TehlikeliMaddeler

ADR (Tehlikeli Malların Karayolu ile Uluslararası Taşımacılığına İlişkin Avrupa Anlaşması) kapsamında meydana gelen kazaların bazı özellikleri şunlardır: Kaza Raporu: Tehlikeli madde serbest kalması durumunda kaza raporu oluşturulmalıdır. Acil Durum Planları: Tehlikeli madde taşımacılığında, her taşınan maddeye göre bir tehlike anında taraflar için acil harekât planı oluşturulmalıdır. Tünel Kısıtlamaları: Patlayıcı ve radyoaktif madde taşıyan araçlar hariç, tehlikeli madde sınıfına giren diğer araçlar, belirli tünellerden ancak saat 01.00'den sonra, güvenlik önlemleri alınarak geçiş yapabilir. Taşıma Belgeleri: Gönderici tarafından hazırlanan taşıma belgesinde, tehlikeli maddenin UN numarası, miktarı, paketleme grubu ve tünel kısıtlama kodu gibi bilgiler yer almalıdır. Sürücü Belgeleri: Tehlikeli madde taşıyan araç sürücüleri, SRC-5 belgesine sahip olmalıdır.

Bütan gazı, yüksek derecede yanıcı ve tehlikeli bir gazdır. Bütan gazının insan sağlığı üzerindeki bazı olumsuz etkileri şunlardır: saldırganlık; olası bilinç kaybı; kısa süreli hafıza kaybı; konuşma bozukluğu; koordinasyon kaybı; halüsinasyonlar; kronik baş ağrısı; ataksi (kas koordinasyonu eksikliği); baş dönmesi; nefes darlığı; burun kanamaları; kronik veya sık öksürük; depresyon; kaygı; kulak çınlaması (kulak veya kafadaki ses). Ayrıca, yüksek konsantrasyonda bütan gazına maruz kalmak, oksijen eksikliğine bağlı olarak hipoksi, zatürree, kalp yetersizliği veya kalp durmasına da yol açabilir. Bütan gazı ile çalışırken, gaz algılama sistemleri ve uygun güvenlik önlemleri alınmalıdır.

IMDG Kod sınavı, özellikle ADR eğitimi alınmamış kişiler için zor olabilir. IMDG Kod sınavı, 25 sorudan oluşur ve başarılı olabilmek için en az 70 puan almak gereklidir. ADR eğitimi almış kişiler için ise IMDG Kod eğitimi ve sınavı daha kolay olabilir. Sınavın zorluğu, kişinin bilgi birikimine ve hazırlık sürecine bağlı olarak değişebilir.

Bir kimyasalın parlama noktası, bir tutuşturma kaynağı verildiğinde, madde buharının tutuşacağı en düşük sıcaklıktır. Parlama noktası, sıvının yanıcılık sınıfını belirlemek için kullanılır: Düşük parlama noktası (<38°C). Orta parlama noktası (38-93°C). Yüksek parlama noktası (>93°C). Parlama noktası, güvenlik açısından kritik bir parametredir çünkü bu noktanın üzerinde, parlayıcı sıvıların buharlarının havayla karışarak tutuşma riski bulunur. Parlama noktası tayini, kimyasal üretim, yakıt endüstrisi, farmasötik ürünler ve çevresel güvenlik gibi birçok alanda kritik bir analiz yöntemidir.

İspirtonun mavi olmasının sebebi, tehlikesini fark etmek için yapılan görsel bir uyarıdır. İspirto, mavi veya mor renkli olabilir. Bu renkler, alkolün kendisinden değil, içine katılan denatüranlardan kaynaklanır. İspirtoya kendine özgü menekşe moru rengini vermesi için permanganat eklenir. İspirto, yüksek derecelerde alkol içerdiğinden yanıcı ve zehirli bir maddedir.

Metil asetat, belirli koşullar altında tehlikeli kabul edilebilir: Yanıcılık: Metil asetat çok yanıcı bir sıvıdır; düşük parlama noktası nedeniyle çoğu ortam sıcaklığında tutuşabilir. Sağlık riskleri: Buharının solunması baş ağrısı, baş dönmesi veya mide bulantısına neden olabilir. Çevresel etki: Sucul yaşam için zararlı olabilir. Güvenlik önlemleri: Cilt, göz, burun ve boğaz ile temasını önlemek için kişisel koruyucu ekipman kullanılmalıdır. Serin, kuru ve iyi havalandırılmış alanlarda, ısı ve güçlü asit-bazlardan uzakta saklanmalıdır. Not: Metil asetatın tehlikeleri, bulunduğu konsantrasyona ve bölgesel düzenlemelere bağlı olarak değişebilir.

