OrtaAsya

Fergana Vadisi, Orta Asya'da yer almaktadır ve Özbekistan, Kırgızistan ve Tacikistan tarafından paylaşılmaktadır. Özbekistan'da: Namangan, Andijan ve Fergana viloyati bölgelerinde. Kırgızistan'da: Batken, Jalal-Abad ve Osh oblastlarında. Tacikistan'da: Soghd Bölgesi'nde, başkenti Khujand'dır.

Orta Asya Türk devletlerinin bazı başkentleri: Ötüken: Göktürk Devleti'nin başkenti. Karabalgasun (Ordu-Balık): Uygur Kağanlığı'nın başkenti. Kaşgar: Karahanlı Devleti'nin başkenti. Gazne: Gazne Devleti'nin başkenti. İsfahan: Büyük Selçuklu Devleti'nin başkenti. Semerkand: Timur Devleti'nin başkenti. Ayrıca, Konya, Anadolu Selçuklu Devleti'nin ikinci başkenti olarak kullanılmıştır.

Sibirya Türklerinin kültür tarihi, bölgenin yerli Ugor, Samoyed ve Ket kavimlerinin etkisiyle başlamış ve zamanla çeşitli Türk boylarının katılımıyla zenginleşmiştir. Bazı önemli noktalar: Eski Çağlar: Sibirya'da 14.000 yıl öncesine dayanan kaya resimleri bulunmuştur. Orta Çağ: 9.-11. yüzyıllarda Kimek-Kıpçak kabilelerinin etkisiyle Sibirya Tatarlarının etnik oluşumu başlamıştır. Modern Dönem: 19. yüzyılın son çeyreğinde Sibirya'ya 1,3 milyon Rus göç etmiş ve zamanla Rus nüfusu çoğunluğa ulaşmıştır. Sibirya Türkleri, Şamanizm ve çift inançlılık gibi eski gelenekleri korumuş, ancak Rusların etkisiyle Hıristiyanlık da benimsenmiştir.

Doğu Avrasya geni, genetik araştırmalarda kullanılan bir terim olup, belirli etnik grupların DNA profillerinde bulunan ve Doğu Asya kökenli olduğu düşünülen genetik bileşenleri ifade eder. Türkiye'de yapılan bazı araştırmalara göre, Doğu Avrasya genetik mirası, Anadolu Türklerinde ortalama olarak %5 ila %20 arasında değişmektedir. Genetik araştırmaların sonuçları, bilimsel yöntemlerle doğrulanmış bilgilerdir ancak etnik köken belirlemede tek kriter olarak değerlendirilmemelidir.

Uygurcayı konuşanlar: Uygurlar. Diğer topluluklar. Uygurlar, genellikle Sincan Uygur Özerk Bölgesi'nde yaşamaktadır.

Orta Asya'da kurulan ilk Türk devleti Asya Hun Devleti'dir ve başkenti Ötüken'dir.

Osmanlı Devleti, Orta Asya'da Buhara Hanlığı'nı kendine bağlamıştır. Osmanlı padişahları, Buhara Hanlığı'na çeşitli şekillerde destek olmuş, özellikle Safevi İran'a karşı ittifak kurmuş ve askeri yardımlarda bulunmuştur.

Anav ve Afanesyevo kültürleri, Orta Asya’daki en eski uygarlıklardan ikisidir. Anav Kültürü. Orta Asya’nın ve dünyanın en eski kültürüdür. Orta Asya’da tarıma dayalı yerleşik yaşamın ilk örneklerinden birini temsil eder. Tarım teknikleri, çömlekçilik sanatı ve sosyal yapısı, İran ve Mezopotamya uygarlıklarıyla benzerlikler gösterir. Anav’da gelişen Ön Türk kültürü, Avrupa’nın doğusu ve güneyine de yayılmıştır. Afanesyevo Kültürü. Altay Dağları ve Minusinsk ovası civarında görülen, MÖ 3300 ile MÖ 2500 yılları arasında Kalkolitik Çağ'da var olmuş bir kültürdür. Türklerin en eski kültürüdür. Avcılık, hayvancılık, taştan ve bakırdan eşyalar yaptıkları bilinmektedir. Kurgan mezar geleneği, daha sonra İskitler, Hunlar ve Göktürkler gibi büyük Türk devletleri tarafından da benimsenmiştir. Afanesyevo halkının kökeni ve hangi etnik gruba ait olduğu hâlâ tartışmalı bir konudur.

