Anadolu

Kayserililerin kökeni, tarih boyunca bölgeye yerleşen farklı topluluklara dayanmaktadır. Oğuz Boyları: Kayseri'nin etnik yapısının temelinde Oğuz Türkmenleri yer almaktadır. Selçuklu ve Osmanlı Dönemi: 1071 Malazgirt Zaferi'nden sonra Selçuklu Türkleri Anadolu'ya yerleşmiş, ardından Osmanlı döneminde Türkmen aşiretleri Kayseri'ye yerleştirilmiştir. Göçler: Moğol istilaları ve çeşitli savaşlar nedeniyle bölgeye göçler olmuştur. Bu nedenle, Kayserililerin büyük ölçüde Türk ve özellikle Türkmen kökenli olduğu gözlemlenmektedir.

Anadolu'da kurulan ilk Türk beyliklerinden bazıları şunlardır: Danişmendliler (1080-1178). Saltuklular (1072-1202). Mengücekler (1072-1277). Artuklular (1102-1409). Çaka Beyliği (1081-1093). Dilmaçoğulları (1085-1192). Çubukoğulları (1085-1112). Tanrıvermişoğulları (1081-1093). Bu beylikler, Malazgirt Zaferi'nden sonra Anadolu'nun Türkleşmesi ve İslamlaşmasında önemli rol oynamıştır.

"Vakt-ı Aban" ifadesinin hangi yöreye ait olduğuna dair bilgi bulunamadı. Ancak, "aba" kelimesi genellikle Doğu Anadolu Bölgesi'nin bazı illerinde, özellikle Erzurum, Ağrı, Iğdır, Kars gibi illerde kullanılır. Aba, yünden yapılan kalın, kaba, kolsuz ve yakasız bir erkek giysisidir.

Termessos Antik Kenti'nin hikayesi şu şekilde özetlenebilir: Kuruluş: Termessos, Anadolu'nun en eski halklarından Luvi'lerin soyundan gelen Solym'ler tarafından kurulmuştur. Büyük İskender'in Kuşatması: M.Ö. 333'te Büyük İskender şehri kuşatmış, ancak Termessoslular'ın güçlü direnişi nedeniyle başarılı olamamıştır. Ptolemyler Dönemi: İskender'in ölümünden sonra kent, Ptolemyler tarafından ele geçirilmiştir. Roma ile İlişkiler: M.Ö. 71'de Roma ile "dostluk ve ittifak" içinde olan Termessos'un bağımsız olduğu ve kendi kanunlarını kendisinin yapacağı Roma Senatosu'nda kabul edilmiştir. Bizans ve Sonrası: Bizans döneminde ve sonraki devirlerde kentten bahsedilmiyor, yeni bir yerleşime de rastlanmıyor. Termessos, coğrafi konumu sayesinde en savaşçı kabilelerin bile gözünden kaçmış ve depremler ile doğal bozulmalar haricinde neredeyse bütün yapılarıyla günümüze kadar ulaşabilmiş bir antik kenttir.

Yaşar Kemal, İnce Memed romanını, Anadolu halkının geri kalmışlığı, köy hayatının sefaleti ve ağaların yöreye tamamen hakim olması gibi toplumsal sorunları yansıtmak ve bu duruma karşı bir isyan öyküsü anlatmak için yazmıştır. Yazar, romanı yazma nedeninin, eşkıya olan amca oğlunun dağda vurulması olduğunu 1987 yılında bir söyleşisinde belirtmiştir. Yaşar Kemal, İnce Memed ile sadece bir kahramanlık öyküsü anlatmamış, aynı zamanda Anadolu'nun sosyal ve ekonomik yapısını, köylülerin yaşam koşullarını ve feodal düzenin zalimliğini gözler önüne sermiştir.

Çarık, Osmanlı döneminde özellikle Karadeniz ve İç Anadolu bölgelerinde yaygın olarak giyilen bir ayakkabı türüdür. Karadeniz yöresine ait çarık türleri: Hasıllı çarık: İşlenmiş deriden yapılır ve tokayla ayağa geçirilir. Kongoş (muşi) çarığı: Hayvanın diz kapağı ile tırnakları arasındaki deriden yapılır, delikli olduğundan şokali ile kapatılır. İç Anadolu yöresine ait çarık türleri: Sırlımlı çarık: Erkekler tarafından giyilir. Tokalı ve aynalı çarık: Kadınlar tarafından giyilir.

