Egzistansiyalizm (varoluşçuluk), 19. yüzyıl sonları ile 20. yüzyılda, felsefi düşüncenin salt düşünen özne ile değil, eyleyen, duyumsayan, yaşayan bir birey olarak insan öznesi ile başladığı inancını paylaşan filozofların çalışmalarını kapsayan bir terimdir. Egzistansiyalizm akımının temel fikirleri: Varoluş bireyseldir. Varoluş, bir olanaklar bütünüdür. Önemli olan gerçek, kişisel gerçektir. Evrensel ahlak anlayışı yoktur. İnsan, kendi değerlerini kendisi oluşturur ve geleceğini kendisi belirler. Egzistansiyalizm, ilk olarak Alman düşünür Martin Heidegger tarafından ortaya atılmış, İkinci Dünya Savaşı yıllarında Fransız düşünür ve romancı Jean Paul Sartre'nin benimsemesi ve edebiyata uygulamasıyla yaygınlaşmıştır. Bazı önemli temsilcileri: Jean Paul Sartre, Albert Camus, Andre Gide, Samuel Beckett, Franz Kafka.