Antikorlar

IgM ve IgG arasındaki temel farklar şunlardır: Üretim Zamanı: IgM, yeni bir enfeksiyon veya yabancı antijenle karşılaşıldığında ilk üretilen antikordur. Konum: IgM, kan ve lenf sıvılarında bulunurken, IgG tüm vücut sıvılarında bulunur. Büyüklük: IgM, antikorlar arasında en büyük yapıya sahiptir. Koruma Süresi: IgM, kısa süreli koruma sağlar ve enfeksiyon kontrol altına alındığında üretimi azalır. Plasenta Geçişi: IgG, plasentayı geçerek fetüse bağışıklık desteği sunar. Özetle, IgM enfeksiyonun erken döneminde hızlı koruma sağlarken, IgG uzun vadeli bağışıklık oluşturur.

Akut dönemde pozitifleşen antikorlar, enfeksiyonun türüne göre değişiklik gösterebilir. Hepatit B enfeksiyonu için: Anti-HBc IgM. HBsAg. COVID-19 enfeksiyonu için: IgM antikoru. IgG antikoru.

Ig G molekül ağırlığı: 150.000 molekül ağırlığındadır. Ig M molekül ağırlığı: En büyük immunoglobulinlerden olup, Y şeklindeki 5 adet molekülün birbirine bağlanması ile oluşan pentamer yapısı nedeniyle molekül ağırlığı daha yüksektir. Ig G, normal insan serumundaki immunoglobulinlerin yaklaşık %70-75’ini oluştururken, Ig M yaklaşık %7-10’unu oluşturur.

Anti HBc ve anti HBe'nin aynı anda pozitif olması mümkündür. Bu durum, aşağıdaki durumlarda görülebilir: Akut viral hepatit B. HBeAg üretimini bozan mutasyonlar. Vahşi ve mutant virüsle eş zamanlı enfeksiyon. HBeAg ve anti-HBe immün komplekslerinin disosiye olması. Ayrıca, HBeAg serokonversiyonuna ulaşmış ve HBeAg negatif, anti-HBe pozitif olan kişiler, daha sonra HBeAg pozitif hale gelebilir.

Anti-HBe pozitifliği, enfekte kişinin vücudunda virüs replikasyonunun devam ettiği ve dolayısıyla bulaşıcılık özelliğinin bulunduğu anlamına gelir. Anti-HBe, HBeAg'ye karşı vücudun ürettiği bir antikordur. Anti-HBe yıllarca pozitifliğini koruyabilir, ancak kişinin iyileşmeye başlamasıyla anti-HBe antikorları pozitif hale gelir ve kısa bir süre sonra HBe antijeni negatifleşir. Anti-HBe testi sonuçlarının doğru yorumlanması için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Miyastenia gravis (MG) hastalığında bakılan antikorlar şunlardır: Asetilkolin reseptör (AChR) antikoru. Kas spesifik tirozin kinaz (MuSK) antikoru. Lipoprotein reseptör ilişkili protein 4 (LRP4) antikoru. Ayrıca, antikor saptanmayan hastalar "seronegatif MG" olarak tanımlanır ve bu grupta hastalığın nedeni bilinmeyen antikorlar olabilir. Teşhis için ayrıca kan tetkikleri, sinir iletim testleri, tek lifli elektromiyografi (EMG) ve ilaç testleri gibi yöntemler de kullanılır.

Monoklonal antikorların önemli olmasının bazı nedenleri: Hastalıklarla mücadelede etkinlik: Monoklonal antikorlar, her bir antikorun sadece tek bir antijene bağlanma özgüllüğü göstermesi ve bazı antijenlerin bağışıklık sistemini bir kez uyarmaları sonrasında o hastalık için ömür boyu dayanıklılık sağlaması nedeniyle klasik tekniklerle üretilen antikorlardan daha etkilidir. Kanser tedavisinde kullanım: Monoklonal antikorlar, kanser hücrelerinde spesifik olarak üretilen antijenleri hedef alarak kanser tedavisinde kullanılır. Az yan etki: Radyoaktif kimyasal veya toksin ile işaretlenmiş monoklonal antikorlar, hedef moleküle yöneldikleri için az yan etkiye neden olurlar. Kolay ve hızlı üretim: Monoklonal antikor bazlı bir ilacın üretimi, inorganik kökenli bir ilacın üretimine kıyasla daha kısa sürede tamamlanabilir. Güvenli kullanım: Monoklonal antikorlar, büyük moleküller olmalarına rağmen, vücutta birikim sonucu zehirlenmelere yol açabilen çoğu ilacın aksine, neredeyse hiç toksik etki göstermezler.

