Osmanlıİmparatorluğu

Osmanlı İmparatorluğu'nun 6 başkenti şunlardır: Söğüt, İznik, Bilecik, Bursa, Edirne ve İstanbul.

Ragusa (Dubrovnik) Cumhuriyeti ile Osmanlı İmparatorluğu arasındaki ilişki, 1426 yılında Ragusa'nın Osmanlı'ya vergi vermeyi kabul etmesiyle başladı. İlişkinin temel özellikleri: - Ticari İmtiyazlar: Ragusa, Osmanlı topraklarında serbestçe ticaret yapma ve yabancı ülkelerde tüccarlarının haklarının Osmanlı tarafından himaye edilmesi haklarını elde etti. - Haraç: Cumhuriyet, Osmanlı'ya yıllık haraç ödedi; bu miktar zamanla arttı. - Osmanlı'nın Desteği: Osmanlı, Ragusa'yı bir ileri karakol olarak kullandı ve Adriyatik ile Akdeniz'deki Venedik faaliyetlerine karşı dengeleyici bir güç olarak gördü. Son dönem: Ragusa, Osmanlı Gerileme Dönemi'ne girince Avusturya'ya yanaştı ve 1808 yılında I. Napolyon tarafından ele geçirilerek cumhuriyetin varlığına son verildi.

Rodos'un fethi, Osmanlı İmparatorluğu için stratejik, siyasi ve ekonomik açıdan önemli sonuçlar doğurmuştur. Önemli nedenler: 1. Akdeniz'de Hakimiyet: Rodos'un alınması, Osmanlı'nın Akdeniz'deki deniz hakimiyetini artırmış ve Hristiyan devletlerin etkinliğini azaltmıştır. 2. Ticaret Güvenliği: Adanın jeopolitik konumu, Anadolu sahillerine yakınlığı ve korsan faaliyetleri nedeniyle Osmanlı ticaretine engel olması, fethin gerekliliğini artırmıştır. 3. Dini ve Siyasi Tehdit: Rodos'taki Sen Jan Şövalyeleri'nin Osmanlı hac, ticaret ve ulaşım yollarına saldırıları, siyasi ve dini bir tehdit olarak görülmüştür. 4. Belgrad'ın Fethi: Belgrad'ın ele geçirilmesinden sonra Rodos'un da alınması, Osmanlı'nın karada olduğu gibi denizde de egemenliğini genişletme stratejisinin bir parçası olmuştur.

Fatih Sultan Mehmet'in babası II. Murad, 3 Şubat 1451 tarihinde vefat etmiştir. Ölümünün sebepleri arasında şunlar bulunmaktadır: - Sağlık sorunları: Uzun süren hükümdarlığı boyunca sıkça hastalandığı bilinmektedir. - Savaş stresi: Padişahlığı döneminde birçok savaşla karşılaşmış ve bu durum onun psikolojik olarak da yıpranmasına yol açmıştır. - Yaş faktörü: II. Murad, 47 yaşında vefat etmiştir.

Dolmabahçe Sarayı'nı Osmanlı Sultanı Abdülmecid yaptırmıştır. Saray, Osmanlı İmparatorluğu'nun modernleşme çabalarının bir yansıması olarak inşa edilmiştir.

Dilaver Paşa Nizamnamesi ve Maadin Nizamnamesi, Osmanlı İmparatorluğu'nda iş sağlığı ve güvenliği alanında önemli düzenlemeler getirmiştir. Dilaver Paşa Nizamnamesi'nin önemi: - 1865 yılında Ereğli Kömür Havzası'nda çıkarılan bu nizamname, Osmanlı'daki maden çalışanlarına yönelik ilk hukuksal metin olarak değerlendirilmektedir. - Nizamname, işçilerin dinlenme ve tatil zamanları, barınma yerleri, çalışma saatleri ve sağlıkları gibi konuları düzenlemiştir. - Günlük çalışma süresini 10 saat olarak belirlemiş ve işçilere yiyecek-içecek gibi gereksinimlerinin maden işletmesi tarafından karşılanmasını hükme bağlamıştır. Maadin Nizamnamesi'nin önemi: - 1869 yılında çıkarılan bu nizamname, bütün madenlerde çalışanların güvenliği ile ilgili çeşitli hükümleri içeren bir mevzuattır. - Zorunlu çalışmayı ortadan kaldırarak çalışmanın ekonomik yönlerinin yanında insani yönlerine de değer verilmesini vurgulamıştır. - İş kazalarına karşı önlemler alınmasını, iş kazası geçiren işçilere ve ailelerine tazminat ödenmesini düzenlemiştir.

Dinar ve Akşehir, Osmanlı İmparatorluğu döneminde idari taksimat değişiklikleri nedeniyle ayrıldı. 1840 yılında Akşehir'in sancaklığı bozulduğunda, bölgede Konya sancağına bağlı olarak Akşehir, Ilgın, İshaklı, Doğanhisarı, Turgut ve Argıthanı kazaları teşkil edildi. Daha sonra yapılan düzenlemelerle bu iki kaza farklı idari birimlere dahil edildi. Ayrıca, 20.5.1990 tarihinde yayınlanan ve yürürlüğe giren 3644 sayılı kanun ile Akşehir'e bağlı Tuzlukçu ve Yunak ilçeleri ilçe haline getirilerek Dinar'dan ayrıldı.

Kurtçu Doğan Ağa, Osmanlı İmparatorluğu'nda Yeniçeri Ağası rütbesine sahiptir.

Boyabat, eskiden Kastamonu Sancağı'na bağlı bir kadılıktı.

Osmanlı İmparatorluğu'nda ilk isyan eden millet Sırplar'dır.

