HastaneBakımı

Fizik tedavi ve rehabilitasyon arasındaki temel farklar şunlardır: Odak Noktası: Fizik tedavi, kas-iskelet sistemi hastalıklarına odaklanırken, rehabilitasyon daha kapsamlı bir iyileşme sürecini içerir. Hedefler: Fizik tedavi, kısa vadeli hedefler belirler ve ağrıyı azaltma, kas gücünü artırma, hareket kabiliyetini geliştirme gibi amaçlara sahiptir. Kapsam: Rehabilitasyon, fiziksel iyileşmenin yanı sıra psikolojik rehabilitasyonu da kapsar. Özetle, fizik tedavi belirli sağlık sorunlarının tedavisini hedeflerken, rehabilitasyon daha geniş bir tedavi sürecini ifade eder ve hastanın yaşam kalitesini artırmayı amaçlar.

Sarılıklı bir bebeğin hastanede kalma süresi, sarılığın türüne ve şiddetine bağlı olarak değişir. Fizyolojik sarılık: Genellikle herhangi bir tedaviye gerek kalmadan 7-10 gün içinde kendiliğinden düzelir ve bu süreçte bebek hastanede kalmaz. Patolojik sarılık: Anne ile bebek arasındaki kan uyuşmazlığı, enfeksiyonlar veya diğer sağlık sorunları nedeniyle ortaya çıkar ve ciddi bir durum olarak kabul edilir. Her durumda, sarılıklı bebeklerin bir sağlık profesyoneli tarafından düzenli olarak takip edilmesi önemlidir.

Recovery pozisyonuna ihtiyaç duyulmasının nedeni, bilinci kapalı ancak nefes alan hastaların kusması durumunda soluk yolunun tıkanmasını önlemektir. Ayrıca, recovery pozisyonu, acil durum personeli gelene kadar hastanın güvenli bir şekilde tutulmasını sağlar.

Pembe bileklik, meme kanseri geçiren ve koltuk altı lenf bezleri alınan kadınlar için takılır. Bu bileklik, sağlık görevlilerine o koldan tansiyon ölçümü, kan alımı, iğne yapma, damar yolu açma ve serum takma gibi tıbbi işlemlerden kaçınmaları gerektiğini bildirir.

NANDA hemşirelik tanılarından bazıları şunlardır: Sağlığın algılanması. Beslenme-metabolik durum. Boşaltım biçimi. Aktivite-egzersiz biçimi. Uyku-dinlenme biçimi. Bilişsel-algısal biçim. Kendini algılama-kavramı biçimi. Rol-ilişki biçimi. Cinsellik-üreme biçimi. Baş etme biçimi.

Hickman kateter bakımı için bazı temel adımlar: El hijyeni ve steril eldiven kullanımı. Kateter giriş yerinin temizliği. Pansuman değişimi. Açıklığın korunması. Enfeksiyon belirtilerinin izlenmesi. Kateter bakımı ve tedavisi için bir sağlık uzmanına danışılmalıdır.

Ventilasyon takibi, hastanın durumuna ve kullanılan ventilasyon yöntemine göre değişiklik gösterebilir. Genel olarak şu adımları içerir: Klinik bulguların takibi: Hastanın konumu, personel eğitimi ve deneyimi, bilinç düzeyi, nörolojik durum ve deliryum riski izlenmelidir. Solunum sayısının takibi: Solunum sayısı ve kalp atım hızı sürekli izlenmelidir. Vital bulguların takibi: Elektrokardiyografi ile kalp ritmi, stabil hastalarda noninvaziv kan basıncı ölçümü, hemodinamik instabilitede ise invaziv ölçümler yapılmalıdır. Pulse oksimetre kullanımı: SpO2 seviyesinin %90 civarında tutulması hedeflenmelidir. Kan gazı takibi: Özellikle akut hastalarda pulse oksimetre ile birlikte kan gazı analizleri yapılmalıdır. Komplikasyon takibi: Abdominal distansiyon, aspirasyon, cilt nekrozu, pnömotoraks gibi komplikasyonlar izlenmelidir. Evde ventilasyon takibi için pulse oksimetre, ventilatör verileri ve transkütanöz CO2 monitörizasyonu kullanılabilir. Ventilasyon takibi, sağlık profesyonelleri tarafından yapılmalıdır.

