William Shakespeare'in "Sone 40" şiiri, aşkın ve onun sonuçlarının bir anlatımıdır. Şiirde, sevgiliye yönelik bir dizi duygusal ifade yer alır: - İlk dörtlükte, sevgiliye tüm aşkların kendisine ait olduğunu ve bunları alması gerektiğini söyler. - Sonraki dörtlükte, sevgilinin, konuşmacının sevgilisini alarak gerçek bir aşk yaşadığını düşünmesi durumunda, konuşmacının buna itiraz etmeyeceğini, ancak kendini kandırmasının büyük bir hata olacağını belirtir. - Son dörtlükte, sevgiliye hırsız ve sürtük gibi sert ifadeler kullansa da, aslında onu affettiğini ve can düşmanı olmak yerine dost kalmayı tercih ettiğini ifade eder. Şiirin teması, aşkın getirdiği acı ve tatlı deneyimlerin bir arada olmasıdır.