Aktif ve pasif bağışıklık arasındaki temel farklar şunlardır: Aktif bağışıklık, vücut hastalık yapıcı bir mikroorganizma ile karşılaştığında o organizmaya özgü antikor oluşturmasıdır. Pasif bağışıklık, kişi hastalıkla savaşan antikoru kendi üretmediğinde, antikorlar dışarıdan verildiğinde kazanılır. Ayrıca, aktif bağışıklık doğal olarak ve tıbbi uygulamalarda, pasif bağışıklık ise doğal olarak ve tıbbi senaryolarda elde edilebilir.

Antinötrofil sitoplazmik antikorlar (ANCA) bazı kanser türleriyle ilişkili olarak yükselebilir, ancak bu durum her zaman kesin bir gösterge değildir. ANCA pozitifliği ile ilişkili bazı kanser türleri: Akciğerin küçük hücre dışı kanseri. Prostat, meme, kolon ve renal hücreli kanser. Küçük hücreli akciğer kanseri daha nadir olarak bildirilmiştir. ANCA testi, vaskülit ve diğer bazı hastalıkların tanısında da kullanılır, bu nedenle kanser teşhisi için tek başına yeterli değildir. ANCA seviyelerinin zamanla değişebileceği ve bazen hastalık iyileşse bile pozitif kalabileceği unutulmamalıdır. ANCA testi veya kanser teşhisi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Monoklonal ve poliklonal antikorlar, biyoteknolojide farklı yöntemlerle üretilen ve çeşitli özellikleri olan antikor türleridir. Monoklonal Antikorlar: Üretim Yöntemi: B hücrelerinin tek bir klonundan elde edilir. Özellikler: Sadece bir epitopa karşı reaksiyon gösterir, yüksek özgüllük ve güçlü tanıma yeteneği vardır. Kullanım Alanları: Teşhis (kanser, HIV testi) ve tedavi (viral ve paraziter hastalıklar, kanser) amacıyla kullanılır. Poliklonal Antikorlar: Üretim Yöntemi: İmmünize edilen hayvanların (genellikle tavşan, at, keçi) serumlarından elde edilir. Özellikler: Farklı hücreler tarafından üretilir ve immünokimyasal olarak aynı yapıda değildir, özgüllüğü zayıftır ancak daha fazla epitopu tanıyabilir. Kullanım Alanları: Düşük bolluklu proteinlerin tespitinde ve bazı ilaç konsantrasyonlarının kontrolünde kullanılır.

Oksijene en yüksek afinite, miyoglobinde bulunur. Miyoglobin, tüm memelilerde başlıca kas dokusunda bulunan bir hemoproteindir. Hemoglobin için de farklı oksijen bağlanma afinitesi formları bulunur: R (relaxed) formu. T (taut) formu.

Anti-tTG IgA ve anti-tTG IgG arasındaki temel farklar şunlardır: Hedef antikorlar: Anti-tTG IgA testi, doku transglutaminaz IgA antikorlarının varlığını tespit ederek çölyak hastalığını teşhis eder. Tercih edilen test: Çoğu hasta için Anti-tTG IgA testi, çölyak hastalığını teşhis etmede daha hassas ve spesifik olduğu için tercih edilir. IgA eksikliği: IgA eksikliği olan hastalarda Anti-tTG IgG testi kullanılır, çünkü bu hastalar yeterli miktarda IgA antikoru üretmeyebilir. Cascade testi: Bazı laboratuvarlarda, toplam IgA ölçümüyle başlayan bir test algoritması izlenir. Her iki test de enzim bağlantılı immünosorbent testleri (ELISA) olup, tanı koymak için ince bağırsak biyopsisi ile doğrulanması gerekir.

