Omurga

M. erector spinae (erector spinae kası), omurganın her iki yanında, vertebral kolonun tabanından kafatasının tabanına kadar uzanan bir kas grubudur. Konumu: Lumbar bölge. Torasik bölge. Servikal bölge. Erector spinae kası, iliocostalis, longissimus ve spinalis olmak üzere üç ana gruba ayrılır.

Kifotik lordotik duruş, hem kifoz (omurganın öne eğrilmesi) hem de lordoz (omurganın içe eğrilmesi) belirtilerini bir arada içeren bir postür bozukluğudur. Kifoz, genellikle sırtın üst bölgesinde (torasik omurga) görülür ve normalin üzerindeki eğrilik, üst gövdenin öne doğru eğilmesine neden olur. Lordoz, bel bölgesinde aşırı içe eğrilik olarak tanımlanır ve duruşun bozulmasına, kas dengesizliklerine ve hareket kısıtlılığına yol açabilir. Bu postür bozukluğu, genellikle kötü duruş, obezite, kas zayıflığı veya omurga hastalıklarından kaynaklanır.

Lumbar ve diğer intervertebral disk bozuklukları, omurgadaki disklerin yapısında veya işlevinde meydana gelen problemleri ifade eder. Bazı disk bozukluğu türleri: Disk dejenerasyonu. Disk hernisi (fıtık). Disk protrüzyonu ve ekstrüzyonu. Sekestrasyon. Risk faktörleri arasında genetik yatkınlık, yanlış duruş, sigara kullanımı, obezite, ağır kaldırma ve ani travmalar bulunur. Belirtiler arasında sırt, bacak ve ayağa yansıyan ağrı, uyuşma, karıncalanma ve kas güçsüzlüğü yer alır. Teşhis ve tedavi için bir uzmana danışılması önerilir.

Spina Bifida, erken teşhis edilip zamanında müdahale edildiğinde ölümcül bir hastalık değildir. Spina Bifida'nın tehlikeleri arasında şunlar bulunur: Hidrosefali. Felç. Bağırsak ve mesane problemleri. Skolyoz. Enfeksiyonlar. Spina Bifida'nın tehlikeleri, hastalığın türüne ve şiddetine göre değişiklik gösterebilir.

Perosomus elumbus, kuyruk, kuyruk sokumu ve bel omurlarının eksik olduğu ve vücudun arka kısımlarının gelişim geriliğiyle karakterize bir yavru anomalisidir. Bu anomali, lumbosakral medulla spinalis ve vertebraları kapsayan konjenital anomalilerle ilişkilidir. Bu anomaliye en çok koyun, domuz, köpek ve sığırlarda rastlanır. Perosomus elumbus'un bazı belirtileri şunlardır: kolumna vertebraliste ventral çöküntü ve deformasyon; bacak kaslarında atrofi; tırnaksızlık; serebral hipoplazi, hidrosefalus; unilateral renal agenezi; kriptoşidi. Perosomus elumbus'un teşhisi, klinik ve radyografik muayeneler ile otopsiyle konur.

"Vertebra korpus yükseklikleri ve sinyal yoğunlukları tabidir" ifadesi, omurga gövdelerinin yükseklikleri ve sinyal yoğunluklarının normal sınırlar içinde olduğunu ifade eder. Bu ifade, genellikle manyetik rezonans görüntüleme (MRG) raporlarında kullanılır ve omurga ile ilgili ciddi bir sorun olmadığını gösterir. Ancak, kesin yorum için raporun bir uzman tarafından detaylı incelenmesi önerilir.

Kifozu olan kişinin skolyoza yatkın olduğuna dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Kifoz ve skolyoz, omurga sağlığıyla ilgili iki farklı rahatsızlık türüdür. Ancak, yüksek dereceli kifoz, zamanla omurganın eğrilmesine yol açarak skolyoza dönüşebilir. Kifoz ve skolyozun teşhisi ve tedavisinde, ilk başvurulacak uzmanlar ortopedi doktorlarıdır. Herhangi bir sağlık sorununda doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Torakal vertebra, omurgayı oluşturan 33-34 kemikten 12 tanesini ifade eder. Torakal vertebra özellikleri: Keskin, aşağıya doğru yansıtılan spinal uzantıları vardır. Büyük, posterior, lateral olarak yansıtılan transvers (enine) uzantıları bulunur. Çoğu kaburganın ön kısmı, doğrudan veya dolaylı olarak sternuma bağlandığından göğüs boşluğunun hacmini tanımlar. Torakal vertebra kırıkları, genellikle trafik kazası ve yüksekten düşme gibi yüksek enerjili travmalarla ilişkilidir.

Lomber vertebra, bel bölgesindeki omurların her birine verilen isimdir. İnsan omurgasının alt kısmında yer alan ve L1'den L5'e kadar numaralandırılan bu beş omur, vücudun ağırlığını taşımada ve hareketliliğin sağlanmasında kritik bir rol oynar. Lomber vertebra ile ilgili bazı tıbbi terimler şunlardır: Lomber MR: Bel bölgesinin MR’ı. Lomber fıtık: Beldeki disklerin dışa taşması. Lomber lordoz: Belin doğal içe kıvrımı. Lomber spinal stenoz: Bel omurgasında daralma olması.