Maveraünnehir'in kalbi olarak kabul edilen yer, Buhara'dır. Buhara, İslam dünyasının en önemli ilim ve medeniyet merkezlerinden biridir.

Evet, Türklerin kökeni Orta Asya'dır. Orta Asya, günümüz Kazakistan, Türkmenistan, Kırgızistan, Özbekistan ve bazı kısımlarında bulunan bölgeleri kapsar. Altay-Kuzey Sibirya teorisi de Türklerin atalarının bu bölgelerde yaşadığını ve zaman içinde farklı yollarla göç ederek çeşitli bölgelere yayıldığını savunur. Ancak, Türklerin kökeni hakkında net bir görüş birliği yoktur ve bu konuda farklı teoriler de bulunmaktadır.

Maveraünnehir, Orta Asya'da, Ceyhun (Amu Derya) ve Seyhun (Siri Derya) nehirleri arasında kalan tarihi bir bölgedir. Maveraünnehir'in kapsadığı alanlar: Kazakistan; Özbekistan; Türkmenistan; Tacikistan'ın bir kısmı; Kırgızistan'ın güney bölümü. Bölge, İslam medeniyetinin önemli merkezlerinden biri olarak kabul edilir ve Semerkand ile Buhara gibi önemli kültür şehirlerini içerir.

Asya Hun Devleti, M.Ö. 220 yılında Orta Asya'da Teoman tarafından kurulan ilk Türk devletidir. Özellikleri: Başkent: Ötüken. Yaşam Tarzı: Göçebe ve savaşçıdırlar, ancak tarımla da uğraşmışlardır. Din: Şamanizm. Askeri Sistem: Mete Han döneminde ilk düzenli ordu kurulmuş ve 10’luk askeri sistem oluşturulmuştur. İlişkiler: Çin ile uzun yıllar mücadele etmiş, Çin'i vergiye bağlamıştır. Miras: Göktürk ve Uygur Devletlerinin atası olarak kabul edilir. Yıkılışı: İmparatorların Çin prensesleriyle evlenmesi ve taht kavgaları nedeniyle zayıflamış, MS 216'da yıkılmıştır.

Arminius Vambery'nin "Bir Sahte Dervişin Orta Asya Gezisi" kitabında anlatılan bazı olaylar şunlardır: Vambery'nin kimliği: Vambery, Orta Asya'yı görmek amacıyla yola çıkar ve gerçek kimliğini gizleyerek bir derviş kılığına girer. Buhara'da kimlik tespiti: Buhara Emiri Muzaffereddin, Vambery'nin derviş olmadığını, çalan müziğe ayakla eşlik etmesi nedeniyle anlar. Seyahat: Vambery, Trabzon, Erzurum, Tebriz, Tahran, Buhara, Semerkant ve Herat gibi yerleri ziyaret eder. Gözlemler: Vambery, Orta Asya'daki toplumların sosyal, siyasi ve kültürel yapılarını gözlemler; Türkmenlerin karakter ve ahlaki durumlarını değerlendirir. İngiltere'ye raporlama: Vambery, seyahat sırasında edindiği bilgileri İngiltere ile paylaşır.

