Tanı

A18.8 diğer organların tüberkülozu tanısı, akciğer tüberkülozunu kapsamaz. A18.8 kodu, "tanımlanmış başka organların tüberkülozu" anlamına gelir ve kemik, genitoüriner sistem, böbreküstü bezleri gibi akciğer dışındaki organların tüberkülozunu ifade eder. Akciğer tüberkülozu ise A15 veya A16 kodlarıyla sınıflandırılır.

Doku perfüzyonunda değişim hemşirelik tanısı, "etkisiz doku perfüzyonu" olarak adlandırılır. Bazı hemşirelik girişimleri: Hastanın vital bulguları takip edilir. Ekstremiteler ısı artışı, ödem ve ağrı açısından değerlendirilir. Cilt ısısı, yapısı ve rengi gözlemlenir. Hastaya oksijen verilir. Ekstremitelere kan akımını kolaylaştırıcı pozisyonlar verilir. Sigara bırakma ve stres azaltma konusunda eğitim verilir. Amaç: Erken fark etmek ve tedavi edilmesini sağlamak.

EKG okuma ve yorumlama, uzmanlık gerektiren bir işlemdir. Bir sağlık profesyoneline danışılması önerilir. EKG okuma ve yorumlama adımları: 1. Doğru çekim ve artefakt kontrolü: Doğru elektriksel aktivite olup olmadığını ve parazit olup olmadığını kontrol edin. 2. Ritim değerlendirmesi: Ritim düzenli mi, düzensiz mi olduğunu belirleyin. 3. Kalp hızı hesaplama: Ventrikül hızı hesaplanarak, bradikardi, normal veya taşikardi durumu değerlendirilir. 4. P dalgası analizi: P dalgaları mevcut mu, morfolojisi normal mi, her P dalgasını bir QRS kompleksi takip ediyor mu. 5. P-R aralığı: PR mesafesi 0,12-0,20 saniye arasında ve sabit olmalı. 6. QRS kompleksi: Q dalgası var mı, morfolojisi normal mi, QRS kompleksinin genişliği ne kadar. 7. ST segmenti: ST segmenti izoelektrik hatta olmalı, anormallikler kalp krizi belirtisi olabilir. 8. T dalgası: T dalgaları normal şekilde olmalı. 9. QT aralığı: Ventriküler depolarizasyon ve repolarizasyon için geçen süreyi belirtir, belirli sınırlar içinde olmalı. EKG yorumlama, normal sinüs ritminden farklı ritimlerin tespit edilmesiyle aritmi (disritmi) olarak tanımlanır.

Diagnostik, "tanıya ait olan", "teşhise ait olan" veya "tanı ya da teşhis ile ilgili" anlamlarına gelir. Bu terim, farklı alanlarda kullanılabilir: Tıp ve biyoloji: Hastalıkların veya sağlık durumlarının belirlenmesi, teşhis edilmesi ve sınıflandırılması için kullanılan yöntemleri ifade eder. Otomotiv: Araçlar üzerinde tanı ve teşhis imkanı veren cihazları tanımlar. Bilgisayar ve teknoloji: Hata bulma, sistemdeki hataları tespit etme ve donanım hatalarını test edip izole etme gibi işlemleri kapsar.

KİAB biyopsi, "kemik iliği aspirasyon ve biyopsisi" anlamına gelir. Kemik iliği biyopsisi, kemik iliğinden küçük bir doku örneği alarak mikroskobik inceleme yapılmasını sağlayan bir tanı yöntemidir. Kemik iliği biyopsisi genellikle leğen kemiğinden alınır ve lokal anestezi altında gerçekleştirilir. Kemik iliği biyopsisi şu hastalıkların teşhisinde kullanılır: lösemi ve lenfoma gibi kanser türleri; anemi, trombositopeni gibi kan hastalıkları; kemik iliği yetmezliği; bağışıklık sistemi hastalıkları.

"Current Yoğun Bakım Tanı ve Tedavi" kitabı, yoğun bakım ünitelerinde kritik hastaların tanı ve tedavi süreçlerinde kullanılan güncel yöntemleri, kanıta dayalı tıp yaklaşımını ve en son tedavi protokollerini ele alır. Kitapta işlenen bazı konular: Tanı yöntemleri: Laboratuvar ve görüntüleme tekniklerinin güncel kullanımı. Sık karşılaşılan hastalıklar: Venöz tromboembolizm, akut respiratuar distres sendromu (ARDS), diyabetik ketoasidoz, astım ve sepsis gibi durumların yönetimi. Tedavi stratejileri: Özellikle mekanik ventilasyon, derin ven trombozu profilaksisi ve tedavisi, sepsis tedavi protokolleri. Hastaya yaklaşım: Travma, nörolojik problemler ve endokrin aciller gibi vakalarda bütüncül yaklaşım. Kitap, yoğun bakım uzmanlarına, deneyimli profesyonellere ve alanda eğitim gören kişilere hitap eder.

