Mahlas

Atatürk'ün mahlası "Mustafa Şerif"tir. Mustafa Kemal Atatürk, 1911 yılında gönüllü arkadaşlarıyla birlikte, sahte bir kimlikle ve bu kimlikle, İtalyan işgali altındaki Trablus’a girmiş ve bu kimlikte "Gazeteci Mustafa Şerif" adını kullanmıştır.

Mahlas alma, şair, yazar ve âşıkların gerçek isimleri yerine kullandıkları takma adların edinilmesi sürecidir. Bu süreç genellikle şu yollarla gerçekleşir: 1. Kendi Mahlasını Seçme: Âşık, adını, soyadını veya yaşayışına ve sanatına uygun bir ismi mahlas olarak kullanabilir. 2. Usta Âşıktan Alma: Usta bir âşık, çırağını sınava tabi tutar ve durumuna göre bir mahlası uygun görür. 3. Rüyasında Görme: Âşık, rüyasında gördüğü bir etki ile mahlas alabilir. 4. Şeyh veya Pirden Alma: Şeyh veya pirin manevi tesiri ile mahlas edinme de mümkündür.

Fuzûlî'nin gerçek isminin "Fuzuli" olmasının nedeni, başkalarının tercih etmeyeceğini düşündüğü ve kendisini tanımlayıcı bulduğu için bu mahlası seçmesidir.

Üftâde, "Üftâde" mahlasını, aldığı 2 akçe maaş nedeniyle manevi makamından düştüğünü (mertebeden düştüğünü) düşündüğü için benimsemiştir. Bu olay şu şekilde gerçekleşmiştir: Bursa’da uzun süre imamlık yapan Üftâde, bir gün rüyasında mürşidi Hızır Dede’yi görmüş ve Dede ona, aldığı paranın manevi mertebesinden düşmesine neden olduğunu söylemiştir.

"Kafkef" ifadesi iki farklı anlama gelebilir: 1. Farsça dilinde" kafkef" kelimesi "kaos" anlamına gelir. 2. Sagopa Kajmer'in mahlası olarak" kafkef", "Kaf Dağı'nın kaf'ı ve kefenin kef'i" olarak açıklanmıştır.

Acem Şahı olarak bilinen, asıl adı tespit edilemeyen şair, Şâhî mahlasını kullanmaktadır ve Şâhî-i Şarkî ve Acem Şâhî lakaplarıyla da anılmaktadır.