EskiDönemler

Mihenk taşının hikayesi antik dönemlere kadar uzanır ve insanlık tarihinde önemli bir rol oynamıştır. Mihenk taşı, altın ve gümüş gibi değerli metallerin saflığını test etmek için kullanılan bir taştır. Orta Çağ Avrupası'nda, zanaatkarlar arasında malzeme kalitesini test etme aracı olarak popülerlik kazanmıştır. Günümüzde ise laboratuvar testleri ve analizlerle metal saflığı daha çok belirlendiği için mihenk taşı daha az yaygın olarak kullanılmaktadır.

Galya'nın eski adı Lâtince'de "Gallia" olarak geçmektedir.

Eski Alman kültürü, çeşitli dönemlerde farklı etkiler altında şekillenmiştir. Keltler ve Cermenler gibi erken kabileler, demir işçiliği ve para basma gibi katkılarla kültürün temellerini atmışlardır. Roma döneminde, Romalıların istilası Cermen kültürünü etkilemiş, Roma mimarisi, hukuku ve yaşam tarzı rutinleri Almanya'da kalıcı izler bırakmıştır. Orta Çağ'da, feodalizm ve Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'nun kurulmasıyla belirgin bir Alman kimliği ortaya çıkmaya başlamıştır. Pagan inançlar, doğa güçlerine tapınmayla başlamış, zamanla Hıristiyanlıkla yer değiştirmiştir.

Milad 7 ifadesi, MÖ 7. yüzyıl olarak anlaşılmaktadır.

Eski Mezopotamya'da hukuk sistemi, dini inanışlarla iç içe geçmiş ve krallar veya din adamları tarafından belirlenen kurallardan oluşuyordu. Mezopotamya'nın en bilinen hukuk sistemi, Babil Kralı Hammurabi tarafından M.Ö. 18. yüzyılda oluşturulan Hammurabi Kanunları'dır. Diğer Mezopotamya devletlerinde ise hukuk, insan ve mülkiyet haklarını temel alan hükümler içeriyordu.

Mısır'ın eski başkenti Memphis'tir.

İran'ın tarihi M.Ö. 4 bin yılına kadar uzanmaktadır.

Ahar, kâğıt yüzeyine sürülerek kalemin kaymasını sağlayan, nişasta ve yumurta akından yapılmış bir bileşimdir. Mühre, aharlama işleminden sonra kâğıdın parlaklaştırılması ve cilalanması için kullanılan bir araçtır. İki ana türü vardır: 1. Çakmak mühre: Ağaçtan yapılmış olup, içinde çakmak taşı bulunur. 2. Cam mühre: Yumurta biçiminde, camdan veya billurdan yapılmıştır. Aharlama ve mühreleme işlemleri, kaligrafi ve hat sanatında kullanılan kâğıtların yazılabilir hale getirilmesi için gereklidir.

Alaybozan, 16. ve 17. yüzyıllarda kullanılmış olan bir tür fitilli tüfektir. İspanyollar tarafından icat edildiği düşünülmektedir. Bu silahla isabet alan hedef miktarının artırılması uğruna ateş gücü feda edilir. Alaybozan kelimesinin diğer anlamları arasında, "kısa namlulu, aslında av için icat edilen fakat sonra askerler tarafından kullanılmaya başlanan bir tüfek" ve "trompet şeklinde büyük namlusu olan eski bir tür alaybozan tüfeği" de bulunmaktadır.

İtalya'nın eski adı, Magna Graecia olarak bilinirdi.

Eski takvimler arasında şunlar bulunmaktadır: 1. 12 Hayvanlı Türk Takvimi: Güneş yılı esasına dayanan ve her yıla bir hayvan ismi verilen ilk Türk takvimidir. 2. Celali Takvim: Büyük Selçuklular tarafından hazırlanan, Güneş yılı esas alınan ve Ömer Hayyam tarafından oluşturulan bir takvimdir. 3. Hicri Takvim: Ay yılı esasına dayanan ve Hz. Muhammed'in Mekke'den Medine'ye hicretini başlangıç kabul eden takvimdir. 4. Rumi Takvim: Güneş yılı esas alınan ve Osmanlı İmparatorluğu tarafından mali ve resmi işlerde kullanılan bir takvimdir. 5. Sümer Takvimi: MÖ 3100 yılında kullanıldığı düşünülen, ay ve güneş takvimini birleştiren bir takvimdir. 6. Mısır Takvimi: İlk başta 360 gün süren, daha sonra her yıl sonuna 5 gün eklenen eski Mısır takvimidir. 7. Roma Takvimi: Başlangıçta Jülyen takvimine dönüştürülmüş, daha sonra Gregoryen takvimine evrilmiş, lunisolar bir takvimdir.