Kayseri'nin adı, tarih boyunca yaşadığı isim değişikliklerinin son halkası olan "Kayseri" olarak, 7. yüzyılda Arap ordularının şehri ele geçirmesinden sonra "Caesarea" adının okunuşuyla tescil edilmiştir. Şehrin bilinen en eski adı "Kanisti"dir. "Kayser" veya "kaysar", Roma ve Doğu Roma (Bizans) imparatorlarına verilen "Caesar" unvanının İslam ülkelerinde kullanılan biçimidir.

Dicle ilçesinin meşhur olan bazı yerleri şunlardır: Kral Kızı Taşı: Bir kayalık üzerinde inşa edilen ve uzaktan bakıldığında ev gibi görünen bu yapı, içerisinde çürümüş kilise kalıntıları bulunan bir mezarla dikkat çeker. Yukarı Camii: İlçenin en eski camisi olarak kabul edilen bu yapı, aynı zamanda Şeyh Sait İsyanı'nın başladığı yer olarak bilinir. Pir Mansur Türbesi: Dere köyü yakınlarında bulunan ve 700'lü yıllarda inşa edildiği söylenen türbe, Abbasi kökenli Pir Mansur'a adanmıştır. Dicle Nehri: Serin suları ve yemyeşil kıyılarıyla doğa severlerin ilgisini çeker. Malabadi Köprüsü: Artuklular döneminde inşa edilen ve Dicle Nehri'nin en geniş kemerlerinden birine sahip olan tarihi bir köprüdür. Hasuni Mağaraları: Kayalara oyulmuş bu mağaralar, geçmiş medeniyetlerin izlerini taşır ve tarih meraklıları için eşsiz bir deneyim sunar. Karacadağ Etekleri: Yemyeşil doğasıyla yürüyüş ve kamp yapmak isteyenlerin tercih ettiği bir bölgedir. Dicle Höyüğü: Bölgenin tarih öncesi dönemlerine ışık tutan arkeolojik bir alandır. Mezopotamya Manzarası Seyir Noktası: Gün doğumu ve gün batımında etkileyici bir atmosfer sunar. Kervansaray Kalıntıları: Tarihin ticaret yollarını ve geçmiş medeniyetlerin yaşam tarzını yansıtır.

Manavlar, aslen kuzeybatı Anadolu'da yaşayan Hanefi Sünni Türkmenlerdir. Manav kelimesinin kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır: Türkistan bağlantısı. Ana Tanrıça'nın halkı. Manavların Türk olup olmadığına dair bir bilgi bulunamamıştır.

Kaymaklı'da hangi Türk boyunun bulunduğuna dair bilgi bulunamadı. Ancak, Türkiye'de farklı illerde yaşayan bazı Türk boyları şunlardır: Kayı Boyu: Afyon, Amasya, Ankara, Çorum, Diyarbakır, Erzincan, Eskişehir, Giresun, Isparta, Kastamonu, Nevşehir, Niğde, Tekirdağ. Afşar Boyu: Afyon, Amasya, Ankara, Antalya, Bolu, Çankırı, Çorum, Denizli, Erzincan, Isparta, Kastamonu, Kayseri, Konya. Çepni Boyu: Afyon, Amasya, Balıkesir, Bolu, Bursa, Çanakkale, Çorum, Giresun, İzmir, Kastamonu, Kırşehir. Türk boylarının yerleşim yerleri zamanla değişmiş olabileceğinden, güncel bilgiler için ilgili kaynakların kontrol edilmesi önerilir.

Türkiye Selçuklu Devleti'nin Anadolu'yu Türk yurdu haline getirmek için yaptığı bazı faaliyetler şunlardır: Fetihler: 1071 Malazgirt Zaferi'nden sonra Anadolu'nun çeşitli bölgelerine akınlar düzenleyerek Bizans'ın gücünü zayıflatmışlardır. Kervansaraylar: Anadolu yollarını kervansaraylarla donatarak ticaret yollarını güvence altına almış ve ticari hareketliliği artırmışlardır. Göçler: Türkmenleri sistematik bir şekilde iskân ederek İç ve Doğu Anadolu'nun Türkleşmesini sağlamışlardır. Siyasi Birlik: Anadolu'da kalıcı Türk varlığını sağlamak için Bizans'a karşı sürekli mücadele etmiş ve siyasi birliği korumaya çalışmışlardır. Kültürel ve Dini Yayılma: İslamiyet'i yayarak Anadolu'nun kültürel ve dini kimliğinin değişmesine katkıda bulunmuşlardır. Ayrıca, Anadolu'da medreseler, camiler ve imarethaneler inşa ederek bölgenin kültürel mirasını zenginleştirmişlerdir.