Atlas ve eksen kemiklerinin temel işlevleri: Atlas (C1), kafatası ile omurga arasındaki bağlantı noktasıdır ve başın hareket aralığını kontrol eder. Eksen (C2), atlas ile birlikte çalışarak başın dönme hareketlerini sağlar. Atlas ve eksen kemiklerinin diğer işlevleri: Beyin sapı ve omurilik bağlantısı: Atlas ve eksen, beyin sapına yakın olup, omuriliğe açılan ilk kapıdır. Nörolojik koruma: Omuriliği koruyarak sinir sinyallerinin iletimini sağlar. Destek: Başın dik durmasını sağlar.

Kifoskolyoz ve kifoz aynı şey değildir; kifoskolyoz, hem kifoz (omurganın kamburlaşması) hem de skolyoz (omurganın yana doğru eğrilmesi) ile karakterize bir hastalıktır. Kifoz, omurganın normalden fazla öne doğru eğrildiği bir durumdur. Kifoskolyoz, genellikle ciddi vakalarda, doğuştan gelen hastalıklarda veya travmalara bağlı olarak gelişebilir. Her iki durumun da erken teşhis edilmesi ve uygun tedaviye başlanması önemlidir.

Protrüzyon ve geniş tabanlı disk protrüzyonu aynı değildir. Protrüzyon, diskin anulus fibrozus'u tam yırtmadan dışarı doğru bombeleşmesi anlamına gelir. Geniş tabanlı disk protrüzyonu hakkında ise bilgi bulunmamaktadır. Disk protrüzyonu, dışa doğru daha fazla ilerlerse bu durum ekstrüde disk olarak sınıflandırılır. Doğru teşhis ve tedavi için bir uzmana danışılması önerilir.

"Diski numarası kaç olmalı?" sorusuna yanıt bulunamadı. Ancak, farklı alanlarda kullanılan disk numaraları hakkında bilgi verilebilir. Diş numaraları. Omurga disk numaraları. Sabit disk numaraları.

Aksiyojenik ağrı terimi, omurga ve çevresindeki dokularda hissedilen şiddetli ağrıya verilen isimdir.

Skolyozda Risser derecesinin kaç olması gerektiği, hastanın yaşına ve skolyozun türüne göre değişiklik gösterebilir. Adolesan İdiopatik Skolyoz (AİS) hastalarında: Risser Evre 0 ve 1 olan hastalar, büyüme potansiyeli açısından risk altındadır. Risser Evre 4, omurga büyümesinin tamamlandığını; Risser Evre 5 ise boy uzamasının sonunu gösterir. Genel olarak: Eğriliğin ilerlemesi, Risser derecesi düşük olan ve yaşı küçük hastalarda daha olasıdır. Skolyoz tedavisi için en doğru kararı, bir ortopedi uzmanı verebilir.

TLSO korse, diğer adıyla torako-lumbo-sakral ortez, omurga eğriliklerinin (örneğin skolyoz) tedavisinde kullanılır. Başlıca işlevleri: Omurga eğriliğini düzeltmek veya ilerlemesini engellemek. Gövdenin fleksiyon, ekstansiyon ve lateral eğilimlerini kontrol etmek ve immobilizasyon sağlamak. TLSO korseler, genellikle plastikten yapılır ve kişiye özel olarak üretilir.

Torasik mobilite, torasik omurganın hareket kabiliyetini ifade eder. Torasik omurga, istikrar için inşa edilmiştir ve gövdeyi dik tutmaya yardımcı olur. Torasik mobiliteyi geliştirmek için germe egzersizleri yapılabilir. Mobilite egzersizleri dinamik hareketler içerdiğinden, antrenmandan önce ısınmaya da yardımcı olur.

Paravertebral çizgi, anatomik bir referans çizgisi olup, vertebral cisimlerin yanında yer alır ve enine süreçlerin uçlarını işaretler. Önemi: Cerrahi erişim: Omurları çıkarmaya veya bozmaya gerek kalmadan omurilik diskine veya omurgadaki diğer yapılara erişim sağlar. Anestezi uygulaması: Torasik ve meme cerrahisi gibi işlemlerde, paravertebral alana lokal anestezik enjeksiyonu ile etkili bir analjezi ve somatik-sempatik blok sağlanabilir. Görüntüleme: Göğüs röntgenlerinde mediastinal yapıların yansımalarını değerlendirmede yardımcı olur.

Yetişkin bir insanın 33-34 adet omurgası vardır. Bu omurlar beş bölüme ayrılır: 7 boyun omuru (servikal vertebra); 12 sırt omuru (torakal vertebra); 5 bel omuru (lomber vertebra); 5 sakral vertebra; 4 koksiks omur (kuyruk sokumu). Çocuklarda sakral omurlar ayrıdır, ancak ergenlik döneminde birleşerek tek omur haline gelir.

Lomber lordoz düzleşmesi, bel bölgesindeki doğal içbükey kavisin kaybolması anlamına gelir. Bu durum genellikle şu nedenlerden kaynaklanır: Hareketsiz yaşam tarzı. Yanlış duruş. Aşırı kilo. Travma veya yaralanma. Kemik erimesi. Lomber lordoz düzleşmesinin belirtileri arasında bel ağrısı, hareket kısıtlılığı ve duruş bozuklukları bulunur. Kesin tanı ve uygun tedavi için bir doktora başvurulması önerilir.