Anti-mikrozomal antikor (Anti-TPO) yüksekliğinin görüldüğü bazı hastalıklar: Hashimato tiroiditi (Hashimato tipi tiroid bezi iltihabı). Tiroid kanser hücreleri artışı. Nodüler guatr. Genetik etkiler. Eklem iltihabı. Gebelik problemleri (anne karnında bebek ölümü, gebelik zehirlenmesi, tüp bebek çalışmalarında olumsuzluk). Ayrıca, normal popülasyonun %5-10'unda düşük düzeyde Anti-TPO yüksekliği görülebilir.

Brusella IgM ve IgG arasındaki temel farklar şunlardır: Üretim Zamanı: Brusella enfeksiyonunun ilk haftasında IgM antikorları, 10-14 gün içinde ise IgG antikorları ortaya çıkar. Tepe Noktası: Her iki antikor tipi de dördüncü haftada pik yapar. Kroniklik: IgG antikorları tedavi ile düşerken, IgM yıllarca düşük titrede pozitif kalabilir. Kronik ve Relaps Vakalar: IgG titrelerinin ısrarla yüksek kalması, enfeksiyonun etkin şekilde tedavi edilemediğini, kronik enfeksiyonu ya da hastalığın tekrarladığını düşündürür. Kullanım Alanları: Akut Enfeksiyon: Yüksek IgM seviyesi, akut bruselloz lehine bir bulgu olarak değerlendirilir. Kronik ve Relaps Vakalar: IgG ve IgA antikorlarında ikinci bir yükselme, relaps olduğunu gösterir. Tanıda, hastanın öyküsü, şikayetleri ve fizik muayenesi ile serolojik testlerin birlikte yorumlanması önemlidir.

CK5/6 antikoru, aşağıdaki tümörlerde pozitif sonuç verebilir: Bazal benzeri meme kanserleri. Akciğer karsinomları. Ayrıca, CK5/6'nın pozitifliği, boyutu 3 cm'den büyük, makroskopik incelemede geniş nekroz alanları bulunan ve yüksek mitotik aktivite gösteren grade 3 meme kanserlerinde de gözlemlenebilir. Teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Cogan sendromu hastalarında pozitif çıkabilen antikorlar şunlardır: Anti-ısı şoku protein antikorları. Antinötrofil sitoplazmik antikor (ANCA). Romatoid faktör (RF). Antinükleer antikor (ANA). Antikardiyolipin antikorları. Ayrıca, Chlamydia psittaci ve Chlamydia trachomatis enfeksiyonlarına yönelik antikorlar da rapor edilmiştir. Cogan sendromu tanısı için tanı koydurucu herhangi bir laboratuvar testi bulunmamaktadır.

Anti-HBs ve anti-HBe aynı anda pozitif olabilir, ancak bu durum genellikle hastalığın erken dönemlerinde veya bağışıklık sisteminin virüsle yeterince savaşamadığı durumlarda görülür. Örneğin, akut viral hepatit B'de HBeAg ve anti-HBe birlikte kısa bir süre pozitif kalabilir. Test sonuçlarının doğru yorumlanması için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Tip II aşırı duyarlılık reaksiyonlarında etkin olan antikorlar IgG ve IgM sınıfındadır. Bu reaksiyonlarda, vücudun kendi hücreleri üzerinde yer alan antijenlere karşı gelişen bağışıklık yanıtı sonucu antikorlar oluşur.

Antikardiyolipin pozitifliği, aşağıdaki hastalıklarda görülebilir: Antifosfolipid sendromu (APS). Lupus. Enfeksiyonlar. Antikardiyolipin pozitifliğinin hangi hastalıkta görüldüğüne dair kesin bilgi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Coombs testinde bakılan antikorlar, testin türüne göre değişiklik gösterir: Direkt Coombs testinde: Eritrositlere yapışmış ancak aglütinasyon oluşmamış anti-Rh antikorları incelenir. İnsan antiglobülini (Coombs serumu) eklendiğinde aglütinasyon gözlemlenir. İndirekt Coombs testinde: Kanda bulunan ve alyuvarlara karşı olan antikorlar tespit edilir. O Rh+ eritrositler kullanılarak hasta serumunda antikor aranır. İnsan antiglobülini (Coombs serumu) eklendiğinde aglütinasyon gözlemlenir.