KimyasalReaksiyonlar

Fenton prosesinde hidroksil radikalleri (OH.) oluşur. Bu, asidik şartlar altında Fe+2 iyonunun hidrojen peroksit (H2O2) ile reaksiyonu sonucu gerçekleşir: Fe+2 + H2O2 → Fe+3 + OH. + OH-. Hidroksil radikalleri, organik maddeleri oksitleyerek CO2 ve H2O gibi son ürünlere dönüştürür.

Çökelti oluşumunun hesaplanması, çözünürlük çarpımı (Kçç) ve iyon derişimlerinin karşılaştırılmasına dayanır. Hesaplama adımları: 1. Çözünürlük Çarpımı (Kçç): Doygun bir çözeltideki iyon derişimlerinin çarpımıdır. 2. İyon Derişimlerinin Karşılaştırılması: - Ki < Kçç ise çözelti doymamıştır, çökelme olmaz. - Ki = Kçç ise çözelti doymuştur, çökelme olmaz. - Ki > Kçç ise çözelti önce doyar, sonra çökelme olur. Örnek: 0.10 M AgNO3 çözeltisi, [CrO4²⁻] = 0.010 M ve [Br⁻] = 0.10 M içeren bir çözeltiye yavaş yavaş eklendiğinde, Ag2CrO4 (Kçç = 1.4x10⁻⁵) ve AgBr (Kçç = 5.0 x 10⁻¹³) çökeltilerinin oluşumu hesaplanabilir. Çökelti oluşum hesaplamaları karmaşık olabileceğinden, kimyasal analizlerde bir uzmana danışılması önerilir.

Oksidasyon ve oksitlenme aynı anlama gelir. Oksidasyon, bir elementin veya bileşiğin elektron kaybetmesi ve bu sayede oksitlenmiş hale gelmesidir.

Soygazların kararlı olması, tam dolu değerlik elektron kabuğuna sahip olmaları ve bu nedenle kimyasal bağ oluşturma eğilimlerinin düşük olması anlamına gelir. Soygazların kararlı olmasının bazı nedenleri: Atom yarıçapı: Atom yarıçapının artması, değerlik elektronların atom çekirdeğinden daha uzakta olmasına yol açar ve bu da iyonlaşma enerjisinin azalmasına neden olur. Elektronegatiflik: Çekirdeğe yakın olan elektronlar, dış elektronlara bir çeşit "kalkan etkisi" sunarak dış elektronların iyonlaşma enerjilerini düşürür. Atomlar arası kuvvet: Soygazlar, zayıf atomlar arası kuvvet nedeniyle düşük erime ve kaynama noktalarına sahiptir. Soygazlar, uygun ortam şartları sağlandığında bazı özel koşullarda, özellikle yüksek sıcaklık ve basınç altında, bileşik oluşturabilir.

Aküde elektrik üretiminin animasyonunu içeren bir kaynak bulunamadı. Ancak, akünün çalışma prensibi hakkında bilgi veren bazı kaynaklar şunlardır: YouTube'da "Kısaca Anlatım: Elektrik Nasıl Üretilir? Elektrik Jeneratörü Nasıl Çalışır?" başlıklı video. aykutsaritas.com sitesinde "Akü Nasıl Çalışır Elektrik Üretir?" başlıklı yazı. elektrikport.com sitesinde "Akü Nedir, Nasıl Çalışır?" başlıklı yazı. incitas.com.tr sitesinde "Akü İçi Elemanları ve Akü Terimleri Nelerdir?" başlıklı yazı. elektrikrehberiniz.com sitesinde "Akümülatör (Akü) Nedir?" başlıklı yazı.

İyon denklemi yazmak için aşağıdaki adımları izlemek gerekir: 1. Tam denklemi yazın: Tepkimeye giren tüm bileşikler yazılır. 2. Ayrışma yapın: Suda çözünen iyonik bileşikler parçalara ayrılır. 3. Seyirci iyonları çıkarın: Değişmeyen iyonlar denklemden çıkarılır. 4. Net denklemi yazın: Geriye yalnızca tepkimeye giren iyonlar kalır. Örnek: AgNO₃ (suda) + NaCl (suda) → NaNO₃ (suda) + AgCl (katı) denklemi için: - Tam iyonik denklem: Ag⁺ (suda) + NO₃⁻ (suda) + Na⁺ (suda) + Cl⁻ (suda) → Na⁺ (suda) + NO₃⁻ (suda) + AgCl (katı). - Net iyon denklemi: Ag⁺ (suda) + Cl⁻ (suda) → AgCl (katı).

Demir (III) klorür (FeCl3) ve demir oksit (Fe2O3) elde etme süreçleri farklıdır: Demir (III) Klorür (FeCl3) Üretimi: 1. Demir cevheri, hidroklorik asit (HCl) içinde çözülür. 2. Daha sonra, demir(II) klorür (FeCl2), klor gazı (Cl2) ile reaksiyona sokularak oksitlenir. Demir Oksit (Fe2O3) Üretimi: 1. Demir, oksijen varlığında oksitlenir. 2. Ayrıca, demir(III) hidroksit veya demir(III) nitratın termal ayrışması da Fe2O3 üretir.

