Antlaşma

Kadeş Antlaşması, tarihteki ilk yazılı ve eşitlik ilkesine dayanan uluslararası barış antlaşması olarak büyük öneme sahiptir. Öneminin bazı nedenleri: Eşitlik ilkesi: Her iki taraf da birbirine eşit muamele etmeyi taahhüt etmiştir. Tarihsel belge: Çivi yazısıyla Akadca yazılmış olup, gümüş levhalar üzerine kaydedilmiştir; bu levhalar kaybolmuş, ancak kopyaları bulunmuştur. Diplomatik temel: Modern diplomasinin temeli olarak kabul edilir; bir kopyası New York'taki Birleşmiş Milletler Binası'nda sergilenir. Bölgesel istikrar: Antlaşma, Hititler ve Mısırlılar arasında maliyetli Suriye seferlerini sona erdirmiş ve bölgede istikrarı sağlamıştır. Tarihsel barış: Evlilik yoluyla dostluk bağları güçlenmiş ve bu barış, neredeyse bir yüzyıl boyunca devam etmiştir.

Ateşkes şartları, taraflar arasında yapılan müzakerelere ve anlaşmaya göre değişiklik gösterebilir. Hamas ile İsrail arasındaki muhtemel ateşkes anlaşmasının bazı şartları: İnsani aşama: İsrail ordusunun Gazze'deki bazı bölgelerden çekilmesi ve 33 esirin teslim edilmesi. Esir takası: İsrailli her esire karşılık belirli sayıda Filistinli esirin serbest bırakılması. Ateşkes süresi: Anlaşmanın yürürlüğe girmesinin ardından Gazze'ye günlük insani yardım yüklü tırların girişine izin verilmesi. Dönüş ve imar: Ateşkesin ardından Filistinlilerin evlerine dönmelerine izin verilmesi ve Gazze'nin yeniden imarı. Garantörler: Anlaşmanın garantörlüğünü Katar, Mısır ve ABD'nin yapması. Suriye'deki ateşkes anlaşmasının bazı şartları: Güvenlik güçlerinin dönüşü: Kamu kurumlarına devletin idari ve güvenlik organlarının dönüşü. Silahların teslim edilmesi: Dürzi ve Bedevi gruplara ait ağır ve orta ölçekli silahların teslim edilmesi. İhlaller için yargı: Tarafların işlediği ihlallerin hukuka uygun şekilde yargılanması.

Foedus ve foedare Latince'de farklı anlamlara sahiptir: - Foedus: Uluslararası antlaşma veya sözleşme anlamına gelir. - Foedare: "Defile", "kirletmek", "çirkinleştirmek" anlamlarına gelir. Özetle, "foedus" daha çok diplomatik ve hukuki bir terimken, "foedare" günlük dilde kullanılan bir fiildir.

Ankara Antlaşması'ndan yararlanabilecek kişiler: Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları. 18 yaşından büyük bireyler. İyi derecede İngilizce bilen kişiler. Yapacağı iş için gerekli olan sermayeye sahip tüm vatandaşlar. Ankara Antlaşması, Türk vatandaşlarına Avrupa'da iş kurma ve çalışma hakkı tanır.

Belgrad Antlaşması'nın önemi şu şekilde özetlenebilir: Toprak Kazanımı: Osmanlı Devleti, kaybettiği toprakları geri kazandı; örneğin, Belgrad, Semendire ve Adakale Osmanlı'nın eline geçti. Karadeniz'in Türk Gölü Olması: Antlaşma ile Karadeniz'in bir Türk gölü olduğu yeniden kabul edildi ve bu durum kesinleşti. Rus Hayallerinin Son Bulması: Rusların sıcak denizlere inme hayali sona erdi. Diplomatik Başarı: Osmanlı, uygun diplomatik ilişkiler ve Fransız desteği ile önemli bir başarı elde etti. Son Kazançlı Antlaşma: Osmanlı'nın 18. yüzyılda imzaladığı son kazançlı antlaşma olarak kabul edilir; sonraki antlaşmalarda toprak kayıpları ve imtiyazlar yaşandı.

