HastaneBakımı

Prone (yüzükoyun) pozisyonu, genellikle omurga ve sırt bölgesindeki ameliyatlar için hastaya verilir. Ayrıca, hareket edemeyen ya da uzun süreli yatak istirahati önerilen hastalarda ve bilinç kaybı olan hastalarda da bu pozisyon tercih edilebilir.

Mideden beslenen hastanın hortumunun tıkanmasının birkaç nedeni olabilir: 1. İyi ezilmemiş veya soğuk besinler: Tanecikli besinler ezilmeden verildiğinde veya soğuk içerikler hortumu tıkayabilir. 2. İlaçların doğru şekilde verilmeyişi: İlaçlar ezildikten sonra sulandırılmadan verilirse hortumu tıkayabilir. 3. Tüpün kıvrılması: Beslenme sırasında hastanın çok dik oturması tüpün kıvrılmasına ve tıkanmasına neden olabilir. Tıkanıklığı önlemek için hortumun her beslenmeden önce ve sonra 30 ml su ile yıkanması önerilir.

Entübe hastanın nabzı, istirahat halinde 60 ila 100 atım/dakika arasında olmalıdır. Nabız değerleri, hastanın genel sağlık durumu, yaşı, cinsiyeti ve kullandığı ilaçlar gibi birçok faktöre bağlı olarak değişebilir. Bu nedenle, kesin bir değerlendirme için bir sağlık profesyoneline danışılması önerilir.

Yatak banyosunda dikkat edilmesi gereken bazı önemli noktalar şunlardır: 1. Hasta Güvenliği: Hastanın yatak içinde güvenli bir pozisyonda tutulması ve duyu kayıpları varsa el ve bacaklarının sabitlenmesi gerekir. 2. Malzeme Temizliği: Kullanılan malzemelerin temiz ve hijyenik olması, ayrıca kişiye özel olması önemlidir. 3. Oda Isısı: Banyo öncesi oda ısısının ortalama 24°C olması sağlanmalıdır. 4. Tedavi Uygulamalarının Kapatılması: Hastaya takılı serum veya oksijen gibi tedavi uygulamaları varsa bir süreliğine kapatılmalıdır. 5. Bası Yaraları: Hastada bası yaraları varsa o bölgelerin korunması ve banyo sonrası kremlerinin sürülmesi gereklidir. 6. Mahremiyet: Banyo sırasında hastanın mahremiyetine dikkat edilmeli ve sadece temizlenen bölgenin açık olmasına özen gösterilmelidir. 7. İletişim ve Rıza: Hasta banyo işlemi hakkında bilgilendirilmeli ve rızası alınmalıdır.

Hemşirenin en önemli görevi, hastaların bakımını üstlenerek sağlık hizmetlerini sunmak ve sağlık durumlarını izlemektir.

Hasta pozisyonları, hastanın durumuna, hastalığın türüne ve tedavi yöntemlerine göre değişiklik gösterebilir. İşte bazı yaygın hasta pozisyonları: 1. Supine (Sırtüstü) Pozisyonu: Hasta sırt üstü yatar, baş altına ve omuz hizasına kadar ince bir yastık yerleştirilir. 2. Prone (Yüzüstü) Pozisyonu: Hasta yüzüstü yatar, baş sağa veya sola çevrilir ve boyun altına ince bir yastık konur. 3. Lateral Pozisyon: Hasta sol veya sağ yana yatar, omurga düz olmalıdır. 4. Fowler Pozisyonu: Hasta oturma pozisyonuna yakın bir şekilde desteklenir, genellikle 45-90 derece arasında bir açıda uygulanır. 5. Trendelenburg Pozisyonu: Hastanın ayakları baş seviyesinden yüksek tutulur, şok durumlarında kan akışını artırmak için kullanılır. Bu pozisyonların doğru şekilde uygulanması için sağlık personelinin eğitim almış olması önemlidir.

