Kemikler

Ayak tabanında bulunan vektörler hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, ayak tabanının vektörel çizimlerini bulabileceğiniz bazı kaynaklar şunlardır: depositphotos.com. istockphoto.com.

Epifiz, metafiz ve diafiz, uzun kemiklerin yapı elemanlarıdır. Epifiz. Metafiz. Diafiz.

Sarı ilik, en çok uzun kemiklerin orta kısımlarında bulunur. Sarı iliğin bulunduğu bazı kemikler: femur (uyluk kemiği); tibia (kaval kemiği); fibula (dış kaval kemiği); humerus (kol kemiği); radius (ön kol kemiği); ulna (ön kol kemiği); metakarpal kemikler (el kemikleri); metatarsal kemikler (ayak kemikleri); sakrum (bel kemiği); küçük pelvik kemikler. Ayrıca, sarı ilik omurga kemiklerinin alt bölümlerinde, göğüs kafesi kemiklerinde ve kalça kemiklerinde de yaygındır.

Üzengi kemiği, kulağın en küçük kemiğidir. Sadece 2,5 ila 3,5 mm uzunluğunda olan üzengi, orta kulakta bulunur ve aldığı ses titreşimlerini iç kulağa iletir.

Uzun kemik, kısa kemik ve yassı kemik, iskelet sistemini oluşturan kemik çeşitleridir. Uzun kemikler. Kısa kemikler. Yassı kemikler. Ayrıca, düzensiz şekilli kemikler ve sesamoid kemikler gibi diğer kemik çeşitleri de bulunmaktadır.

Evet, humerus ve kol aynı şeyi ifade eder. Humerus, kolun üst kısmında bulunan uzun bir kemiktir ve pazu kemiği olarak da bilinir.

Skapulotorasik krepitusun (kürek kemiğinden ses gelmesi) bazı nedenleri: Anatomik varyasyonlar: Kürek kemiğindeki fazladan bir çıkıntı, kas veya tendonun sürekli gidip gelmesine bağlı yıpranmaya ve krepitusa yol açabilir. Aşırı kullanım ve travma: Tekrarlayıcı baş üstü hareketler ve aşırı kullanım, bursaların iltihaplanmasına neden olabilir. Kemik tümörleri veya kemik çıkıntıları: Kemik tümörleri, normalde olmayan yerlerde bursa oluşumuna yol açabilir. Diğer nedenler: Skolyoz, kifoz, düzgün iyileşmeyen kaburga veya kürek kemiği kırıkları, sinir zedelenmesine bağlı kas erimesi, meme implantları ve kozmetik meme cerrahisi de bu soruna yol açabilir.

Periost zarı, kemiklerin dışında bulunan ve kemik dokusunun beslenmesini, onarılmasını sağlayan zarın adıdır. Periost zarının başlıca işlevleri: Kemiklerin enine ve boyuna büyümesini sağlar. Kemiklerin kırıldığında iyileşmesini sağlar. Kemikleri dış etkilerden korur. Kemiğin besin ihtiyacını karşılar. Periost zarı görevini yerine getirmezse, kemikler enine büyüyemez, kırıklar iyileşemez ve kemikler beslenemez; bu da kemik gelişiminde bozukluklara yol açar.

Yassı kemiklerde sarı ilik bulunmaz.

Frajilite kırıkları, genellikle osteoporoz nedeniyle düşük enerjili travma sonucu oluşur ve en sık şu kemiklerde görülür: Vertebra (omurga); Kalça; Önkol; Omuz.

Kalça eklemi, yassı kemik türüne örnektir.

Uzun kemiğin baş kısmında süngerimsi kemik doku bulunur. Süngerimsi kemik dokunun özellikleri: Gözenekli bir yapıya sahiptir. Bu gözeneklerin içinde kan hücrelerinin yapıldığı kırmızı kemik iliği bulunur. Uzun kemiklerin baş kısmındaki süngerimsi kemiğin gözeneklerini kemik iliği doldurur. Kısa ve yassı kemiklerin iç kısmında da süngerimsi kemik doku bulunur.

Kemiklerin yeniden şekillenmesi, Wolff Yasası ile açıklanır. Bu yasa, 19. yüzyılda Alman cerrah Julius Wolff tarafından geliştirilmiştir ve sağlıklı bir insan veya hayvandaki kemiğin, altına yerleştirildiği yüklere uyum sağlayacağını belirtir. Wolff Yasası'na göre: Bir kemik üzerindeki yük artarsa, kemik zamanla kendini yeniden şekillendirerek bu tür yüklemelere direnmek için daha güçlü hale gelir. Bir kemik üzerindeki yük azalırsa, kemik daha az yoğun ve zayıf hale gelir.

Kalçada birleşen üç kemik, ilium, ischium ve pubis olarak adlandırılır. Bu kemikler, ergenlik döneminde kıkırdak dokusu ile birbirine bağlanır. Kalça eklemini oluşturan bu kemikler, "top-yuva" tipi bir yapı oluşturur.

Akromiyon ve spina skapula, kürek kemiği (skapula) üzerinde bulunan yapılardır. Akromiyon. Spina skapula.

5. sınıf düzeyinde yassı ve uzun kemik şu şekilde açıklanabilir: Yassı kemikler. Uzun kemikler. Kemikler, şekillerine göre üç farklı gruba ayrılır. Yeni doğmuş bir bebekte 300 kemik bulunurken, bu kemikler yetişkin bir insanda birleşerek 206 kemik halini alır.

Kuyruk sokumu kemiği, tıbbi terimle koksiks olarak adlandırılır.

Falankslar, parmakların konumuna göre üç ana gruba ayrılır: 1. Proksimal Falankslar: Parmakların en yakın kısmında yer alır ve metakarplarla eklem yapar. 2. Orta Falankslar: Proksimal ve distal falankslar arasında bulunur, başparmakta yoktur. 3. Distal Falankslar: Parmakların en uç kısmında yer alır. Ayrıca, falankslar kırıkların yerine ve şekline göre de sınıflandırılabilir.

Lingula hyoideae ifadesi, "lingula" kelimesinin bir türevi olup, farklı anatomik yapıları ifade edebilir. "Lingula" kelimesi, Latince "dil" anlamına gelir ve çeşitli yapılarda kullanılır. Bazı lingula türleri: Lingula (mandible). Lingula (akciğer). Lingula (sfenoid kemik). Lingula (beyincik). Lingula hyoideae hakkında spesifik bir bilgi bulunamamıştır. Eğer daha fazla bilgiye ihtiyaç duyuluyorsa, ilgili anatomik yapının daha detaylı açıklaması veya bağlamı gerekebilir.

Artt. sternocostales, sternum (göğüs kemiği) ile kaburgalar arasındaki eklemlere verilen isimdir. Bu eklemler, her bir kaburganın ön ucu ile sternumun yan tarafı arasında yer alır. Artt. sternocostales, genellikle kıkırdak yapıda olan kostal kıkırdak ile sternum arasında bulunan sinovyal eklemlerdir. Bu eklemler, göğüs kafesinin genişlemesine ve daralmasına olanak tanıyarak nefes alma sırasında hareket eder. Artt. sternocostales, ayrıca costosternal veya chondrosternal eklemler olarak da adlandırılır.