Sınıf 1 tehlikeli maddeler, ADR (Tehlikeli Maddelerin Karayolunda Taşınmasına İlişkin Avrupa Anlaşması) sınıflandırmasına göre patlayıcı maddeler ve nesneleri ifade eder. Bu sınıf, kendi içinde şu alt bölümlere ayrılır: 1.1: Kütlesel patlama tehlikesi olan madde ve nesneler. 1.2: Fırlama tehlikesi olan ancak kütle olarak patlama tehlikesi olmayan maddeler ve nesneler. 1.3: Yangın tehlikesi veya hafif bir patlama ya da fırlama tehlikesi olan, ancak kitlesel patlama tehlikesi olmayan madde ve nesneler. 1.4: Belirgin bir tehlike içermeyen maddeler ve nesneler. 1.5: Kütlesel patlama tehlikesi olan ancak hassasiyeti çok az olan maddeler. 1.6: Kütlesel patlama tehlikesi olmayan, aşırı derecede düşük hassaslık düzeyindeki nesneler. Örnekler: Dinamit, barut, havai fişekler, mühimmat.

En tehlikeli yanıcı maddenin ne olduğuna dair kesin bir yanıt vermek mümkün değildir, çünkü tehlikeli madde sınıflandırması, maddenin neden olabileceği tehlikelere ve risklere göre yapılır. Tehlikeli yanıcı maddelerden bazıları şunlardır: Yanıcı sıvılar. Yanıcı katılar. Tehlikeli madde taşımacılığı ve depolanması uzmanlık gerektirdiğinden, bu tür maddelerle çalışırken mutlaka yetkili kişilere danışılmalıdır.

ADR sürücü yazılı talimatının nasıl hazırlanacağına dair bilgi bulunamadı. Ancak, ADR'ye göre sürücü yazılı talimatında yer alması gereken bazı unsurlar şunlardır: Kaza veya acil durum halinde yapılacaklar: Fren sistemi devreye sokulmalı, motor durdurulmalı ve akü devre dışı bırakılmalıdır. Ateşleme kaynaklarından kaçınılmalı, özellikle sigara içilmemeli veya elektrikli cihazlar kullanılmamalıdır. Acil yardım hizmetleri aranmalı ve olay hakkında bilgi verilmelidir. İkaz yeleği giyilmeli ve uygun ikaz işaretleri yerleştirilmelidir. Taşıma evrakları hazır bulundurulmalıdır. Dökülen maddelere dokunulmamalı ve solunmamalıdır. Uygun olduğunda yangın söndürücü kullanılmalıdır. Tehlikeli maddelerin su veya kanalizasyon sistemine karışması önlenmeli ve dökülenleri toplamak için araçtaki donanım kullanılmalıdır. Kazanın gerçekleştiği ortamdan uzaklaşılmalı ve acil yardım ekibinin talimatlarına uyulmalıdır. ADR sürücü yazılı talimatı, sürücünün anlayabileceği ve okuyabileceği bir dilde olmalıdır.

Yakıcı madde çeşitleri şu şekilde sınıflandırılabilir: Sınıf 5.1: Kendisi yanıcı olmadığı halde, diğer maddelerin tutuşmasına sebep olan veya yanmasını çabuklaştıran oksitleyici maddeler. Sınıf 5.2: Organik peroksit maddeler. Bazı yakıcı madde örnekleri: sülfür hardal (H, HD); nitrojen hardal (HN); levizit (L); fosgen oksim (CX). Yakıcı maddeler, kimyasal savaş ajanları arasında yer alır ve genellikle sıvı veya buhar halinde bulunurlar.

Proses güvenlik yönetimi, aşağıdaki riskleri kapsar: Yangın ve patlama: Tehlikeli kimyasalların kontrolsüz şekilde yayılması ve sızmasını önleyerek katastrofik olayların önüne geçer. Toksik yayılım: Toksik maddelerin çevreye yayılmasını engeller. Büyük ekipman hasarları: Proses donanımının sistem bütünlüğünün bozulmasını engeller. Ham madde veya mamul madde kaybı: Üretim durması gibi durumları minimize eder. İnsan hataları: Değişim yönetimi ve bakım operasyonlarında insan hatalarının etkilerini kontrol altına alır. Ayrıca, proses güvenlik yönetimi, iş sağlığı ve güvenliğinden farklı olarak, maddi kayıp ve işletmeye uzun vadeli zarar verebilecek riskleri hedefler.

Tehlikeli madde taşıyan araç takip mesafesi, yerleşim birimleri dışındaki tüm karayollarında en az 50 metredir. Takip mesafesi, aracın kilometre cinsinden hızının en az yarısı kadar olmalıdır.

En tehlikeli gıda katkı maddesi olarak birkaç madde öne çıkmaktadır: Potasyum Bromat (E924). Sodyum Nitrit (E250-E251) ve Sodyum Sülfit (E220-E228). Aspartam (E951). Mono Sodyum Glutamat (MSG - E621). Gıda katkı maddelerinin etkileri kişiden kişiye değişebilir ve sağlık sorunları yaşamamak için etiketlerin dikkatlice okunması önerilir.