Ortopedik pozisyonda hasta yatırmak için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: 1. Supine Pozisyonu (Sırtüstü Yatar Pozisyon): - Hasta sırtüstü yatırılır ve başının altına kalın olmayan bir yastık konulur. - Lumbal bölgeye küçük bir yastık veya rulo haline getirilmiş havlu yerleştirilir. - Üst bacakların dış yanlarına rulo havlu konularak bacakların dışa dönmesi engellenir. - Ayak bileklerinin basıncını önlemek için rulo konur ve ayakların düşmesini önlemek için ayak tahtası kullanılır. 2. Destekli Fowler (Yarı Oturur Pozisyon): - Yatağın başı 45-60 derece açı ile yükseltilir. - Hastanın başına ufak bir yastık konularak servikal vertebranın fleksiyon kasılmaları önlenir. - Hasta el ve kollarını kullanamıyorsa, el ve kolları desteklemek için yastık kullanılır. 3. Lateral Pozisyon (Yan Yatış Pozisyonu): - Hasta yan yatırılarak baş ve boyun altına yastık yerleştirilir. - Her iki kol fleksiyon durumuna getirilir, üstteki kol ön koltuk altına yastık konarak desteklenir. - Alttaki bacak yatak üzerine konularak desteklenir. Bu pozisyonlar, hastanın konforunu artırmak, kan dolaşımını hızlandırmak ve yatak yaralarını önlemek amacıyla uygulanır.

Kol yastıkları farklı amaçlarla kullanılabilir: 1. Ortopedik Yastıklar: Boyun ve omurganın doğru hizalanmasını sağlamak için tasarlanmıştır. 2. Hasta Pozisyon Yastıkları: Yatalak hastaların konforunu artırmak ve yatak yaralarını önlemek için kullanılır. 3. Emzirme Yastıkları: Annelerin emzirme sırasında sırt ve boyun ağrılarını önlemek için kullanılır.

Dik pozisyon, çeşitli sağlık durumlarında ve tıbbi uygulamalarda verilir: 1. Fowler pozisyonu: Yemek yeme, televizyon seyretme ve başkalarıyla konuşma gibi aktiviteler için uygun bir pozisyon olup, yatak başı 45-60° kaldırılarak verilir. 2. Ortopne pozisyonu: Kalp ve akciğer yetmezliği olan hastalarda solunumu ve dolaşımı rahatlatmak için uygulanır, hasta yatakta veya sandalyede dik oturur. 3. Litotomi pozisyonu: Jinekoloji muayeneleri ve bazı ameliyatlarda, bacakların omuz genişliğinde açık olacak şekilde dizlerden kıvrılmasıyla verilir. Bu pozisyonlar, hastanın konforunu artırmak ve tıbbi işlemleri kolaylaştırmak amacıyla kullanılır.

Yatağa düşen hastaya bakmak zor olabilir çünkü bu durum, hastanın günlük temel ihtiyaçlarını karşılayamamasına ve çeşitli sağlık sorunları yaşamasına neden olabilir. Bakım sürecinde karşılaşılan bazı zorluklar şunlardır: - Fiziksel zorluklar: Hastanın yatak yaralarının oluşmasını önlemek, pozisyonunu değiştirmek ve hijyen ihtiyaçlarını karşılamak gibi fiziksel olarak yorucu işler. - Duygusal ve psikolojik zorluklar: Hastanın depresyon, sosyal izolasyon ve bağımlılık gibi duygusal ve psikolojik sorunlarla başa çıkması. - Uzman desteği ihtiyacı: Bazı durumlarda, hemşire veya hastabakıcı gibi uzman kişilerin yardımını gerektirebilir. Bu süreçte hastanın konforunu ve güvenliğini sağlamak için hasta yatağı, yatak rayları ve diğer medikal ekipmanların kullanımı faydalı olabilir.

Yeşil intraket, orta kalınlıkta bir damar yolu için kullanılır ve genellikle hastanelerde yetişkinler için tercih edilir.

Hasta yararına planlama, hastanın bireysel ihtiyaçlarını karşılamak ve refahını sağlamak için yapılan sistematik bir yaklaşımdır. Bu planlama süreci genellikle aşağıdaki adımları içerir: 1. Değerlendirme: Hastanın sağlık durumu, tıbbi geçmişi ve psikososyal durumunun detaylı bir şekilde değerlendirilmesi. 2. Hedef Belirleme: Hastanın iyileşme sürecinde ulaşmak istediği belirli hedeflerin belirlenmesi. 3. Tedavi Yöntemleri: Hastanın durumuna ve hedeflerine göre uygun tedavi yöntemlerinin seçilmesi (fiziksel terapi, ilaç tedavisi, konuşma terapisi vb.). 4. Tedavi Sıklığı ve Süresi: Tedavi seanslarının sıklığı ve toplam süresinin belirlenmesi. 5. İlerleme ve Değerlendirme: Tedavi sürecinin düzenli olarak değerlendirilmesi ve gerekirse tedavi planının revize edilmesi. 6. Hasta Katılımı: Hastaların tedaviye aktif katılımının teşvik edilmesi. 7. Ekip Çalışması: Çeşitli sağlık uzmanları arasında işbirliğinin sağlanması. Bu planlama, hasta merkezli bakım kalitesini artırır ve iyileşme sürecini hızlandırır.

