HücreBiyolojisi

Lipidler, yapı ve fonksiyonlarına göre üç ana gruba ayrılır: 1. Basit lipidler (sabunlaşamaz): Terpenler, steroller, mumlar, steroidler, prostaglandinler. 2. Kompleks lipidler (sabunlaşabilir): Fosfolipidler, sfingolipidler, glikolipidler, lipoproteinler. 3. Yağ asitleri: Doymuş yağ asitleri, doymamış yağ asitleri, hidroksi yağ asitleri, eikozanoidler. Bu sınıflandırma, lipidlerin kimyasal yapılarına ve içerdikleri bileşenlere dayanır.

Evet, WST boyaması hücre canlılığını gösterir. WST-1 ve WST-8 gibi tetrazolyum tuzları kullanılarak yapılan testler, canlı hücrelerden tetrazolyum tuzlarının ayrıştırılmasına dayanan non-radyoaktif, spektrofotometrik, kolorimetrik testlerdir. WST testlerinin, MTT ve XTT gibi yöntemlere göre daha hassas sonuçlar verdiği belirtilmiştir.

Kök hücre ve progenitör hücre arasındaki temel fark, kök hücrelerin kendini yenileme ve farklı hücre tiplerine dönüşebilme yeteneğine sahip olması, progenitör hücrelerin ise daha sınırlı sayıda hücre tipine dönüşebilme ve tek bir yönde farklılaşmak üzere programlanmış olmasıdır. Kök hücreler, asimetrik bölünme yoluyla bir kök hücre ve bir progenitör hücre oluşturabilir. Özetle: - Kök hücreler: Sınırsız bölünme, kendini yenileme ve çok çeşitli hücre tiplerine dönüşme yeteneği. - Progenitör hücreler: Daha sınırlı sayıda hücre tipine dönüşme yeteneği, tek bir yönde farklılaşmak üzere programlanmış.

Endoplazmik retikulumda (ER) üretilen proteinler iki ana kategoriye ayrılır: 1. Granüllü ER'de üretilen proteinler: Hücre dışına gönderilecek veya hücre zarında ve bazı organellerde görev alacak proteinler. 2. Granülsüz ER'de üretilen proteinler: Hücre içi işlevleri olan proteinler. Steroid yapılı hormonlar. Ayrıca, ER'de kalsiyum depolanması ve lipid sentezi gibi işlevler de gerçekleşir.

Kofulların altı çeşidi vardır: 1. Besin kofulu. 2. Sindirim kofulu. 3. Boşaltım kofulu. 4. Salgı kofulu. 5. Depo kofulu. 6. Kontraktil koful.

Ökaryotik hücreler, hayvanlar, bitkiler, mantarlar ve protistalar olmak üzere dört ana gruba ayrılır. Hayvanlar (Animalia). Bitkiler. Mantarlar (Fungi). Protistalar (Protista). Protistalar grubu, bitki, hayvan ve mantar olarak sınıflandırılamayan canlıları bir arada toplayan bir grup olduğu için bazı biyologlar tarafından kabul görmez ve yerine daha küçük gruplar tanımlanır.

Repolarizasyon sırasında doğrudan ATP harcanmaz. Ancak, repolarizasyondan sonra, hücre zarındaki iyon dengesinin korunması ve aksiyon potansiyelinin tekrar tetiklenebilmesi için enerjiye ihtiyaç duyulur. Özetle: Repolarizasyon sırasında: ATP harcanmaz. Sonrasında iyon dengesini sağlamak için: ATP harcanır.

Çift Zarlı Organellerin Görevleri: Çekirdek: Hücrenin ana DNA'sını bulundurur ve korur. Mitokondri: Hücresel solunum burada yapılır ve enerji (ATP) üretilir. Kloroplast: Fotosentez yapılan yerdir. Tek Zarlı Organellerin Görevleri: Endoplazmik Retikulum (ER): Hücre içinde madde taşınmasını sağlar, karbonhidrat, yağ ve protein sentezinde görev alır. Golgi Cisimciği (Aygıtı): Salgı (ekzositoz) ve paketleme işlemlerinden sorumludur. Lizozom: Hücre içi sindiriminde görevlidir ve hücredeki polimerleri sindirir. Koful: Hücre içi kanalcık görevi görür ve hücre zarının bileşenlerinin oluşumunu sağlar. Peroksizom: Yağ asitlerinin solunuma katılma sürecinde oksijen kullanarak parçalanmasını sağlar.

Evet, mitokondri kas hücresinde bulunur. Kas hücreleri, çok fazla enerjiye ihtiyaç duydukları için diğer hücrelere kıyasla daha fazla mitokondriye sahiptir.

