Refleksler

Kremaster refleksi, uyluk derisinin iç üst kısmının uyarılması sonucu kremaster kasının kasılması ve bu taraftaki testisin yukarı doğru çekilmesi durumudur. Bu refleks, soğuk sıcaklık veya testislerin karına doğru geri çekilmesine neden olan diğer uyaranlarla da ortaya çıkabilir.

Tonik labirent refleksi genellikle doğumdan sonra 6-8 ay arasında düzelir.

En hızlı tepki veren hayvan, 8 milisaniye ile yıldız burunlu köstebektir.

İlkel refleksler, doğumla birlikte ortaya çıkan ve sinir sisteminin gelişimine bağlı olarak zamanla kaybolan reflekslerdir. Başlıca ilkel refleksler şunlardır: 1. Yakalama ve Sarılma (Moro ve Startle) Refleksi: Ani hareket veya gürültüde bebeğin kollarını açıp göğsüne kavuşturması. 2. Kökünü Arama ve Emme Refleksi: Bebeğin yanağına dokunulduğunda başını o yöne çevirmesi ve emmeye çalışması. 3. El-Ağız (Hand-Mouth) Refleksi: Bebeğin elini ağzına götürmesi. 4. Babinski ve Plantar Yakalama Refleksi: Ayak tabanına dokunulduğunda ayak parmaklarının açılması veya kapanması. 5. Asimetrik ve Simetrik Tonik Boyun Refleksi: Bebeğin başının bir yöne dönük, kol ve bacaklarının farklı pozisyonlarda olması. Bu refleksler, bebeklerin hayatta kalma ve dünyaya uyum sağlama süreçlerinde önemli rol oynar.

Moro refleksi, yenidoğanların ani bir uyaran karşısında verdiği istemsiz koruyucu motor tepkisidir. Bu refleksin nedenleri şunlar olabilir: Yüksek sesler: Ani gürültüler bebeğin korkmasına ve moro refleksini göstermesine neden olabilir. Uykuda düşme hissi: Bebek uykuda kolunun beşiğinden sarkacak şekilde düşmesi gibi durumlarda da bu refleksi gösterebilir. Başın geriye düşmesi: Yenidoğanın başı geriye doğru hareket ettiğinde de moro refleksi tetiklenebilir. Moro refleksi, genellikle doğumdan sonraki 3. ayda azalır ve 6. ayda tamamen kaybolur.

Kavrama refleksinin olmaması, bebeğin kas ve sinir sisteminde problemler olabileceğini işaret eder. Ayrıca, kavrama refleksinin uzun süre devam etmesi de beyin hasarı üzerinde durulmasını gerektirir. Bu tür durumlarda bir uzmana danışmak önemlidir.

Ekstremite yerleştirme refleksi, yenidoğan bebeklerde görülen bir reflekstir. Bu refleks, spinal kord travmalarında görülmez.

Nörolojik muayenede değerlendirilen refleksler şunlardır: 1. Diz ve dirsek refleksleri: Derin tendon refleksleri olarak adlandırılır ve refleks çekici ile test edilir. 2. Yüzeyel refleksler: Plantar, kremaster, anal, karın cildi ve göz kırpma refleksleri gibi. 3. Patolojik refleksler: Babinski refleksi gibi nörolojik anormallikleri gösteren testler. Bu reflekslerin değerlendirilmesi, sinir sistemi fonksiyonlarını ve olası hasarları tespit etmeye yardımcı olur.

Patella refleksi, femoral sinir tarafından kontrol edilir.

Hoffmann refleksi pozitif olabilir çeşitli nörolojik ve sinir sistemi hastalıklarında: Multipl skleroz; Amyotrofik lateral skleroz (ALS); Hipertiroidizm; Servikal spondilit, tümörler veya dejeneratif artrit gibi spinal kord kompresyonuna neden olan hastalıklar; Anksiyete bozuklukları. Hoffmann refleksi, tek başına servikal miyelopati tanısı için yeterli değildir.

Yenidoğan bebeklerde görülen bazı temel refleksler şunlardır: 1. Arama Refleksi: Bebeğin yanağını okşadığınızda ağzını açıp yüzünü o tarafa çevirmesi. 2. Emme Refleksi: Bebeğin ağzına bir nesne konulduğunda doğal olarak emmeye başlaması. 3. Moro Refleksi: Bebek aniden sırt üstü yatırıldığında veya yüksek bir sesle irkildiğinde kollarını ve bacaklarını öne doğru atması. 4. Kavrama Refleksi: Bebeğin avucuna veya ayak tabanına dokunulduğunda objeyi sıkıca kavraması. 5. Adım Atma Refleksi: Bebek ayakları sert bir yüzeye değecek şekilde dik tutulduğunda ayakları adım atma hareketini taklit etmesi.

