Şairlerin mahlasını bulmak için genellikle şiirlerinin son beytine bakmak gerekir, çünkü mahlas genellikle "makta" yani son beyitte yer alır. Mahlası içeren beyte "mahlas beyti" denir. Ayrıca, şairler birden fazla mahlas kullanmış veya mahlasını daha sonra değiştirmiş olabilir. Mahlas, şairin belirli bir yaşa erişmesi, şiir yetisine ulaşması ve çevre, mizaç, psikoloji gibi faktörlerin etkisiyle bilinçli bir şekilde seçilir. Mahlas, Arapça ve Farsça kökenli olabileceği gibi, doğrudan Türkçe de olabilir. Gazel nazım şeklinde mahlas genellikle "makta" yani son beyitte yer alırken, rubai, nazm ve kıta gibi gazelden küçük nazım şekillerinde mahlas kullanılmaz.