Evet, kargoda boya taşınması yasak olabilir. Kargoda taşınması yasak olan boyalar arasında zehirli (biyositli) antifouling boyalar bulunmaktadır. Uluslararası kargo taşımacılığı kapsamında, yanıcı ve patlayıcı nitelikli tehlikeli maddeler de taşınamamaktadır. Gönderilerin yasaklı ürünler arasında yer almadığını kontrol etmek göndericinin sorumluluğundadır.

ADR (Tehlikeli Malların Karayolu ile Uluslararası Taşımacılığına İlişkin Avrupa Anlaşması), tehlikeli maddelerin sınıflandırılması ve etiketlenmesi için dokuz ana sınıf belirler: 1. Sınıf 1: Patlayıcı maddeler ve nesneler. 2. Sınıf 2: Gazlar. 3. Sınıf 3: Yanıcı sıvılar. 4. Sınıf 4: Yanıcı katılar, kendiliğinden yanabilen ve su ile tepkimeye giren maddeler (4.1, 4.2, 4.3 alt sınıfları). 5. Sınıf 5: Yükseltgen (oksitleyici) maddeler ve organik peroksitler (5.1, 5.2 alt sınıfları). 6. Sınıf 6: Zehirli ve bulaşıcı maddeler. 7. Sınıf 7: Radyoaktif malzemeler. 8. Sınıf 8: Aşındırıcı maddeler. 9. Sınıf 9: Çeşitli tehlikeli madde ve nesneler. Etiketleme, tehlikeli maddelerin ambalajlarında ve taşıma araçlarında belirli işaret ve piktogramların kullanılmasını içerir.

En tehlikeli tehlikeli madde olarak kabul edilebilecek tek bir madde yoktur, çünkü tehlikelilik, maddenin özelliklerine, kullanım şekline ve maruziyet riskine bağlı olarak değişir. Bazı uluslararası kaynaklar tarafından belirtilen en tehlikeli kimyasal maddelerden bazıları şunlardır: Botulinum toksini; VX sinir gazı; Klor triflorür. Tehlikeli kimyasal maddelerle çalışırken, kişisel koruyucu ekipman kullanımı ve uygun saklama ve kullanım yöntemleri gibi önlemler almak önemlidir.

Sınıf 1 ve 9 tehlikeli madde eğitimi süresi hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, tehlikeli madde taşımacılığı sürücü eğitimi (SRC5 Eğitimi) süresi şu şekildedir: ADR Temel Eğitimi: En az 18 ders saati teorik, 1 ders saati uygulama olmak üzere toplam 19 ders saati. ADR Tank Eğitimi: En az 12 ders saati teorik, 1 ders saati uygulama olmak üzere toplam 13 ders saati. ADR Sınıf 1 Eğitimi: En az 8 ders saati. ADR Sınıf 7 Eğitimi: En az 8 ders saati. Tehlikeli madde taşımacılığı eğitimlerinin süresi, ilgili uluslararası anlaşma ve sözleşmelerin güncellendiği yılın ilk altı ayı içerisinde alınmalıdır. Daha fazla bilgi için Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı'na başvurulması önerilir.

Tahriş edici madde sembolü, "Xi" olarak gösterilir. Bu sembol, anlık, uzun süreli ve tekrar eden temaslarda ciltte ve mukoz dokuda iltihap ve tahriş oluşmasına neden olan maddeleri ifade eder. Tahriş edici maddelerin göz ve cilt ile temas etmemesi, buharlarının solunmaması gerekir.

Yanıcılık ve parlayıcılık arasındaki fark şu şekilde açıklanabilir: Yanıcılık. Parlayıcılık. Yanıcılık ve parlayıcılık, malzemelerin alev alabilme özelliklerini tanımlamak için kullanılan kavramlardır.

Tehlikeli gazlar, kimyasal özelliklerine ve etkilerine göre farklı kategorilere ayrılır. İşte bazı tehlikeli gaz türleri: Toksik (zehirli) gazlar: Klor, hidrojen sülfür, amonyak, karbonmonoksit gibi gazlar solunum atmosferine yayıldıklarında ciddi sağlık sakıncaları yaratabilir. Basit boğucu gazlar: Azot, karbondioksit ve metan gibi gazlar, havadaki oksijen oranını düşürerek boğucu etki gösterebilir. Tahriş yapan gazlar: Amonyak, klor, kükürt dioksit gibi gazlar üst solunum yollarında, gözlerde ve deride tahrişe neden olabilir. Sistemik zehir etkisi gösteren gazlar: Arsin, fosfin ve stibin gibi gazlar, belirli izabe fırınlarında veya ilgili metallerin kaynak yapılması sırasında açığa çıkabilir. Bu gazların yanı sıra, yanıcı gazlar ve oksitleyici gazlar da tehlike oluşturabilir. Toplamda, tehlikeli gazların kaç çeşit olduğu kesin olarak belirlenememiştir, çünkü tehlikeli gazlar, kimyasal yapıları ve etkilerine göre sürekli olarak yeni sınıflara ayrılabilir.