Patolojik refleksler, beyin veya sinir sisteminin çalışmasında rahatsızlık olması durumunda ortaya çıkan, motor reaksiyonların patolojisi ile kendini gösteren reflekslerdir. Başlıca patolojik refleksler şunlardır: 1. Babinski Refleksi: Ayak tabanının çizilmesi sonucu ayak başparmağının uzaması ve diğer parmakların yelpaze gibi açılması durumudur. 2. Hoffmann Refleksi: Orta parmağın ani fleksiyonu sonucu başparmak ve diğer parmaklarda fleksiyon hareketi görülmesidir. 3. Klonus: Bir uyarana birden fazla yanıt verilmesi durumudur. 4. Rossolimo Refleksi: Ayak tabanına çekiçle vurulduğunda ayak parmaklarının hızla bükülmesidir. 5. Primitif Refleksler: Yenidoğanlarda normal olup, yetişkinlerde görülmeleri bir patolojidir (örneğin, yakalama refleksi, emme refleksi).

Yusuf bebeğin gıdıklanmasının nedeni, yenidoğan döneminde bebeklerin gıdıklandıkları zaman refleks olarak gülümsemeleridir.

Yutma refleksi, üç aşamada gerçekleşen karmaşık bir süreçtir: 1. Oral Aşama: Yiyecekler ağza alınıp tükürük ile nemlendirilir ve çiğneme kasları tarafından küçük parçalara ayrılır. 2. Farengeal Aşama: Özel duyu sinirleri, yutkunma refleksini başlatır. 3. Özofageal Faz: Yiyecekler yutaktan çıkarak yemek borusuna girer.

Kaleci refleksleri hızlı ve etkili olmalıdır. İşte kaleci reflekslerini geliştirmek için bazı öneriler: 1. Göz-el koordinasyonunu artıran egzersizler yapmak. 2. Zihinsel egzersizler yapmak. 3. Plyometrik egzersizler ile patlayıcı gücü ve ani hareket kabiliyetini geliştirmek. 4. Dinamik hareket egzersizleri yapmak. 5. Video analizleri ile kendi performansını değerlendirmek. Kaleci reflekslerini geliştirmek için bu teknikleri düzenli olarak uygulamak önemlidir.

Kremasterik refleks, genitofemoral sinir (L1-L2) ve ilioinguinal sinir (L1) tarafından kontrol edilir.

Pavlov, deneylerinde köpekleri kullanmasının nedeni, köpeklerin şartsız reflekslerinin kolayca gözlemlenebilmesi ve deneysel koşullara hızlı uyum sağlamalarıdır. Ayrıca, Pavlov'un amacı, zihinsel aktiviteleri fizyolojik terimlerle açıklamak ve genel davranış yasalarına ulaşmaktı.

Aşil refleksi ve klonus farklı kavramlardır. Aşil refleksi, derin tendon reflekslerinden biridir ve ayak bileği refleksi olarak da bilinir. Klonus ise, bir uyarana birden fazla yanıt anlamına gelir ve genellikle ayak bileği refleksinde (Aşil refleksi) görülür.

Göz bebeğine ışık tutulunca daralmasının nedeni, pupiller ışık refleksi olarak adlandırılan bir mekanizmadır. Bu refleks, retina üzerindeki ışık miktarını dengelemek ve gözün aşırı ışığa maruz kalmasını önlemek için gerçekleşir.

Gag refleksi, vücudun yabancı cisimleri yutmayı veya solunum yoluna kaçmasını engellemek için verdiği doğal bir tepkidir. Bu refleksin iki ana nedeni vardır: 1. Somatojenik uyaranlar: Ağızda bulunan büyük bir yiyecek parçası veya yabancı bir nesne gibi fiziksel temas sonucu ortaya çıkar. 2. Psikojenik uyaranlar: Hoş olmayan düşünceler, kaygı, korku gibi zihinsel tetikleyicilerden kaynaklanır. Gag refleksi, kişiden kişiye değişen şiddette olabilir ve bazı durumlarda aşırı hassasiyet gösterebilir.