Hidroklorik asit (HCl) oluşumu iki ana yöntemle gerçekleşir: 1. Elementlerin Doğrudan Birleşimi: Hidrojen gazı (H₂) ve klor gazı (Cl₂) bir araya getirildiğinde, difüz güneş ışığı varlığında, hidrojen klorür gazı (HCl) oluşur. 2. Metal Klorürün Konsantre Sülfürik Asit ile Reaksiyonu: Metalik klorürler, konsantre sülfürik asit ile reaksiyona girdiğinde hidrojen klorür gazı açığa çıkar.

Prekürsör kelimesi iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Kimya terimi: Bir reaksiyona katılıp sonrasında başka bir bileşiği oluşturan bileşiktir. 2. Genel terim: Herhangi bir hücre, yapı, kimyasal madde vb.den önce oluşanlar.

Ferroin yöntemi, kimyasal salınım reaksiyonlarını gözlemlemek için kullanılan bir deney yöntemidir. Ferroin ise, demirin organik bir ligand ile kompleks oluşturması sonucu elde edilen bir indikatördür.

Çöktürme yöntemi, iki çözelti karıştırıldığında çözeltideki iyonların etkileşerek suda çözünmeyen katı oluşturma yöntemidir.

Biyokimyasal reaksiyonlarda görev alan enzimler 6 ana gruba ayrılır: 1. Oksidoredüktazlar. 2. Transferazlar. 3. Hidrolazlar. 4. Liyazlar. 5. İzomerazlar. 6. Ligazlar.

Lipidlerde görülen bazı önemli reaksiyonlar şunlardır: 1. Hidroliz: Trigliseroller, su ile reaksiyona girerek yağ asitleri ve alkol oluşturur. 2. Saponifikasyon: Alkali veya lipaz enzimleri ile hidroliz edilerek sabun oluşur. 3. Hidrojenasyon: Doymamış yağ asitlerinin karbon-karbon çift bağları, hidrojen ile reaksiyona girerek doymuş yağ asitleri oluşturur. 4. Halojenasyon: Doymamış yağ asitleri, halojenlerle çift bağlardan eklenerek reaksiyona girer ve halojen çözeltisinin rengini açar. 5. Ransidite: Yağların oksidasyonu ve hidrolizi sonucu kötü koku ve tat oluşur.

Redoks denklemlerinde elektron sayısının eşit olması gerekir çünkü her redoks reaksiyonunda indirgenme ve yükseltgenme olayları bir arada gerçekleşir. Bu, elektron aktarımının dengeli olmasını sağlar ve reaksiyonun doğru bir şekilde gerçekleşmesine olanak tanır.

Yumuşak bazlarla reaksiyona giren asitler, kuvvetli asitler olarak adlandırılır.

Entropiyi artıran faktörler: Isı geçişi: Bir sistemdeki ısı artışı, entropiyi artırır. Kütle akışı: Kütle akışı, enerji ve entropinin taşınmasına neden olur. Tersinmezlikler: Sürtünme, hızlı genişleme veya sıkıştırma gibi tersinmez olaylar entropiyi artırır. Moleküler düzensizlik: Bir maddenin erime veya buharlaşma gibi durumlarda moleküler düzensizliği artar, bu da entropiyi artırır. Termodinamiğin ikinci yasasına göre, izole bir sistem içinde kendiliğinden gerçekleşen hiçbir olay entropiyi azaltamaz.

Genel kimyanın temel konuları şunlardır: 1. Madde: Belirli bir hacmi ve kütlesi olan her şeyi tanımlar. 2. Atom ve Molekül: Atom, maddelerin yapı taşlarıdır ve elementlerin kimyasal özelliklerini taşır. 3. Kimyasal Reaksiyonlar: Maddelerin bir araya gelerek yeni maddeler oluşturduğu süreçlerdir. 4. Fiziksel ve Kimyasal Özellikler: Fiziksel özellikler, maddenin görünümü ve hissedilen özellikleri ile ilgilidir (renk, yoğunluk, erime noktası gibi). 5. Enerji ve Termodinamik: Enerji değişimleri ve ısı transferi gibi konuları içerir.

Kimyasal reaksiyonlar çeşitli sınıflandırmalara ayrılır, işte bazıları: 1. Birleşme Reaksiyonları (Sentez Reaksiyonları): İki veya daha fazla kimyasal bileşenin birleşerek yeni bir bileşik oluşturması. 2. Ayrışma Reaksiyonları (Analiz Reaksiyonları): Bir bileşiğin parçalanarak daha basit bileşiklere dönüşmesi. 3. Redoks (Oksidasyon-İndirgeme) Reaksiyonları: Elektron transferinin gerçekleştiği reaksiyonlar. 4. Asit-Baz Reaksiyonları: Hidrojen iyonlarının bir molekülden diğerine transferi. 5. Kompleksasyon Reaksiyonları: Merkezi bir metal iyonu ve çevresindeki ligandlar arasında koordinasyon bağlarının oluşması. 6. İyon Değişim Reaksiyonları (Metatez Reaksiyonları): İki bileşik arasında iyonların yer değiştirmesi. 7. İzomerleşme Reaksiyonları: Bir bileşiğin atomlarının yer değiştirmesi sonucu izomerlerin oluşması.

Kimyasal çözünme ile oluşan kayaçlar, kimyasal tortul kayaçlar olarak adlandırılır. Bu kayaçlara örnekler: Kalker (kireç taşı); Jips (alçı taşı); Traverten; Çakmak taşı (sleks); Tuz (kaya tuzu).

Bir maddenin yanması için ortamda en az %14-18 oranında oksijen bulunması gerekir.