BitkiBiyolojisi

Fotosentetik hücre, güneş ışığını kullanarak organik maddeler üretme yeteneğine sahip olan hücredir. Bu tür hücreler, bitkiler, algler ve bazı bakteriler gibi organizmalarda bulunur.

Kromoplast, bitkilerin çiçek, meyve ve yaprak kısımlarında bulunur.

Somatik embriyo, doku kültüründe vejetatif hücrelerden gelişen embriyo olarak tanımlanır.

Mikroorganizmalar, bitkilerin besin alımını çeşitli yollarla artırır: 1. Azot Sabitleyen Bakteriler: Havadaki serbest azotu bitkilerin kullanabileceği forma dönüştürerek, özellikle baklagil bitkilerinin büyümesini teşvik eder. 2. Fosfat Çözündürücü Mikroorganizmalar: Topraktaki çözünmeyen fosfatları çözerek bitkilerin fosfor ihtiyacını karşılar. 3. Mikorizal Mantarlar: Bitki kökleriyle simbiyotik ilişki kurarak kök sistemini genişletir ve fosfor, çinko gibi besin maddelerinin emilimini artırır. 4. Potasyum Mobilize Eden Bakteriler: Topraktaki potasyumu çözerek bitkilerin kullanımına sunar. Bu mikroorganizmalar, topraktaki organik maddeyi ayrıştırarak toprağın yapısını iyileştirir ve su tutma kapasitesini artırır.

Kloroplastın kısımları şunlardır: 1. Dış Zar: Kloroplastın sınırlarını belirleyen geçirgen zar. 2. İç Zar: Kloroplast içindeki metabolik süreçleri düzenleyen seçici geçirgen zar. 3. Stroma: Kloroplastın iç sıvısı, DNA, RNA, ribozom ve enzimleri içerir. 4. Tilakoidler: Stromada bulunan ve üst üste yassı kesecikler halinde dizilmiş zar sistemi, granumları oluşturur. 5. Granum: Tilakoid zarların oluşturduğu lamelli yapı, klorofilin bulunduğu bölgedir. 6. Kendi DNA'sı ve Ribozomları: Kloroplastlar, kendi proteinlerinin üretimini gerçekleştirebilirler.

Domateste asitliğin artmasının nedeni, az su verme ve/veya sulama dengesizliğidir. Ayrıca, olgunlaşma sırasında malik asit miktarının azalması da domateste asitliğin artmasına katkıda bulunur.

Stolon, vejetatif üremede kullanılan bir yöntemdir. Stolonla üreme, çilek bitkisinde görüldüğü gibi, gövde görevini üstlenen yapıların toprak üzerinde ya da altında sürünerek belirli aralıklarla kök salması ve yeni bitkiyi oluşturması şeklinde gerçekleşir.

Gelişmiş bitki hücresi, bitkilerin yaşam döngüsünde kritik bir rol oynayan, karmaşık yapılara sahip hücredir. Başlıca özellikleri şunlardır: 1. Hücre Duvarı: Selüloz, hemiselüloz ve lignin gibi polisakaritlerden oluşan sert bir yapıdır. 2. Kloroplastlar: Fotosentez gerçekleştiren, güneş ışığını enerjiye dönüştüren özel organellerdir. 3. Vaküoller: Su ve besin maddelerini depolayan, hücre içi basıncı düzenleyen büyük su dolu keseciklerdir. 4. Plazmodesmata: Hücreler arası iletişimi ve madde alışverişini sağlayan ince kanallardır. 5. Çekirdek: Genetik materyali içeren, hücre bölünmesi ve büyümesini kontrol eden yapıdır.

Ağaçlarda su, ksilem adı verilen özel boru benzeri dokular sayesinde yukarı çıkar. Bu süreçte üç ana etken rol oynar: 1. Kök Basıncı: Kök uçlarında yoğun su ve mineral alımı gerçekleşir ve bu, kök içinde hidrostatik basınç oluşturur. 2. Terleme-Çekim Teorisi: Su moleküllerinin yapraklardan buharlaşması (terleme), ksilem içindeki su sütununda bir çekiş gücü yaratır ve bu da suyun köklerden yapraklara doğru yukarı çekilmesini sağlar. 3. Kılcallık: Ksilemin çeperleri su moleküllerini çeker, bu da suyun daha ince borulardan daha kolay geçmesini sağlar.

Ovaryum, angiosperm çiçeğinin en iç dairesini meydana getiren pistillerin toplamıdır ve bu pistiller karpellerden oluşur.

İletim demeti ve destek demeti bitkilerde farklı işlevlere sahip iki farklı doku türüdür. İletim demeti, ksilem ve floem olmak üzere iki kısımdan oluşur ve bitkilerde organik ve inorganik maddelerin taşınmasını sağlar. Destek demeti ise bitkinin mekanik desteğini sağlayan ksilem sklerenkiması (sklerenkima lifleri) gibi yapılardan oluşur.

