Bitkibilim

Bitki formasyonu, belirli ekolojik koşullara bağlı olarak dünya üzerinde yayılmış, benzer yaşam şekline sahip bitki topluluklarını ifade eder. Başlıca bitki formasyonları şunlardır: Orman formasyonu (ağaç formasyonu). Çalı formasyonu. Ot formasyonu. Tundra formasyonu. Çöl formasyonu.

Köylü mantarı ve kayın mantarı aynı değildir. Kayın mantarı, halk arasında "istiridye mantarı" veya "kavak mantarı" olarak da bilinir. Köylü mantarı ise, "köygöçüren mantarı" olarak bilinir ve genellikle beyaz renkte olup, nahoş bir temizlik malzemesi kokusu yayar.

Tohumlu bitkilerin iletim demetlerinin gelişmesinin nedeni, bitkilerin su, mineral ve organik besin maddelerini etkili bir şekilde taşıyabilmek ihtiyacıdır. İletim demetleri, ksilem ve floem dokularını içerir: Ksilem, su ve suda çözünmüş mineralleri köklerden gövdeye ve yapraklara doğru taşır. Floem, yapraklarda fotosentez ile üretilen organik besinleri ve köklerdeki organik bileşikleri diğer organlara iletir.

Familyalar ile ilgili genel özelliklerden bazıları şunlardır: Ortak karakterler. Sınıflandırma. Adlandırma. Hiyerarşi. Farklılık. Familyalar hakkında daha fazla bilgi için aşağıdaki kaynaklara başvurulabilir: acikders.ankara.edu.tr; tr.wikipedia.org; quizlet.com; azbitki.com; dersimiz.com.

Kserofit bitkiler, çok az su içeren topraklarda yaşamaya uyum sağlamış kurakçıl bitkilerdir. Bazı kserofit bitki örnekleri: Kaktüsler. Agave. Aloe vera. Çöl çalıları. Zeytin ağaçları. Ayrıca, yıllık efemer bitkiler ve sukkulent (etli) bitkiler de kserofit olarak sınıflandırılır.

Talli bitkilerin özellikleri: Kök, gövde, yaprak gibi ana organlardan yoksundurlar. İlkel bir yapı olan "tal"dan ibarettirler. Çoğu asalak veya çürükçül yaşar. Mantarlar, likenler ve algler tallı bitkilerdendir.

Gliserinde bekletilen bir bitkinin kuruma süresi, çiçeklerin türüne ve saplarının yapısına bağlı olarak 3-6 gün ile 1 hafta ile 1 ay arasında değişir. Yumuşak saplı bitkilerde bu süre 3-5 gün iken, odunsu dokular için 1 hafta ile 1,5 ay arasında olabilir. Gliserin çözeltisinde bekleme sürecinde, çözelti seviyesi kontrol edilmeli ve gerektiğinde tamamlanmalıdır. Kuruma süresi, çevresel koşullar ve kullanılan gliserin oranına göre de değişebilir.

Gece fotosentez durur, çünkü fotosentezin ışık bağımlı reaksiyonları güneş ışığına ihtiyaç duyar. Ancak, ışık bağımsız reaksiyonlar (Calvin döngüsü) bazı durumlarda gece de devam edebilir, ancak güneş ışığının olmaması nedeniyle çok yavaştır. Geceleri bitkiler sadece solunum yapar, bu sırada oksijen tüketip karbondioksit verirler.

Periderm ve mantar doku aynıdır, çünkü periderm, mantar kambiyumu ve mantar dokudan oluşan bir katmandır. Çok yıllık odunsu bitkilerde, kök ve gövdedeki enine kalınlaşma sonucu parçalanan epidermisin yerine ikincil bir koruyucu olarak geçer.

Dormant (uyku) dönemi, bitkilerin yapraklarını dökerek vejetatif büyümesini durdurduğu bir süreçtir. Başlama zamanı, orta ve yüksek enlemlerde genellikle sonbahar sonlarında, çöllerde ise kuraklığın arttığı dönemde meydana gelir. Kış dormant dönemi: Soğuk iklimlerde, sonbahar sonlarında başlayıp ilkbahar başlarında sonlanır. Kuraklık dormant dönemi: Sıcak iklimlerde, yaz aylarında su eksikliği nedeniyle görülür.

Genç bitkinin yetişkin bitkiye dönüşmesi, bitkinin büyüme ve gelişme sürecidir.

Yaprak metamorfozları, bitkilerin çevresel koşullara uyum sağlamak amacıyla yapraklarında meydana gelen morfolojik değişikliklerdir. Bu değişiklikler altı ana kategoriye ayrılır: 1. Koruyucu Yapraklar (Tomurcuk Pulları): Tomurcukları örten, kısa, kalın ve sapsız yaprakçıklardır. 2. Diken Yapraklar: İletim demetleri ve sklerankima dokusu içeren, bitkiyi korumak ve savunmak için diken şeklini almış yapraklardır. 3. Depo ve Sukkulent Yapraklar: Su ve besin maddesini depo etmek için farklılaşmış, etli ve kalın yapraklardır. 4. Sülük Yapraklar: Tırmanıcı ve sarılıcı bitkilerin tutunmasını sağlamak için yaprak ve yaprakçıklar incelerek sülük halini almıştır. 5. Kapan Yapraklar: Böcekleri yakalamak üzere şekil almış yapraklardır. 6. Üretken Yapraklar: Kenarlarında üreme tomurcukları veren ve yavru bitkilerin oluşmasına yardımcı olan yapraklardır.

Bitkilerin koyu yeşil olmasının nedeni, klorofil adlı pigmentin yoğunluğudur. Ayrıca, bazı bitkilerin koyu yeşil rengi, karotenoidler ve antosiyaninler gibi diğer pigmentlerin de etkisiyle olabilir.

3N ifadesi farklı bağlamlarda farklı anlamlara gelebilir: Gözlük camı: 3N cam kategorisi, ışık oranının yüksek olduğu güneşli günlerde, düz veya orta yükseklikte arazilerde kullanıma uygundur. Veri bilimi: "3N - Neden Veri Bilimi?" başlıklı bir YouTube videosunun adıdır. Matematik: 3N, matematiksel bir ifadede "n" bilinmeyeninin 3 ile çarpılmasını temsil eder.

Keşfedilen bitki ile benzetilen bitkinin aynı olan taksonomik kategorileri cins (genus) seviyesindedir.

Bir bitkinin hangi familyaya ait olduğunu anlamak için benzer özellikler taşıyan bitkilerin gruplandığı taksonomik sınıflandırmaya bakmak gerekir. Bitki familyasını belirlemede kullanılan bazı yöntemler: Morfolojik özellikler. Anatomik özellikler. Genetik özellikler. Ekolojik özellikler.

Bitkilerde destek dokuların tümüne mekaniksel sistem veya destek doku adı verilir.

Fotosentez yapmayan bitkiler üç ana gruba ayrılır: 1. Parazit Bitkiler: Kendi besin maddelerini üretemezler ve diğer bitkilerin üzerinde yaşayarak onlardan besin alırlar. 2. Simbiyotik Bitkiler: Mantarlar gibi diğer canlılarla ortak yaşam ilişkisi içinde bulunurlar ve besin maddelerini bu canlılardan elde ederler. 3. Saprofit Bitkiler: Ölü organik maddelerden beslenirler.

Tallı bitki — kök, gövde, yaprak gibi ana organlardan yoksun bulunan ve çoğu asalak veya çürükçül olarak yaşayan ilkel bitkiler topluluğudur.

Evet, mikrotübüller bitkilerde bulunur.