I. Bayezid'in (Yıldırım Bayezid) kişisel hayatı şu şekilde özetlenebilir: Doğum ve Aile Hayatı: 135 yılında Edirne'de doğdu ve I. Murad ile Gülçiçek Hatun'un oğludur. Eğitim ve Kariyer: Genç yaşta dönemin önemli alimlerinden İslam eğitimi, askerlik ve idare dersleri aldı. Hükümdarlık Dönemi: 1389 yılından 1402 yılına kadar Osmanlı İmparatorluğu'nun dördüncü padişahı olarak hüküm sürdü. Ölümü: 8 Mart 1403 tarihinde Akşehir'de öldü ve Bursa'da defnedildi.

Çift resmi, Osmanlı İmparatorluğu'nda Müslüman çiftçilerin elindeki toprak için ödemekle yükümlü olduğu bir vergi türü idi. Bu vergi, genellikle para olarak tahsil edilirdi, ancak bazı durumlarda ürün veya emek olarak da ödenebilirdi.

Yemen, Osmanlı idaresine 1517 yılında Yavuz Sultan Selim'in Mısır seferi esnasında girdi.

Fatih Sultan Mehmet'in fetih planı şu hedefleri içeriyordu: 1. Bizans İmparatorluğu'nun Sonu: İstanbul'un fethi ile Bizans'ı ve Bizans'ı diriltme umutlarını ortadan kaldırmak. 2. İpek Yolu'nun Kontrolü: Amasra, Sinop, Trabzon'un fethi ve Kırım'ın alınması ile İpek Yolu'nun kontrolünü Osmanlı'ya geçirmek. 3. Karadeniz'in Türk Gölü Haline Getirilmesi: İstanbul, Amasra, Sinop, Trabzon ve Kırım'ın fethi ile Karadeniz'i bir Türk iç denizine dönüştürmek. 4. Türk Dünyasının Liderliği: İsfendiyaroğulları, Karamanoğulları ve Akkoyunluları yenerek Türk dünyasının lideri olmak. 5. Anadolu Siyasi Birliği: Anadolu'daki siyasi birliği sağlamak için Karamanoğulları'ndan Niğde, Konya ve Karaman'ı almak. 6. Balkan Hakimiyeti: Sırbistan, Mora, Eflak, Bosna Hersek ve Boğdan'ı ele geçirmek. 7. Roma İmparatorluğu Kadar Büyük Bir Devlet Kurmak: Roma'yı ele geçirme hayali ile hareket etmek. 8. Hristiyan Dünyasının Birleşmesini Engellemek: Fener Rum Patrikhanesi'ni korumak ve Venediklilere imtiyazlar vererek onları kendi tarafına çekmek.

Fatih'in Delileri, Osmanlı İmparatorluğu döneminde Fatih Sultan Mehmet'in hükümetine sadık, cesur ve genellikle delikanlı bir karaktere sahip olan askerlere verilen isimdir. Bu birlik, Osmanlı kara ordusunda görevli özel bir askeri birim olarak kabul edilir ve savaşlarda üstün cesaret göstermeleri ve farklı giyinme şekilleri ile tanınırlardı.

Devlet-i ‘Aliyye serisi, Osmanlı İmparatorluğu'nun farklı dönemlerini ele alan dört kitaptan oluşmaktadır. Serinin konuları: 1. Devlet-i ‘Aliyye I: Osmanlı Devleti'nin bir beylikten Balkanlar ve Ortadoğu'ya hükmeden güçlü bir imparatorluğa dönüşümünü anlatır. 2. Devlet-i ‘Aliyye II: 17. yüzyılın ilk yarısındaki padişah ve devlet otoritesinin zayıfladığı dönemdeki iktidar mücadelelerini inceler. 3. Devlet-i ‘Aliyye III: Merkezi devlet otoritesinin yeniden kurulduğu "Köprülüler" dönemini, Orta Avrupa'da Habsburglarla süren uzun iktidar mücadelesini ve mali-siyasi bunalıma karşı çözüm arayışlarını ele alır. 4. Devlet-i ‘Aliyye IV: Tanzimat ve Meşrutiyet dönemine kadar olan süreçte yaşanan olayları, ayanlar dönemini ve Osmanlı'nın Avrupa ile olan ilişkilerini inceler.

Sefaradilerin Anadolu'da ilk yerleştiği yer, 1492 yılında Osmanlı İmparatorluğu'dur.

Sultan Abdülmecid, 1839-1861 yılları arasında Osmanlı sultanı olarak görev yapmıştır. Kişiliği ve özellikleri: - Eğitimli ve liberal bir padişahtı; iyi Fransızca konuşur ve Batı müziğinden hoşlanırdı. - Yenilikçiydi ve babası II. Mahmud'un reform programını devam ettirdi. - Kararsız ve müsrif olarak tanımlanmıştır. - Halka yakındı ve onların dertlerini dinlemek için zaman zaman halkın arasına katılırdı. Önemli başarıları: - Tanzimat Fermanı'nı ilan ederek Osmanlı İmparatorluğu'nda modernleşme sürecini başlattı. - Askeri, hukuki ve idari reformlar gerçekleştirdi. - Dış politikada Avrupa devletleriyle iyi ilişkiler kurarak Osmanlı'nın toprak bütünlüğünü korumaya çalıştı. Abdülmecid, 38 yaşında verem hastalığından dolayı İstanbul'da vefat etti.

Osmanlı İmparatorluğu, II. Viyana Kuşatması'ndan sonra Karlofça Antlaşması'nı imzaladı.

Birinci Dünya Savaşı ve Osmanlı İmparatorluğu adlı kitap, Tevfik Yener tarafından yazılmış ve 712 sayfadan oluşmaktadır.