Hiperventilasyon sendromu tanısı, belirtilerin sürekli olması ve diğer tıbbi durumların dışlanmasıyla konulur. Tanı sürecinde yapılanlar: Tıbbi öykü alımı. Fiziksel muayene. Kan testleri. Göğüs röntgeni. Arteriyel kan gazı testi. Hiperventilasyon belirtileri görüldüğünde, doğru teşhis için mutlaka bir doktora başvurulmalıdır.

Polikistik Over Sendromu (PCOS) tanısı için aşağıdaki adımlar izlenir: 1. Tıbbi Öykü Değerlendirmesi: Hastanın adet düzeni, tüylenme artışı, kilo değişimleri ve akne gibi belirtileri içeren geçmişi dinlenir. 2. Fiziksel Muayene: Vücut kitle indeksi, bel/kalça oranı, ciltteki koyu lekeler ve aşırı tüylenme belirtileri kontrol edilir. 3. Hormon Testleri: Total ve serbest testosteron, LH ve FSH oranı, prolaktin, tiroid hormonları ve gerekirse kortizol veya 17-hidroksiprogesteron düzeyleri incelenir. 4. Ultrason: Yumurtalıklarda çok sayıda küçük ve sıvı dolu kesecik (folikül) varlığı transvajinal veya karın ultrasonu ile tespit edilir. 5. İnsülin Direnci Testleri: Açlık kan şekeri ve insülin düzeyleri ölçülür. 6. Metabolik Testler: Kan lipid profili, kolesterol ve trigliserit seviyeleri incelenir. Özellikle insülin direnci belirtilerinin de eşlik ettiği olgularda açlık kan şekeri ve insülin düzeyleri gibi metabolik testler de istenir. PCOS tanısı koymak için Rotterdam kriterleri kullanılır: Adet düzensizlikleri veya yumurtlamama; Klinik veya biyokimyasal hiperandrojenizm (tüylenme, akne, kan testlerinde yüksek androjen); Ultrasonografide polikistik over görüntüsü (yumurtalıklarda 12’den fazla küçük folikül veya hacim artışı). Tanı sürecinde benzer semptomlara sahip olabilecek başka hastalıklar da (örneğin tiroit bozuklukları, Cushing sendromu) dışlanmalıdır. PCOS tanısı koymak için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Akut gastroenterit tanısı, uzman bir doktor tarafından konulur. Tanı için kullanılan bazı yöntemler: Semptomların sorgulanması. Hasta öyküsü alınması. Fiziksel muayene. Dışkı testi. Kan testi. İdrar testi. Şüpheli durumlarda görüntüleme yöntemleri. Tanı için gerekli yöntemler, hastanın durumuna göre değişebilir.

Kanser tanı ve evreleme, kanserin türünü, yayılımını ve evresini belirlemek için yapılan süreçlerdir. Kanser tanı yöntemleri arasında şunlar yer alır: Görüntüleme teknikleri. Biyopsi. Kan testleri. Genetik testler. Kanser evreleme, hastalığın ne kadar ilerlediğini ve vücutta ne kadar yayıldığını belirler. Evreleme, tedavi planının oluşturulmasında ve hastalığın seyrinin tahmin edilmesinde önemlidir.

Opaxol kontrast madde, sadece tanı amaçlı kullanım içindir ve tedaviye yönelik bir kullanımı yoktur. Kullanım alanlarından bazıları: İdrar yolları, omurga veya kan damarlarının röntgeninin çekilmesi. Bilgisayarlı tomografi ile baş veya vücut taraması. Tükürük bezleri, mide, bağırsaklar veya eklem, rahim gibi vücut boşluklarının incelenmesi.

