Antikorlar

IgA (İmmünoglobulin A) ve IgE (İmmünoglobulin E) arasındaki temel farklar şunlardır: Bulunduğu Yerler: IgA, mukozal yüzeylerde, tükürük, gözyaşı ve bağırsak salgısı gibi sıvılarda yoğun olarak bulunur. IgE, alerjik reaksiyonlar ve parazit enfeksiyonlarında görev alır ve genellikle serum ve burun yıkamalarında bulunur. Görevleri: IgA, solunum ve sindirim yollarında ilk savunmayı sağlar. IgE, histamin salınımını tetikleyerek kaşıntı, kızarıklık gibi alerji belirtilerine yol açar ve vücudu büyük parazitlere karşı korur. Miktarları: Serum IgA seviyeleri, bağırsak enfeksiyonlarıyla ilişkilidir. IgE/toplam protein oranları, serumdaki değerlerden daha düşüktür. Her iki immünoglobulin türü de bağışıklık sisteminin farklı noktalarında etkili olur ve vücut savunmasında tamamlayıcı roller üstlenir.

IAT (Implicit Association Test), bireylerin bilinçaltında var olan ilişkilendirmeleri ve örtük tutumları ölçmek için kullanılan bir testtir. IAT'nin bazı kullanım alanları: Sosyal psikolojik araştırmalar. Klinik psikoloji. Tüketici davranışı analizi. Eğitim ve öğretim. IAT, 1998 yılında Anthony Greenwald, Debbie McGhee ve Jordan Schwartz tarafından tanıtılmıştır.

"Mere seropositive" ifadesi, seropozitif anlamına gelir ve bu terim, bir kan testinde belirli antikorların varlığını ifade eder. Seropozitiflik, çeşitli durumlarla ilişkilendirilebilir: Enfeksiyonlar: HIV, hepatit B veya C, Lyme hastalığı gibi enfeksiyonlara maruz kalımı gösterebilir. Otoimmün hastalıklar: Romatoid artrit gibi durumlarda, vücudun kendi dokularına saldıran antikorların varlığını ifade edebilir. Sağlık durumu: Aşı sonrası veya bir enfeksiyondan iyileşme sonrası, kişinin o patojene karşı bağışıklık kazandığını gösterebilir. "Mere seropositive" filminin konusu hakkında ise bilgi bulunmamaktadır.

Anti kardiyolipin IgG (ACA IgG), antikardiyolipin antikorları veya antikardiyolipin antikorları IgG olarak da bilinir. ACA IgG testinin kullanım amacı: antifosfolipid sendromu (APS) tanısı; artan vasküler pıhtılaşma olaylarının ve tekrarlayan düşükler veya fetüs kaybı gibi doğum komplikasyonlarının değerlendirilmesi. Pozitif ACA IgG testi, ACA IgG antikorlarının yüksek düzeyde bulunduğunu ve APS’ye yakalanma riskinin arttığını gösterebilir. Numune türü ve çalışma günü: serum; çarşamba. Sonuç süresi: Ertesi gün 19:00. Test yöntemi: ELISA.

Anti-gliadin antikorlarının yükselmesinin nedeni, çölyak hastalığı veya buğday alerjisi gibi glutenle ilişkili hastalıklardır. Anti-gliadin antikorları, vücudun bağışıklık sisteminin glüten adı verilen bir proteine karşı oluşturduğu antikorlardır. Bu antikorların yüksek seviyeleri, aşağıdaki durumların göstergesi olabilir: Çölyak hastalığı. Glüten intoleransı veya hassasiyeti. Bağışıklık sistemi reaksiyonları. Anti-gliadin antikorlarının yüksekliğinin kesin teşhisi için genellikle bu testin yanı sıra diğer testler ve doktorun değerlendirmesi de gerekebilir.

Anti-DGP (deamidated gliadin peptide) ve anti-tTG (tissue transglutaminase) antikorları aynı değildir, ancak çölyak hastalığının teşhisinde birlikte kullanılırlar. Anti-tTG, çölyak hastalığında bağışıklık sisteminin yanlışlıkla hedef aldığı doku transglutaminaz enzimine karşı üretilen antikorlardır, özellikle IgA sınıfı. Anti-DGP, tTG tarafından deamide edilmiş gluten türevli peptitlere karşı oluşan antikorlardır. Her iki test de çölyak hastalığı teşhisinde serolojik yöntemler arasında yer alır ve genellikle birlikte değerlendirilir.

