Proteinler

CD56 geni ile ilgili bilgi bulunamamıştır. Ancak, CD56 testi hakkında bilgi verilebilir. CD56 testi, gebelik oluşumunu olumsuz yönde etkileyen "öldürücü hücrelerin" (Natural Killer Hücreleri) rahim içindeki yoğunluğunu belirlemek için kullanılır. Bu test, daha önce birçok kez tüp bebek tedavisi denemesi olup çok iyi kalite embriyo transferine rağmen gebe kalamamış hastalara uygulanır. CD56 testi, kan örneklemesi veya rahim dokusu örneklemesi yoluyla yapılabilir.

Cinsel istekte hangi proteinlerin harcandığına dair bilgi bulunamadı. Ancak, cinsel gücü ve isteği artıran bazı protein kaynakları şunlardır: Yumurta. Kırmızı et. Balık. Kuruyemişler. Cinsel sağlık sorunları için bir uzmana danışılması önerilir.

Gq kenetli reseptör, uyarıldığında fosfolipaz C'nin (fosfolipaz C stimulasyonu) aktive olmasını sağlayan G proteini kenetli bir reseptördür. Gq kenetli reseptörlerin bazı örnekleri şunlardır: alfa 1 adrenerjik reseptörler; muskarinik asetilkolin reseptörü M1 ve M3; histamin H1 reseptörü; anjiotensin II reseptörü; vazopressin V1 reseptörü. Gq kenetli reseptörlerin uyarılması sonucunda, fosfoditil inositol 4-5-bifosfat parçalanarak inozitol-3-fosfat (IP3) ve diaçilgliserol (DAG) oluşur.

Kan proteinleri üç ana gruba ayrılır: 1. Albumin: Plazma proteinlerinin %60’ını oluşturur ve ozmotik basıncı kontrol eder. 2. Globulin: %38’ini oluşturur ve alfa, beta, gama olarak alt fraksiyonlara ayrılır. 3. Fibrinojen: %2’sini oluşturur ve pıhtılaşmayı sağlar. Diğer kan proteinleri arasında seruloplazmin, a1-antitripsin, transferrin ve immünoglobulinler de bulunur. Plazma proteinleri, bağışıklık sisteminin işleyişinde, lipid, hormon, vitamin ve minerallerin taşınmasında ve kan hacminin sabit tutulmasında rol oynar.

Tıpta "amil" terimi, "adacık amiloid polipeptidi (IAPP)" veya "amilin" olarak bilinen bir peptit hormonunu ifade eder. Amilin, pankreasın β hücrelerinden insülin ile birlikte salgılanır ve glisemik düzenlemede rol oynar. Ayrıca, amilin kemik metabolizmasında da görev yapar. "Amil" kelimesi ayrıca, Arapça kökenli olup "yapan, eden, bir işin gerçekleşmesi ya da bir şeyin meydana gelmesinde etkin rol oynayan kişi" anlamına gelir.

Dynein ve kinesin, hücre içi taşıma için gerekli olan motor proteinlerdir. Kinesin proteininin görevi: Kargoları mikrotübülün artı ucuna, hücre gövdesinden uzağa, plazma membranına doğru taşır. İki başa sahiptir ve ATP hidrolizini kullanarak mikrotübül boyunca adım adım ilerler. Dynein proteininin görevi: Kargoları mikrotübülün eksi ucuna, hücre gövdesine doğru taşır. Dynein, dynactin proteinleriyle etkileşime girerek uzun mesafelerde yük taşıma yeteneğini artırır. Dynein, iki motor alanına sahip olup, bu alanlar koordinasyon içinde çalışarak hareket eder. Bu proteinler, hücresel bileşenlerin ve organellerin doğru dağılımını sağlayarak hücresel işlev ve organizasyonu anlar.

Caveolin-1 (Cav-1) seviyesinin yükseldiği bazı hastalıklar şunlardır: Meme kanseri: Claudin-düşük meme tümörlerinde Cav-1 seviyesi yüksektir. Böbrek kanseri (RCC): Cav-1, RCC böbrek dokusunda önemli ölçüde artar ve kanser hücrelerinin büyümesini ve metastazını düzenleyebilir. Diyabetik böbrek hastalığı (DKD): Cav-1, DKD'de antifibrotik özellikler gösterir ve hücre proliferasyonu, migrasyonu ve adezyonu düzenler. Glomerülonefrit: Yüksek Cav-1 ekspresyonu, proteinüri ile pozitif korelasyon gösterir ve Cav-1, albümin endositozuna aracılık ederek glomerüler hastalıkların ilerlemesine katkıda bulunabilir. Cilt hastalıkları: Özellikle cilt kanserleri, psoriasis, fibrozis ve yara iyileşmesi gibi inflamatuar veya hiperproliferatif bozukluklarla ilişkili olarak Cav-1 ekspresyonu değişebilir. Cav-1 seviyesinin yükseldiği diğer hastalıklar arasında aterosklerotik hastalık ve böbrek nakli fibrozu da bulunur. Cav-1 seviyesinin hangi hastalıklarda yükseldiğine dair daha fazla bilgi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

