Arkeologiya

Türkiye'de en çok kaya mezarının nerede olduğuna dair kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, kaya mezarlarının yoğun olarak görüldüğü bazı bölgeler şunlardır: Muğla: Dalyan'daki Kaunos Kaya Mezarları ve Fethiye'deki Telmessos Kaya Mezarları. Adıyaman: Perre Kaya Mezarları. Amasya: Kral Kaya Mezarları. Afyonkarahisar, Eskişehir ve Kütahya: Frig Vadisi'ndeki kaya mezarları. Sinop: Boyabat ve Durağan'daki kaya mezarları.

Truva Antik Kenti, Çanakkale ilinde yer almaktadır.

Boncuklu Tarla'nın önemli olmasının bazı nedenleri: İnsanlık tarihine ışık tutması. Neolitik Çağ buluntuları. Tapınak yapısı. Farklı kültürlerin varlığı. Kamu binası.

Göbeklitepe'nin restore edilmesinin birkaç nedeni vardır: Koruma ve Muhafaza: Yapıların ve arkeolojik eserlerin yağmacılıktan ve dış çevre koşullarından korunması. Sergileme: Buluntilerin ortaya çıkarıldığı gibi korunması ve sergilenmesi. Ziyaretçi Etkisi: 2019 yılının "Göbeklitepe Yılı" ilan edilmesiyle birlikte artan ziyaretçi yoğunluğunun yapılar üzerindeki olumsuz etkilerini azaltmak. Bu kapsamda, duvarlar ve dikilitaşlar kumaş, elenmiş toprak, ahşap konstrüksiyon ve tel örgü hatlarıyla korunmaktadır.

Yunan mezarları, farklı dönemlerde ve bölgelerde çeşitli şekillerde olmuştur: Geometrik Dönem: Mezarların üzerinde figür bulunmayan basit taş levhalarla işaretlendiği dönemdir. Arkaik ve Klasik Dönem: Bu dönemlerde hem inhumasyon (cesedin bütünlüğünün korunması) hem de kremasyon (cesedin yakılması) mezarları kullanılmıştır. Klasik Dönem: Mezarların genellikle tek kişiye ait olduğu, ancak aile mezarlarının da bulunduğu bir dönemdir. Bazı Yunan mezar türleri: Tümülüs: İonia bölgesinde görülen, gösterişli olmayan mezar türü. Pithos Gömü: Bebek ve çocuklar için kullanılan, pithos veya amphoraların içine yapılan gömüler. Sahte Oda Mezarlar: Çevresi taşlarla çevrilerek dikdörtgen görünüm verilmiş, tabanı sıkıştırılmış toprak veya çakıltaşı döşeli mezarlar.

Teodolit, genellikle harita mühendisleri, jeodezistler ve inşaat mühendisleri tarafından kullanılır. Teodolit, yatay ve düşey açıların ölçülmesinde ve iki nokta arasındaki mesafelerin belirlenmesinde kullanılır. Ayrıca, cephe giydirme işleri ve bina dikey akslarının belirlenmesi gibi alanlarda da teodolit kullanılabilir.

Bathonea'da yaşamış bazı topluluklar: Antik Yunanlar ve Bizanslılar. Hititler. Vikingler. Avarlar. Bathonea'da ayrıca, 9 bin yıl öncesine dayanan yaşam izleri de tespit edilmiştir.

Marlik kültürünün kime ait olduğu kesin olarak bilinmemektedir. Marlik'te gömülen insanların yazılı kayıtları bulunmamaktadır ve tarihlerini aydınlatacak çok fazla arkeolojik kanıt yoktur. Marlik kültürünün, M.Ö. 2. ve 1. binyılın başlarında İran'a Orta Asya'dan göç eden bir gruba ait olduğu varsayılmaktadır. Ancak bu insanların tam olarak kim oldukları büyük ölçüde bir varsayım olarak kalmaktadır.

Lidyalılara ait en önemli eser olarak para kabul edilir. Lidyalılara ait diğer önemli eserler arasında şunlar yer alır: Karun Hazinesi: Uşak Arkeoloji Müzesi’nde sergilenen, Lidya kuyumculuk ve altın, gümüş işlemeciliğini yansıtan eserler. Sardes’teki Kybele (Kibele) Tapınağı: Lidya mimarisinin önemli bir örneği. Sardes: Lidya’nın başkenti olan Sardes, dönemin kültür ve sanat merkezi olarak kabul edilmiştir. Tümülüsler: Kralların ve soyluların gömüldüğü yığma tepeler.

Emmer evcil buğdayının bulunduğu yerler: Suriye'deki Ebu Hureyra bölgesi. İsrail'deki Ohalo II arkeolojik bölgesi. Genetik ve arkeolojik çalışmalara göre, günümüz buğdayının kökeni Türkiye'nin güneydoğusundaki Karacadağ dağlık bölgesine dayanmaktadır.

Nefes Antik Kenti hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Efes Antik Kenti'nin önemi hakkında bilgi verilebilir. Efes Antik Kenti, tarih boyunca birçok medeniyete ev sahipliği yapmış olması ve antik dönemde önemli bir ticaret ve kültürel merkez olmasıyla büyük bir öneme sahiptir. Efes Antik Kenti'nin önemli olmasının bazı nedenleri: Tarihî derinlik: M.Ö. 8600 yılına kadar uzanan bir tarihe sahiptir. Konumu: Doğu ile Batı arasında bir liman kenti olarak önemli ticaret yollarının üzerinde yer almıştır. Yapılar: Artemis Tapınağı, Celsus Kütüphanesi, Antik Tiyatro gibi önemli yapılara ev sahipliği yapar. UNESCO Dünya Mirası: 2015 yılında UNESCO Dünya Mirasları Listesi'ne kalıcı olarak dahil edilmiştir.