Moğolların Anadolu'yu işgal etmesinin başlıca nedenleri şunlardır: Kösedağ Savaşı'nda (1243) Anadolu Selçuklu Devleti'nin yenilgisi. Türkiye Selçuklu Devleti'nin tutarsız yönetimi. Vatikan Kilisesi'nin faaliyetleri. Türkmen beylerinin direnişi. Moğollar, 1335 yılında İlhanlı Devleti'nin yıkılışına kadar Anadolu üzerinde gerçek gücü elinde tuttu.

Hayır, Hatti ve Hitit aynı değildir. Hatti, Hititlerden önce Anadolu'da yaşamış yerli bir halktır. Hititler, M.Ö. 2000 civarında Anadolu'ya göç ederek Hatti beyliklerini egemenlikleri altına almış ve "Hatti Ülkesi" adını kullanmaya devam etmişlerdir. Hitit adı, Hatti kelimesinin bozulmuş halidir.

Anadolu Medeniyetleri Müzesi'nde sergilenen bazı uygarlıklar: Hitit (Eti). Frig. Urartu. Asur Ticaret Kolonileri. Müzede ayrıca Paleolitik Çağ, Kalkolitik Çağ, Eski Tunç Çağı gibi dönemlere ait eserler de bulunmaktadır.

Gölköy halkının nereden geldiğine dair kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, ilçenin tarihi, Ordu ili ve yöresinin tarihiyle birlikte incelenmektedir. Gölköy'ün eski adı Hapsamana'dır. Anadolu Selçuklu Devleti'nin İlhanlı Devleti'nin egemenliğine girmesiyle, Anadolu'ya gelen Türk boyları kendi beyliklerini kurmuşlardır. Gölköy, 17. yüzyılda bugünkü yerine taşınmış ve 1936 yılında ilçe statüsü kazanmıştır.

Likyalılar Türk değildir. Likyalılar, Antik Çağ'da güneybatı Anadolu'daki Likya ülkesinin halkıdır. Likyalıların kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır.

Bitinya bölgesi, M.Ö. 377 ve M.Ö. 64 yılları arasında var olan Bitinya Krallığı'nın hüküm sürdüğü bölgedir. Bitinya bölgesinin sınırları içinde yer alan bazı şehirler: Prousa/Prussa (Bursa); Apollonia/Apolyond (Gölyazı); Myrleia (Mudanya); Kios (Gemlik); Besbikos (İmralı Adası); Nikaia, İlirya (İznik); Posedion burnu (Bozburun, Armutlu); Ksenodokhion (Yalova); Basilinopolis (Çeltikçi); Prainetos (Karamürsel). Bitinya bölgesi, İzmit Körfezi, İstanbul, Sakarya ve Bursa arasında kalan bölgede yer alır.

Türkiye'nin gerçek tarihinin ne zaman başladığına dair farklı görüşler bulunmaktadır. Bazı görüşlere göre Türkiye'nin tarihi, eski çağlara dayanmaktadır: Kâzım Mirşan'ın tezine göre, Türk tarihi 10.000 yıl öncesine kadar uzanmaktadır. Akademisyenlerin savunduğu yeni tezlere göre, Türk tarihi MÖ 16.000'li yıllara dayanmaktadır. Diğer bir görüşe göre ise Türkiye'nin tarihi, Anadolu'nun çeşitli medeniyetlere ev sahipliği yaptığı dönemlerle başlar: M.Ö. 7500 civarında var olan Çatalhöyük gibi neolitik dönem yerleşim yerleri. M.Ö. 6. yüzyıldan itibaren bölgenin Yunan şehir-devletleri tarafından kolonileştirilmesi. M.Ö. 1. yüzyılda Türkiye topraklarının Roma İmparatorluğu'nun hakimiyetine girmesi. Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşu ise 1923 yılında gerçekleşmiştir. Bu nedenle, Türkiye'nin gerçek tarihinin başlangıcı konusunda kesin bir görüş birliği bulunmamaktadır.

Germencik halkının kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. Göçebe Aşiretler: Germencik, 15. yüzyılın başlarında Bursa, Konya ve Afyon bölgelerinden gelen göçebe aşiretler tarafından yerleşilmiştir. Germiyan Beyliği: Bir diğer görüşe göre ise Germencik, Germiyan Beyliği ile bağlantılı olarak isimlendirilmiş olabilir. Germencik, 1902 yılında "Değirmencik" adı altında resmi bir yerleşim merkezi olarak kurulmuş ve 1948 yılında ilçe statüsüne kavuşmuştur.

Türk halı ve kilimlerinde en çok kullanılan motiflerden bazıları şunlardır: Eli belinde. Koç boynuzu. Hayat ağacı. Göz ve muska. Kuş. Su yolu. Akrep. Pıtrak. Motiflerin anlamları, kültürel ve bölgesel farklılıklara göre değişebilir.