AKAPS, "A-kinase-anchoring proteins" kelimelerinin kısaltmasıdır ve protein kinaz A (PKA) sinyalizasyonunun lokalize edilmesinde rol oynar. AKAPS'ın bazı işlevleri: Hücresel süreçlerin düzenlenmesi: AKAPS, cAMP sinyalini düzenleyerek kalp kası hücrelerinde kasılma ve gevşeme gibi süreçleri kontrol eder. İskele protein görevi: AKAPS, PKA ve diğer sinyal proteinlerini bağlayarak bu protein komplekslerini hücredeki belirli konumlara sabitler. Retinal sinyalizasyon: Retina hücrelerinde AKAPS, fotoreseptör hassasiyeti, bipolar hücrelerde nörotransmitter salınımı ve ganglion hücrelerinde görsel bilgi entegrasyonu gibi süreçleri etkiler. Ayrıca, AKAPS, tarımsal teknoloji alanında da kullanılmaktadır; Avustralya merkezli bir şirket, tarım ve bahçecilik sektöründe teknik çözümler sunmak için AKAPS adını kullanmaktadır.

Organik bileşiklerin bazı özellikleri: Yapı: Molekülleri karbon içerir. Heteroatomlar: Karbon ve hidrojen olmayan elementlerin atomlarını içerebilirler. Bağlar: Temel bağlar karbon-karbon ve karbon-hidrojen bağlarıdır. Elementler: Genellikle hidrojen, oksijen, azot, fosfor ve kükürt içerirler. Erime ve kaynama noktaları: Erime ve kaynama noktaları düşüktür. Yanıcılık: Genellikle yanıcıdır. Çözünürlük: Suda çok az çözünür ya da hiç çözünmez. İletkenlik: Elektriği iletmezler. İzomeri: İzomerleşme vardır. Reaksiyonlar: Reaksiyonları yavaştır. Tablo olarak bu özellikler şu şekilde özetlenebilir: | Özellik | Açıklama | |--------|----------| | Yapı | Karbon içeren moleküller. | Heteroatomlar | Karbon ve hidrojen olmayan elementler içerebilir. | Bağlar | Temel bağlar karbon-karbon ve karbon-hidrojen. | Elementler | Genellikle hidrojen, oksijen, azot, fosfor ve kükürt içerir. | Erime ve kaynama noktaları | Düşük. | Yanıcılık | Genellikle yanıcı. | Çözünürlük | Suda çok az çözünür ya da hiç çözünmez. | İletkenlik | Elektriği iletmezler. | İzomeri | İzomerleşme vardır. | Reaksiyonlar | Reaksiyonları yavaştır.

ABC taşıyıcıları, insan genomunda 49 farklı gen tarafından kodlanır. Bazı ABC taşıyıcı genler: ABCB1 (P-glikoprotein, MDR1). ABCC2 (MRP2). ABCG2 (BCRP). Ayrıca, 52 ABC geni fare genomunda da bulunur.

Şaperon, proteinlerin katlanarak üç boyutlu hâle gelmesi sürecinde görev alan refakatçi proteinlerdir. Şaperonların bazı işlevleri: Ribozomda üretilen proteinlerin doğru yerde ve zamanda katlanmalarına yardımcı olur. Yanlış katlanmış proteinlere bağlanarak onları stabilize eder. Proteinlerin diğer organellere girmeden önce katlanmalarını engeller ve organel içine alınan katlanmamış proteinleri katlar. Ayrıca, şaperon terimi, sosyal ortamlarda gençleri gözetip denetleyen kişiler veya kamp ve diğer etkinlikleri organize eden, eğitimleri veren gönüllü kişiler için de kullanılır.

G proteinleri, reseptörlerin kimyasal habercilere bağlanmasıyla aktive edilir. Aktivasyon süreci şu şekilde gerçekleşir: 1. Ligand bağlanması. 2. GDP/GTP değişimi. 3. Ayrılma. 4. Efektör aktivasyonu. 5. Hidroliz. G proteinleri ayrıca G protein sinyalleme düzenleyicileri (RGS) tarafından düzenlenir.