Kars Antlaşması'nın bazı önemli maddeleri: Madde 1: Taraflar, içlerinden birine zorla kabul ettirilmek istenen herhangi bir barış antlaşması veya uluslararası bir akdi tanımamak konusunda görüş birliği içindedirler. Madde 3: Kapitülasyonlar, ulusal gelişmenin özgürce sürmesi ve egemenlik haklarıyla bağdaşmaz kabul edilerek geçersiz sayılmıştır. Madde 4: Türkiye'nin kuzeydoğu sınırı belirlenmiştir. Madde 5: Nahçıvan, Azerbaycan'ın koruyuculuğunda özerk bir bölge olarak kabul edilmiştir. Madde 6: Türkiye, Batum üzerindeki egemenlik hakkını Gürcistan'a bırakmıştır. Madde 9: Boğazların tüm ulusların ticaretine açılması ve geçiş özgürlüğünün sağlanması için bir konferans düzenlenmesi kararlaştırılmıştır. Antlaşma, bir giriş bölümü ve 20 madde ile eklerden oluşmaktadır.

Mondros Ateşkes Antlaşması, 30 Ekim 1918 tarihinde imzalanmıştır.

Hotin Antlaşması, 9 Ekim 1621 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu ile Lehistan-Litvanya Birliği arasında, 1620-1621 Osmanlı-Lehistan Savaşı'nı sonlandırmak amacıyla imzalanmıştır. Antlaşmanın imzalanma nedenleri arasında, Lehistan'ın Eflak ve Boğdan'ın işlerine karışması ve bu durumun Osmanlı İmparatorluğu tarafından bir tehdit olarak görülmesi yer almaktadır.

Kasr-ı Şirin Antlaşması ile Osmanlı Devleti tarafından kaybedilen herhangi bir toprak bulunmamaktadır. Bu antlaşma, Osmanlı Devleti ile Safevi Devleti arasında 17 Mayıs 1639'da imzalanan ve 1623-1639 Osmanlı-Safevi Savaşı'nı sona erdiren bir barış antlaşmasıdır. Antlaşmanın bazı maddeleri: Bağdat, Basra, Kerkük, Şehrizor ve Şarkî Anadolu Osmanlı'da kalacak. Revan (bugünkü Erivan) ve Azerbaycan Safevî Devleti'ne verilecek. Kars tarafında yer alan kaleler iki tarafça da yıkılacak. Safevîler, İran sınırları içerisinde İslam dinine karşı dil uzatanlara engel olacak.

Ateşkes ilan etmek, savaşan taraflar arasındaki her türlü saldırının geçici olarak durdurulması anlamına gelir. Ateşkes, tek taraflı veya antlaşma ile çok taraflı olarak ilan edilebilir. Ateşkes genellikle diplomatik müzakerelerin veya barış görüşmelerinin bir parçası olarak ilan edilir ve bir belge veya resmi bir anlaşma ile teyit edilebilir. Ateşkes ile silah bırakma terimleri birbirine karıştırılmamalıdır.

Kasr-ı Şirin Antlaşması ile günümüzdeki Türkiye-İran sınırının temel hatları belirlenmiştir. Bu antlaşma ile çizilen sınır, Doğu Anadolu bölgesi ile İran arasındaki doğal coğrafi özelliklere göre belirlenmiştir. Ayrıca, antlaşma ile Bağdat, Basra ve Şehrizor Osmanlı Devleti'nde kalırken, Revan Safevi Devleti'ne bırakılmıştır.

Mudanya Ateşkes Antlaşması'na göre İstanbul ve Boğazlar, Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Hükûmeti'ne bırakıldı. Antlaşmanın ilgili maddesi şu şekildedir: > "İstanbul’da bulunan İtilaf Devletleri askerleri barış sağlanana kadar İstanbul'da kalacaktır." Yunanistan, bu antlaşma görüşmelerine katılmamış, onları temsilen İngilizler yer almıştır.

Kurtuluş Savaşı, Mudanya Ateşkes Antlaşması ile fiilen sona ermiş, resmi olarak ise Lozan Barış Antlaşması ile tamamlanmıştır. Mudanya Ateşkes Antlaşması, 11 Ekim 1922'de imzalanmış ve 15 Ekim 1922'de yürürlüğe girmiştir. Lozan Barış Antlaşması, 24 Temmuz 1923'te imzalanmıştır.