Vital değerler, aşağıdaki durumlarda ölçülür: 1. Hastanın hastaneye kabulünde. 2. Muayene sırasında. 3. Hastaya uygulanan girişimlerden önce ve sonra. 4. Pre-op ve post-op dönemde. 5. Normal sınırlardan sapmalarda ve doktorun isteminde. Ayrıca, vital değerlerin ölçüm aralığı, hastanın klinik durumuna göre hemşire tarafından da düzenlenebilir.

Temas önlemlerinin süresi, çoklu antibiyotik direnci taşıyan bakterilerle enfekte veya kolonize olan hastalarda belirsizliğini korumaktadır. Genel olarak, antibiyotik tedavisi almayan ve drene bir yarası veya solunum salgıları olmayan bir hastada, üç ya da daha fazla surveyans kültürünün negatif gelmesi durumunda temas önlemlerinin sonlandırılması uygun bulunmaktadır. Ayrıca, Vankomisine Dirençli Enterokok (VRE) enfeksiyonu için sıkı temas izolasyonuna, birer hafta arayla alınan üç perirektal veya gaita kültürü sonucu negatif çıkana kadar devam edilir.

Yoğun bakımda hastanın döndürülmesi, mekanik olarak ventile edilen kritik hastalarda saat başı veya iki saatte bir yapılması gereken bir işlemdir. Bu işlem, drenajı teşvik etmek ve hastanın tolere edebilmesi durumunda yatağın başının yükseltilmesi için gereklidir.

Semi-Fowler ve Fowler pozisyonları arasındaki temel fark, yatak açısıdır. - Semi-Fowler pozisyonu, hastanın sırtının yatay düzleme yaklaşık 30 derece açıyla yerleştirildiği yarı oturmuş bir pozisyondur. - Fowler pozisyonu ise hastanın sırtının yaklaşık 45 derece açıyla yükseltildiği tam yarı oturmuş bir pozisyondur.

Serum takılı kolun doğru şekilde olması için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: 1. Steril Ortam: İşlemin steril bir ortamda yapılması önemlidir. 2. Damar Yolu: Kol veya el bileği gibi uygun bir bölgede damar yolu açılmalıdır. 3. Serumun Bağlanması: Damar yoluna yerleştirilen iğne veya kateter, serum setine bağlanmalıdır. 4. Akış Hızı: Serumun akış hızı, hastanın ihtiyacına göre ayarlanmalıdır. 5. Gözlem: Serum takılıyken hastanın durumu sürekli olarak gözlemlenmeli ve herhangi bir reaksiyon veya komplikasyon oluşursa hemen müdahale edilmelidir. Bu işlem, yalnızca eğitimli sağlık profesyonelleri tarafından yapılmalıdır.

GLIM (Global Leadership Initiative on Malnutrition) ve NRS-2002 (Nutritional Risk Screening 2002) arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Kapsam ve Yaklaşım: GLIM, malnütrisyonun teşhisi için daha geniş bir yaklaşım sunar ve kas kütlesi, inflamasyon gibi ek kriterleri içerir. 2. Kullanım Amacı: GLIM, hastanede yatan hastalarda malnütrisyonun kesin teşhisini koymak için kullanılırken, NRS-2002 bu hastaların belirlenmesinin ilk adımı olarak hizmet eder. 3. Ölçüm Yöntemleri: GLIM, MAMC (Orta Kol Kas Çevresi) ve HGS (El Kavrama Gücü) gibi ölçümleri içerirken, NRS-2002 genellikle BMI (Vücut Kitle İndeksi) ve kilo kaybı gibi daha basit parametreleri değerlendirir.

Medikal visco sünger, vücut ısısına ve basınca duyarlı bir malzeme olup, hastaların vücut şekline uyum sağlayarak basıncı azaltmak amacıyla kullanılan özel bir sünger türüdür. Avantajları: - Bası yaralarını önler: Kan dolaşımını artırarak bası noktalarının oluşmasını engeller. - Konfor sağlar: Yumuşak yapısı ile maksimum konfor sunar. - Ergonomik destek: Omurga sağlığını destekler ve vücut kıvrımlarına göre şekil alır. Kullanım alanları: Felçli veya hareketsiz hastalar, ameliyat sonrası iyileşme sürecindeki bireyler ve uzun süre yatakta kalmak zorunda olan hastalar için idealdir.

Enteral beslenme sırasında hastanın başı en az 30-45 derece yüksekte tutulmalıdır.