral) meristem. 2. Kökenlerine göre: - Primer meristem. - Sekonder meristem.

Bitki hücresinde hem kökte hem de yaprakta bulunur. - Kökte, meristem doku hücreleri kök ucunda yer alır ve bitkinin boyuna büyümesini sağlar. - Yaprakta, fotosentez yapan parankima hücreleri, yaprağın mezofil tabakasında bulunur ve ışık enerjisini bitkilerin besin olarak kullanacağı şekere dönüştürür.

Vejetatif ve vejetasyon dönemi farklı anlamlara sahiptir: 1. Vejetatif Dönem: Bitkinin tohumdan büyümesi ve tekrar tohum üretmeye hazır hale gelmesi için gereken zamandır. 2. Vejetasyon Dönemi: Belirli bir bölgede bitkilerin normal gelişimini yaptığı süredir.

Fındık için en uygun sıcaklık, yıllık ortalama 13-16 derece arasında olmalıdır. Ayrıca, en düşük sıcaklığın -8, -10 derece'yi, en yüksek sıcaklığın ise 36-37 derece'yi geçmemesi gerekmektedir.

Meristem ve kalıcı dokular, bitkilerin farklı işlevler için özelleşmiş iki ana doku türüdür. Meristem doku, sürekli bölünme yeteneğine sahip hücrelerden oluşur ve bitkinin büyümesini sağlar. Bu doku, bitkinin boyunun ve çapının artmasında rol oynar ve üç ana türde incelenir: 1. Apikal meristem: Kök ve gövde uçlarında bulunur, bitki uzunluğunu artırır. 2. Lateral meristem: Gövde ve köklerin radyal kısmında yer alır, bitkinin kalınlığını veya çevresini arttırır. 3. İnterkalar meristem: Monokotlarda, yaprak ayasının tabanındaki internodlarda meydana gelir ve yaprak ayasının uzunluğunu artırır. Kalıcı doku, meristematik hücrelerin bölünme faaliyetlerinin sona erdiği ve farklılaşarak belirli işlevler üstlendiği hücre gruplarıdır. Bu dokular, bitkinin yapısal ve fonksiyonel özelliklerini oluşturur ve üç kategoriye ayrılır: 1. Basit kalıcı doku: Parankima, kolenkima ve sklerenkima gibi benzer hücre türlerinden oluşur. 2. Karmaşık kalıcı doku: Floem ve ksilem gibi farklı hücre türlerinden oluşur. 3. Salgı (glandüler) doku: Enzimler, hormonlar gibi belirli ürünleri salgılayabilen hücrelerden oluşur.

Transpirasyon, bitkilerin terlemesi olarak da bilinir, havanın emme kuvveti sayesinde bitkinin hava ile temasta organlarından dışarıya su buharı verilmesi olayıdır. Bu süreç, bitkilerin serinlemesine yardımcı olur ve yapraklardan itibaren zincirleme bir emme kuvveti doğurarak topraktan su emilimini kolaylaştırır.

Parankim ve parenkimal hücre şu anlamlara gelebilir: 1. Bitki Biyolojisi: Parankim, bitkilerde temel dokuyu oluşturan, ince çeperli, klorofil içeren ve fotosentez ile besinlerin depolanmasında görev yapan hücrelerdir. 2. Hayvan Biyolojisi: Parenkimal hücre, organların temel işlevini gerçekleştiren hücrelerden oluşan dokudur. Parenkimal doku ise, bir organın büyük kısmını oluşturan ve organın şeklini ve işlevini korumaktan sorumlu olan genel terimdir.