Mahlas

Atatürk'ün mahlası "Mustafa Şerif"tir. Mustafa Kemal Atatürk, 1911 yılında gönüllü arkadaşlarıyla birlikte, sahte bir kimlikle ve bu kimlikle, İtalyan işgali altındaki Trablus’a girmiş ve bu kimlikte "Gazeteci Mustafa Şerif" adını kullanmıştır.

Mahlas alma çeşitli şekillerde gerçekleşebilir: Kendi adını kullanma: Âşıklar, mahlas kullanmayıp doğrudan isimlerini kullanabilir. Usta tarafından verme: Usta bir şair, çırağını sınava tabi tutarak uygun bir mahlas verebilir. Rüyalarda görme: Âşıklar, mahlaslarını rüyalarında görebilirler. Çevre etkisi: Toplumun kişiye verdiği lakap veya unvan, asıl ismi unutturabilir ve kişi o sözle anılmaya başlayabilir. Kişinin kendi seçimi: Âşıklar, mizaçlarına, düşünce yapılarına ve dünya görüşlerine uygun bir mahlas seçebilirler. Günümüzde usta-çırak ilişkisinin zayıflaması nedeniyle âşıklar genellikle mahlaslarını kendileri seçmektedir.

Fuzûlî'nin gerçek isminin "Fuzuli" olmasının nedeni, başkalarının tercih etmeyeceğini düşündüğü ve kendisini tanımlayıcı bulduğu için bu mahlası seçmesidir.

Üftâde, "Üftâde" mahlasını, aldığı 2 akçe maaş nedeniyle manevi makamından düştüğünü (mertebeden düştüğünü) düşündüğü için benimsemiştir. Bu olay şu şekilde gerçekleşmiştir: Bursa’da uzun süre imamlık yapan Üftâde, bir gün rüyasında mürşidi Hızır Dede’yi görmüş ve Dede ona, aldığı paranın manevi mertebesinden düşmesine neden olduğunu söylemiştir.

"Kafkef" ifadesi iki farklı anlama gelebilir: 1. Farsça dilinde" kafkef" kelimesi "kaos" anlamına gelir. 2. Sagopa Kajmer'in mahlası olarak" kafkef", "Kaf Dağı'nın kaf'ı ve kefenin kef'i" olarak açıklanmıştır.

Acem Şahı olarak bilinen, asıl adı tespit edilemeyen şair, Şâhî mahlasını kullanmaktadır ve Şâhî-i Şarkî ve Acem Şâhî lakaplarıyla da anılmaktadır.