Elektroforezde kullanılan bazı antikorlar şunlardır: Anti-M proteini. Anti κ ve λ. Anti gamma, anti mu, anti alfa. Primer antikor. Sekonder antikor. Ayrıca, elektroforezde kullanılan antikorlar numune türüne göre değişiklik gösterebilir.

EDAR geni, insanlarda ektodermal dokuların gelişiminde önemli bir rol oynayan ektodermal displazi A reseptörünü (EDAR) üreten gendir. EDAR geninin bazı işlevleri: Ectoderm-mesoderm etkileşimleri: Genin sağladığı talimatlar, embriyonik gelişim sırasında ektoderm ve mezoderm tabakaları arasındaki etkileşimleri düzenleyen bir sinyal yolunun parçası olan proteinin üretimini sağlar. Saç, tırnak, diş ve ter bezi oluşumu: Bu gen, saç folikülleri, tırnaklar, dişler ve ter bezlerinin oluşumu için gerekli kimyasal sinyalleri başlatır. EDAR genindeki mutasyonlar, hipohidrotik ektodermal displazi, diş agenezisi ve saç, cilt ve dişlerde anormalliklere yol açabilir.

TTF-1 ve CK7 negatifliği, genellikle metastatik akciğer adenokarsinomu veya gastrointestinal (GI) kökenli adenokarsinom gibi durumları işaret edebilir. Metastatik akciğer adenokarsinomu: TTF-1 negatifliği, akciğerdeki metastatik adenokarsinomun primer bir tümör olmadığını gösterebilir. Gastrointestinal (GI) kökenli adenokarsinom: CK7 pozitifliği ve CK20 pozitifliği, tümörün GI kökenli olduğunu düşündürür. Bu yorumların kesinleşmesi için klinik değerlendirme ve diğer test sonuçlarının da dikkate alınması gereklidir. Not: TTF-1 ve CK7 ifadelerinin negatifliği, aynı zamanda benign herediter korea ve konjenital hipotiroidizm gibi durumlarla da ilişkili olan beyin-akciğer-tiroid sendromu gibi genetik bozukluklarda da görülebilir.

Kolajen ve elastin, bağ dokusunun ana bileşenleridir ve histolojik olarak şu şekilde tanımlanabilir: Kolajen: Fibröz bir proteindir ve üçlü heliks yapısı vardır. Su ve seyreltik asitle kaynatıldığında jelatine dönüşür. Vücutta en yaygın bulunan türü Tip I olup, cilt, kemik ve tendonlarda bulunur. Mekanik etkilere karşı dayanıklıdır ancak esneme özelliği yoktur. Elastin: Çok fazla esneme özelliği vardır. Akciğer, büyük arterler ve bazı elastik ligamentlerin yanı sıra deri ve kulak kıkırdağında bulunur. Çözünmez bir monomer olan temel yapı birimi tropoelastindir. Rastgele kıvrımları sayesinde esnek bir yapıya sahiptir. Histolojik olarak, kolajen ve elastin, dokularda iç içe geçmiş bir şekilde bulunur ve cildin nemli, diri ve sıkı görünmesini sağlar.

Histon proteinleri, nükleozom oluşumundaki rollerine göre iki kategoriye ayrılmış beş sınıfa ayrılır: 1. Nükleozomal histonlar. 2. H1 histonları. Ayrıca, kanonik olmayan histonlar olarak da adlandırılan histon varyantları da vardır. Histon proteinleri, lizin ve arginin içeriklerine göre de şu şekilde sınıflandırılabilir: H1 (H5 de denir), H2A, H2B, H3, H4 ve arkeal histonlar.

Glikoproteinler, bakteriden insana kadar pek çok canlıda bulunur. Glikoproteinlerin bulunduğu bazı yerler: Hücre zarları. Hücre yüzeyleri. Hücre dışı matriks. Gastrointestinal ve ürogenital yollar. Plazma. Enzimler ve salgılanan proteinler.

Tıpta "ser" terimi farklı anlamlara gelebilir: Serum. Seroloji. Uzmanlık alanı. Ayrıca, "ser" kelimesi Farsça kökenli olup, Türkçede "baş, kafa" anlamına da gelir.

Hayır, integrin ve integral protein aynı değildir. İntegrin, hücrelerin hücre dışı matrikse ve diğer hücrelere bağlanmasını sağlayan, transmembrane bir reseptördür. İntegral protein ise, hücre zarını boydan boya geçen ve "integral membran doğası" olan proteinleri ifade eder. Dolayısıyla, integrin bir tür integral protein olarak düşünülebilir, ancak tüm integral proteinler integrin değildir.