Nutrisyonu desteklemek için yapılabilecekler şunlardır: 1. Multidisipliner Ekip Çalışması: Beslenme desteğine gereksinim duyan hastalara en etkili desteği sağlamak için farklı meslek gruplarından sağlık personelinin birlikte çalışması. 2. Beslenme Değerlendirmesi: Hastanın nutrisyon durumunun değerlendirilmesi ve malnütrisyon riskinin belirlenmesi. 3. Beslenme Yolunun Seçimi: Enteral veya parenteral beslenme yöntemlerinin belirlenmesi ve uygulanması. 4. Eğitim ve İzlem: Hasta ve yakınlarına beslenme süreci hakkında bilgi verilmesi, tedavinin izlenmesi ve kayıtların tutulması. 5. Özel Beslenme Ürünleri: Oral destek, enteral ve parenteral beslenme için uygun besin ürünlerinin kullanılması. Bu süreçler, hastanede yatan hastaların beslenme ihtiyaçlarını karşılamak ve iyileşme süreçlerini hızlandırmak için önemlidir.

Rekümbent pozisyonu, hastanın sırt üstü yattığı ve dizlerinin bükülerek bacaklarının karına doğru çekildiği bir vücut pozisyonudur. Bu pozisyon, genellikle jinekolojik ve ürolojik muayenelerde, karın ve rektum muayenelerinde, idrar yolu kateterizasyonunda kullanılır.

Yeşil renkli damar yolu (intraket), hastanelerde yetişkinler ve bebeklerde (bebek hasta değilse) kullanılır. Yeşil intraketin kullanıldığı bazı durumlar: Veteriner kliniklerinde. Sıvı takviyeleri. Damar yolu uygulaması, uzman sağlık personeli tarafından yapılmalıdır.

Protezli hastaların davranışları, protezin türüne ve kullanım şekline göre değişiklik gösterebilir. Diz protezi olan hastalar, ameliyat sonrası dönemde hareket etmeye teşvik edilir. Tam protez kullanan hastalar, protezlere alışmak için zamana ihtiyaç duyar. Protez kullanan hastaların, düzenli olarak diş hekimine başvurması önerilir. Protezli hastaların, enfeksiyondan kaçınması ve kilo almamaya özen göstermesi gerekir.

Burundan beslenme, genellikle hastanede veya klinik ortamda bir sağlık profesyoneli tarafından uygulanır. Uygulama adımları: 1. Hastanın değerlendirilmesi. 2. Tüp seçimi. 3. Tüpün yerleştirilmesi. 4. Besin hazırlığı. 5. Besin verimi. 6. İzleme ve değerlendirme. Dikkat edilmesi gereken noktalar: Hastanın solunum yolu açıksa, tüp yerleştirilirken dikkatli olunmalıdır. Komplikasyon belirtileri (öksürük, hırıltı, solunum zorluğu) durumunda tüpün yeri kontrol edilmelidir. Beslenme solüsyonunun sıcaklığı ve pH değeri uygun olmalıdır. Tüpün yeri düzenli olarak kontrol edilmeli ve gerektiğinde değiştirilmelidir. Burundan beslenme uygulaması, komplikasyon risklerini azaltmak için uzman sağlık profesyonellerinin yönlendirmesi ve gözetimi altında yapılmalıdır.

Hasta yatak başı pozu, hasta yatak başı ünitesini ifade eder. Bu ünite, hastane servis odalarında hastanın başucuna entegre edilen ve medikal gaz ile elektrik sistemlerini kompakt bir şekilde sunan bir teknolojidir. Hasta yatak başı üniteleri, farklı ölçü ve özelliklerde olabilir: 742.572 pozu: 300-360 cm uzunluğunda, iki kişilik hasta yatak başı ünitesini ifade eder. 742.571 pozu: 1 kişilik hasta yatak başı ünitesini ifade eder. Ayrıca, hasta yatak başı ünitesi, projeye özel tasarlanabilen esnek bir sistemdir.

İTAKİ Düşme Riski Ölçeği, Sağlık Bakanlığı tarafından geliştirilmiş, hasta düşmelerine neden olabilecek 19 risk faktöründen oluşan bir ölçektir. Risk faktörleri majör ve minör olarak kategorize edilmiştir: Minör risk faktörleri her biri bir puan değerindedir. Majör risk faktörleri her biri beş puan değerindedir. Değerlendirme sonucunda iki risk düzeyi belirlenir: Toplam puan 5’in altındaysa düşme riski düşük kabul edilir. Toplam puan 5 ve üzerindeyse düşme riski yüksek kabul edilir. İTAKİ Düşme Riski Ölçeği, yalnızca yetişkin yatan hastalarda kullanılır.

