Bitkibilim

Köylü mantarı ve kayın mantarı aynı değildir. Kayın mantarı, halk arasında "istiridye mantarı" veya "kavak mantarı" olarak da bilinir. Köylü mantarı ise, "köygöçüren mantarı" olarak bilinir ve genellikle beyaz renkte olup, nahoş bir temizlik malzemesi kokusu yayar.

Bitkilerin gece solunum yapmasının önemi şu şekilde açıklanabilir: Enerji üretimi: Gece boyunca solunum yaparak enerji elde ederler. Karbondioksit dengesi: Gece boyunca atmosferdeki karbondioksit miktarını azaltarak oksijen dengesini korur. Hormon üretimi: Gece boyunca hormonları daha aktif hale gelir ve bu hormonlar bitkilerin köklerinin ve dallarının uzamasına yardımcı olur. Su ve besin taşınması: Köklerinden aldıkları su ve besinleri yapraklarına taşımaya devam ederler. Ayrıca, gece boyunca solunum yaparken karbondioksit salgılamaları, bitkilerin zararlı organizmalardan korunmasına da yardımcı olur.

Familyalar ile ilgili genel özelliklerden bazıları şunlardır: Ortak karakterler. Sınıflandırma. Adlandırma. Hiyerarşi. Farklılık. Familyalar hakkında daha fazla bilgi için aşağıdaki kaynaklara başvurulabilir: acikders.ankara.edu.tr; tr.wikipedia.org; quizlet.com; azbitki.com; dersimiz.com.

Tohumlu bitkilerin iletim demetlerinin gelişmesinin nedeni, bitkilerin su, mineral ve organik besin maddelerini etkili bir şekilde taşıyabilmek ihtiyacıdır. İletim demetleri, ksilem ve floem dokularını içerir: Ksilem, su ve suda çözünmüş mineralleri köklerden gövdeye ve yapraklara doğru taşır. Floem, yapraklarda fotosentez ile üretilen organik besinleri ve köklerdeki organik bileşikleri diğer organlara iletir.

Kserofit bitkiler, çok az su içeren topraklarda yaşamaya uyum sağlamış kurakçıl bitkilerdir. Bazı kserofit bitki örnekleri: Kaktüsler. Agave. Aloe vera. Çöl çalıları. Zeytin ağaçları. Ayrıca, yıllık efemer bitkiler ve sukkulent (etli) bitkiler de kserofit olarak sınıflandırılır.

Talli bitkilerin özellikleri: Kök, gövde, yaprak gibi ana organlardan yoksundurlar. İlkel bir yapı olan "tal"dan ibarettirler. Çoğu asalak veya çürükçül yaşar. Mantarlar, likenler ve algler tallı bitkilerdendir.

Gliserinde bekletilen bir bitkinin kuruma süresi, çiçeklerin türüne ve saplarının yapısına bağlı olarak 3-6 gün ile 1 hafta ile 1 ay arasında değişir. Yumuşak saplı bitkilerde bu süre 3-5 gün iken, odunsu dokular için 1 hafta ile 1,5 ay arasında olabilir. Gliserin çözeltisinde bekleme sürecinde, çözelti seviyesi kontrol edilmeli ve gerektiğinde tamamlanmalıdır. Kuruma süresi, çevresel koşullar ve kullanılan gliserin oranına göre de değişebilir.

Gece fotosentez durur, çünkü fotosentezin ışık bağımlı reaksiyonları güneş ışığına ihtiyaç duyar. Ancak, ışık bağımsız reaksiyonlar (Calvin döngüsü) bazı durumlarda gece de devam edebilir, ancak güneş ışığının olmaması nedeniyle çok yavaştır. Geceleri bitkiler sadece solunum yapar, bu sırada oksijen tüketip karbondioksit verirler.

Periderm ve mantar doku aynıdır, çünkü periderm, mantar kambiyumu ve mantar dokudan oluşan bir katmandır. Çok yıllık odunsu bitkilerde, kök ve gövdedeki enine kalınlaşma sonucu parçalanan epidermisin yerine ikincil bir koruyucu olarak geçer.

Dormant (uyku) dönemi, bitkilerin yapraklarını dökerek vejetatif büyümesini durdurduğu bir süreçtir. Başlama zamanı, orta ve yüksek enlemlerde genellikle sonbahar sonlarında, çöllerde ise kuraklığın arttığı dönemde meydana gelir. Kış dormant dönemi: Soğuk iklimlerde, sonbahar sonlarında başlayıp ilkbahar başlarında sonlanır. Kuraklık dormant dönemi: Sıcak iklimlerde, yaz aylarında su eksikliği nedeniyle görülür.

Genç bitkinin yetişkin bitkiye dönüşmesi, "olgun bitki oluşumu" olarak adlandırılır. Bu süreç, bitkinin yaşam döngüsünün bir aşamasıdır ve şu adımları içerir: Tozlaşma ve döllenme. Embriyo ve tohum oluşumu. Çimlenme. Genç bitki oluşumu. Olgun bitki oluşumu.

