Mahlas

Buhûrîzâde Mustafa Efendi, çiçekçilik ve meyvecilikle ilgilendiği için Itrî mahlasını almıştır. Asıl adı Mustafa olan Buhûrîzâde'nin bu lakabı, babasının koku ticaretiyle uğraşmasından dolayı da almış olabileceği düşünülmektedir.

Muhibbi, Kanuni Sultan Süleyman'ın mahlasıdır ve "seven, sevgi besleyen" anlamına gelir. Mahlas, sanatçıların gerçek isimlerinin dışında kullandıkları takma isimdir.

Nazım Hikmet'in bazı mahlasları şunlardır: Orhan Selim; Ahmet Oğuz; Mümtaz Osman; Ercüment Er. Ayrıca, "İt Ürür Kervan Yürür" kitabı Orhan Selim imzasıyla çıkmıştır.

Şairlerin mahlas kullanması, İslamiyet'ten önceki Arap şiirine kadar uzanan bir geçmişe sahiptir. Türk edebiyatında ise mahlas kullanma geleneği, İslamiyet'in kabulünden sonraki metinlerde, özellikle 13. ve 14. yüzyıllardan itibaren hem divan hem de halk şiirinde yaygın olarak görülmüştür. Mahlas kullanımı, günümüzde sadece halk şiirinde varlığını sürdürmektedir.

Canfeza, asıl adı Orhan Gül olan bir rap sanatçısıdır.

Odun Herif'in gerçek adı Kadir Doğrubakar'dır. Kendisi, Twitter'da siyasilere sataşan bir sosyal medya fenomenidir.

Hiraizerdüş'ün gerçek adı Hakan Bozdağ'dır.

Fatih Sultan Mehmet'in şiirlerinde kullandığı mahlas Avni'dir. Bu mahlasla yazdığı bazı şiirler şu sitelerde bulunabilir: izdiham.com; mini.donanimhaber.com.

Gülşehri, Türk edebiyatında mahlasını ilk kullanan şairdir. Mahlas, şairin asıl adından başka edebiyatta kullandığı isimdir.

Muradi mahlasını kullanan padişah, III. Murad'dır. III. Murad, 1546 yılında Manisa'da doğmuş ve 1595 yılında İstanbul'da vefat etmiş 12. Osmanlı padişahı ve 91. İslam halifesidir.

Asıl adı Mehmet Kemal olan Namık Kemal, Namık mahlasıyla tanınmıştır. Bu mahlası, Sofya'da tanıştığı şair Binbaşı Eşref Paşa vermiştir.

Divan edebiyatında mahlas, şairlerin eserlerinde kullandıkları takma ad veya sanat ismidir. Mahlas, şairin asıl adının yerine geçer ve şiirde kişisel bir mühür ve imza işlevi görür. Mahlas kullanımı, İran edebiyatının etkisiyle başlamış ve ilk olarak Şeyhî tarafından başlatılmıştır.

Divan edebiyatında mahlas ve tapşırma arasındaki temel farklar şunlardır: Anlam: Mahlas, sanatçının asıl adı yerine geçen ve genellikle kişisel, duygusal ve bireysel anlamlar taşıyan bir takma addır. Kullanım Yeri: Mahlas, şiirin her yerinde kullanılabilirken, tapşırma genellikle son dörtlükte yer alır. Amaç: Mahlasın amacı, kimliği gizlemek veya edebi bir gelenek sürdürmek olabilirken, tapşırmanın amacı şiirin sahibini açıkça belirtmektir.

Yunus Özyavuz'un neden Sagopa Kajmer olduğu, kendi tabiriyle bir bilim adamının Mısır'daki piramitlerde yaptığı araştırmalarla ilgilidir. Özyavuz, bu durumu şu şekilde açıklamıştır: > "Mısır'da piramitlerde araştırma yapan bir bilim adamı... İçerideki tüm koordinasyonları hiyeroglif olarak yazıyor ve daha sonra da orada hayatını kaybediyor akımlardan dolayı. Onun sonrasında gelen bilim adamları, ilimle ilgilenen kişiler papirüslerden okudukları kadarıyla bu keşifleri yapan insanın, Sagopa piramidinin keşfini yapan insanın Kajmeri isminde birisi olduğunu ortaya çıkarıyorlar. Ben de bunu makalede okumuştum üniversite yıllarımda." Ayrıca, Tayland'da bulunan Sago adlı bir palmiye türünden ve Avesta kitaplarından da bahsetmiştir. Sagopa Kajmer, sanatçının gerçek adı olan Yunus Özyavuz'un bir mahlası olarak kullanılmaktadır.

Evet, Halid Ziya Uşaklıgil ve M. Halid aynı kişidir. Halid Ziya Uşaklıgil, bazı edebi yazılarını Hazine-i Evrak dergisinde Mehmed Halid Ziyaeddin müstear adıyla yayımlamıştır.

Namık Kemal, "Nâmık" mahlasını, Sofya'da misafir olarak bulunan Şair Binbaşı Eşref Bey'in (Paşa) kendisine verdiği mahlasnâme sayesinde almıştır. Bu mahlas, zamanla onun göbek adı Mehmed'in yerini tutmuştur.

Divan edebiyatında mahlas beyti, şairin adının veya mahlasının geçtiği beyittir. Gazel ve kasidelerde mahlas beyti, genellikle son beyitte yer alır ve bu nedenle "makta" veya "taç beyit" olarak da adlandırılır.

Defkhan'ın gençliği, "Yaşlanan Gençlik" adlı şarkısında ele alınmıştır. Bu şarkıda, Defkhan ve diğer sanatçılar Hakikat ile Fırtına, gençliklerinin nasıl geçtiğini ve zamanla nasıl yaşlandıklarını anlatırlar. Defkhan, 1982 yılında Hollanda'da doğmuş ve 7 yaşında Almanya'ya gitmiştir. Defkhan'ın gerçek adı Mustafa Hakan Dursun'dur.

Âşıklık geleneğinde mahlas alma geleneği, âşıkların eserlerinde gerçek adları yerine takma adlar (mahlas) kullanmalarını ifade eder. Mahlas alma çeşitli şekillerde gerçekleşebilir: Âşığın kendisi tarafından: Âşıklar, mizaçlarına veya düşünce yapılarına uygun mahlasları kendileri seçebilirler. Usta tarafından: Usta âşıklar, çıraklarına uygun mahlaslar verebilir. Çevrenin etkisiyle: Toplumda kişiye verilen lakap veya unvan, asıl adı unutturabilir ve kişi o sözcükle anılmaya başlayabilir. Rüya sonrası: Badeli âşıklar, rüyalarında mahlaslarını alabilirler. Mahlas, zamanla âşığın asıl adını unutturabilir ve âşık, mahlasıyla anılmaya başlanır.

"İsmi ile müsemma olmak" ifadesi, edebi bir sanat olarak kabul edilmez. Bu ifade, bir kişinin isminin fiziksel yapısı ve karakteriyle örtüşmesi durumunu ifade eder. Lakap ve mahlas ise edebi sanatlardır. Lakap, bir kişiye özel bir özelliğinden dolayı sonradan takılan isimdir; mahlas ise şairlerin kendilerine seçtikleri takma addır.