Anti HBs antikorları, vücudun hepatit B virüsüne (HBV) karşı bağışıklık tepkisi olarak üretilir. Bu süreç iki şekilde gerçekleşebilir: 1. Enfeksiyon Sonrası: Kişi hepatit B virüsüne maruz kaldığında ve hastalığı atlattığında, bağışıklık sistemi Anti HBs antikorları üretir. 2. Aşılama Sonrası: Hepatit B aşısı olunduğunda, aşıdaki zayıflatılmış veya ölü HBV parçaları bağışıklık sistemini uyarır ve Anti HBs antikorları üretilir. Anti HBs antikorlarının varlığı, vücudun virüsle savaşabilecek savunma mekanizmalarına sahip olduğunu gösterir.

Serum hastalığında IgG, IgA ve IgM antikorları yükselebilir. IgG: Serum hastalığı, bağışıklık komplekslerinin neden olduğu tip III aşırı duyarlılık reaksiyonudur ve IgG antikorları bu komplekslerin bir parçası olabilir. IgA: Serum hastalığı, özellikle ilaçlar veya enfeksiyonlar nedeniyle de ortaya çıkabilir ve IgA antikorları bu durumlarda yükselebilir. IgM: Serum hastalığında IgM antikorlarının yükselmesine dair spesifik bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, genel olarak IgM, enfeksiyona karşı verilen ilk bağışıklık yanıtında üretilir. Serum hastalığı teşhisi ve antikor seviyelerinin belirlenmesi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

İndirekt Coombs testi pozitif titre negatif ifadesi, testin pozitif sonuç verdiğini ancak antikor titresinin negatif olduğunu ifade eder. İndirekt Coombs testi pozitif sonucu, anne kanında bebeğin kanına karşı antikorların bulunduğunu gösterir. Titrenin negatif olması, antikor seviyesinin düşük veya tespit edilemez düzeyde olduğunu belirtir. Bu, antikorların henüz önemli bir seviyeye ulaşmadığını veya testin hassaslığının altında kaldığını gösterebilir. Bu durumda, doktorun test sonuçlarını ve hastanın durumunu dikkatlice değerlendirmesi ve gerekli önlemleri alması önemlidir.

IGM GG, "igm.gg" adlı bir Chrome uzantısıdır. IgM ise, bağışıklık sistemi tarafından ilk üretilen antikorlardan biridir ve genellikle yeni bir enfeksiyonla karşılaşıldığında ilk tepkiyi verir. Bu nedenle, "IGM GG" ve "IgM" farklı alanlarda kullanılan terimlerdir; "IGM GG" bir uzantı adını, "IgM" ise bağışıklık sistemiyle ilgili bir antikoru ifade eder.

IGF-1R'nin hücre dışı kısmına bağlanarak aktivasyonu engelleyen insan monoklonal antikoru hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, IGF-1R'yi hedef alan bazı monoklonal antikorlar şunlardır: Ganitumab. LMAb1. Ayrıca, Pertuzumab da HER2 proteininin hücre dışı alanı II'ye bağlanarak HER2'nin diğer HER reseptörleri ile heterodimerizasyonunu engelleyen insanlaştırılmış bir IgG1 monoklonal antikorudur.

Anti-Toxoplazma IgM ve IgG antikorlarının yükselmesinin bazı nedenleri: Geçirilmiş enfeksiyon: IgM antikorlarının pozitif bulunması, kişinin enfeksiyon etkeni ile aylar veya yıllar önce karşılaştığını gösterir. Akut enfeksiyon: IgG antikorlarının ilk 1-2 haftada ortaya çıkması ve 6-8. haftalarda en üst seviyeye ulaşması, akut enfeksiyonu işaret eder. Konjenital enfeksiyon: Hamilelik sırasında annenin toksoplazma ile enfekte olması, bebeğe geçerek konjenital toksoplazmoza yol açabilir. IgM ve IgG antikorlarının yükselmesi, bağışıklık sistemi zayıflamış kişilerde daha şiddetli sağlık sorunlarına işaret edebilir. Doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Anti kardiyolipin antikorlarının yüksekliğinin bazı nedenleri: Antifosfolipid sendromu (APS). Lupus. Enfeksiyonlar. Anti kardiyolipin antikorlarının yüksekliğinin kesin nedenini belirlemek için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Anti-dsDNA antikorları, öncelikle sistemik lupus eritematozus (SLE) gibi otoimmün hastalıkların tanısında kullanılır. Anti-dsDNA antikorlarının yükselebileceği diğer durumlar: Sjögren sendromu; mixed konnektif doku hastalıkları; progresif sistemik skleroz; kronik aktif hepatit; enfeksiyöz mononükleoz; biliyer siroz. Anti-dsDNA testi sonuçları, yalnızca diğer klinik ve laboratuvar bulgularıyla birlikte yorumlanarak değerlendirilmelidir.

