Şiir

Melih Cevdet Anday, Garip Akımı'nın (Birinci Yeni) öncülerinden ve temsilcilerindendir. Ayrıca, "Kolları Bağlı Odysseus" adlı eseriyle kendine özgü bir felsefi şiir akımı başlatmıştır.

"Bülbül" şiiri, Mehmet Âkif Ersoy'a aittir.

"Deli Kızın Türküsü", Gülten Akın'ın bir şiiridir. Bu şiir, Sezen Aksu tarafından bestelenerek aynı isimle 1993 yılında çıkan bir albüme de adını vermiştir.

"Bağışla Beni" şiiri, Nesimi Çimen tarafından yazılmıştır. Ayrıca, Yelda Karataş'ın bir şiiri de "Bağışla Beni" adıyla bilinmektedir ve bu şiir Canan Sağar tarafından bestelenmiştir.

Cahit Külebi, Milli Edebiyat akımının önde gelen temsilcilerinden biri olarak kabul edilir. Ayrıca, 1940-1950 yıllarını kapsayan yeni şiir akımında kendine özgü bir yer edinmiştir. Külebi, herhangi bir akıma bağlı kalmadan, bağımsız bir sanat yaşamı sürdürmüştür.

"Galiba Arkadaşlık" ifadesi, iki farklı eserde yer almaktadır: 1. Mehmet Oğuz Kıttır'ın şiiri: "Galiba arkadaşlıktan, Öte sana olan sevgim" dizeleri, Mehmet Oğuz Kıttır'ın bir şiirinde geçmektedir. 2. "Sagopa Kajmer - Galiba" şarkısı: Bu şarkı, Sagopa Kajmer'in "Saydam Odalar" albümünde yer almaktadır.

Mehmet Akif Ersoy'un Safahat kitabı, aşağıdaki nedenlerden dolayı önemlidir: Dönemin sosyal ve siyasi hayatına ayna tutması. Toplumsal sorunlara dikkat çekmesi. Çözüm önerileri sunması. Milli duyguları yansıtması. Edebi bir metin olması. Ayrıca, İstiklal Marşı, Safahat kitabında yer almaz; çünkü Mehmet Akif, bu marşı milletin eseri olarak kabul eder ve kendisine teklif edilen telif hakkını reddeder.

"Masalların Masalı" şiiri, Nazım Hikmet Ran tarafından yazılmıştır.

Çapraz kafiye, bir dörtlükte birinci dize ile üçüncü dizenin, ikinci dize ile dördüncü dizenin kendi arasında kafiyeli olmasıdır. Sarma kafiye ise bir dörtlükteki birinci dize ile dördüncü dizenin, ikinci dize ile üçüncü dizenin kendi arasında kafiyeli olmasıdır. Çapraz kafiye "abab" şeklinde, sarma kafiye ise "abba" şeklinde gösterilir. Örnekler: Çapraz kafiye: "Ne doğan güne hükmüm geçer, / Ne halden anlayan bulunur; / Ah aklımdan ölümüm geçer, / Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur". Sarma kafiye: "Her şey yerli yerinde; havuz başında servi / Bir dolap gıcırdıyor uzaklarda durmadan, / Eşya aksetmiş gibi tılsımlı bir uykudan, / Sarmaşıklar ve böcek sesleri sarmış evi".

Attila İlhan'ın "Üçüncü Şahsın Şiiri" imkansız bir aşkı ve bu aşktaki kıskançlık duygusunu anlatır. Şiirin bazı temaları: Aşk. Kıskançlık. Şiirin hikayesi: Attila İlhan, bu şiiri yazarken uzaktan aşık olduğu N. isimli bir kızı düşündüğünü belirtmiştir. Edebi sanatlar: Şiirde benzetme ve mecaz gibi edebi sanatlar kullanılmıştır. Nazım şekli: Serbest nazımla yazılmıştır, belirli bir ölçü, kafiye ve uyak düzeni yoktur.

Ülkü Tamer şiirlerinde çeşitli temaları işler: Toplumsal sorunlar ve bireysel çıkmazlar. Modern yaşamın eleştirisi. İnsan ve doğa ilişkisi. İnsan portreleri. Ölüm ve varoluşsal sorunlar. Tamer, şiirlerinde yoğun ve kapalı imgeler, alışılmamış bağdaştırmalar ve dilin yeni bir üslupla ele alınıp işlenmesi gibi unsurları kullanır.