"Eski Yakındoğu Tarihi" kitabını Marc Van de Mieroop yazdı.

Urhay kelimesi, Şanlıurfa'nın eski isimlerinden biri olarak bilinmektedir. Ayrıca, Aram Beth-Nahrin'de (Mezopotamya) bir şehir olan Edessa'nın Yunanca adı olarak da kullanılır.

Konuralp'in tarihi MÖ III. yüzyıla kadar uzanmaktadır.

Eski tanrılar, farklı kültürlerde çeşitli hikayeleri ve sembolizmleri temsil ederler. İşte bazı örnekler: 1. Mısır Tanrıları: Eski Mısır'da Osiris ve İsis, iyilik tanrıları olarak insanları korurlardı. 2. Yunan Tanrıları: Yunan mitolojisinde Zeus, tanrıların kralı ve gökyüzünün tanrısı olarak adaletin ve düzenin koruyucusuydu. 3. Türk Mitolojisi Tanrıları: Türk mitolojisinde Tengri, göğün ve evrenin yaratıcısı olarak ana tanrı kabul edilirdi. Bu tanrılar, insanların doğayla ve birbirleriyle olan ilişkilerini, doğa güçlerini ve evrensel yasaları simgelemek için kullanılmışlardır.

Eski tip fırınlar şu şekilde sınıflandırılabilir: 1. Taş Fırınlar: MÖ 4000 yıllarında Mezopotamya ve Eski Mısır'da ortaya çıkan ilk fırınlar, taş ve kil ile yapılmış olup, genellikle silindirik şekildeydi. 2. Roma Fırınları: MÖ 100 - MS 500 döneminde Romalılar, fırın teknolojisini geliştirerek kubbeli yapıları benimsedi. 3. Orta Çağ Avrupa Fırınları: Orta çağ boyunca, taş fırınlar Avrupa köylerinde yaygınlaştı ve ekmek pişirme toplumsal bir faaliyet haline geldi. 4. Dökme Demir Fırınlar: 18. yüzyılda geliştirilen dökme demir fırınlar, ısı kontrol mekanizmaları ile daha verimli hale geldi. 5. Odun Ateşinde Pişen Fırınlar: Geleneksel olarak, odun ateşinde çalışan ve genellikle kara fırın olarak adlandırılan fırınlar da eski tip fırınlar arasında yer alır.

Dünyanın en eski 5 şehri şunlardır: 1. Şam, Suriye (MÖ 10.000 yıl). 2. Eriha, Filistin (MÖ 9.000 yıl). 3. Biblos, Lübnan (MÖ 8.000 yıl). 4. Atina, Yunanistan (MÖ 3.200 yıl). 5. Şanlıurfa, Türkiye (MÖ 3.500 yıl).

Duvara bardak dayamak ifadesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Ses Dinleme: Boş bir su bardağını duvara dayayıp kulağını bardağın kenarına koyarak, duvarın arkasındaki sesleri duymaya çalışma eylemi. 2. Komşu İzlemesi: Eski dönemlerde komşuların kavgalarını veya özel hayatlarını merak eden kişilerin başvurduğu, etik olmayan bir izleme yöntemi.

Eski insanlar dişlerini fırçalamak için çeşitli malzemeler kullandılar: Antik Mısır: Mısırlılar, çiğneme çubukları adı verilen ağaç dallarını kullanarak dişlerini temizlediler. Antik Yunan ve Roma: Yunanlar bitkisel karışımları, Romalılar ise kömür ve ağaç kabuğu gibi malzemeleri diş temizliği için kullandılar. Orta Çağ: Bu dönemde bitkiler ara ara tercih edilse de genel itibarıyla keten bezler, yapraklar veya parmaklarla dişler ovulurdu. Modern anlamda ilk diş fırçası ise 17. yüzyılda Avrupa'da ortaya çıktı ve 1857 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde ilk diş fırçasının patenti alındı.

İlk kılıçlar, M.Ö. 3000 yılında Mısır ve Mezopotamya'da ortaya çıkmıştır.