ATP

Glikolizde net 2 ATP üretilir.

ATP (enerji) harcanması gereken madde geçişleri şunlardır: 1. Aktif Taşıma: Küçük moleküllerin az yoğun ortamdan çok yoğun ortama taşınması. 2. Endositoz: Hücrenin dış ortamdan maddeleri alması, bu süreçte hücre zarının yapısal değişiklikleri ve vezikül oluşumu için enerji gereklidir. 3. Ekzositoz: Hücre içindeki maddelerin hücre dışına atılması. 4. Mikrotübül ve aktin filamentlerinin hareketi: Hücre içindeki organellerin ve maddelerin taşınması sırasında.

Hücre solunumu ile besin maddelerinin parçalanması sonucunda ATP enerjisi elde edilir.

ATP çemberi, ışığa bağımlı reaksiyonlar sırasında gerçekleşir.

Kemiozmotik hipotez, ışığa bağımlı reaksiyonlarda gerçekleşen fotofosforilasyon ile ATP sentezinin nasıl gerçekleştiğini açıklayan bir hipotezdir. ETS (Elektron Taşıma Sistemi) ise, elektron taşıyıcı moleküllerden oluşan ve mitokondrinin iç zarında bulunan bir sistemdir. Özetle, kemiozmotik hipoteze göre ETS'de elektronların geçişi sırasında açığa çıkan enerji, ATP sentezini sağlar.

1 mol glikozun yanması sonucu 36 ATP çıkar.

Hücrelerde aynı sayıda ATP üretilmemesinin sebebi, hücrelerin enerji gereksinimlerinin ve mevcut metabolik koşullarının farklı olmasıdır. Bunun yanı sıra, her hücrede aynı miktarda mitokondri bulunmaz ve mitokondri sayısı, hücrenin enerji ihtiyacına göre değişir.

Kasların biyokimyasal özellikleri şunlardır: 1. Su İçeriği: Kaslarda %72-78 oranında su bulunur, bu fizyolojik aktivite için esastır. 2. Protein İçeriği: Kasların %19-20'si proteindir ve bu proteinlerin büyük bir kısmını miyozin (%55) ve aktin (%25) oluşturur. 3. Lipid ve Glikojen İçeriği: Kaslarda %3 lipid ve %1 glikojen bulunur. 4. Enerji Kaynağı: Kas kasılması için ana enerji kaynağı ATP'dir. 5. Enzimler ve Diğer Bileşikler: Kaslarda çeşitli enzimler, hormonlar, vitaminler ve inorganik tuzlar da bulunur. Ayrıca, kaslarda miyoglobin gibi bileşik proteinler de yer alır ve bu proteinler kaslara kırmızı rengini verir.

Evet, nişasta sentezi ATP gerektirir. Nişasta sentezi, dehidrasyon olayı olduğu için, bu süreçte ATP harcanır.

Kasılma sırasında ATP harcanır.

Glikozun oksidatif fosforilasyonu, oksijenli solunum yapan canlılarda mitokondri organelinde gerçekleşen bir süreçtir. Bu süreçte, glikoliz ve Krebs döngüsü aşamalarında oluşan bileşiklerden gelen hidrojen atomları, elektron taşıma sistemi (ETS) üzerinden geçirilirken oksijenle birleşir ve su oluşur.

ATP'de fosfatlar arasında yüksek enerjili fosfat bağları bulunur.

Aerobik solunum, organizmaların enerji üretmek için oksijen kullandığı biyokimyasal bir süreçtir. Bu süreç, glikoz gibi organik moleküllerin oksijen ile birlikte parçalanması sonucunda, ATP (adenozin trifosfat) üretimi ile sonuçlanır. Aerobik solunumun üç ana aşaması vardır: 1. Glikoliz: Hücre sitoplazmasında gerçekleşir ve bir glikoz molekülünün iki pirüvat molekülüne dönüştürülmesi ile sonuçlanır. 2. Krebs döngüsü (citrat döngüsü): Mitokondrinin matrisinde gerçekleşir ve pirüvat, asetil KoA'ya dönüştürüldükten sonra bu döngüye katılır. 3. Elektron taşıma zinciri: Mitokondrinin iç zarında bulunan bir dizi protein kompleksidir ve elektronların taşınması ile ATP sentezini sağlar.

Dehidrasyon tepkimesinde ATP (adenozin trifosfat) kullanılır, ancak hidroliz tepkimesinde kullanılmaz.

Anaerobik solunumda ATP veriminin daha az olmasının nedeni, glikozun CO2 ve H2O'ya kadar tamamen parçalanamamasıdır. Bu süreçte, son elektron alıcı moleküller olan inorganik maddelerin elektron çekim güçleri zayıftır, bu da daha az ATP üretilmesine yol açar.

Evet, magnezyum eksikliği ATP üretimini azaltabilir. Magnezyum, ATP sentetaz enziminin katalitik merkezinde yer alarak ATP sentezine katkıda bulunur.

ATP (Adenozin Trifosfat) molekülünün yapısı üç ana bileşenden oluşur: 1. Adenin. 2. Riboz. 3. Üç Fosfat Grubu.

Ubikinon-sitokrom bc1 kompleksi, mitokondriyal solunum zincirinin bir parçası olan kompleks III olarak da bilinir. Bu kompleks, elektronların ubikinondan sitokrom c'ye transferini katalize eder ve bir proton pompası olarak fonksiyon görür.