Taş Devri'nde taştan başka kullanılan malzemelerden bazıları şunlardır: Boynuz. Kemik. Lif. Deri. Odun. Bu malzemeler, taşla birlikte alet ve silah yapımında kullanılmıştır.

Çatalhöyük'ün bir efsanesi bulunmamaktadır. Ancak, Çatalhöyük ile ilgili bazı ilginç bilgiler şunlardır: Keşif: Çatalhöyük, 1960'larda İngiliz arkeolog James Mellaart tarafından keşfedilmiştir. Tarih: M.Ö. 7400’den 5200’e uzanan bir tarih aralığına ait kalıntılar içermektedir. Mimari: Evler, aralarda sokak olmayacak biçimde sırt sırta tasarlanmıştır ve girişler çatıdaki deliklerden yapılır. Yaşam: Tarımla uğraşılmış, avlanmış ve inanç sistemleri gelişmiş olabilir. Terk Edilme: Terk edilme sebebi tam olarak bilinmemekle birlikte, tarım alanlarının verim kaybetmesi veya su kaynaklarının azalması gibi teoriler bulunmaktadır.

Çömlekçiliğin ilk örnekleri, M.Ö. 7000'li yıllara dayanan Neolitik döneme aittir. Bu dönemde çömlekler, sargı-dolama usulü ile elde şekillendiriliyor ve pişirim genellikle açık ateşte yapılıyordu. Çömlekçi çarkının kullanımı ise M.Ö. 3000 yılında başlamış, bu sayede toprağa çarkta şekil verilmeye başlanmıştır. Anadolu'da çarklı çömlekçiliğe ait ilk bulgular, Kayseri yakınlarındaki Alişar, Boğazköy ve Truva'da ortaya çıkmıştır. Günümüzde ise Eskişehir, İzmir, Manisa, Bilecik, Nevşehir, Bursa, Balıkesir, Menemen, Kütahya, Konya, Diyarbakır, Adapazarı ve Avanos gibi birçok bölgede çömlekçilik faaliyetleri devam etmektedir.

Machu Picchu'nun tarihi yaklaşık 500 yıla dayanmaktadır. Şehir, İnka İmparatoru Pachacuti tarafından 1450 civarında inşa ettirilmiştir. Özetle: - İnşa Tarihi: 1450 - Terk Edilme Tarihi: 1532-1565 (İspanyol istilası sonrası) - Keşif Tarihi: 1911 (Amerikalı tarihçi Hiram Bingham tarafından) Bu bilgiler ışığında, Machu Picchu'nun tarihi yaklaşık 500 yıl olarak hesaplanabilir.

Pompeii'deki taşlaşmış insanlar, Vezüv Yanardağı'nın patlaması sonucu üzerlerine yağan küllerin hızlı bir şekilde katılaşması sayesinde korunmuştur. Patlama sırasında, yanardağdan gelen piroklastik akıntılar - 700°C'yi aşan sıcaklıktaki lav, gaz ve kaya parçaları - saatte 100 kilometreye varan hızla şehrin üzerine yayılmıştır. 1860'larda İtalyan arkeolog Guiseppe Fiorelli, lav altında kalan cesetlerin zamanla külleşmesi sonucu lav ile ceset arasında bir boşluk oluştuğunu fark etmiştir. Günümüzde, alçı kalıpların insan içeriğini araştırmak için 3D-CT taraması gibi X-ışını teknikleri kullanılmaktadır.

Antik Yunan'da çeşitli mezar türleri bulunmaktadır. Başlıca mezar çeşitleri: Kremasyon Mezarları: Cesedin yakıldığı ve küllerin urnelere konulduğu mezarlar. İnhumasyon Mezarları: Cesedin bütünlüğünün korunduğu mezarlar. Sandık Mezarlar: Taş veya mermerden oyulmuş, tabut gibi mezar tipi. Küp Mezarlar: Genellikle çocuk ve bebek gömülerinde kullanılan, küçük boyutlu mezar kapları. Oda Mezarlar: Taş, kerpiç gibi malzemelerle yapılan küçük odalar. Basit Toprak Mezarlar: Toprağa kazılan çukurlara yapılan en basit mezar tipi. Ayrıca, tümülüs, pithos gömü ve kenotaph gibi daha az yaygın mezar türleri de bulunmaktadır.

Şanidar insanı, özellikle Neandertallerin ölülerini gömme alışkanlıklarına ışık tutması açısından önemlidir. Şanidar Mağarası'nda bulunan kalıntılar, Neandertallerin ölülerini törenle, şifalı ot ve çiçeklerle birlikte gömdüklerini göstermektedir. Ayrıca, 2018'de bulunan bir kafatası kullanılarak oluşturulan Şanidar Z modeli, Neandertallerin fiziksel özelliklerine dair önemli bilgiler sunmaktadır. Şanidar Mağarası'nda tespit edilen Neandertal kültürünün, Rusya steplerinden gelmiş olabileceği de düşünülmektedir.

M.Ö. 9000 yılında var olan bazı tarihi yerler: Tell es-Sultan (Eriha). Göbekli Tepe. Nevali Çöri. Bu dönemde Anadolu'da Çatalhöyük gibi başka yerleşim yerleri de bulunmaktaydı.

5300 yıl öncesine ait İndus Vadisi uygarlığına ait yazıyı henüz kimse çözememiştir. Hindistan'ın güneydoğusundaki Tamil Nadu eyaleti, bu yazının gizemini çözecek kişiye 960 bin euro (yaklaşık 36 milyon Türk Lirası) ödül vereceğini duyurmuştur.