Türkiye ve Azerbaycan arasında bir "Türk birliği"nin ne zaman kurulduğuna dair bilgi bulunamadı. Ancak, Türkiye ve Azerbaycan arasındaki ilişkilerin temelleri Osmanlı İmparatorluğu dönemine kadar uzanmaktadır. İki ülke arasındaki modern ilişkiler, 1991 yılında Azerbaycan'ın Sovyetler Birliği'nden bağımsızlığını kazanmasının ardından hızla gelişmiştir. Ayrıca, 2007 yılında Yüksek Askeri Diyalog ve 2010 yılında Yüksek Düzeyli Stratejik İş Birliği Konseyi'nin kurulması, güvenlik ve dış politikada koordinasyonun sağlanmasına katkıda bulunmuştur. Türk Devletleri Teşkilatı, 3 Ekim 2009 tarihinde Nahçıvan Anlaşması ile kurulmuş olup, 12 Kasım 2021 tarihinde yapılan İstanbul Zirvesi'nde "Türk Devletleri Teşkilatı" olarak yeniden yapılandırılmıştır.

Brest-Litovsk Antlaşması, Osmanlı Devleti'ni şu şekillerde etkilemiştir: Toprak kazancı: Osmanlı Devleti, işgal altında bulunan Kars, Ardahan ve Batum vilayetlerini geri almıştır. Diplomatik zafer: Osmanlı Devleti, ilk defa Rusya'ya karşı bir diplomatik zafer kazanmıştır. Siyasi sonuçlar: Sovyet Rusya'nın "milletin kendi kaderini tayin hakkı"nı tanıması, Osmanlı'nın bu durumdan faydalanmasına olanak tanımıştır. Müzakereler: Türk ve Sovyet heyetleri arasındaki ilk resmi görüşmeler Brest-Litovsk'ta gerçekleşmiş ve bu, diplomatik ilişkilerin gelişmesine katkı sağlamıştır.

Ferhat Paşa Antlaşması, Osmanlı Devleti ile Safevi Devleti (İran) arasında imzalanmıştır. Antlaşma, III. Murat döneminde, 21 Mart 1590 tarihinde yürürlüğe girmiştir.

Pasarofça Antlaşması'nın önemi şu şekilde özetlenebilir: Batıda savunma durumuna geçiş: Osmanlı Devleti, toprak kazanma ümidinden vazgeçerek elindeki toprakları koruma politikasına yöneldi. Karlofça Antlaşması'nın kesinleşmesi: 1699'da imzalanan Karlofça Antlaşması'nın getirdiği barış süreci, 20 yıl daha devam etti. Batının üstünlüğünün kabulü: Osmanlı, Avrupa devletlerinin askeri ve teknik üstünlüğünü kabul etti; bu, batılılaşma hareketlerinin başlamasına yol açtı. Lale Devri'nin başlangıcı: Antlaşmanın ardından Lale Devri olarak bilinen dönem başladı. Diplomatik deneyim artışı: Osmanlı, Protestan devletlerle iş birliği ve ittifak kurma yoluna gitti; bu, diplomatik tecrübelerinin artmasına katkı sağladı.

Pasarofça Antlaşması, Osmanlı Padişahı III. Ahmed döneminde, 21 Temmuz 1718 tarihinde imzalanmıştır.

Pasarofça Antlaşması ile Osmanlı'ya karşı üstünlük sağlayan devlet Avusturya'dır. Bu antlaşma sonucunda, Kuzey Sırbistan, Temeşvar, Belgrad, Banat ve Eflak'ın batısı Avusturya'ya verilmiştir.

Avrupa Ekonomik Topluluğu Antlaşması, 25 Mart 1957 tarihinde Roma’da Almanya, Belçika, Fransa, Hollanda, İtalya ve Lüksemburg arasında imzalanan ve 1 Ocak 1958’de yürürlüğe giren antlaşmadır. Bu antlaşma ile Avrupa Ekonomik Topluluğu (AET) kurulmuştur. Antlaşmanın adı, 7 Şubat 1992 tarihinde Maastricht’te imzalanan Avrupa Birliği Antlaşması ile "Avrupa Topluluğu" olarak değiştirilmiştir.