Psikolojide doğru tanı için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: Klinik görüşme: Danışanın davranış örüntüleri, düşünceleri ve duyguları değerlendirilir. Psikolojik testler: Bireyin güçlü ve zayıf yönleri ortaya konularak doğru tanı konulmasına yardımcı olan testler uygulanır. Kapsamlı inceleme: Danışanın problemleri ve kişisel geçmişi detaylı bir şekilde incelenir. Psikolojik tanı, uzman bir psikiyatr veya psikolog tarafından yapılmalıdır.

Her PET-BT taraması kanser tanısı koymaz. PET-BT, kanser teşhisi, evreleme, tedavi planlaması, tedaviye yanıtın değerlendirilmesi ve nüks tespiti gibi amaçlarla kullanılan bir görüntüleme yöntemidir. PET-BT'nin kanser tanısındaki etkinliği, kullanılan moleküle ve görüntüleme tekniğine bağlı olarak değişebilir. PET-BT'nin kanser tarama amaçlı doğrudan uygulanması kabul gören bir yaklaşım değildir; bu yöntemin kullanımı, uzman hekimler tarafından gerekli görüldüğünde yapılmalıdır.

Smear testinde kanser çıkması durumunda, kanser öncülü hücrelerin kansere dönüşmesi uzun zaman içinde gerçekleşir. Smear testi sonucunun pozitif (anormal) çıkması, rahim ağzı hücrelerinde normal olmayan bir değişim tespit edildiğini gösterir. Smear testi sonucunun pozitif çıkması durumunda, doktor ek testler isteyebilir. Smear testi sonucunun ne zaman belli olacağı, testin yapıldığı klinik veya laboratuvarın iş yüküne bağlı olarak değişebilir. Smear testi sonucu hakkında detaylı bilgi almak için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Alzheimer tanısı koymak için kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Klinik değerlendirme. Bilişsel testler. Görüntüleme testleri. Kan testleri. Nöropsikolojik değerlendirme. Biyopsi. Alzheimer hastalığının teşhisinde tek bir ayırıcı yöntem olmadığı için çeşitli yöntemlerin kombinasyonu kullanılır. Alzheimer belirtileri fark edildiğinde, doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık profesyoneline başvurulması önerilir.

Acil BT'de önemli sonuçlar, acil serviste değerlendirilmesi gereken bazı önemli tanıları içerebilir: Aort patolojileri. Mezenter arter embolisi. İç organ yaralanmaları ve bozuklukları. Damar hastalıkları. Ayrıca, BT'de tümörlerin yeri, boyutu ve yayılımı da önemli sonuçlar arasındadır. BT taraması sırasında kullanılan X-ışınlarının vücuda zarar verme potansiyeli nedeniyle, bu testin gerekliliği bir doktor tarafından dikkatlice değerlendirilmelidir.

Fizik tedavide tanı, uzman hekimler tarafından yapılan incelemeler ve testler sonucunda konur. Tanı koyma sürecinde kullanılan bazı yöntemler: Fizik muayene. Görüntüleme yöntemleri. EMG (elektromiyografi). Kan tahlili. Tanı sonrası, hastanın durumuna göre uygun bir fizik tedavi programı planlanır.

Etiyolojik tanı, hastalığın nedenini belirlemek için yapılan bir süreçtir ve genellikle şu adımları içerir: 1. Klinik gözlemler: Hastanın belirtileri ve sağlık öyküsü incelenir. 2. Laboratuvar testleri: Kan tahlili, röntgen gibi tetkikler yapılır. 3. Epidemiyolojik çalışmalar: Hastalığın yayılma biçimi ve risk faktörleri araştırılır. 4. Genetik analizler: Genetik hastalıklar için DNA dizilim analizleri gibi yöntemler kullanılır. Bu süreç, hastalığın türüne ve yaygınlığına göre değişiklik gösterebilir. Etiyolojik tanı, doğru tedavi yöntemlerinin belirlenmesi için kritik öneme sahiptir.

Keratokonus tanısı için önemli değerler şunlardır: Korneal topografi. Pakimetri testi. Biyomikroskopi. Görme testi. Erken tanı, hastalığın ilerlemesini yavaşlatmak ve uygun tedavi yöntemlerini belirlemek açısından kritik önem taşır.

Sirozu en iyi gösteren görüntüleme yöntemleri şunlardır: Ultrasonografi (US). Bilgisayarlı Tomografi (BT). Manyetik Rezonans Görüntüleme (MR). Elastografi (Fibroscan). Karaciğer Biyopsisi. Görüntüleme yöntemi seçimi, hastanın durumuna ve doktorun değerlendirmesine bağlı olarak değişebilir.