NRS 2002 (Nutritional Risk Screening 2002) tarama yöntemi, hastanede yatan yetişkin hastalarda yetersiz beslenme riskini ve beslenme durumunu değerlendirmek için kullanılan bir araçtır. Yöntemin iki temel aşaması vardır: 1. İlk tarama: Hastanın vücut kitle indeksi (VKİ), son üç aydaki kilo kaybı, geçen haftaki besin alımında azalma ve hastalığın ciddiyeti sorgulanır. 2. Esas tarama: Hastanın beslenme durumundaki düzensizlik ve hastalığın ciddiyeti ölçülür. NRS 2002, Avrupa Parenteral ve Enteral Beslenme Derneği (ESPEN) tarafından önerilmektedir.

Hasta düşmesin diye yatak altına korkuluklar ve tekerlek kilitleri konur. Ayrıca, hasta yataklarında güvenliği artırmak amacıyla her iki tarafta bulunan korkuluklar, hastaların düşme riskini azaltır ve ek destek sağlar. Hasta yataklarının altına, kirlanmayı önlemek için ara muşambası ve ara çarşafı da yerleştirilebilir.

Standart hasta monitorizasyonu genellikle şu parametreleri kapsar: Kardiyovasküler sistem: Elektrokardiyogram (EKG), arteryel kan basıncı, santral venöz basınç, pulmoner arteryel ve kapiller wedge basınçlar, kardiyak output ve hemodinamik değişkenler. Pulmoner sistem: Tidal volüm, solunum hızı, dakika ventilasyon hacmi, arteryel kan gazları, oksijen transportu değişkenleri, end-tidal CO2, ekspiratuar oksijen ve anestezik gazlar. Renal fonksiyon: İdrar outputu, plazma ve idrar osmolalitesi, osmolar ve serbest sıvı klirensleri. Nöromüsküler fonksiyon: Elektroensefalogram (EEG), intrakranyal basınç. Diğer parametreler: Vücut ısısı, oksijen saturasyonu. Monitorizasyon, non-invaziv (gözlem, nabız oksimetre, kan basıncı ölçümü) ve invaziv (arter kateteri, santral ven kateterizasyonu) yöntemlerle yapılabilir. Monitorizasyon verileri her zaman bir hekim tarafından yorumlanmalıdır.

Uzun süre hareketsiz kalan hastalarda ödem oluşumunu önlemek için şu yöntemler uygulanabilir: Düzenli egzersiz yapmak. Bacakları yüksekte tutmak. Tuz tüketimini azaltmak. Bol su içmek. Rahat ve uygun giysiler giymek. Daha ciddi ödem vakalarında, altta yatan sağlık sorununun tedavisi için bir doktora başvurulması önemlidir.

Enteral beslenme, gıdaların ağız yoluyla alınamadığı durumlarda, besinlerin doğrudan mideye veya ince bağırsağa iletilerek gerçekleştirilen bir beslenme türüdür. Bu yöntem, özellikle sindirim sistemi fonksiyonları çalışan kişilerde tercih edilir ve bir tüp aracılığıyla besinlerin mide veya ince bağırsaklara ulaştırılmasını sağlar. Enteral beslenmeye ihtiyaç duyan bazı gruplar: Mekanik ventilasyon cihazına bağlı kişiler; Komada olanlar; Yutma güçlüğü çekenler (örneğin, Parkinson veya multipl skleroz hastaları); Kemoterapi veya sepsis nedeniyle çok kilo kaybedenler; Yemek borusu tümörü veya darlığı olanlar; Demans hastaları. Enteral beslenme, genellikle daha az riskli kabul edilir çünkü normal sindirim sürecini kullanır.

Ambulasyon, ameliyat olan bir hastanın ameliyat sonrası ayağa kalkıp dolaşması anlamına gelir. Ayrıca, terapötik ambulasyon olarak bilinen bir yöntemde, hastanın kas ve iskelet problemlerinin önüne geçmek amacıyla evde veya rehabilitasyon merkezinde, cihaz veya destek yardımıyla hareket ettirilmesi söz konusudur.