Yağmurdan sonra şu olaylar gerçekleşir: 1. Buharlaşma: Yağmur suları, güneş ısısının etkisiyle buharlaşarak su döngüsüne katılır. 2. Toprak kokusu: Yağmur sonrası toprakta, sporların yağmur damlalarıyla havalanması sonucu aromatik bir koku oluşur. 3. Temizlenme: Yağmur, yeryüzündeki suların temizlenmesini sağlar. 4. Bitki gelişimi: Yağmur suyu, bitkiler için faydalı mineraller içerir ve onların gelişimini destekler.

Evet, eğrelti otu kendi kendine çoğalabilir. Eğrelti otu, sporla üreme yöntemiyle çoğalır. Ayrıca, eğrelti otu vejetatif üreme adı verilen bir eşeysiz üreme şekline de sahiptir; yapraklarında oluşan ofsetler sayesinde yeni bitkicikler üretir.

Bir bitkinin yaşam döngüsünde sırasıyla gözlemlenen aşamalar şunlardır: 1. Tohum: Bitki yaşam döngüsü genellikle bir tohumla başlar. 2. Çimlenme: Tohum, su alarak şişer ve içindeki embriyo büyümeye başlar. 3. Fidanlık Dönemi: Tohumdan çıkan bitki yavaş yavaş büyümeye devam eder. 4. Çiçeklenme ve Döllenme: Bitki yetiştiğinde çiçekler açmaya başlar. 5. Tohum Oluşumu: Döllenme sonrası çiçeklerde tohumlar oluşmaya başlar. 6. Tohumların Yayılması: Olgunlaşan tohumlar, rüzgar, su, hayvanlar veya insanlar tarafından dağıtılarak yeni yerlere taşınır. 7. Tekrarlama: Yeni bitkiler yetiştikten sonra yaşam döngüsü tekrar başlar.

Bitkilerde sporun çimlenmesiyle ilk olarak miselyum oluşur.

Parankima, bitkilerde temel doku olarak adlandırılan ve hücre çeperlerinin özelliklerine göre üç gruba ayrılan dokudan oluşur. Parankima hücreleri genellikle canlı, ince çeperli ve bol sitoplazmalı hücrelerden oluşur.

Işık ve karanlık reaksiyonları, fotosentez sürecinin iki ana aşamasıdır. Işık reaksiyonları şu şekilde gerçekleşir: 1. Güneş ışığının absorpsiyonu: Klorofil pigmentleri, güneş ışığını absorbe ederek enerjiyi yakalar. 2. Su moleküllerinin fotolizi: Işık enerjisi, su moleküllerinin parçalanmasına neden olur ve oksijen gazı, protonlar ve elektronlar serbest bırakılır. 3. ATP ve NADPH üretimi: Elektron taşıma zinciri aracılığıyla enerji, ATP ve NADPH moleküllerinin sentezinde kullanılır. Karanlık reaksiyonlar (Calvin döngüsü) ise şu adımları içerir: 1. Karbon dioksit fikse edilmesi: Karbon dioksit, ribüloz bifosfat (RuBP) ile birleşerek 3-fosfogliserat (3-PGA) üretir. 2. Redüksiyon: 3-PGA, ATP ve NADPH kullanılarak glikoz ve diğer organik bileşenlere dönüştürülür. 3. Regenerasyon: RuBP'nin yeniden oluşması için bazı 3-PGA molekülleri kullanılır ve döngü tamamlanır.

Potasyum nitrat yapraktan, bitkilerin meyve tutumundan itibaren uygulanabilir. Önerilen uygulama zamanları: - Domates, biber, patlıcan, hıyar, kavun ve karpuzda, meyvelerin ceviz iriliği aldığı dönemden hasada 15-20 gün kalıncaya kadar. - Çilekte, meyve tutumundan itibaren. - Bağ ve kivide, meyvelerin fındık iriliğini aldığı dönemden hasada 15-20 gün kalıncaya kadar. Uygulama sıklığı, 10-15 gün ara ile olmalıdır.

Tarla kapasitesi ve solma noktası, toprak neminin iki önemli sabitidir. Tarla kapasitesi, serbest drenaj koşullarında bitki kök bölgesinde toprağın yerçekimine karşı tutabildiği maksimum nem yüzdesidir. Solma noktası ise bitkilerin topraktan su alamadıkları ve solmaya başladıkları anda toprakta 15 atmosfer basınç altında tutulabilen nemi ifade eder.

Ağaçların boşaltım organı kökler olarak bilinmektedir.