DNA, ökaryot canlılarda hücre çekirdeğinde (nükleus) bulunur. Prokaryot canlılarda ise DNA, hücre sitoplazmasında yer alan nükleoit adı verilen düzensiz şekilli bir cismin içinde bulunur. Ayrıca, insanlar ve diğer karmaşık organizmalar, hücrelerin enerji üretimi için gerekli olan mitokondri adı verilen organellerde de az miktarda DNA'ya sahiptir.

Çift zarlı organeller şunlardır: Çekirdek. Mitokondri. Kloroplast. Bu organeller sadece ökaryot hücrelerde bulunur.

Vezikül kelimesi farklı bağlamlarda farklı anlamlara gelebilir: Hücre biyolojisi terimi. Cilt hastalığı. Ayrıca, lipozom adı verilen, veziküllerin suni olarak oluşturulmasıyla elde edilen yapılar da bulunmaktadır.

Fagosite edilen madde, fagositoz sürecinde şu adımlarla sindirilir: 1. Yutma: Hedef partikül, fagositten uzanan yalancı ayaklar (psödopodlar) ile kuşatılır ve "fagozom" adı verilen bir vakuol içine alınır. 2. Sindirim: Fagozom, lizozom vakuolleriyle birleşerek "fagolizozom" oluşturur. 3. Enzimatik yıkım: Fagolizozom içindeki eritici enzimler, yutulmuş partikülleri sindirir. Sindirim iki şekilde gerçekleşir: Oksidatif yol: Oksijen radikalleri aracılığıyla etkisizleştirme. Non-oksidatif yol: Sitoplazma granüllerindeki kimyasal ürünlerin etkisiyle oluşan sindirme.

Polipoidi ve anöploidi arasındaki temel fark, hücredeki kromozom sayısının farklı şekillerde değişmesidir. Poliploidi, bir hücrenin veya organizmanın ek kromozom setlerine sahip olması durumudur. Anöploidi ise, bir hücrenin normal olmayan sayıda kromozoma sahip olması durumudur. Özetle, poliploidi ek kromozom setlerini içerirken, anöploidi kromozom sayısındaki değişikliği, ancak ekstra kromozomların tam setleri olmadan içerir.

Ribozom ve poliribozom (polizom) arasındaki temel fark, ribozomların tek başına veya küçük gruplar halinde bulunması, poliribozomların ise aynı mRNA molekülü üzerinde peş peşe dizilmiş birden fazla ribozomdan oluşmasıdır. Ribozom: Protein sentezinden sorumlu olan organeldir. Poliribozom: Bir mRNA molekülü üzerinde yan yana gelmiş 5-7 veya daha fazla ribozomdan oluşan yapıdır. Poliribozomlar, hücrenin aynı proteinden çok sayıda kopyasına ihtiyaç duyduğu durumlarda hızlı protein sentezini sağlar.

Ökaryotik hücrelerde su, çoğunlukla sitoplazma içinde bulunur. Ayrıca, bazı ökaryotik hücrelerde merkezi koful adı verilen ve su yoğunluğunun korunmasında rol oynayan yapılar da bulunur. Ökaryotik hücre zarları, suyun ve bazı diğer maddelerin hücreye geçişini sağlarken, hücre içindeki koşulları sabit tutmak amacıyla bazı maddelerin geçişini önler.

Çekirdek zarında bulunan bazı yapılar şunlardır: Laminalar. Fibröz lamina (nükleer lamina). Ribozomlar. Gözenekler (nükleer gözenekler). Ayrıca, çekirdek zarı, iki lipit çift tabakalı zardan oluşur: bir iç çekirdek zarı ve bir dış çekirdek zarı.

Bakteri ve mantarlarda doku farklılaşması yoktur. Bakteriler, tek hücreli prokaryot organizmalardır ve hücreleri çekirdek zarı veya zara bağlı organeller içermez. Mantarlar ise ökaryottur ve zara bağlı organeller ile çekirdeğe sahip hücrelerden oluşur, ancak mantar hücreleri de dahil olmak üzere çoğu mantar hücresi tek hücrelidir. Bakteriler ve mantarlar, çok hücreli organizmalarda görülen doku farklılaşmasına sahip değildir; her hücre, tüm işlevleri yerine getirmekle yükümlüdür.

Düz (agranülsüz) endoplazmik retikulum (ER), lipidlerin, zar proteinlerinin ve salgılanan proteinlerin sentezinde görevlidir. Düz ER'de bulunan enzimler, yağ asitleri ve fosfolipidlerin sentezinin yanı sıra kolesterol ve seramid sentezinde de rol oynar.

Yağ asidi biyosentezi, hücre sitoplazmasında gerçekleşir. Ancak, daha uzun zincirli yağ asitlerinin sentezi ve doymamış yağ asitlerinin (çift bağlı) sentezinde mitokondriada ve pürüssüz endoplazmik retikulumda bulunan enzimler görev alır.