Lupus (kelebek hastalığı) teşhisinde pozitif çıkan tahliller şunlardır: Antinükleer Antikor (ANA) Testi: Lupus hastalarının çoğunda ANA testi pozitif çıkar, ancak bu tek başına tanı koymak için yeterli değildir. Anti-dsDNA ve Anti-Smith Antikorları: Bu testler lupus için daha belirleyicidir. Tam Kan Sayımı (CBC): Beyaz kan hücreleri veya trombositlerde düşüklük gösterebilir. Eritrosit Sedimentasyon Hızı (ESH): Sistemik hastalıklarda normalden yüksek olabilir. Böbrek ve Karaciğer Fonksiyon Testleri: Kan testleri, bu organların ne kadar iyi çalıştığını değerlendirir. İdrar Testi: Lupus böbrekleri etkileyebilir, idrarda protein veya kan görülebilir. Lupus teşhisi için tek bir test yeterli değildir; doktor, hastanın klinik bulgularını ve laboratuvar sonuçlarını bir arada değerlendirir.

Antikorlar, glikoproteinler olarak sınıflandırılan organik bileşiklerdir. Antikorlar, plazma B hücreleri (bir tür beyaz kan hücresi) tarafından üretilir ve Y şeklinde bir molekül oluşturmak üzere iki ağır zincir ve iki hafif zincirden oluşur.

Humoral immünitede rol oynayan antikorlar şunlardır: İmmünoglobulin G (IgG). İmmünoglobulin M (IgM). İmmünoglobulin A (IgA). İmmünoglobulin E (IgE). İmmünoglobulin D (IgD).

Anti-HBe, akut dönemde pozitifleşebilir. Akut hepatit B enfeksiyonunda, HBeAg ile hemen hemen aynı zamanda pozitifleşir ve HBsAg’den daha önce kaybolur. Ancak, anti-HBe'nin pozitifleşmesi, iyileşme dönemine girildiğinin bir göstergesi olarak kabul edilir. Anti-HBe testi, enfekte bir kişinin bulaştırıcılık olasılığının yüksek olup olmadığını değerlendirmeye yardımcı olur. Test sonuçlarının doğru yorumlanması için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Anti-SSA (Ro) antikorları, özellikle Sjögren sendromu ve sistemik lupus eritematozus (SLE) gibi otoimmün hastalıkların tanısında önemlidir. Anti-SSA antikorlarının yükseldiği bazı hastalıklar: Sjögren sendromu: Hastaların yaklaşık %70’inde bulunur. Sistemik lupus eritematozus (SLE): Hastaların yaklaşık %30-50’sinde pozitif olabilir. Neonatal lupus: Anti-SSA antikorlarına sahip annelerden doğan bebeklerde görülebilir. Subakut kutanöz lupus eritematozus (SCLE). Primer biliyer siroz. Sistemik skleroz (SSc), polimiyozit/dermatomiyozit (PM/DM), romatoid artrit (RA) ve karışık bağ dokusu hastalığı (MCTD) gibi diğer bazı otoimmün hastalıklar. Anti-SSA antikorlarının varlığı, belirli otoimmün hastalıkların teşhisinde önemli bir belirteçtir, ancak kesin tanı için klinik semptomlar ve diğer laboratuvar testleri ile birlikte değerlendirilmesi gereklidir.

Membranoproliferatif glomerülonefrite (MPGN) neden olan antikorlar arasında C3 nefritik faktörler (C3NeFs) bulunur. Ayrıca, MPGN'nin etiyolojisinde rol oynayan bazı durumlar şunlardır: Enfeksiyonlar: Viral (özellikle HCV), bakteriyel ve parazitik enfeksiyonlar; Otoimmün hastalıklar: Örneğin, lupus; Paraproteinemi. MPGN, idiyopatik (nedensiz) olarak da gelişebilir.