Yaprak metamorfozları, yaprakların çevresel faktörlere daha iyi uyum sağlamak için asli görevlerinden başka görevler yapmak amacıyla yapısal ve işlevsel olarak farklılaşmasıdır. Başlıca yaprak metamorfozları: Koruyucu yapraklar (tomurcuk pulları). Diken yapraklar. Depo ve sukkulent (etli) yapraklar. Sülük yapraklar. Kapan yapraklar. Üretken yapraklar. Çiçek yaprakları.

3N ifadesi farklı bağlamlarda farklı anlamlara gelebilir: Gözlük camı: 3N cam kategorisi, ışık oranının yüksek olduğu güneşli günlerde, düz veya orta yükseklikte arazilerde kullanıma uygundur. Veri bilimi: "3N - Neden Veri Bilimi?" başlıklı bir YouTube videosunun adıdır. Matematik: 3N, matematiksel bir ifadede "n" bilinmeyeninin 3 ile çarpılmasını temsil eder.

Bitkilerin koyu yeşil olmasının temel nedeni, klorofil pigmentidir. Ayrıca, koyu yeşil renk, bitkilerin güneş ışığını daha iyi emmesine yardımcı olur. Bitkilerin farklı tonlarda yeşil olmasının nedeni ise evrimsel olarak daha istikrarlı bir fotosentez süreci sağlamasıdır; çünkü gün içinde güneşten gelen ışık miktarı sürekli değişir.

Keşfedilen bitki ile benzetilen bitkinin aynı olan taksonomik kategorileri, genellikle tür, cins, aile, sınıf ve bölüm (phyta) gibi daha alt düzeydeki kategorileri içerir. Tür: Her iki bitki de aynı türe ait olabilir. Cins: Benzer bitkiler aynı cinse ait olabilir. Aile: Aynı aileden olabilirler. Sınıf: Aynı sınıfta yer alabilirler. Bölüm (Phyta): Aynı bölümde (örneğin, bitkiler için "Divisio") sınıflandırılabilirler. Bu kategoriler, bitkilerin benzerliklerine ve evrimsel ilişkilerine göre belirlenir. Daha üst düzeydeki kategoriler, örneğin "alem" veya "şube" gibi, her iki bitki için de aynı olmayabilir.

Bir bitkinin hangi familyaya ait olduğunu anlamak için şu yöntemler kullanılabilir: Morfolojik özellikler: Bitkilerin yapısı, yaprak şekli, çiçek yapısı ve meyve tipleri gibi özellikler, familyaların tanımlanmasında önemli bir kriterdir. Anatomik özellikler: Bitki dokuları ve hücre yapıları, familyaların sınıflandırılmasında dikkate alınır. Genetik özellikler: DNA analizi ile bitkilerin genetik yapısı incelenerek familyalar belirlenebilir. Teşhis anahtarları: Bitkilerin belirli karakterlerine uygun semboller içeren teşhis anahtarları kullanılabilir. Bazı familyalar ve özellikleri şu şekildedir: Asteraceae (Papatyagiller): Çiçek başları çok sayıda küçük çiçekten oluşur ve çeşitli renklerde çiçekleri vardır. Fabaceae (Baklagiller): Yaprakları genellikle üçlüdür ve bakla veya bezelye gibi besin açısından zengin bitkileri içerir. Rosaceae (Gülgiller): Gül, elma, armut gibi meyve ve süs bitkilerini içerir, çiçeklerinde beş taç yaprağı bulunur. Poaceae (Tahıllar): Buğday, arpa, mısır gibi tahıl bitkilerini içerir, uzun ve ince yaprakları vardır. Brassicaceae (Turpgiller): Turp, lahana ve hardal gibi sebzeleri içerir, çiçekleri dört taç yaprağından oluşur.

Bitkilerde destek dokuların tümüne verilen özel bir ad bulunmamaktadır. Ancak, destek dokuları oluşturan bazı dokuların adları şunlardır: Kollenkima (pek doku). Sklerankima (sert doku). Destek dokuları, "mekanik sistem" veya "mekanik doku" olarak da adlandırılabilir.

Fotosentez yapmayan bitkiler genellikle parazit bitkiler olarak adlandırılır. Bazı fotosentez yapmayan bitki türleri: Epifagus Americana. Neottia Nidus-Avis. Orobanche (Canavar Otu). Cuscuta (Küsküt). Monotropa Uniflora (Hayalet Bitki). Phoradendron Leucarpum (Ökse Otu).

Tallı bitkiler, kök, gövde, yaprak gibi ana organlardan yoksun bulunan ve çoğu asalak veya çürükçül yaşayan ilkel bitkiler topluluğudur.

Evet, mikrotübül bitkilerde bulunur. Bitki hücrelerinde mikrotübüller, hücre duvarının yapısındaki selüloz liflerinin düzenlenmesinde rol oynar.