Orta Asya'da çeşitli iklim tipleri görülmektedir. Karasal iklim: Orta Asya ve Doğu Asya'nın iç bölgelerinde yaygındır. Çöl iklimi: Batı Asya ve Orta Asya'nın bazı bölgelerinde görülür. Tundra iklimi: Kuzey Asya’da, özellikle Sibirya’nın kuzeyinde görülür. Dağ iklimi: Himalayalar ve diğer yüksek dağlık bölgelerde görülür. Akdeniz iklimi: Batı Asya’nın bazı kıyı bölgelerinde bulunur. Orta Asya, genel olarak sıcak çöl ikliminin etkisi altındadır.

Orta Asya Türk devletlerinin kısa sürede yıkılmalarının temel nedeni, ülkenin hükümdar ailesinin ortak malı sayılmasıdır. Bu anlayış, taht kavgalarına yol açmıştır: Tahttaki hükümdar ölünce, ülke oğulları arasında bölünür ve her biri kendi bölgesini yönetmeye başlardı.

Orta Asya'nın bozkır ve çöllerle kaplı olmasının başlıca nedenleri şunlardır: İklim: Orta Asya, karasal iklim etkisi altındadır ve bu iklim türü genellikle kuraktır. Coğrafya: Bölgenin dört yanı yüksek dağlarla çevrilidir, bu nedenle denizlerden esen nemli rüzgârları alamaz. Tarihsel Gelişim: Tarih boyunca göçebe toplulukların yaşadığı Orta Asya'da, hayvancılığın kökenleri uzun yıllara dayanır.

Orta Asya'dan Anadolu'ya dağları delerek gelen Türk boyu hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Orta Asya'dan Anadolu'ya göç eden bazı Türk boyları şunlardır: İskitler (Sakalar). Oğuzlar. Türklerin Orta Asya'dan Anadolu'ya göçü, iklim, coğrafi koşullar, nüfus artışı ve siyasi baskılar gibi nedenlerle gerçekleşmiştir.

Orta Asya'daki ilk Türk kültürlerinden bazıları şunlardır: Anav Kültürü (MÖ 4000-MÖ 1000). Afanasyevo Kültürü (MÖ 2500-MÖ 1700). Andronova Kültürü (MÖ 1700-MÖ 1200). Karasuk Kültürü (MÖ 1200-MÖ 700). Tagar Kültürü (MÖ 700-MÖ 300).

Orta Asya'da hayvancılık, birkaç önemli nedenle büyük önem taşır: Geçim Kaynağı: Orta Asya Türkleri için küçükbaş (koyun, keçi) ve büyükbaş (at, sığır) hayvancılık en önemli geçim kaynağıydı. Gıda ve Ürün Temini: Hayvancılık, et ve süt ürünlerinin yanı sıra deriler ve yün gibi malzemelerle tekstil sektörüne katkı sağlar. Ticaret: Göçebe Türkler, Orta Asya’nın büyük ticaret yolları üzerinde bulundukları için ticarette önemli bir yere sahipti. Dayanıklı ve Taşınabilir Ürünler: Bozkır yaşamı zorlu olduğu için Türkler, dayanıklı ve taşınabilir mallar üretmek zorundaydı. El Sanatları: Hayvanlardan elde edilen doğal ürünlerle deri işçiliği, kilim dokuma ve silah yapımı gibi ekonomik ürünler ortaya konmuştur. Ayrıca, hayvancılıkla bağlantılı etkinlikler, örneğin sığır güreşi veya deve yarışları, Asya'nın bazı bölgelerinde turizm potansiyeli taşır.

Oğuzlar ve Uygurlar aynı değildir, ancak aralarında isim benzerliği bulunmaktadır. Oğuzlar, Orta Asya'ya 6-8. yüzyıllar arasında göç etmişlerdir. Uygurlar ise 8. ve 9. yüzyıllar arasında var olan bir Türk imparatorluğudur. Uygurlar ve Oğuzlar, tarih boyunca zaman zaman bir arada anılmışlardır, çünkü her iki topluluk da Türk budununu oluşturan boylara verilen isimler olarak kullanılmıştır.