Neşet Ertaş'ın "Yolcu" türküsünün hikayesi, insanoğlunun hayat yolculuğunu anlatır. Türkünün bazı temaları: Geçicilik: İnsan bir yolcu olarak betimlenir ve dünyaya bağlanmaması gerektiği sorgulanır. Varoluş ve diğer canlılar: Büyük-küçük, böcek-kul gibi tüm varlıkların bir sırrı olduğu ve bu sırrın çözülmesi gerektiği vurgulanır. Ruhun ölümsüzlüğü: "İnsan ölür ama ruhu ölmez" mısrasıyla ruhun bedenin ötesinde bir varoluşa sahip olduğu ifade edilir. Emanetçilik: Dünya hayatında iyi bir insan olmanın önemi ve sorumluluklarımız hatırlatılır. Ahiret inancı: Ölümün korkutucu bir son değil, bir geçiş aşaması olduğu belirtilir. Türkü, aynı zamanda Türk'ün hamurunun İslam ile yoğrulmasının ve İslam'ın Anadolu toprağında özleşmesinin bir destanı olarak da görülebilir.

23 Nisan'da şiir okunmasının birkaç nedeni vardır: Bayram coşkusunu paylaşmak. Ulusal egemenliği ve demokrasiyi vurgulamak. Çocuklara tarihi ve milli bilinci öğretmek. Çocukların kendilerini ifade etmelerini sağlamak.

Dünyanın en kısa şiiri olarak genellikle Aragon’un "Rêve" adlı şiiri gösterilir ve bu şiir sadece bir kelimeden oluşur: "Rêve" (Fransızca'da "Rüya" demek). Ancak, kısa şiirler konusunda pek çok örnek bulunabilir. Örneğin, Japon haiku şiirlerinden Matsuo Bashō'ya ait olan şu şiir de oldukça kısa ve özlüdür: > "Saru mo kiite, kawa mo kiite, kumo no ue." Türkçe'ye çevrildiğinde: > "Maymun da dinler, nehir de dinler, bulutların üstü."

En duygusal türkü sözlerinden biri, Neşet Ertaş'a ait "Bir Fırtına Tuttu Bizi" türküsünün sözleridir: > Bir fırtına tuttu bizi, deryaya kardı. O bizim kavuşmalarımız mahşere kaldı. Diğer duygusal türkü sözleri: "Lambada titreyen alev üşüyor". "Cahildim dünyanın rengine kandım, hayale aldandım boşuna yandım". "Ölüm varsa bu dünyada zulüm var. Atma canım anam, beni dağlar ardına". "Şu dağlarda kar olsaydım, simsiyah duman olsaydım, yine sever miydin beni, sahipsiz mezar olsaydım".

Ataol Behramoğlu, toplumcu gerçekçi şiir akımına mensuptur. Gençlik dönemi şiirlerinde Orhan Veli, Attila İlhan ve İkinci Yeni şiirinin etkileri görülse de, 1965-1971 yılları arasında Papirüs, Şiir Sanatı, Yeni Gerçek, Yeni Dergi ve Halkın Dostları gibi dergilerde çıkan şiirleriyle gerçek şiir kimliğini kazanmıştır.

Garip Akımı'nın en önemli özellikleri şunlardır: Kurallara ve kalıplara karşı çıkış. Günlük konuşma dilinin kullanımı. Mecaz ve süsten uzak durma. Halk şiirinden faydalanma. Sıradan insanların şiire konu olması. Yaşama sevincinin yansıması. Söz ve anlam oyunlarına yer vermeme.

Nurullah Genç, gelenekten beslenen bir şair olarak tanımlanır. Genç'in şiirlerinde öne çıkan temalar arasında aşk, hüzün, ayrılık ve yalnızlık yer alır. Şair, şiirlerinde ölçü ve kafiye gibi ahenk öğelerine önem verir.

Şiir yazarken uyak ve ölçü şart değildir, çünkü şiirde ölçü ve uyak ile sınırlandırılmayan serbest şiir akımı vardır. Serbest şiir, ölçü, uyak gibi bağlayıcı unsurlara bağlı olmayan bir şiir akımıdır. Ancak, şiir yazarken uyak ve ölçü kullanmak da mümkündür; çünkü aruz ölçüsü ve hece ölçüsü gibi geleneksel şiir yazma yöntemleri de mevcuttur. Şiir yazarken uyak ve ölçü kullanımı, şairin tercihine bağlıdır.

Abdurrahim Karakoç, Mihriban şiirini gençlik yıllarında aşık olduğu bir kadına yazmıştır. Ancak, bu kişinin adı şiirde geçmez; Karakoç, bu ismi sembol bir isim olarak kullandığını belirtmiştir. Şiirin ilham kaynağı, bir köy düğününde tanıştığı ve adı Şehriban olan ancak Karakoç tarafından Mihriban olarak anılan bir kadındır.